Voorpagina

Zoekresultaten voor

'goed volk'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 08-11-2022

De Volkskrant en Fu Manchu

, door

Een beeld zegt meer dan duizend woorden. Een fraaie illustratie daarvan vonden we deze week in de Volkskrant, waar de opinieredactie een artikel van David P. Goldman over China als wereldmacht vergezeld doet gaan van een koloniale karikatuur van Fu Manchu. Onderschrift: ‘China houdt niet van de wereld, althans niet van de wereld buiten China’.

Zo slaagt de Volkskrant erin met het gebruik van één beeld de strekking van het artikel (on)handig binnenstebuiten te keren. Goldman maakt namelijk eveneens gebruik van het stereotype van Fu Manchu, maar dan om de draak te steken met een andere auteur, die net een boek uit heeft met de omineuze titel: The Hundred-Year Marathon: China’s Secret Strategy to Replace America as the Global Superpower.

Als je gruwelfantasieën wilt lezen over een Chinees complot om de wereld over te nemen, spot Goldman, dan kun je beter The Insidious Dr Fu Manchu van Sax Rohmer uit 1913 lezen. Dat boek is niet alleen onderhoudender, maar ook nog eens gratis.

China is helemaal niet geïnteresseerd in wereldmacht, meent Goldman. Het is vooral naar binnen gekeerd. Dat het de wereldmacht goed mogelijk in de schoot geworpen zal krijgen, is vooral omdat de VS die rol heeft opgegeven: enerzijds is het oorlogsmoe, maar belangrijker nog laat ze het op het gebied van wetenschap en technologische innovatie volstrekt afweten.

Foto: Zoriah (cc)

Grote verschillen in volksgezondheid tussen Israëli’s en Palestijnen in bezette gebieden

, door

ACHTERGROND - Dat er grote verschillen bestaan tussen de gezondheidstoestand van de bevolking van Israël en die van de bezette gebieden wisten we natuurlijk. Maar hoe groot die verschillen precies waren, was lang onduidelijk.

Sinds een paar dagen beschikken we echter over duidelijke cijfers. De NGO Physicians for Human Rights – Israel heeft na twee jaar onderzoek een rapport gepubliceerd onder de titel Divide and Conquer: Inequality in Health. Het rapport is gebaseerd op cijfers en gegevens van de Israëlische en Palestijnse Bureaus voor de Statistiek, de Wereld Gezondheidsorganisatie WHO en de Verenigde Naties. Het zet de cijfers van de bezette gebieden en Israël naast elkaar.

Hier volgen enkele van de meest saillante cijfers. Wat betreft de levensverwachting, zijn Israëli’s zo’n tien jaar beter af dan hun Palestijnse buren. Palestijnse mannen worden gemiddeld 71 jaar, Israëlische mannen gemiddeld 79,9 jaar. Voor Palestijnse vrouwen is dat 73,9 jaar, tegenover 83,6 jaar voor Israëlische vrouwen.

Ook de cijfers betreffende babysterfte zijn opmerkelijk. In de bezette gebieden sterven per 1.000 geboorten gemiddeld. 18,8 zuigelingen onder de 1 jaar. In Israël is dat cijfer 3,7 baby’s per 1.000. (Het gemiddelde in de westerse wereld is 4,3 per 1.000).

Wat verder opvalt aan die hoge Palestijnse babysterfte is dat 55% van de sterfgevallen in de Palestijnse gebieden het gevolg zijn van infecties die gemakkelijk hadden kunnen worden voorkomen. Het is de voornaamste oorzaak van het verschil.

Ook is er een groot verschil in het aantal moeders dat overlijdt gedurende zwangerschap en tijdens de baring. In Israël is het cijfer 7 per 100,000 geboorten, in de bezette gebieden is dat vier keer zo hoog: 28 per 100,000 geboorten.

Foto: Felix Abraham (cc)

Israëlisch kabinet keurt wet goed die eerste stap is om Westoever te annexeren

, door

NIEUWS - Het Israëlische kabinet heeft zondag een wet goedgekeurd die Israëlische wetgeving van toepassing verklaart in alle nederzettingen op de Westoever. De wet moet nog worden aangenomen door de Knesset, maar als dat is gebeurd, is een pennenstreek van de militaire commandant van de bezette gebieden voldoende om hem in werking te stellen.

De nieuwe wet is onderdeel van een project van tien wetten die zijn voorbereid door de leden van de Knesset Orit Struk, van de partij HaBayit haYehudi, en Yariv Levin, Likudnik en leider van de regeringsfracties in de Knesset.

Deze twee staan aan het hoofd van de Eretz Israel-lobby in de Knesset en hun project mikt op het geleidelijk annexeren van de Westoever. In een interview met de site van de omroep van de kolonisten, Arutz Sheva, legde Struk, die zelf in een nederzetting in Hebron woont, onlangs uit wat de bedoeling is.

Struk is niet voor annexatie in één keer, want daar is volgens haar het Israëlische publiek nog niet rijp voor. ‘Israël is nog niet klaar voor een volledige annexatie,’ zei ze in het interview, ‘we moeten mikken op iets dat het Israëlische publiek in de huidige situatie kan behappen. Zoals het nu is, is het onmogelijk om voldoende steun te krijgen voor het idee om het hele gebied te annexeren, inclusief Ramallah, Nablus en meer steden. Dat is de reden dat we door moeten gaan op wat altijd de zionistische manier is geweest, namelijk de geleidelijke manier.’

Foto: openDemocracy (cc)

Recensie | Aan de goede kant. Biografie van de Nederlandse anti-apartheidsbeweging 1960 – 1990

, door

RECENSIE - Roeland Muskens schrijft in ‘Aan de goede kant’ over de geschiedenis van de Nederlandse anti–apartheidsstrijd van 1960 tot 1990. Naast de geschiedenis van de vele, elkaar soms beconcurrerende, actiegroepen is zijn boek ook het verhaal van de ontwikkeling van het politieke denken over Zuid-Afrika, welke liep van juichende bewondering tot diepe afkeer, zo las Hans Beerends.

In 1902 charterde koningin Wilhelmina een oorlogsschip om Paul Kruger, de president van de Zuid-Afrikaansche Republiek, op te halen. De Afrikaanse Boeren, onze stamverwanten, hadden de oorlog tegen Engeland verloren en Wilhelmina ontfermde zich over de president. In heel Nederland werd Paul Kruger als een held binnengehaald en veel straten en pleinen met namen als Krugerplein, Transvaalkade en Oranjevrijstaatkade herinneren nog aan deze uiting van onverholen bewondering.

Gedurende de eerste helft van de vorige eeuw bleef het respect voor Kruger en co. bestaan. Er verschenen spannende jongensboeken over Boeren die streden tegen de verfoeide Engelsen, Bosjesmannen of Hottentotten. Ook werden op scholen Zuid-Afrikaanse liedjes gezongen als: ‘O breng mij t’rug naar die ou transvaal daar waar mij Sari woon’. Kortom, de verbondenheid met onze heldhaftige stamverwanten was groot. Voor protestants en met name gereformeerd Nederland kwam daar nog bij dat de Afrikaners standvastig de ware calvinistische leer omhelsde.

De eerste barstjes ontstonden tijdens de Tweede Wereldoorlog vanwege de pro-Duitse houding van veel Afrikaners en omdat het blanke ‘baasskap’ in Zuid-Afrika achteraf gezien steeds meer nazistische trekken kreeg. In 1948 werd die barst groter toen in Zuid-Afrika de Herenigde Nasionale Partij van Daniël François Malan aan de macht kwam. Deze in de oorlogsjaren met de Duitsers sympathiserende politicus was een groot voorstander van verscherping van de bestaande apartheidspolitiek.

Waan van de dag

‘Dood de mensen, spaar hun werken.’ Cultureel erfgoed in oorlogstijd

, door

De ogenschijnlijk zinloze vernietiging van eeuwenoude cultuurerfgoed, de Buddhas van Bamiyan door de Taliban, of meer recentelijk de Shiitische monumenten door de IS(IS) in Irak is ook Europa niet vreemd.

De verwoesting van de universiteit van Leuven, en met name haar historische bibliotheek, door de Duitsers in augustus 1914, deed een Nederlandse oorlogsjournalist verzuchten ‘Het is eene straf, die verre en verre over de bevolking van Leuven, verre over het geteisterde België heen gaat. Het is eene kastijding, die al wat er op aarde aan Westersche beschaving bestaat heeft getroffen.’

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Anders nog iets? | Terroriserend insektenvolk

, door

COLUMN - Ik plaatste op Twitter een tweet over muggen. Elk jaar blijf ik namelijk hoop houden dat met het aanbreken van de warmere maanden, de steekgrage zoemers hun habitat hebben verlegd naar andere oorden. Een straat verderop ofzo. Dit blijkt telkens weer ijdele hoop te zijn. Het terroriserende insektenvolk kiest er toch weer voor om bij elke gelegenheid die zich aandient te kiezen voor óns huis en bij voorkeur ook nog ónze slaapkamer.

Nadat ik deze tweet had geplaatst, kwamen er een aantal goedbedoelde reacties in mijn inbox binnen. Het muggentweetje had wat losgemaakt. Fanatieke muggenliefhebbers waren geprikkeld en staken hele pleidooien af, over het wel en wee van de mug en het nut van zijn bestaan. Eigenlijk moet ik ‘haar’ bestaan zeggen, want het zijn enkel de vrouwelijke ellendelingen die mij het bloed onder de nagels, en alle andere willekeurige lijfelijke plekken, vandaan halen.

Zo was er bijvoorbeeld iemand die mij erop wees dat de voedselketen volledig uit balans zou raken, wanneer er geen muggen meer zouden bestaan. Want, zo werd mij onderwezen, muggen leggen eitjes in water. De larven die hieruit voortkomen worden opgegeten door de vissen. En vissen worden weer gegeten door diverse vogels en de mens. Tegelijkertijd vraag ik me af of deze vissen hun menukaart dan niet een beetje kunnen updaten, en de muggenlarf als delicatesse willen schrappen? Er blijft dan toch nog zoveel anders lekkers over, zou je denken.

Foto: Slava Murava Kiss (cc)

Twitter, de stem van het volk?

, door

DATA - Twitter wordt in de media vaak ingezet als een graadmeter voor publieke opinie. Maar geeft Twitter echt een goede indruk van de stem van het volk?

Een statusupdate op Facebook, een tweet over je favoriete tv-programma, navigeren met Google Maps. Overal laten we een digitaal spoor achter, een spoor dat erg geliefd blijkt voor de media. Bijna elk live tv-programma betrekt Twitter in de uitzending om te laten zien “wat het publiek denkt”. Hoe komt het dat Twitter vaak gebruikt wordt om een verhaal te vertellen en kan je wel een verhaal op informatie van Twitter baseren?

We zien het gebruik van Twitter vooral terug in programma’s met een entertainend doel, zoals bijvoorbeeld talentenjachten. Maar steeds vaker duikt Twitter-data ook op bij informatieve rubrieken. Zo was er tijdens de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen van de NOS regelmatig aandacht voor de tweets die betrekking hadden op de verkiezingen.

Het antwoord ligt wellicht in het feit dat Twitter-data zo makkelijk te verkrijgen is. Over het algemeen worden tweets openbaar gepubliceerd en zijn daardoor dus voor iedereen inzichtelijk. Daarnaast valt het op dat de zogenaamde trending topics van Twitter vaak onderwerpen bevatten die actueel zijn. Hierdoor wordt het gemakkelijk om de bevolking te peilen over deze onderwerpen. Twitter is zodoende een verleidelijk medium, omdat de mening van mensen over actuele zaken makkelijk in kaart te brengen is.

Quote du Jour

Quote du jour | Goede deal

, door

Ik vind het een goede deal van de regeringsfracties. De VVD heeft de maatregel ingeruild voor een half miljard aan lastenverlichting. Dat is een mooi resultaat.

Staatssecretaris Fred Teeven over het niet doorgaan van de strafbaarstelling van illegaal verblijf.

Foto: Roel Wijnants (cc)

Volkert is geen terrorist

, door

OPINIE - ‘Stel dat je in 1922 al zou hebben voorzien wat Hitler allemaal zou aanrichten, zou je ‘m dan vermoorden?’ Wie heeft dat gedachtenexperiment in een of andere vorm nooit eens uitgevoerd? Het vormt zelfs de plot van een Stephen King-roman. Voor de meesten van ons geldt dat, zo we het al niet als onze morele plicht zouden beschouwen een Hitler voortijdig uit te schakelen, we dit dan toch in ieder geval zouden kunnen billijken als een daad die moreel te rechtvaardigen valt.

De politieke moord valt te rechtvaardigen; in theorie dan.

In de praktijk blijken de dingen wat meer diffuus, getuige de morele verontwaardiging over de geplande vervroegde vrijlating van Volkert van der Graaf, later dit jaar. Geen mens kan immers in de toekomst kijken. Ja, in de fictie. Op dat cruciale punt schiet het gedachtenexperiment schielijk tekort in haar verhouding tot de alledaagse werkelijkheid.

Monsters

Volkert meende voortijdig een Hollandse Hitler uit te schakelen, net voordat deze macht kon verwerven en ongenaakbaar zou worden. Zijn daad bracht de LPF weliswaar in een staat van ontreddering en wanorde; de geest van Pim keerde echter niet terug in de fles.

Twaalf jaar later zien we hoe de moord op Fortuyn een nog scheler kijkend monster heeft gebaard: zoals Fortuyn dingen uitsprak waar Hans Janmaat niet mee weg zou zijn gekomen, doet Geert Wilders uitlatingen en wetsvoorstellen die voor Pim zelf nog taboe waren. Voor de laatste vormden kutmarokkanen en haatbaarden weliswaar een nationaal probleem, maar waren ze in juridische zin tenminste nog volwaardige Nederlanders; al moet erbij gezegd worden dat hij er net zo goed een vijfde colonne in zag.

Foto: futureatlas.com (cc)

De Krim: recht en de stem des volks

, door

OPINIE - Waarom beschouwen we het ten val brengen van de regering Janoekovitsj wél legaal en het afscheidingsreferendum op de Krim niet? Een analyse van Gert Jan Veerman.

Als lezer van Nederlandse kranten krijg ik als ik over het conflict rond de Krim lees, het beeld dat ‘het Westen’ het referendum op en over de afscheiding van de Krim van de staat Oekraïne als onwettig beschouwt, terwijl datzelfde Westen de impliciete volksuitspraak in Kiev en de daarmee gepaard gaande afzetting van een wettig gekozen president goedkeurde. Het Russische standpunt lijkt juist het omgekeerde in te houden. Je kunt dus zeggen: het hangt er maar van af, of wat preciezer: het hangt van het belang af wat je vindt van de juridische status van uitspraken van het volk. En ik vrees dat er weinig anders valt te zeggen: zo is het. Ik zal dit toelichten.

Er bestaat de nodige onduidelijkheid over wat ‘recht’ is. Ik vind zelf een driedeling in niveaus wel inzicht gevend:

a. ‘recht’ verwijst naar gerechtigheid en rechtvaardigheid als bovenwettelijke normen die als grond en toetssteen kunnen worden beschouwd,
b. ‘recht’ verwijst naar de bestaande positieve rechtsregels die in wetten en jurisprudentie zijn vervat,
c. ‘recht’ verwijst naar de werking van regels, naar hoe mensen omgaan met regels.

Foto: Michiel S. (cc)

Meer uniformen op straat… en of we dat goed vinden

, door

ANALYSE - Er zijn tegenwoordig steeds meer toezichthouders in de openbare ruimte te vinden. En de burger juicht het toe, zo wordt uitgelegd door gastredacteur Teun Eikenaar.

‘Bepaal jij dat, blauwe pannenkoek?’

Terwijl ik mijn fiets van het slot haal, is even verderop een discussie bezig.

‘Heb jij nou echt niks beters te doen?’

Een fietser is aangehouden omdat hij door een winkelstraat reed. De handhaver, een medewerker van de gemeentelijke dienst Stadstoezicht, heeft zichtbaar moeite met de verbale weerbaarheid van de overtreder.

‘Ik hoef u toch niet meer uit te leggen dat dit een voetgangersgebied is?’ antwoordt de ambtenaar terwijl de fietser al weer probeert op te stappen.

Ik besluit de uitkomst van het gesteggel niet af te wachten en loop met mijn fiets aan de hand rustig verder, beducht voor handhavende collega’s. Ik heb wel weer genoeg gezien van deze demonstratie van autoriteit en antiautoriteit. Die gemeentelijk handhavers moeten het maar zwaar hebben, zulke impopulaire bonnen uitdelen aan zulk mondig volk.

Toch zijn de laatste jaren veel van dit soort nieuwe uniformen in het straatbeeld verschenen, zonder dat daar veel kritiek op was te horen. Waar sommige toezichtvormen zich op behoorlijk wat media-aandacht mogen verheugen – denk aan de NSA-praktijken of telefoontaps door de politie – vindt de voortdurende toename van toezicht op straat plaats zonder slag of stoot. Zijn die mild-anarchistische Hollanders het zomaar eens met al die extra ogen?

Vorige Volgende