Voorpagina

Zoekresultaten voor

'goed volk'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: “Van het volk”. Gedenkplaat voor de Franse Revolutie, geplaatst in het zesde jaar van de revolutie, op een muur in Haut-de-Cagnes (Alpes-Maritimes, France) (Bron)

Links en rechts, deel 3: Politicologie van het volk

, door

ACHTERGROND - Het indelen van de politiek in een links en rechts kamp is een gewoonte die ruim tweehonderd jaar oud is. Ik zal nu laten zien dat het nog steeds een springlevend onderscheid is dat hoort bij een levendige democratie. Zelfs critici die het te simpel vinden, maken er onwillekeurig gebruik van.

Het is een paradox. Enerzijds is het denken in termen van links en rechts heel algemeen, je komt het tegen in vrijwel elke politieke analyse, op academisch niveau èn in de volksmond, maar niemand weet wat het precies betekent.

Links over rechts en rechts over links zijn een onuitputtelijke bron van vermaak. Wat men van elkaar vindt is meestal niet zo best. Serieuze politieke analisten ergeren zich aan de stereotypen. Maar de uitlatingen mogen vulgair zijn, zij laten ook zien hoe de kampen over elkaar denken. Iedereen kent ze wel: links is elitair, rechts is plat. Links denkt met haar hoofd, rechts met zijn buik. Links is vrouwelijk, rechts is mannelijk. Links is overheid, rechts is markt. Links is wetenschap, rechts is dom, etc. Het is inhoudsloos en enkel bedoeld om de tegenstander te besmeuren.

Dat de links-rechts indeling veel gebruikt wordt door het volk wil nog niet zeggen dat professionals het onderscheid niet zouden maken. Er zijn boeken geschreven die het als uitgangspunt nemen, zoals Het verraad van links en Er is ruimte op rechts of men karakteriseert een periode als zijnde gedomineerd door ‘links’ of ‘rechts’. Ook internationaal zijn er boeken die expliciet hierover gaan, zoals bijvoorbeeld boeken met titels als Exit right en Off center.

Foto: copyright ok. Gecheckt 01-03-2022

Volk

, door

COLUMN - Er zit iets raars aan de radicaliseringsdiscussie. Op hoge toon eisen veel oudsher hier geboren en getogen Nederlanders dat mensen die andere wortels hebben, zich moeten aanpassen, liefst snel een beetje.

De aanhang van de PVV groeit. Wilders wordt steeds valser jegens mensen met een Arabische achtergrond. Hij regisseerde zorgvuldig dat in het publiek geplante medewerkers ‘minder Marokkanen, minder Marokkanen!’ zouden scanderen, en beweerde later dat hij slechts ruimte had geboden voor de stem des volks.

Niemand die erop wijst dat die definitie van ‘het volk’ de plank akelig misslaat: ons volk bestaat allang niet meer uit blanke Nederlanders. Evenzo is de term ‘populisme’ absoluut misplaatst als het om de PVV gaat: elke groepering die op voorhand een deel van het volk uitsluit, is niet populistisch, maar schandalig bevooroordeeld.

Intussen lopen er in Nederland knokploegen rond, zoals de uit Scandinavië overgewaaide ‘Soldaten van Odin’ (de Volkskrant betitelde ze verbloemend als ‘burgerwacht’), speurend naar onrecht dat zijzelf vuistgewijs willen rechtzetten. Ze achten zichzelf rechter en beul ineen, en lieten derhalve trots een tot pulp geslagen asielzoeker op straat achter.

Wie zich verzet tegen zulk extremisme, en in plaats daarvan pleit voor samenwerking, voor verbintenissen zoeken, voor het betrachten van nieuwsgierigheid, onderling begrip, inlevingsvermogen en tolerantie, wordt tegenwoordig smalend weggezet als Gutmensch. Hoe zijn we in hemelsnaam zover gekomen dat een bedachtzaam mens willen zijn, jezelf niet teveel willen laten leiden door vooroordelen, je op een sneer komt te staan?

Quote du Jour

Quote du Jour | Taal als vehikel voor extreem-rechts gedachtegoed

, door

„Lügenpresse” voor de kwaliteitspers. ‘Altparteien’ voor de gevestigde politieke partijen, en ‘Volksverraders’ voor leidende politici – vele Duitsers bedienen zich inmiddels als vanzelfsprekend van deze begrippen.

Velen zijn zich echter niet bewust van de achtergrond ervan. Ze gaan namelijk terug op de zogenaamde ‘Neue Rechte’, een radikaal rechts-nationale beweging, die in de afgelopen jaren steeds verder aan sterkte gewonnen heeft.

Een blik op dit wereldje toont, hoe gelijksoortig de denkramen zijn – ze reiken van de omstreden SPD-man Thilo Sarrazin tot aan de opinieleider van het Nieuwe Rechts, Götz Kubitchek. Een blik op deze kring toont, hoe breed het neorechtse gedachtegoed in Duitsland onderhand verbreid is.

De ideeën van Nieuw Rechts – alsook haar jargon – zijn niet enkel bij Pegida-marsen alomtegenwoordig, maar ook in de publieke discussie, bij lezingen en voor alles op social media.

Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Ook het volk heeft niet altijd gelijk

, door

COLUMN - Populisten houden van directe democratie. De Oostenrijkse ex-presidentskandidaat Hofer wil referenda invoeren, de Hongaarse premier Orbán houdt in september een referendum over het gezamenlijke Europese asielbeleid, en in het verkiezingsprogramma van de PVV staat ‘ons kroonjuweel heet het bindend referendum’.

Zwitserland is hierbij het lichtende voorbeeld – de Duitse AfD wil ‘meer Zwitserland voor Duitsland’, en Wilders pleitte in november 2015 in de Volkskrant voor bindende referenda volgens Zwitsers voorbeeld. Maar dat het ook in Zwitserland niet altijd rozengeur en maneschijn is, laat het Masseneinwanderungsinitiative van de rechts-populistische SVP wel zien.

In februari 2014 stemden de Zwitsers over de vraag of Zwitserland de immigratie weer zelfstandig moet gaan sturen. Er waren direct al zorgen dat de aanname van dit initiatief in strijd zou kunnen zijn met de bilaterale overeenkomsten met de EU. Hierin hebben de EU en de niet-EU-lidstaat Zwitserland afspraken gemaakt over het vrije verkeer van goederen, diensten, financiën én personen.

De SVP wuifde alle zorgen weg: wij gaan gewoon met de EU onderhandelen over het beperken van de immigratie, de EU heeft per slot veel belang bij een goede relatie met Zwitserland. Het initiatief werd hierop met een uiterst krappe meerderheid – 50,3% – aangenomen. Het beperken van de immigratie uit de EU was een feit. Of toch niet?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wer sind das Volk?

, door

Een bus met vluchtelingen wordt geblokkeerd door neonazi’s. De politie schiet te hulp. En nu mag jij raden wie ze te hulp schieten.

Dit is… teveel voor woorden.

Vorige week, 18-2-2016, Sachsen, Duitsland.
In een klein dorp, Clausnitz, arriveert een bus met vluchtelingen. Ze worden “verwelkomd” door een bende van zo’n honderd agressieve rechtsextremisten, die de bus tegenhouden terwijl ze “Wir sind das Volk!” schreeuwen.

Achteraf blijkt dat de eigenaar van het opvangcentrum, de man dus die de vluchtelingen een nieuw en veilig thuis moet bieden, nota bene een lokaal lid is van de extreemrechtse partij „Alternative für Deutschland“.
Hij wist dan ook precies wanneer de bus zou arriveren. Zijn broer organiseerde de blokkade.

Mocht je denken dat dat wel erg genoeg is…

De zeer angstige vluchtelingen, waaronder veel kinderen, worden vervolgens door politie met geweld uit de bus gesleept naar hun “veilige opvang”.
Daaronder dit doodsbange jongetje van 10 wat aan zijn keel de bus uit wordt gesleurd.

Dit is hoe men veiligheid biedt aan mensen die zijn gevlucht voor geweld.

Als je deze beelden ziet en de mob “Wir sind das Volk” hoort schreeuwen, kan je het alleen maar eens zijn met het spandoek wat een vrouw een tijdje geleden tijdens een antifascistisch protest met zich meedroeg:

Foto: HarvardEthics (cc)

Het volkskapitalisme en de trots

, door

De politiek, de ambtenarij en de regelgeving lijken bronnen te zijn voor populistische woede. De PVV heeft er weinig inhoudelijks tegen aan te voeren, maar de kracht van Wilders zit in de consistentie van zijn vorm. Hij heeft humor maar lacht niet, hij is woedend, meester in superlatieven en nieuwe grenzen overschrijden. Privé schijnt hij aardig en vriendelijk te zijn.

De vraag voor de anderen is, wat te doen? Trots zijn op de resultaten, zoals Samsom zegt?

Markt en overheid

Ben ik gevangen in een liberaal vertoog als ik denk dat de tegenstelling markt en overheid nog steeds fundamenteel is, dat die in een intensieve strijd over hun primaat verwikkeld zijn?

Buitenhof geeft voorbeelden: minister Schippers wil met de farmaceutische industrie onderhandelen over prijzen van geneesmiddelen. Dat is mooi van een marktgelovige liberaal: waarom gelooft zij nu niet in het prijsmechanisme? Alleen omdat mensen bij een harde strijd om de prijs om het leven komen? Of ziet ze de noodzaak van het marktmeesterschap?

In de discussie met Paul Witteman blijkt dat de bewindsvrouw zich druk maakt over de prijsvorming van medicijnen: zij wil zich een oordeel kunnen vormen over de kostprijs, de ontwikkelingskosten, de winstmarge. Ik zie een liberaal van haar geloof vallen, maar zij zal zeggen dat een liberaal altijd tegen te grote marktmacht moet zijn.

Foto: copyright ok. Gecheckt 12-02-2022

Een volksmenner als politicus

, door

COLUMN - Wilders gekozen tot volksmenner, pardon, politicus van het jaar: Dat zegt een hoop over wat we van een politicus verwachten. Niet dat een politicus verbindingen legt, eerlijke voorlichting geeft, verantwoordelijkheid draagt en open is in ieder geval.

Van alle kanten kreeg Wilders veel felicitaties voor zijn verkiezing tot politicus van het jaar. Ook van mensen die zijn mening niet delen, zelfs verafschuwen. Want hij weet toch maar aandacht te trekken, zaken te agenderen en (virtuele) zetels te scoren. Een terechte verkiezing dus?

Wie dat vindt, heeft een heel rare kijk op de taken van een politicus. Er zijn een heel aantal kwaliteiten van een politicus die Wilders volkomen mist: verbindingen leggen, eerlijke voorlichting geven, verantwoordelijkheid dragen en openheid geven. Kwaliteiten die het publiek kennelijk niet van een politicus verwacht. Dat zegt veel over onze politieke cultuur.

Waar Wilders ongetwijfeld meester in is, is media-aandacht trekken. De methode die Wilders hiervoor volgt, is mensen die nooit op hem zullen stemmen shockeren. Met deze methode weet Wilders wel veel fans te kweken, maar ook veel tegenstanders. En dat maakt het extreem moeilijk een regering te vormen, die toch iets van nationale eenheid zou moeten uitstralen.

Als de politicus van het jaar de beste potentiële bestuurder zou zijn, dan zou Wilders dus niet in aanmerking komen. Kennelijk verwachten we van een politicus geen bestuurlijke kwaliteiten. En ook als het een kwaliteit zou zijn van een politicus om mensen te verenigen en bruggen te bouwen, dan krijgt Wilders een dikke onvoldoende. Kennelijk verwachten we ook dat niet van een politicus. En dat geldt voor meer zaken die als we goed nadenken voor een politicus van belang zouden moeten zijn.

Waan van de dag

EO-producent maakt racist van goedbedoelende mevrouw

, door

Sylvia Voogel staat sinds kort bekend als racistische hufter.

In het TV-programma Hufterproef zien we een winkelbediende racistische opmerkingen maken jegens een moslima met hoofddoek. Vervolgens lijkt het alsof de bediende bevestiging zoekt bij Voogel. Hij zegt dat er voortdurend wordt gestolen en dat de maat op een gegeven moment vol is, zij bevestigt dat hij groot gelijk heeft.

Het lijkt zo net alsof Voogel een racist is. Volgens haar verliep het in werkelijkheid precies andersom, en knoopte de winkelbediende eerst met haar een praatje aan over winkeldiefstal, waarop zij reageerde; en begon de man toen de moslima uit te kafferen, waarop ze de bediende corrigeerde.

Foto: Jim Sage (cc)

Openbaarheid: vertrouwen is goed, maar burgers zijn beter

, door

OPINIE - Geachte voorzitter, geachte leden van de Tweede Kamer, Geachte minister Plasterk, het is te gênant voor woorden dat ik, een burger, aan u, volksvertegenwoordigers, moet gaan uitleggen wat het belang is van openbaarheid in het besturen van dit land.
Het is al te gek voor woorden dat dit land een wet heeft die gaat over wat openbaar gemaakt mag worden en hoe. Het is helemaal van de zotte dat er nu een wet bij u ligt die eigenlijk alleen maar gaat over het verder beperken van die openbaarheid.

Immers, u en het volledige openbaar bestuur inclusief alle ambtenaren, bent er voor ons, burgers. U, de Staat, bent geen doel op zich. U dient het belang van alle burgers. Dat betekent dat alles wat u doet eigenlijk van ons is. Inclusief alle mail, documenten, foto’s, gesprekken, etc… die u daarvoor gebruikt. U zou dat alles op een eenvoudige manier direct steeds aan ons moeten aanbieden, met uitzondering van zaken die de privacy van andere burgers schaden. Van dat laatste heeft u overigens zelf best een handje, maar dat terzijde.

Maar u draait de zaak om. In plaats van te zeggen “alles is openbaar tenzij”, geeft u nu aan “alles is geheim, tenzij”.
En dat is het grootste brevet van onvermogen dat u als democratisch bestuurder kunt afgeven. U zegt daarmee namelijk de volgende zaken over burgers:
– U bent niet in staat om verantwoord met onze informatie om te gaan
– U bent niet in staat de informatie op waarde te schatten en goed te duiden
– U moet blind vertrouwen op ons, wij weten wat goed voor u is.

Foto: Francisco Martins (cc)

Erfgoedwanbeheer

, door

Ik begon ooit te bloggen om de reden waarom ik ook aan de Livius Nieuwsbrief begon: om dingen te delen die ik mooi of leuk of interessant vond. Het intellectueel gewicht van mijn reeks museumstukken mag dan gering zijn, ik beleef er meer plezier aan dan aan de stukjes waarin ik uitleg wat er nu weer niet deugt. Die stukjes horen er echter wel bij. Ik doe immers niet aan public relations van de humaniora maar probeer mensen uit te leggen wat het van vakken zijn.

Het irritante van stukjes waarin je uitlegt wat er verkeerd zit, is dat je vaak in herhaling moet vervallen, bijvoorbeeld omdat kwakarcheologen net als andere archeologen hetzelfde nieuws enkele keren publiceren. “Waarom zou je iets één keer naar buiten brengen,” zoals de zandwroeters plegen te zeggen, “als je ook twee keer naar publiciteit kunt hengelen?” Of drie keer, zoals in het geval van het onlangs gevonden gebeente van Cervantes.

Cervantes

De auteur van de Quichot was in juli 2011 al in het nieuws, en in januari 2015, en ook afgelopen 17 maart. Dus laat ook ik dan maar in herhaling vervallen en opnieuw schrijven wat ik al heb herhaald: waarom zou je de grafrust van een geliefde schrijver verstoren?

Foto: marie-ll (cc)

Voor volk en vaderland

, door

COLUMN - Het heeft iets wrang poëtisch: de twee bewindsmannen die al jarenlang eisen dat burgers volledig transparant zijn en alles wat een mens doet, volgbaar en inzichtelijk moet zijn voor de overheid, struikelden over hun eigen gelieg, gedraai en gekonkel.

Staatssecretaris Teeven blijkt indertijd het College van procureurs-generaal te hebben belazerd: van hen had hij weliswaar toestemming voor een deal met Cees H, maar het bedrag daarvan mocht maximaal twee miljoen zijn, een limiet die Teeven stiekem ruim verdubbelde. Tegenover het parlement loog Opstelten dat hij helaas geen bonnetjes tot zijn beschikking had, maar dat de feiten niettemin ‘glashelder’ waren en dat het parlement hem niet zo aan de kop moest zeuren.

De pers bleek gelukkig volhardend te zijn – lang leve Nieuwsuur! – en diepte andere feiten op dan wat Opstelten het parlement zo omstandig voorhield. En jawel, daar gingen beide heren: afgedropen, met de staart tussen de benen. Nogal laf overigens, want hun aftreden voorkwam dat ze later deze week, zoals eerder via een Kamerdebat gepland was, rekenschap aan het parlement hoeven af te leggen. De transparantie die beide heren elk ander willen opleggen, verdragen ze zelf bitter slecht.

Intussen voegt de kwestie Opstelten/Teeven twee VVD’ers toe aan de lijst leugen & bedrog. Die lijst neemt de laatste maanden explosief toe. In oktober trad VVD-burgemeester Jan Broertjes (Midden-Drente) af na een litanie van liegen en willekeur. In december trad VVD-wethouder Huub Eitjes (Maassluis) af: hij had zijn broer een dik betaalde baan bezorgd. De strafzaak tegen de corrupte VVD’er Jos van Rey werd in januari hervat. Eind februari bleek VVD interim-burgemeester Rob Bats een klokkenluider die een gat in zijn Terschellingse begroting had blootgelegd, met een afkoopsom het zwijgen te hebben opgelegd. In diezelfde periode moest VVD-Kamerlid Mark Verheijen wegens foute declaraties en geritsel aftreden. Vorige week eiste het Openbaar Ministerie een jarenlange gevangenisstraf tegen VVD-lid Ton Hooijmaaijers, voormalig gedeputeerde van Noord-Holland, wegens onder meer omkoping.

Vorige Volgende