Hij werd gisteravond al gefeliciteerd door de Hongaarse premier Orban die twitterde The winds of change are here. En dat helpt ons er weer even aan herinneren in welk Europees gezelschap Wilders zich de afgelopen decennia heeft opgehouden. Een paar jaar geleden nog was hij lyrisch over het leiderschap van Poetin. Maar we kennen hem natuurlijk vooral van het binnenlandse gestook. Van z’n 'kopvoddentaks' en z’n 'willen jullie meer, of minder Marokkanen?' En van de vele andere momenten waarop hij met beledigende en neerbuigende opmerkingen liet blijken dat mensen voor hem niet gelijk zijn. De vrijheid van meningsuiting is een groot goed, maar Wilders heeft die vrijheid zelden gebruikt voor iets goeds. En dan is daar de campagne voor de verkiezingen van 2023 en doet de pyromaan zich opeens voor als brandweerman. De man die, sinds hij de PVV in 2005 oprichtte, 18 jaar bezig is geweest om mensen vanwege hun verschillen uit elkaar te spelen, poseert nu sinds enkele weken als iemand die mensen ook bij elkaar kan brengen. Een toneelspel dat elke geloofwaardigheid mist. Met zijn verleden kan een premier Wilders nooit een premier zijn voor alle Nederlanders. Maar we moeten afwachten of de andere spelers op het toneel daar ook zo over denken. Gelukkig staan tussen de droom van menig PVV-stemmer en de daad van een eerste kabinet Wilders, misschien geen wetten in de weg, maar wel talloze praktische bezwaren. Laten we er eens een paar noemen: Wilders kan in de Tweede Kamer misschien wel een meerderheid vormen, maar in de Eerste Kamer is dat ingewikkeld. Als de PVV met de VVD, NSC en BBB een regering wil vormen, heeft ze in de Eerste Kamer 30 zetels en dus 8 te weinig voor een meerderheid. Ook als Wilders bijvoorbeeld de vrijheid van godsdienst respecteert zijn er nog grote inhoudelijke verschillen. Op buitenlands gebied bijvoorbeeld. VVD, BBB en NSC zijn tegen een Nexit en groot voorstander van humanitaire en militaire hulp aan Oekraïne. Daar staan ze dus tegenover Wilders. Migratie is het punt waar deze partijen elkaar lijken te kunnen gaan vinden, maar in tijden van arbeidstekorten vindt de VVD arbeidsmigratie wenselijk. Bovendien, Wilders heeft expliciet gezegd dat ze elkaar op het gebied van de woningnood moeten kunnen vinden. Maar meer woningen betekent meer bouwvakkers en laten die nou ook voor een steeds groter deel uit het buitenland komen. Hier kan overigens ook de vraag gaan spelen hoe het stoppen van de instroom te verwezenlijken. In EU verband, of buiten EU verband? Dus zelfs dit punt zal niet eenvoudig zijn. Omtzigt wil een nieuwe bestuurscultuur, maar daar bedoelt hij bij mijn weten niet mee dat hij wil dat er meer ondemocratische partijen meedoen aan het landsbestuur. De PVV is natuurlijk een eenmanspartij, zonder leden en zonder een gezonde aanwas van mensen. We moeten afwachten of de nieuwe Kamerleden van de PVV als ze worden nageplozen allemaal kunnen blijven zitten. Maar als de partij van de comfortabele oppositie naar het onder druk samenwerken in een coalitie gaat, waarbij ook bewindspersonen moeten worden aangetrokken, dan is het een LPF in de dop. Niet de degelijke nieuwe bestuurscultuur waar Omtzigt op uit is. Daar komt ook nog bij dat Wilders tot nu toe de regie in de fractie voerde, maar als premier kan hij dat niet meer doen. Dus dan moet er een tweede kapitein op het schip worden aangewezen. Het is zeer de vraag of dat soepel zal verlopen. Omtzigt wordt wel als een CDA-er gezien, maar zijn nieuwe fractie bestaat voor een groot deel uit nieuwe mensen. Met de fractiediscipline die het CDA altijd bij elkaar hield, had Omtzigt zelf soms al moeite, maar de vraag is of die nieuwe mensen daar überhaupt een boodschap aan hebben. Zelfs als Omtzigt een kabinet onder Wilders wil, gaat zijn fractie daar dan in mee? In 1977 won de PvdA 53 zetels, meer dan een derde van het totaal. Na een lange formatie stond ze buitenspel en vormden VVD en CDA samen een coalitie. Driekwart van Nederland heeft niet op Wilders gestemd, dat wil zeggen dat er alternatieven zijn. Als de euforie ter rechterzijde is weggezakt en er verschijnen steeds meer beren op de weg, dan kan na een aantal weken praten de conclusie best zijn dat er eens gekeken moet worden naar een coalitie zonder de PVV. En dat heeft het grote voordeel dat elke andere premier, meer dan Wilders, een premier voor alle Nederlanders kan zijn.
Het voordeel van festivalletjes is dat je wel eens wat nieuws hoort. Afgelopen Zomerfeesten in Nijmegen was Birds in Row te bewonderen, een punk / (post)hardcore bandje uit Frankrijk. Nooit van gehoord, eigenlijk ook niet mijn stijl, maar boeiuh, want zeker de moeite waard. Gris Klein is hun laatste album, het verscheen vorig jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Vandaag is de dag. Wat voor dag moet nog blijken, maar het ziet er voor de gemiddelde Sargasso-bezoeker niet al te best uit. Een nieuwe ruk naar rechts en krijgt links wederom klappen, of valt het mee? En waarom lijkt Nederland nu al een aantal verkiezingen tégen het eigenbelang in te kiezen? Wat doet links fout?
Sargasso is ook benieuwd: U heeft misschien al gekozen, of gaat nog kiezen. Op wie en waarom? Waar hoopt u op? Wat worden de verrassingen? Of u geeft er dit jaar helemaal de brui aan? En vergeef ons onze afkeurende reflex, ook dan zijn we benieuwd naar het waarom.
Genoeg gespreksonderwerpen in ieder geval, onder dit topic kunt u al uw vragen, opmerkingen, voorspellingen, ergernissen en favoriete huisdieren kwijt. Na afloop graag wel weer ophalen.
RECENSIE - Het gaat niet goed met onze parlementaire democratie volgens Sybe Schaap, filosoof, oud-Eerste Kamerlid en inmiddels oud-lid van de VVD. Er zit rot in het systeem. De ondermijning van de democratie komt van binnen uit. Grondwettelijke taken van regering en parlement worden verwaarloosd. In plaats van het algemeen belang te dienen verbinden volksvertegenwoordigers en bestuurders zich steeds vaker aan deelbelangen. De kritiek van Schaap in zijn boek Politiek in een maalstroom lijkt oppervlakkig misschien op de ideeën van Omtzigt. Maar Schaap gaat wel veel dieper op de materie in en spaart ook de NSC-leider niet.
Zijn boek ‘over het lot van de representatieve democratie’ is niet gemakkelijk. Dat ligt niet zozeer aan de schrijfstijl. Schaap schrijft in korte, stellige staccato-zinnen en herhaalt veel. Maar zijn rechtsfilosofische benadering blijft erg abstract. Als lezer snak je af en toe naar concretisering van de stellingen en naar voorbeelden uit de actualiteit. En daar is Schaap niet scheutig mee. Het is meer een filosofisch dan een praktisch politiek boek. Politiek in een maalstroom neemt je mee terug naar de oorsprong van de burgerlijke democratie in de 19e eeuw, naar Thorbecke, die zijn boek vast en zeker gewaardeerd zou hebben. En naar de filosofen die de grondslag legden voor het huidige parlementair-democratische systeem zoals Kant en Montesquieu.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
QUOTE - Duiding door de NRC:
Per saldo is de winst van de PVV slecht nieuws voor Nederland. Een partij die willens en wetens tweederangs burgers creëert op basis van afkomst of religie, die Nederland weg wil halen uit de Europese Unie, die de hulp aan Oekraïne direct wil stopzetten, die de pijlers van de democratie aanvalt („nep-parlement”, „D66-rechters”), die de persvrijheid niet serieus neemt („Journalisten zijn – uitzonderingen daargelaten – gewoon tuig van de richel”). Een partij ook die intern geen democratie of inspraak duldt, die openlijk aanschurkt tegen Vladimir Poetin, die nauwelijks economische plannen noch ervaren mensen heeft om Nederland door de onzekere toekomst te loodsen. Om nog maar te zwijgen over de rol die Nederland internationaal kan spelen. Of beter: niet meer kan spelen. Sommige schaduwen zijn te groot om overheen te springen.
Nieuwe politieke partijen beginnen bij voorbaat op achterstand in de ‘ratrace naar het pluche’. Landelijke media besteden amper tot geen aandacht aan ze. Zitten er toch kanshebbers bij? Dat zoeken we uit in de korte serie ‘Wie van de acht?’ Vandaag in vogelvlucht: LP (Libertaire Partij), Politieke Partij voor Basisinkomen, Nederland met een PLAN, Samen voor Nederland en Partij voor de Sport.
Nog maar één dag en dan is het stemmen geblazen. In krap 4,5 maand hebben politieke partijen zich voorbereid op de Tweede Kamerverkiezingen. Afgedwongen omdat Rutte IV het vroegtijdig voor gezien hield. Dat is kort dag, in aanmerking genomen dat als het kabinet de reguliere zittingsduur had uitgezeten, we pas in maart 2026 naar de stembus zouden zijn gegaan.
Mede om die korte voorbereidingsperiode hebben we niet uitgebreid stil kunnen staan bij alle acht partijen die meedoen en niet eerder Kamerzetels haalden. Daarom op de drempel naar het verkiezingsfeest 2023: dan hebben we deze partijen nog…..
De Libertaire Partij doet voor de vijfde keer een poging de Tweede Kamer te bestormen. De partij werd in 1993 opgericht (toen als ‘Libertarische Partij’) en nam in 1994, 2012, 2017 en 2021 deel aan de Tweede Kamerverkiezingen. Zonder succes. Ook bij Provinciale Statenverkiezingen (2015) en gemeenteraadsverkiezingen (2014 en 2018) kwam de partij niet aan de bak.
Zoveel debatten, interviews, gesprekjes aan talkshowtafels en toch blijven er vragen waarvan je hoopt dat ze nog eens gesteld worden. Met nog minder dan twee dagen te gaan in deze campagne heb ik er zelf toch nog even een paar op een rijtje gezet. Vragen die morgenavond in het slotdebat nog best een plekje zouden mogen krijgen.
Zoals u weet bestaat de stroom vluchtelingen naar ons land in de afgelopen twee jaar voor een groot deel uit Oekraïners. Vele tienduizenden zijn naar ons land gekomen en hebben hier onderdak gekregen. Zo heeft de oorlog van Poetin dus direct effect op onze woningmarkt. Dezelfde Poetin die met het bombarderen van Syrische burgerdoelen, mede verantwoordelijk was voor de vele Syrische vluchtelingen in de afgelopen 10 jaar. Daarbij heeft de oorlog die Poetin begon ook de energieprijzen en de inflatie opgedreven, waar alle Nederlanders last van hebben. De schuld voor veel binnenlandse problemen ligt dus in het Kremlin. Wordt het daarom niet tijd voor veel stevigere sancties tegen Rusland? U wilt geen wapens naar Oekraïne sturen, maar juist onze F16’s kunnen Russische raketten weren en Oekraïne veiliger maken. En die veiligheid is essentieel voor de terugkeer van vele Oekraïners, wat vervolgens onze woningmarkt weer lucht kan geven.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Neil Young, Bobby Womack, U2, The Grateful Dead en de Dave Matthews Band hebben deze klassieker allemaal gespeeld.
De meest bekende versie is natuurlijk van Jimi Hendrix, die zoveel invloed had dat bedenker Bob Dylan zelf zijn versie begon te imiteren.
Dit nummer schijnt de geesten nogal verdeeld te hebben sinds het uitkwam in 1978.
Volgens sommigen is het een mislukte zelfparodie, anderen prijzen het lied om z’n aanstekelijkheid. Zelf word ik er ook wel vrolijk van.
Miki Matsubara (1959-2004) was een Japanse pop- en jazz-zangeres die in 1979 doorbrak met Mayonaka no Door (Stay With Me).
Vanaf de jaren ’90 legde ze zich toe op het vertolken en schrijven van muziek voor anime. Ze zou op 44-jarige leeftijd sterven aan baarmoederhalskanker. Dankzij sociale media als Youtube bereikt ze echter een nieuw publiek.