BBB’s “Naboarschap” lost niks op….

...maar bekt wel lekker voor de Bühne, meent gastauteur Harry Bleeker. Caroline van der Plas gaat geen gemakkelijke tijd tegemoet, zegt mijn gezond verstand. Want er zijn aanwijzingen te over dat de BBB niet in staat is de deplorabele, ohh sorry zeer slechte staat, geen moeilijke woorden bij Caroline, waarin ons land zich bevindt, na 20 jaar neoliberaal beleid onder de VVD, waarin alles geprivatiseerd en “vermarkt” is, op te lossen. Gezond boerenverstand geeft echter geen garantie op een juiste kijk op de samenleving en haar problemen. Ook de boeren zijn niks zonder de elitaire wetenschappers van Wageningen. En een samenleving die volgens Caroline van de BBB, terug moet naar de jaren 50 van de vorige eeuw, als ik haar goed begrepen heb? Heeft Caroline wel enig idee hoe de samenleving er toen echt uitzag? Laat ik zeggen dat douches en wasmachines geen gemeengoed waren en ijskasten, oh sorry koelkasten ook niet. Wastobbes, wastafels en kelders waren de norm. Bovendien, de kerk was leidend in de hulp aan anderen, omdat de bijstandswet er nog niet was. Dat had tot gevolg dat lang niet iedereen die het nodig had bijstand kreeg. Misschien was “naboarschap”, nabuurschap in gewoon Nederlands, geen moeilijke worden immers, wel alleen het niet laten doodgaan van een arme familie even verderop, maar zeker weten doe ik het niet. Nabuurschap is van alle tijden, maar de atomisering van onze samenleving heeft dat wel onder druk gezet, want je vindt op sociale media sneller gelijkgestemden dan bij je buren. In het “Westen” en in de grote steden wonen niet alleen elitaire rijke burgers. maar ook heel veel gewone burgers “drie hoog achter”, die hoge huren betalen en in de bijstand van hetzelfde bedrag moeten rondkomen als iemand in Finsterwolde. Het is pure flauwekul om “een grote overheid de schuld” te geven want de overheid is decennia uitgekleed door de neoliberalen en incompetent gemaakt. Maar de reden dat Caroline de overheid de schuld geeft is omdat nu, door dezelfde overheid, de vervuilende boeren aangepakt dreigen te worden en zij in haar strijd tegen een de overheid, de neoliberalen aan haar zijde vindt. Wat er volgens mij werkelijk speelt is dat het decennialang  “kicking the can down the road” van de vervuiling door het agrarisch-industrieel complex, nu door de EEG klimaateisen tot een abrupt einde is gekomen. Er moet iets gebeuren. We zijn als Nederland de tweede agrarische exporteur ter wereld. Dat wordt je niet zomaar en dat is echt een bijzondere prestatie, ware het niet dat we ook het dichtstbevolkte land ter wereld zijn. Deze tegenstelling, of paradox, schuurt en los je niet op door “naboarschap” en daar wringt hem nu juist de schoen. Door de overheid en de elite in het “Westen” de schuld te geven, wordt volgens mij een valse tegenstelling gecreëerd. Maar het bekt wel lekker. Niet de vervuilende boeren maar het elitaire zooitje in het “Westen” en vooral den Haag, moeten we een lesje leren. Dat door Caroline in haar “Schoo-lezing” zelfs de loftrompet werd gestoken over 'Vandaag Inside', een tv programma met gemene roddels, frames en onder de gordel verdachtmakingen, is moreel gezien, wat mij betreft, wel haar Waterloo. Onderbuikgevoelens zijn ook gevoelens, was haar statement, en in sportkantines en bars hoor je, volgens haar, wat gewone mensen beweegt. Het enige wat ik weet is, dat wanneer mijn onderbuikgevoelens weer weg zijn, ik doortrek om de viezigheid weg te spoelen.  Maar ja, er kijken veel mensen naar het programma van 'Vandaag Inside' en die wil je niet van je vervreemden, maar wat dat met gezond verstand en verantwoordelijke politiek te maken heeft, weet ik niet. Waar Caroline van der Plas en de achterban van EW en de VVD het wel over eens lijken te zijn, is dat de goed verborgen neo-feodale structuur van Nederland onaangetast moet blijven. Een op de vijf miljonairs is een boer en dat percentage neemt nog toe. Het is aan de journalistiek om de werkelijke drijfveren van de BBB boven tafel te krijgen en de reacties van Caroline van der Plas op iets moeilijker vragen zeggen veel, naar mijn overtuiging. Het is namelijk niet zo dat als we allemaal aardig tegen elkaar gaan doen, waar niks op tegen is, daarmee de immens grote problemen waar we als Nederland en mensheid voor staan worden opgelost. En ik vind helemaal niks aardigs terug bij 'Vandaag Inside', dus waarom mag onaardig zijn wel bij 'Vandaag Inside' en niet in de politiek volgens Caroline van der Plas. Misschien is het makkelijker om in plaats van nabuurschap een reeds bestaand en reeds getest alternatief opnieuw in te zetten, namelijk de sociaaldemocratie. Als dat lukt, dan kan Caroline van der Plas de nieuwe Domela Nieuwenhuis worden, want in zijn tijd, eind negentiende, begin twintigste eeuw, was Domela in het Noorden beroemd en berucht als strijder tegen maatschappelijk onrecht en heel misschien kan zij, net als hij,  de titel “ús Ferlosser” dragen. Alleen was onze Domela wel zeer geliefd bij de landarbeiders, maar niet bij de “Herenboeren”, dus dat is wel een probleem voor onze Caroline. Harry Bleeker is jurist en adviseur in het sociale domein

Veel steun voor verkleining van de veestapel

De transitie naar minder dierlijke en meer plantaardige voeding wordt breed gesteund onder Nederlanders. Dat blijkt uit onderzoek van Kieskompas in opdracht van ProVeg Nederland, Wakker Dier, Dier&Recht, World Animal Protection en de Dierencoalitie. Kiezers verwachten vergaande stappen van hun politieke partijen in onder andere het verkleinen van de veestapel, subsidies voor plantaardige alternatieven en een verbod op kiloknallers. Dit geldt niet alleen voor de kiezers van groene partijen, maar voor kiezers op een groot deel van het politieke spectrum. Zo zijn ook de kiezers van Nieuw Sociaal Contract zijn in grote meerderheid voorstander van dergelijke maatregelen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sigfrid Lundberg (cc)

Omtzigt wil kiesstelsel naar Zweeds model

Nee, het kiesstelsel Omtzigt zou de hooggespannen verwachtingen niet waarmaken (maar kan wel helpen). Een gastbijdrage van Kristof Jacobs, eerder verschenen bij Stuk Rood Vlees.

De kogel is door de kerk: Omtzigt doet mee aan de Tweede Kamerverkiezingen. Het maakt de toch al onvoorspelbare verkiezingen nog onvoorspelbaarder, maar er bestaat een aardige kans dat Nieuw Sociaal Contract het goed gaat doen en mee aan de onderhandelingstafel gaat. Wat wil Omtzigt?

Wel, Omtzigt wil met name ‘goed bestuur’ en ‘bestaanszekerheid’. Goed bestuur moet er mede komen door een nieuw kiesstelsel, een kiesstelsel geïnspireerd door Zweden.  Wat houdt het Zweedse kiesstelsel überhaupt in? Is het voorstel van Omtzigt wel Zweeds? En lost het het probleem op dat Omtzigt ermee wil aanpakken – de stem van de regio’s prominenter maken?

Waarom wil Omtzigt een nieuw kiesstelsel?

In haar basisdocument doet Nieuw Sociaal Contract tien voorstellen, waaronder deze:

“Een nieuw kiesstelsel met provinciale kieskringen om de band tussen kiezers en gekozenen te versterken. (…) In zo’n stelsel zullen regionale parlementariërs minder strak aangestuurd worden door hun partijleiding. De ondervertegenwoordiging van regio’s buiten de Randstad zal verdwijnen. En als een regio, zoals Groningen, niet gehoord wordt, zullen juist de parlementariërs van de regeringspartijen uit die provincie wel aan de bel trekken om bijvoorbeeld de gaswinning te verlagen.”

ZZZ | Een gezonde woningmarkt

Een gezonde woningmarkt is een ideaal waar wel wat verandering voor nodig is. Een progressief voorstel daarvoor zou vooral gericht moeten zijn op stagnatie. Stagnatie? Ja zeker: stagnatie van de huizenprijzen. Dat zou in één of twee decennia een gezondere woningmarkt opleveren en daarmee bijdragen aan de bestaanszekerheid – een begrip dat in het volgende regeerakkoord wel een hoofdrol moet spelen.

De afgelopen decennia zijn de huizenprijzen vooral gestegen. Afgezet tegen het modaal inkomen ziet dat er zo uit: De gemiddelde verkoopprijs van een woning in 1995 was 93.750,- euro. Een modaal inkomen was in dat jaar 22.235,- euro. Dat betekent dat 4,2 modale jaarsalarissen gelijk stonden aan de waarde van een gemiddelde woning. In 2022 was de gemiddelde verkoopprijs van een woning 428.591,- en was het modaal inkomen 38.500,-. Dat betekend dat 27 jaar later 11,1 modale jaarsalarissen gelijk stonden aan de waarde van een gemiddelde woning. Hoewel er meer factoren van invloed zijn op de betaalbaarheid van een woning, is dit een verontrustende trend.

Zelf heb ik nooit een politicus horen zeggen uit te zijn op stijgende woningprijzen. Maar het resultaat van allerlei wetgeving en beleid in de afgelopen decennia was het stijgen van de woningprijzen. En het is natuurlijk verre van toevallig dat het CDA en de VVD, die altijd opkomen voor de huizenbezittende middenklasse, een groot deel van hun electoraat getrakteerd ziet worden op grote overwaardes op hun woningen. Goed, je ondermijnt de bestaanszekerheid op lange termijn, maar als je het eigenbelang van specifieke groepen kiezers bedient, dan krijg je daar bij de volgende verkiezingen wel iets voor terug.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Bestuur PvdD stapt op, Ouwehand weer voorgedragen

Het werd de afgelopen week al duidelijk dat het bestuur van de Partij voor de Dieren vrij geïsoleerd stond in de ruzie met Esther Ouwehand. Maar toch nog onverwacht vroeg gooit het de handdoek in de ring en stapt op.

Dat doet het bestuur niet zonder even fijntjes te melden dat het Ouwehand nog steeds niet geschikt vindt als lijsttrekker, en nu noemt het dat “meerdere factoren” daarin een rol spelen, dus niet alleen de “integriteitsschendingen”. Uiteraard zwijgt het bestuur daar verder wederom in alle toonaarden over.

Quote du Jour | Een onomkeerbaar kwaad

Vandaag is het precies dertig jaar geleden dat in Washington PLO-voorzitter Arafat en de Israëlische premier Rabin elkaar de hand schudden bij de ondertekening van het eerste Oslo akkoord dat moest leiden naar onderhandelingen over een zelfstandige Palestijnse staat.

In een ingezonden brief schreef Berber van der Woude, voormalig diplomate en bestuurslid The Rights Forum, vorige week over het gebrek aan aandacht voor het voortdurende conflict:

Elk stuk over Israël-Palestina heeft nul nieuwswaarde. Al dertig jaar is de statusupdate: ‘Het gaat slecht, het wordt slechter’. En al dertig jaar is de internationale respons: ‘We zijn bezorgd, maar we doen niets en hopen op beterschap’. Als ons begrip van nieuwswaarde is dat dingen niet eerder gezegd mogen zijn, dan is over dit onderwerp inderdaad alles wel gezegd, op elke mogelijke manier. En hoeft het dus ook niet meer gezegd. Totdat er uiteindelijk helemaal niets meer gezegd wordt. En als ergens niet meer over wordt gesproken, dan is dat het. Het kwaad is onomkeerbaar geworden. Dát zou het nieuws moeten zijn. Niet de verandering, maar de constante. Hoe een humanitaire en internationaalrechtelijke shitshow eindeloos door kan draaien.

Hoe we hoofdschuddend zwijgend toekijken hoe Palestijnen de keel wordt dichtgeknepen. Hoe de media verveeld raken van weer een standrechtelijke executie. Weer een gesloopte school. En weer een tandeloze tweet van een dikbetaalde internationale vertegenwoordiger als enige reactie.

Quote du Jour | “Pers wordt afgerekend op clicks”

Vertrekkend Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma (D66) adviseert de parlementaire pers:

‘Als toekomstig ambteloos burger zou ik ook de media een bescheiden advies willen geven: laat de parlementaire pers en de redacties van talkshows zich bezinnen op de rare mix van sportverslaggeving (wie wint en wie verliest) en de persoonscultus (wie doet het slecht, wie goed, wie was het meest opvallend?) die van de Haagse journalistiek is gemaakt. Mag het weer over beleid gaan en wat dat voor Nederlanders betekent’

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende