Zoekresultaten voor

'issues'

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-03-2022

Volledig op de hoogte voor Duitse verkiezingen

ACHTERGROND - Beslagen ten ijs komen voor de Duitse verkiezingen? Ewald Engelen biedt de helpende hand met een aantal leestips (via Tegenlicht).

The New German Question – Timothy Garton Ash (The New York Review of Books)

Brits historicus Timoty Garton Ash, in Tegenlicht eerder te zien in de aflevering ‘De Arabische lente en wij‘, schrijft in The New Review of Books het artikel ‘The New German Question’.

There is a new German question. It is this: Can Europe’s most powerful country lead the way in building both a sustainable, internationally competitive eurozone and a strong, internationally credible European Union? Germany’s difficulties in responding convincingly to this challenge are partly the result of earlier German questions and the solutions found to them. Yesterday’s answers have sown the seeds of today’s question.

lees  ‘The New German Question’

‘Ja, ik ben ook woedend’ – Koen Haegens (De Groene Amsterdammer)

In de serie ‘Heerlijke nieuwe wereld’ interviewt Koen Haegens de Duitse socioloog Wolfgang Streeck. Over de uitgestelde crisis die al in de jaren ’70 begon en hoe nu toch een nieuwe oplossing moet worden bedacht:

Ik denk daarom dat we zijn aanbeland in een fase waarin de oude oplossingen niet meer werken, en er een geheel nieuwe oplossing moet worden bedacht. Dat lijkt mij een behoorlijk treffende definitie van een crisis, niet?

Foto: World Economic Forum (cc)

Putin’s Russia: stability and stagnation

ANALYSE - After a week in Russia I concluded that Russia is very stable – perhaps too stable. President Vladimir Putin appears to want little political or economic reform, lest it lead to instability. Nevertheless, divisions are appearing in his entourage: some favour clamping down hard on the opposition, while others counsel softer tactics. Sometimes Putin backs one group, sometimes the other. On foreign policy, too, Putin seems to have two faces. The pragmatic Putin wants to work with the US in dealing with common problems. But another Putin views the US as a hostile power that is trying to destabilise Russia, and is happy to do things – like sheltering the fugitive Edward Snowden – that infuriate it.

In Moscow, both opposition leaders and the more liberal government officials agree that the need for political and economic change is greater than ever, but that the chances of serious reform are close to zero. After mass demonstrations in the winter of 2011/12, optimists thought the regime would attempt to win back the support of the middle classes by modernising the country’s governance. But these days nobody expects much to change. 
Russia’s leaders worry that big economic or political reforms could upset vested interests, create losers and perhaps strengthen the opposition. The government has in fact attempted some reforms of the university, school and healthcare systems, in order to save money, but these have been unpopular. Reform of the pension system – which would mean curbing pension rights – has been mooted for over a decade but frequently put off. There always seems to be an excuse for postponing major reform.

Foto: David Boudreau (cc)

Niet elke blaffende hond is een waakhond

ANALYSE - Het is de tijd van ‘de hondsdagen’, kondigen Jan Gruiters, algemeen directeur van IKV Pax Christi en Leon Willems, directeur van Free Press Unlimited aan. 

Op menig raam, voordeur of tuinhek hangt een bordje met een afbeelding van een vervaarlijk uitziende Dobermann, vergezeld van de waarschuwende boodschap ‘Hier waak ik’. Hoewel het bordje anders doet vermoeden, weet iedereen dat er acht van de tien keer een keffertje woont dat misschien best vervaarlijk kan aanslaan, maar dat als het er op aankomt banger is voor bezoekers dan zij voor hen. Soms huist er wel degelijk een angstaanjagend exemplaar, dat zich blaffend en grommend vertoont aan iedereen die zijn alleen maar territorium passeert. Weliswaar een plaag voor menig wandelaar, maar eigenlijk weet iedereen wel dat van dergelijke dolle viervoeters niets te vrezen valt. Waakhonden die écht serieus te nemen zijn, hun baas daadwerkelijk van dienst zijn door zich alleen -al dan niet letterlijk- vast te bijten in mensen die kwaad in de zin hebben, zijn doorgaans op één hand te tellen.

Vele maatschappelijke organisaties hebben als missie om in ontwikkelingslanden, in fragiele contexten en repressieve staten maar ook in hun eigen samenleving het beleid van overheden en andere machthebbers te volgen en te veranderen. Daarmee vervullen zij de zo cruciale rol van waakhond binnen samenlevingen. Zoals een echte waakhond het bezit van zijn eigenaar beschermt, zo bewaken deze organisaties de naleving van internationale normen die de menselijke waardigheid als grondslag hebben.

Foto: Sébastien Bertrand (cc)

What is wrong with the European Commission?

ANALYSE - The authority of the European Commission is waning. Why?

The European Commission, a crucial EU institution, is beset with difficulties. It is popular with neither governments nor voters. Twenty years ago, many people looked to the Commission to set the EU’s agenda and take the lead in managing crises. But few people expect the Commission to play that role today.

Ever since the time when Jacques Delors ran the Commission (1985 to 1995), its authority vis-à-vis EU governments has been waning. The member-states – and especially the big ones – have sought to constrain an institution that they consider over-mighty.

The Lisbon treaty, in force since 2009, created two important institutional innovations: the permanent president of the European Council, a post now occupied by Herman Van Rompuy; and the European External Action Service (EEAS), a body now led by Catherine Ashton. Both of these carry out some tasks that the Commission used to do and have contributed to its sense of insecurity.

Focus on technical role

Paradoxically, the euro crisis has led to the Commission gaining unprecedented formal powers – on the surveillance of national economic policies – but further eroded its standing and credibility. National governments have provided the money for helping countries in trouble, so they set the terms for bail-outs. The Commission has had to leave the high politics to the European Council, and often to a few key governments, while focusing on its subordinate though important technical role.

Foto: Michael Fleshman (cc)

Edward Snowden and the globalisation of whistleblowing

ANALYSE - Edward Snowden performed an act of great bravery, Annie Machon says, but the old media reporting the story act as a bottleneck for the free flow of information.

I have held back from writ­ing about the Edward Snowden NSA whis­tleblow­ing case for the last week — partly because I was immersed in the res­ult­ing media inter­views and talks, and partly because I wanted to watch how the story developed, both polit­ic­ally and in the old media. The reac­tion of both can tell you a lot.

That does not mean that I did not have a very pos­it­ive response to what Snowden has done. Far from it. The same night the story broke about who was behind the leaks, I dis­cussed the implic­a­tions on an RT inter­view and called what he did Whis­tleblow­ing 2.0.

Why did I say that? Well, it appeared from his ini­tial video inter­view with The Guard­ian that he had learned from pre­vi­ous whis­tleblow­ing cases: he had watched the media and care­fully chosen a journ­al­ist, Glenn Gre­en­wald, with a good track record on the
rel­ev­ant issues who would prob­ably fight his corner fear­lessly; his inform­a­tion clearly demon­strated that the intel­li­gence agen­cies were spin­ning out of con­trol and build­ing sur­veil­lance states; he care­fully chose a jur­is­dic­tion to flee to that might have the clout to pro­tect him leg­ally against the wrath of an over-mighty USA; and he has used his inter­net and media savvy to gain as much expos­ure and pro­tec­tion as quickly as possible.

Foto: Rick Hall (cc)

De Chinezen komen niet: Ian Buruma over Azië als mythe

VERSLAG - Waarin Ian Buruma tijdens een lezing in het Radboud stelt dat de mythes die er over Azië bestaan niet zo heel veel zeggen over Azië en vooral het zicht ontnemen op wat er werkelijk speelt.

De Chinezen komen niet. Of beter: ze komen wel, maar ze hebben geen enkele behoefte hun wereldbeeld aan ons op te dringen. Ze hebben namelijk geen mission civilisatrice, zoals Napoleon, de missionarissen en de Amerikanen dat hadden. En in het geval van de Amerikanen: dat nog steeds hebben. Van de Chinezen hebben we, kortom, dus niets te vrezen.

Tenminste, als wij Ian Buruma mogen geloven, die afgelopen woensdag in het Radboud te Nijmegen een lezing gaf, getiteld Azië als mythe: westerse fantasieën over het oosten, waarna hij werd geïnterviewd door een plaatselijke filosoof en vragen uit het publiek ging beantwoorden. Een dag voordat Merkel van dezelfde universiteit haar eredoctoraat ontving. 

Hij (Buruma dus, niet Merkel, dat is een zij) zag er in het echt wat minder scherp uit dan op de foto’s die ik van ‘m kende. Wat weldoorvoeder ook. Rood geschoren nek. Zware bril. Underbite. Duidelijk een intellectueel zwaargewicht van internationale allure. Hij zat er ontspannen bij. Had z’n verhaal voor de gelegenheid een beetje bij elkaar gekrabbeld op lijntjespapier.

Foto: Mikey (cc)

NATO and the costs of star wars

ACHTERGROND - Over the last decade, the US has spent tens of billions of dollars constructing a shield to stop nuclear missiles from North Korea or Iran reaching its soil. So far, the shield does not work. Fortunately for the Americans, neither Pyongyang nor Tehran has nuclear missiles that could hit the US. Unfortunately, however, America’s missile defence programme has upset China and Russia, two countries that do have nuclear arsenals that could reach its homeland. America’s European partners in NATO should try to convince Washington to scale back its missile defence ambitions for the next few years. Not only would this allow the US government to spend its shrinking defence budget on more pressing military needs. It would also improve European security by reducing tensions between NATO and Russia.

Rogue states

Since the collapse of the Soviet Union, the US has been increasingly worried about nuclear attacks by ‘rogue’ states. In 1998, a study group chaired by Donald Rumsfeld predicted that North Korea and Iran could field intercontinental ballistic missiles within five years. Today, however, Iran has neither intercontinental missiles nor a nuclear bomb. In March of this year, a report from the Pentagon’s intelligence agency (erroneously declassified) assessed “with moderate confidence” that Pyongyang could build a nuclear device that fits on a missile. But there is still no evidence that North Korean missiles are sophisticated enough to reach the US.

Foto: Nicoline Wouterlood (cc)

Doosje

COLUMN - In het zijkamertje was het licht gedempt, bijna beschroomd. De kamer was schaars ingericht: tafel, stoelen, een etalagekast. Op tafel stonden flesjes water, glazen en – vrij prominent – een doos tissues.

Na vijf minuten kwam de dienstdoende mevrouw weer binnen. Ze zette een grote koker, bekleed met groenig glanspapier in een bladmotief, op de tafel en keek me onderzoekend aan. Moest ze de tissues alvast naar me toe schuiven?

Vlak voor me stond wat over was van Christiane, mijn hartsvriendin en mijn onverwachte echtgenote. Ik kon alleen maar denken: ‘Dat ze daar in past! Ze is vreselijk afgevallen… Hoeveel zou ze nu wegen?’

Ik toonde mijn papieren, tekende voor ontvangst, kreeg een lichtgroene draagtas waar de koker in paste – de mevrouw bond hem dicht met een lint – en toog naar huis. (Waar ik Chris subiet op de weegschaal zette: 2,5 kilo.)

Thuis zocht ik naar een mooi doosje waar ik iets van haar as in kon overhevelen. Natuurlijk had ik niets dat geschikt was. In Christianes boedel zaten talloze mooie doosjes, maar niks dat stevig sloot, en ik wilde niet dat Chris langzaam in mijn huis zou verstuiven en ik een leeg doosje overhield.

Foto: fresh888 (cc)

Out of range, out of mind?

ANALYSE - Should Europe play a role in the Korean crisis, and if so: what role would that be?

From London or Brussels, the situation on the Korean Peninsula can appear – in the words of former British Prime Minister Neville Chamberlain – a “quarrel in a far-away country between people of whom we know nothing”. On one side, a mad dictator (you only have to look at his hairstyle) with nuclear weapons and long-range missiles of doubtful reliability; on the other side, the country of Gangnam Style and Samsung. The nuclear weapons cannot reach Europe. And the big global powers, the US and China, are already engaged. Europe could leave them to sort things out, at best playing the role of Greek chorus in support of US policy (as a Western ex-official described it recently).

But that would be a mistake. Seasoned Korea watchers say that the current crisis is as serious as they can recall. Against that background, as the US flies B2 bombers over South Korea and Japan deploys ships with anti-missile defences, one could ask, as Stalin did of the Pope, how many divisions the EU has. But while it may not have armies there, Europe has interests and assets in the region. It should think about how to protect the former and use the latter. 

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hebben de VS een negerprobleem?

OPINIE - Volgens de PVV bewijzen criminaliteitscijfers dat Marokkanen een probleem vormen in Nederland. Zouden ze die conclusie ook durven trekken over zwarten in de Verenigde Staten?

Hier is een vraagje die de PVV en haar sympathisanten wel wat vaker gesteld zou mogen worden: Als Nederland een ‘Marokkanenprobleem‘ heeft, hebben de Verenigde Staten dan ook een ‘Afrikanenprobleem’?

Ga maar na: alle argumenten die de PVV aanvoert om aan te tonen dat er iets fundamenteel niet snor zit met Marokkaans-Nederlandse mannen, vallen mutatis mutandis ook toe te passen op Afro-Amerikaanse mannen.

Samen met Latino’s voeren ze in de VS alle foute lijstjes aan, of het nu schoolverlating, werkloosheid, jeugdbendes, of criminaliteit betreft. En zwarte mannen komen veel meer in aanraking met de politie dan blanke mannen; maar dat zal – net zomin als in Nederland – vast niets met latent racisme onder politiefunctionarissen te maken hebben.

“Ga eens kijken in de detentiehuizen in Nederland om te bezien wie daar vastzitten,” is de vaste kreet, wanneer het over de oververtegenwoordiging van Marokkaanse Nederlanders in criminaliteitsstatistieken gaat. Zo onlangs ook weer op dit blog.

Wel, ga eens in de Verenigde Staten kijken wie daar in detentie zitten. Als we de ACLU mogen geloven zit 1 op elke 15 zwarte volwassen mannen in de gevangenis, tegenover 1 op elke 36 Latijns-Amerikaanse mannen en 1 op elke 106 blanke mannen. Volgens het Bureau of Justice Statistics belandt één op de drie zwarte Amerikanen tijdens zijn leven in de gevangenis.

Foto: Marines (cc)

Momentum voor wapenwetgeving weg, maar het homohuwelijk nabij?

ELDERS - In Connecticut is een nieuwe wapenwet aangenomen, steeds meer senatoren spreken zich uit voor het homohuwelijk, en de luchtmacht probeert seksueel misbruik aan te pakken.

In Washington DC lijkt het momentum om iets te doen aan wapenwetgeving weg te ebben, maar de afzonderlijke staten hebben het heft in handen genomen en snel plannen gemaakt. De staat Connecticut heeft vorige week de meest verregaande wetgeving wat betreft wapenvergunningen aangenomen. Een aantal soorten semi-automatische wapens zijn afgeschaft en voortaan zijn background checks verplicht voor alle wapenverkopen. Daarmee loopt de staat waar afgelopen december het drama in Newtown plaatsvond ver voor op de federale wetgeving. Maar andere staten (zoals Ohio, Michigan en Arkansas) hebben het kopen en bezitten van een vuurwapen juist makkelijker gemaakt. 

Een ander belangrijk onderwerp op de Amerikaanse politieke agenda, dat ook afgelopen week weer actueel was, is het homohuwelijk. Er zijn slechts nog vier Democratische senatoren tegen marriage equality, nu ook Indiana’s Joe Donnelly en North Dakota’s Heidi Heitkamp zich vrijdag bij het voor-kamp schaarden. Maar er zijn ook al twee Republikeinen voor het homohuwelijk, en mogelijk openbaart zich binnenkort een derde, schrijft het opinieblad voor LGBT-issues Advocate. Zou 2013 dan eindelijk het jaar zijn dat de Amerikanen toegeven aan wat talloze andere Westerse staten allang hebben doorgevoerd? Op Facebook circuleerde afgelopen week een mooie foto die de boel mooi verklaarde.

Foto: Printscreen van Crowdvoice.org.

‘Informatie maakt activisten machtig’

INTERVIEW - De Bahreinse mensenrechtenactiviste Esra’a Al Shafei blogt over onderwerpen die je in het Midden-Oosten niet voor je lol aan de orde stelt. En runt er een business mee.

‘Ik leid mijn organisatie (MidEast Youth, red.) als een business. Ik kijk wat anderen doen, bekijk wat wel en niet werkt, en trek daaruit mijn eigen conclusies,’ vertelt Esra’a Al Shafei me in de lobby van het Haagse hotel waar ze verblijft. Ze is in Nederland voor een driedaags congres over activisme. Met een organisatie die verschillende online communities en platforms heeft opgericht die zich richten op het bevorderen van kennis van en over mensenrechten, heeft ze recht van spreken op zo’n congres. Maar ze komt er ook om de verhalen van andere activisten te horen. ‘Uiteindelijk gaat activisme om continu blijven leren. Pas dan kun je een maatschappij hervormen.’

Haar politieke bewustzijn ontwikkelde ze al vroeg. Als kind maakte zich druk om de rechten van arbeidsmigranten in Bahrein, wiens status zeer laag is. Je kunt gerust spreken van slavernij, zegt Al Shafei. Ze wilden er met klasgenoten en familie over praten, maar er was geen informatie over deze mensen voorhanden en niemand durfde er echt over te spreken. ‘Maar ik vond dat we een verantwoordelijkheid hadden de situatie van arbeidsmigranten ter discussie te stellen,’ zegt ze.

Vorige Volgende