'BKK'

“What exactly was your question?”
Op de laatste dag van het congres hield ik mijn presentatie voor zo’n 300 mensen. Vanwege het belachelijk vroege tijdstip (8:50) had ik gelukkig weinig tijd om me zenuwachtig te maken. Toen ik eenmaal bezig was ging het ook eigenlijk heel goed, wel liep ik 5 minuten uit zodat de vragen pas aan het eind van de ochtend gesteld konden worden. Er kwam een oude professor uit Estland naar voren die een on-be-grijpe-lijk verhaal hield, zodat ik na zijn minutenlange betoog moest vragen: “What exactly was your question?”. Het was me al eerder opgevallen dat wetenschappers die nauwelijks het engels beheersen er juist een handje van hebben om de meeste vragen te stellen. Toen ik later door het congrescentrum liep ving men spontaan de wave aan, dus ik denk dat het allemaal wel geslaagd was.

Only beer, no hassle please…
Over Bangkok hou ik gemengde gevoelens, positief was de ervaring van een zinderende metropool met een grote verscheidenheid aan mensen en het rappe levenstempo. Negatief is wel degelijk dat sekstoerisme dat overal heel duidelijk aanwezig is. Het bezwaar dat je als man alleen niet normaal een bier in een kroeg kan drinken vind ik toch wel zwaar wegen. Na tien dagen Bangkok kon ik die westerse proleten wel schieten. Niet zozeer omdat ze met hun gedrag een hele samenleving naar de verdommenis helpen: ontvolkte dorpen, duizenden mensenlevens kapot gemaakt door psychische mishandeling en dodelijke geslachtsziekten.

– Met gehuurde agenten naar de mangrove –

Vandaag was het zondag en stonden de zogenaamde congres tours op het programma. Als ik hiervoor al niet eerder 50 dollar had betaald, was ik er zeker niet om 06:00 mijn bed voor uitgekomen. De tour waar ik aan meedeed zou o.a. het mangrove bos en een shrimp farm bezoeken. We vertrokken met vier air-conditioned bussen onder politie-begeleiding, er reed een auto van de traffic police voorop die met zwaailichten en sirene alles aan de kant schoof. Op iedere kruising legden agentjes in strakke homo-erotische uniformpjes voor ons het verkeer stil (Pim zou het zo gewild hebben). Voor het eerst viel het me op deze keer de doorgaans zo laconieke thai wel naar ons keken…

Eerst moest er nog een floating market bezocht worden. Deze was inmiddels ook alllang z’n oorspronkelijke doel voorbij geschoten. Was het vroeger noodzaak om in de drassige delta door kanalen je koopwaar te vervoeren, nu was het een soort folklore geworden om toeristen in bootjes langs de koopwaar te loodsen.

De shrimpfarm was eigenlijk ook een tikkeltje teleurstellend, nauwelijks een shrimp te zien en minimale informatie. Dat laatste kwam echter doordat de wetenschappelijke staf van deze experimentele shrimp farm het engels niet machtig was. “He’e tige shimp in wate, YES! with a spcial bacte’ia for bette for growing baby sh’imps is spcial food foor sh’imp, YES!” …en zo ging het maar door. De salt farm was zo niet nog boeiender.

– Hoe vluchtig uw mening ook –

Lieve jongens en meisjes, ik begrijp dat jullie smachtend op deel 2 van de BKK serie hebben gewacht, maar ook in Bangkok heeft een dag maar 24 uur en dat was de laatste tijd echt te kort. Maar ter uwer plezier tik ik nu des avonds laat dit stukje. Eigenlijk is het alleen maar goed dat ik niet aan schrijven toekwam want reiservaringen zijn zwaar subjectief en worden sterk bepaald door toevalligheden. Zodoende veranderen de indrukken in het begin nogal sterk.
Zo dacht ik tot vandaag dat Bangkok een betonnen hel was, een eeuwigdurend Prins Claus plein met aanpalende shoppings malls vol met MacDonald’s en KFC’s. Maar gelukkig kwam ik er vandaag achter dat er ook nog buurten zijn waar een menselijke schaal op van toepassing is. Wel overvolle straten met veel lawaai, maar geen futuristische fly-overs en spiegelglazen (leegstaande) kantoren, maar gewoon de standaard aziatische rommeligheid van eet-tentjes en zelfs een paar groene bomen.

Toen ik hier net aankwam viel het me op dat er geen hoer te bekennen was. Terwijl dat toch het eerste is wat bij westerlingen opkomt als je het over Bangkok hebt. Ik heb groot nieuws voor u: niet iedere thaise vrouw is een hoer. Maar daarentegen zijn een hoop thaise vrouwen dat toch ook weer wel. Het idee dat het wel meeviel met die prostitutie veranderde toen ik van hotel wisselde en dichtbij Siam Square kwam te wonen. Vanaf dat moment leek het alsof er geen kroeg zonder hoeren te vinden was.

– Spiderman in Afghanistan –

Dankzij de huispiloot van Sargasso wist ik van te voren al dat we, opweg naar Bangkok, over Afghanistan zouden vliegen via de zgn Tashkent route. Sinds vier weken is deze route weer open, een soort Khyber-pas voor vliegtuigen over de westelijk Himalaya. Op 13.000 voeten ben je onbereikbaar voor stingers dus niks aan het handje. Maar terwijl de gezagvoerder van alles en nog wat over de vlucht vermeldde vermeed hij consequent Afghanistan te vermelden, waarom nou toch? Later bleek dat we dwars over Afghanistan zijn gevlogen, maar ik vraag me af of er veel passagiers zijn geweest die zich dat gerealiseerd hebben…

Op het moment dat we het luchtruim van Turkmenistan binnenvlogen werd er een amusante kinderfilm gestart: Spiderman. De scenes met het WTC erin moesten na 11 september herschreven worden of overgedaan omdat men het te pijnlijk vond om ze in de film te laten. Het slotgevecht tussen het Spiderman en het kwaad werd uitgezonden terwijl we over Tora Bora vlogen. En hier vlogen we dan over Afghanistan met een dubbel gecensureerde film (vliegtuigfilms worden altijd gezuiverd van allerlei scenes die als te schokkend kunnen worden ervaren) terwijl de film stijf stond van de vette amerikaanse cliches over goed en kwaad.