Voorpagina

Zoekresultaten voor

'BKK'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 08-09-2022

Inkomensongelijkheid en geluk

, door

Waarin de auteur de factcheck door Nieuwsuur van Samsom’s uitspraken over geluk en inkomensgelijkheid zelf checkt. 

Nieuwsuur factcheckte gisteren de volgende uitspraak van Diederik Samsom: “We zijn een land waar de inkomensverschillen relatief klein zijn. Er zijn maar een paar landen die gelukkiger zijn en dat zijn landen waar de inkomensverschillen nog net iets kleiner zijn.” Die uitspraak beoordeelde de Nieuwsuur-redactie als “half waar”, omdat er zowel landen zijn met kleinere inkomensverschillen (Denemarken) als grotere verschillen (VS en Australië) waar men tevredener is dan in Nederland. Het is vooral de welvaart die gelukkig maakt, aldus de redactie. Maar is deze factcheck  zelf wel waar?

Allereerst de cijfers over geluk/tevredenheid. Nieuwsuur zegt zich te baseren op OESO-cijfers, maar volgens de OESO-cijfers die ik ken staan de VS en Australië toch gewoon onder Nederland wat betreft “life satisfaction”. Wie rondneust in ander geluksonderzoek ziet dat Australië het inderdaad iets beter doet, maar dat Amerika het toch echt aflegt tegen Nederland  – zeker als je kijkt naar het aantal gelukkige levensjaren,  de geluksongelijkheid  of het geluk van de jeugd waarbij Nederland wereldkampioen schijnt te zijn.

De grote vraag is natuurlijk wat de relatie is tussen inkomensongelijkheid en geluk. Ruut Veenhoven toonde (met veel slagen om de arm) in een onderzoek uit 2010 aan dat in westerse landen meer inkomensongelijkheid resulteert in minder geluk, maar dat in algemene zin inkomensongelijkheid een heel licht gunstig effect op het gemiddelde geluk lijkt te hebben.

Foto: Riccardof (cc)

Ongerept land dreigt afvalputje van Europa te worden

, door

Is er in Europa nog een geïsoleerd, ongerept plekje te vinden waar de tijd heeft stilgestaan?

 

In 1932 reisde de Nederlandse schrijver en avonturier A. den Doolaard door Albanië. In het dorp Theth kwam hij in aanraking met de traditie van de bloedwraak. Daarover schreef hij zijn meest bekende roman De herberg met het hoefijzer.

Den Doolaard was niet de eerste die gefascineerd was door het ruige, ongerepte en geïsoleerde Albanië. De Engelse dichter Lord Byron ging hem al voor in 1809. Drie avontuurlijke schrijfsters van reisboeken volgden hem aan het begin van de vorige eeuw. De Engelse Edith Durham, de Amerkaanse Rose Wilder en de Schotse Margaret Hasluck bezochten ook Theth. De Nederlandse schrijfster Tessa de Loo maakte de tocht van Lord Byron in 1996 en schreef daarover het boek Een varken in het paleis. 

Tessa de Loo kreeg vorige week in het Rotterdamse fotomuseum het eerste exemplaar overhandigd van Een fascinatie voor Theth; het Albanese bergdorp van A. den Doolaard van Gerda Mulder en fotograaf Herman Zonderland. In de inleiding beschrijft Mulder haar door Den Doolaard gewekte belangstelling voor Albanië, haar reizen in de communistische tijd en daarna, toen het eindelijk ook mogelijk werd Theth te bezoeken. Het dorp is eigenlijk een verzameling boerderijen in een vallei met een kerkje en een school. Er wonen nu niet meer dan honderd mensen. Zonderland portretteerde een aantal van hen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Griekenland de rat in het neoliberale laboratorium

, door

Als vandaag of morgen in Nederland wordt onthuld welke extra bezuinigingen de regering voor ons in petto heeft zal er een Nederlandse discussie losbarsten over Nederlandse feiten-die-ons-dwingen-tot-deze-ingrijpende-maatregelen, Nederlandse noden en Nederlandse zorgen. Ondertussen vindt in de meeste andere Europese landen iets dergelijks plaats, en soms nog veel ingrijpender dan in ons land. Het zou verstandig zijn de ontwikkelingen elders te volgen.

De zelfmoord van de 77-jarige Griekse apotheker Dimitris Christoulas vorige week was volgens zijn dochter een politieke daad. Geen wanhoopsdaad van iemand die volledig aan de grond zat, zo is ook bevestigd door oud-correspondent Ingeborg Breugel in Pauw en Witteman. Die politieke daad als protest tegen het uitmergelen van de Griekse bevolking mag ook elders wel gehoord worden, want Griekenland is misschien een extreem geval, maar het land zet wel een trend.

In Italië is sprake van een zelfmoordgolf onder kleine ondernemers. In heel Italië is het aantal zelfmoorden naar aanleiding van economische moeilijkheden tussen 2008 en 2010 met 24,6% toegenomen (van 150 in 2008 tot 187 in 2010). De schrijver Ferdinando Camon verklaart:  “De kleine ondernemer met schulden beleeft geen economische crisis, maar een totale crisis. Hij is bevreesd, moreel en mentaal. Daarom maakt hij een eind aan zijn leven. Want geld is zijn enige waarde en als die waarde in zijn leven een tekort vertoont, dan is het leven niet meer de moeite waard. Geld is een alomvattende waarde geworden”.  Veel kleine ondernemers zijn afhankelijk van de lokale en regionale markt. Als mensen minder te besteden hebben merkt de middenstand dit het vaak als eerste. Intussen vinden de werkgeversorganisaties dat premier Monti hen nog niet ver genoeg tegemoet komt en dreigt zijn missie het land weer op te kalefateren te mislukken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De beschaving van een bondgenoot

, door

In een recent statistisch rapport over het opleggen en uitvoeren van de doodstraf in 2011 van Amnesty International zien we de VS als westers land in alle eenzaamheid staan te midden van dictatoriale regimes als China, Pakistan, Iran, Saoedie-Arabië, en Noord-Korea. De VS als ‘rough state’. Met 43 executies vorig jaar en nog 78 in de ‘death row’ staan de VS ver voor het eerstvolgende westerse land, Japan, dat vorig jaar geen doodstraf heeft voltrokken, maar nog wel 10 ter dood veroordeelden telt. Het enige Europese land op de lijst is Wit-Rusland dat onlangs twee doodvonnissen heeft voltrokken. De EU heeft daarop de sancties tegen Wit-Rusland, regeringsfunctionarissen en bedrijven, uitgebreid. In een verklaring zegt de EU de doodstraf onder alle omstandigheden te veroordelen. Een boodschap die ook nog wel eens naar onze bondgenoot aan de andere kant van de oceaan gestuurd mag worden.

Ander nieuws dat vragen oproept over het beschavingspeil van de VS komt uit Florida. Daar schoot een vrijwillige buurtwacht in februari de 17-jarige Trayvon Martin dood omdat hij hem “verdacht” vond lopen. De schutter is verhoord maar wordt niet vervolgd op grond van bestaande wetgeving over zelfverdediging. Maar in dit geval heeft de schietpartij tot zoveel beroering geleid dat de gouverneur van Florida zich gedwongen zag om nader onderzoek te laten doen. De commandant van politie is tijdelijk op non-actief is gesteld. Dat president Obama zich het lot van de jongen aantrok zal daar ongetwijfeld aan hebben bijgedragen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PayPal en de nieuwe censuur

, door

Paypal, de internetbankier, heeft enkele uitgevers gedreigd met afsluiting van hun account als ze erotica blijven aanbieden waarin incest, verkrachting of bestialiteiten voorkomen. Een van deze bedrijven, Smashwords heeft inmiddels laten weten dat het aan de wensen van de bankier wil voldoen. Zaken zijn zaken. Een brede coalitie van burgerrechtbewegingen in de Verenigde Staten heeft tegen deze maatregel een krachtig protest laten horen. Het gaat natuurlijk om het principe. Banken behoren neutraal te zijn en hebben geen taak in het bewaren van de publieke moraal. Nog los van het grondrecht op vrijheid van meningsuiting is het niet aan particuliere instanties om grenzen te trekken en het vrije verkeer van informatie te frustreren. Dat lijkt echter allemaal vanzelfsprekender dan het tegenwoordig is.
Het particuliere bedrijfsleven bemoeit zich steeds actiever met de grenzen van het vrije verkeer van informatie.  Eerder dit jaar lieten Twitter en Google weten dat ze niet alles toelaten in hun dienstverlening. Wat mag en wat niet mag wordt ook in deze gevallen niet bepaald door de wet en het oordeel van de rechter, maar door de particuliere censors, die zich niet publiek hoeven te verantwoorden. In een protestbrief van de Amerikaanse National Coalition Against Censorship wordt de vergelijking gemaakt met de Index Librorum Prohibitorum de lijst van verboden boeken die de Katholieke Kerk tot halverwege de vorige eeuw hanteerde om de gelovigen tegen de slechte invloeden van het geschreven woord te wapenen.
Het protest van de Amerikaanse hoeders van het vrije woord is gericht tegen PayPal. Het is altijd goed om een bedrijf te laten weten dat je zijn gedrag niet in de haak vindt. Of PayPal zich er iets van aan zal trekken is de vraag. Aandeelhouders hebben er vermoed ik meer te vertellen dan activisten. En de vrije markt gaat boven alles. Zoek maar een andere bankier als je met deze niet tevreden bent.
Wat ik mis in dit verhaal is de rol van de overheid. Er zijn grondrechten en daarvan afgeleide wetten. We hebben een overheid om namens ons hiernaar te handelen. De overheid zou ons in dit geval moeten beschermen tegen onterecht ingrijpen in het vrije verkeer van informatie door particulieren die hier niets over te zeggen hebben. Waarom richt uitgever Smashwords zich niet samen met de burgerrechtbeweging tot de overheid en gaat men onmiddellijk overstag voor de moralisten van PayPal?
Ook voor de uitgever zal de vrije markt wel van groter gewicht zijn dan het vrije verkeer van informatie.Waarom je financiële resultaten op het spel zetten voor een principe? En een overheid die heilig gelooft in de zegeningen van de vrije markt zal hier ook niet zo snel ingrijpen. Maar voor liberalen ligt hier wel een punt om te overdenken. Voor je het weet zijn we weer terug in de Middeleeuwse wetten van de oude Katholieke Kerk.
Voor de vrijheid van het internet zijn deze nieuwe particuliere censors een grote bedreiging. Beter dan de burgerrechtbewegingen het verwoorden aan het eind van hun statement kan ik het niet zeggen:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Twee stemmen voor Europa: een eerste stap

, door

 

In het Europees Parlement ijveren Andrew Duff (liberalen), Gerald Häfner (Groenen) en Roberto Gualtieri (sociaal-democraten) voor een kiesrechthervorming. Ze stellen voor dat we voortaan in Europa twee stemmen mogen uitbrengen. Een voor een nationale lijst en een voor een pan-Europese lijst. Zo zou je dan als Nederlandse kiezer ook op Daniel Cohn-Bendit, Guy Verhofstadt of Eva Joly kunnen stemmen. Via de Europese kieslijsten zouden dan 25 van de 751 parlementsleden worden aangewezen. Een weinig revolutionair plan dat toch nog op bezwaren stuit in het huidige Europese Parlement. De stemming over het voorstel, oorspronkelijk gepland op volgende week woensdag, is opnieuw uitgesteld. Ondertussen voeren de voorstanders actie om steun te krijgen van de Europese burgers: Meer democratie in Europa. Het loopt nog niet storm.

Een Europese kieslijst, hoe gering ook het aantal zetels dat je er mee kunt behalen, heeft een aantal belangrijke voordelen voor versterking van de Europese democratie. De huidige verkiezingen zijn toch vooral nationale verkiezingen. Nationale kandidaten met nationale programma’s in een nationale campagne. Het gaat eigenlijk nauwelijks over Europa. Kandidaten op een Europese kieslijst zullen zich profileren als Europeanen. De partijen die zo’n lijst indienen hebben daarvoor een Europees programma nodig. De kandidaten zullen zich met elkaar meten in Europese debatten waarin ze zich zullen richten tot alle Europese kiezers en niet alleen tot het electoraat in hun eigen land. Het rechtstreeks kiezen van een Europeaan als afgevaardigde verlegt de politieke horizon van de burger van het enge nationale niveau naar het Europese niveau. En dat is tenslotte de schaal waarop de belangrijkste problemen zich voordoen en waarop oplossingen gevonden moeten worden. Ook al gaat het maar om 25 rechtstreeks te kiezen afgevaardigden, het idee alleen al is een belangrijke stap voor de democratisering van Europa. De Europese kiezer: het wordt tijd. Op veel andere gebieden hebben inwoners van Europese landen inmiddels grenzen overschreden: de economie, handelen, werken, consumeren, wetenschap, studie, sport.  De politiek loopt ver achter.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hypocriete progressieven

, door

De sluiting van Guantanamo Bay binnen een jaar was vier jaar geleden een van de beloften waarmee toenmalig presidentskandidaat Barack Obama afstand nam van het beleid van president Bush. Het was voor velen een teken dat de VS eindelijk, zeven jaar na 9/11, het pad van de beschaving weer hadden gevonden. Eenmaal aan de macht bleek Guantanamo het eerste slachtoffer van de de harde politieke werkelijkheid. Obama hield zijn belofte niet. Sterker nog, onlangs ging hij ver over Bush heen bij de ondertekening van een wet die bepaalt dat verdachten van terrorisme (ook Amerikaanse burgers!) zonder proces tot in lengte van dagen kunnen worden vastgehouden. Obama heeft Guantanamo vereeuwigd.

Dit jaar zijn er weer presidentsverkiezingen. Obama is wederom kandidaat. Je zou nu verwachten dat hij afgerekend gaat worden op het verbreken van zijn verkiezingsbelofte. Dat gaat waarschijnlijk niet gebeuren. De Washington Post peilde onlangs de stemming onder kiezers over het antiterrorismebeleid van Obama. Daaruit blijkt dat Obama op dit punt grote steun geniet. De beslissing om Guantanamo open te houden wordt gesteund door 70% van de kiezers. Ook een meerderheid van democratische kiezers laat Obama niet vallen vanwege het breken van zijn belofte. Dat geldt voor 67 % van de gematigde en rechtse democraten, maar ook voor 53% van de links-liberale democraten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Europese Babylon

, door

Letland stemt vandaag in een referendum voor het Russisch als tweede taal. De kans dat het plan een meerderheid haalt is klein. Een groot aantal Russische Letten mag nog niet stemmen omdat ze het staatsburgerschap nog niet hebben verworven. Voorwaarde daarvoor is…kennis van de Letse taal. En bij de autochtone Letten is de weerzin tegen de Russisch sprekende minderheid, die in hun ogen de voormalige bezetter vertegenwoordigt, nog te groot. De geschiedenis van de Baltische staten laat nog geen open houding toe van de autochtone bevolking tegenover de Russen die hier door een een gedongen volksverhuizing in de periode van het sovjetbewind sinds de Tweede Wereldoorlog zijn komen wonen. De Letse Russen willen hier maar al te graag afstand van nemen. De initiatiefnemer van het referendum Vladimir Lindermans houdt de Letten voor: wij zijn hier geen passanten, geen buitenlanders en geen bezetters. De Russen in Letland zijn bereid om voor Letland te werken, maar dan moeten ze wel dezelfde rechten hebben en niet worden gezien als tweederangsburgers. Hij reageert met zijn initiatief op een (mislukte) actie van de grootste partij van Letland die er juist op gericht was het tweede taalonderwijs op scholen af te schaffen. Lindermans, die zelf wel vloeiend Lets spreekt, hoop met het referendum een statement te maken voor het accepteren van minderheden. Mocht zijn initiatief ondanks alles wel een meerderheid halen dan zou het Russisch ook een officiële EU-taal kunnen worden. Als je ziet hoeveel mensen in diverse Oost-Europese landen Russisch spreken is dat ook nog niet zo’n heel vreemd idee.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De schuld van de Duitsers

, door

Griekenland en andere Zuid-Europese landen staan onder zware druk. Zij worden door hun partners in de EU gedwongen tot radicale bezuinigingsmaatregelen die voor velen verlies van werk en bittere armoede betekenen. Een perspectief op economische hervormingen die de recessie kunnen keren is er nauwelijks. De sanering van de overheidsschuld lijkt het enige agendapunt. Regeringen stapelen de ene bezuinigingsmaatregel op de andere. De woedende bevolking reageert met massale demonstraties en stakingen. Door de geplaagde ambtenaren, pensionado’s en andere getroffenen wordt bij alle kritiek op de eigen regering ook de vinger gewezen naar de “hoofdschuldige” van hun economische achteruitgang: het machtige Duitsland. En dan blijkt dat dit land nog steeds last heeft van een zwart verleden. De Duitse schrijver Ingo Schulze vermeldt in een artikel waarin hij zijn visie op de crisis geeft een incident dat hem persoonlijk raakte toen hij vorig jaar in Portugal een nieuw boek kwam presenteren. In een verhitte discussie over de actuele crisis in Europa werd hem de vraag gesteld:

“of wij Duitsers niet nu met elke euro voor elkaar kregen wat ons destijds met onze tanks niet was gelukt. Niemand uit het publiek ging hier echter tegenin.”

En een Grieks commentator schrijft over het plan om zijn regering onder curatele te zetten:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Google gaat ook censureren

, door

1 februari 2012 was een zwarte dag voor het internet volgens directeur de Vries van Xs4all. Sinds gisteren blokkeert deze provider op rechterlijke bevel de toegang tot drie websites die te maken hebben met Pirate Bay. Het voorlopige einde van de strijd van de belangenbehartigers van een obsoleet auteursrecht tegen een vrij internet.
Google maakte de dag gisteren nog zwarter door de aankondiging dat het bedrijf in navolging van Twitter bloggers gaat censureren als zij de nationale wetten dreigen te overtreden. Daarvoor zet het bedrijf net als Twitter geografische filters in. Binnen bepaalde gebieden mag je veel, binnen andere gebieden weinig. En dat wordt dan bepaald door een particuliere onderneming. Die filters kunnen vast wel op de een of andere manier omzeild kunnen worden, net als bij Pirate Bay. Maar wat hier gebeurt gaat natuurlijk veel verder dan een technische maatregel.

Twitter en Google buigen met hun geografische filters voor de nationale wetten met alle beperkingen die daarin zitten voor het vrije verkeer van informatie en de mensenrechten. Internet begon ooit als een belofte voor wereldwijde vrije communicatie. Maar met de actuele ontwikkelingen verandert die belofte meer en meer in een utopie.

De bedrijven die het internet in hun greep hebben zijn zelf multinationals met alle mogelijkheden om zich wereldwijd vrij te bewegen om de grootst mogelijke winst te behalen. Ze binden hun gebruikers echter aan wetten die de communicatie beperken en de uitoefening van burgerlijke vrijheidsrechten belemmeren. De redenen liggen voor de hand: de winst moet behaald worden uit de commerciële exploitatie van het internet en dat betekent dat je geen risico’s mag nemen om uitgesloten te worden van lucratieve markten. Aanpassing aan de regels van de lokale machthebbers is daarom vereist. De illusie dat een vrij internet gewaarborgd kan worden door particuliere ondernemers is opnieuw gebroken. Even konden we blij zijn met de steun van Google c.s. in de oppositie tegen SOPA. Bij nader inzien ging het in dit geval toch meer om de strijd tussen oude en nieuwe media. Google tegen Hollywood en niet Google voor de internetvrijheid.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Aardige Amerikanen en de moraal op zee

, door

Het Amerikaanse vliegdekschip John C. Stennis heeft 13 Iraanse zeelieden bevrijd die op hun eigen vissersboot gevangen werden gehouden door Somalische piraten. De Iraanse vissersboot werd door de piraten gebruikt als “moederschip” voor hun acties. De Amerikanen reageerden op een noodoproep van de vissers, arresteerden de piraten en gaven de boot terug aan de Iraniërs. Vanuit Iran is verheugd gereageerd op deze Amerikaanse actie. De Amerikaanse marine verklaarde in dit soort gevallen zonder onderscheid hulp te bieden.

De NOS maakt er, geïnspireerd door een woordvoerder van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken,  een “pikant” verhaal van omdat uitgerekend de John C. Stennis (nomen est omen) onderwerp was van een escalatie van het conflict tussen Iran en de VS. Het vliegdekschip keerde volgens de VS terug naar zijn standplaats in Bahrain, terwijl Iran de VS had gewaarschuwd “uit de buurt te blijven”. Maar wat is er pikant aan onderlinge hulp in noodgevallen? Het is een ongeschreven wet op zee dat je elkaar te hulp schiet als er een schip in nood is. Bij noodsignalen zet je koers naar het schip dat hulp nodig heeft. Dat is een regel die iedereen op zee ten goede komt. Bij alle gevaren die zeelieden lopen kunnen zij hieraan een beetje zekerheid ontlenen dat ze niet in de steek gelaten worden als de nood aan de man komt.  Wie je bent, of je nu groot of klein bent, wat je op zee doet, waar je vandaan komt, dat doet er niet toe. Dat kan er ook niet toe doen, want anders werkt de regel niet. De hulp wordt zonder onderscheid geboden zoals de Amerikaanse marine vertelde. En dat is uiteindelijk in ieders belang.

Vorige Volgende