BKK deel I

– Spiderman in Afghanistan –

Dankzij de huispiloot van Sargasso wist ik van te voren al dat we, opweg naar Bangkok, over Afghanistan zouden vliegen via de zgn Tashkent route. Sinds vier weken is deze route weer open, een soort Khyber-pas voor vliegtuigen over de westelijk Himalaya. Op 13.000 voeten ben je onbereikbaar voor stingers dus niks aan het handje. Maar terwijl de gezagvoerder van alles en nog wat over de vlucht vermeldde vermeed hij consequent Afghanistan te vermelden, waarom nou toch? Later bleek dat we dwars over Afghanistan zijn gevlogen, maar ik vraag me af of er veel passagiers zijn geweest die zich dat gerealiseerd hebben…

Op het moment dat we het luchtruim van Turkmenistan binnenvlogen werd er een amusante kinderfilm gestart: Spiderman. De scenes met het WTC erin moesten na 11 september herschreven worden of overgedaan omdat men het te pijnlijk vond om ze in de film te laten. Het slotgevecht tussen het Spiderman en het kwaad werd uitgezonden terwijl we over Tora Bora vlogen. En hier vlogen we dan over Afghanistan met een dubbel gecensureerde film (vliegtuigfilms worden altijd gezuiverd van allerlei scenes die als te schokkend kunnen worden ervaren) terwijl de film stijf stond van de vette amerikaanse cliches over goed en kwaad.

Tussendoor kon ik bij het toilet door een raampje dat niet geblindeerd was naar buiten kijken en in een grauw ochtendlicht zag ik een lichte rivierbedding die zich met hoekige meanderbochten door een rotsachtig bruin grijs berglandschap wrong. Ergens daar onder die stenen ligt Bin Laden te rotten dacht ik, of toch niet?

Terug op m’n stoel kregen al die wollige uitspraken in de film wel een heel speciale lading als je je realiseert dat je over Tora Bora vliegt: “having great power goes with great responsibility” , of als het volk zich achter de held schaart : “when you mess with Spiderman, you mess with New York”. Het onbegrepen toontje van spinnemans die zo graag de held wil zijn, maar het toch niet voor mekaar krijgt om dat voor iedereen te zijn, staat symbool voor dezelfde toon die VS aanslaat als ze begrip voor hun militaire acties willen kweken.

Ondertussen is het in Afghanistan nog lang niet rustig, maar hervat het westen haar commercieele vluchten over het land zodat we weer ongestoord op vanakantie kunnen. Nogal bevreemdend als je daarna op de radio in een engelstalige versie van radio 538 Wessel van Diepen hoort brullen: “Let the Free World rock You!” , reedio five-three-eet!”. Tot zover m’n nachtelijke overpeinzingen in een krappe vliegtuigstoel.

Later schrijf ik meer over Bangkok tot nu toe komt de stad relaxed op me over. Wat ik niet begrijp is dat je op straat nauwelijks wordt lastigevallen voor van-alles-en-wat. Terwijl ik toch anders had verwacht in een land dat een zware economische crisis. Omdat ik vorig jaar in Vietnam was vergelijk ik op dit moment Bangkok steeds met Saigon of Hanoi, beter/slechter, minder/meer, maar dat stopt misschien wel binnenkort.

Michiel zei niets te veel over de relaxte aard van Bangkok en de absurde hippie-buurt rondom Kao San Road. Maar daarover later meer, eerst moet ik me laten registreren bij het congres.