IJsland moet kiezen: killen of spotten?

Terwijl de gemiddelde Nederlander bij “IJsland” vooral negatieve associaties heeft met de verloren spaartegoeden van de Icesave bank maakt men zich op IJsland óók druk om de imago-schade die de walvisvaart aanricht. De geplaagde economie van IJsland is momenteel namelijk ondermeer afhankelijk van zowel de jacht op walvissen als het ecotoerisme dat geld schuift voor het spotten van levende walvissen. In de haven van Reykjavik liggen de schepen die toeristen naar de walvissen varen tegenover het schip dat ze vanaf 1 juni weer gaat afslachten. Dit morbide dualisme is de nieuwe linkse regering ook opgevallen en ze stelt een onderzoek in naar de impact van de commerciële walvisjacht op zowel banen als collateral damage aan de toerisme-industrie. Het onderzoek ligt in het verlengde van de belofte die de minister van Visserij deed om de onlangs verhoogde vangstquota voor de walvisjacht te herzien. In januari zag de vertrekkende rechtse regering haar kans schoon om op de valreep de quota te verhogen tot 150 dwergvinvissen en 150 gewone vinvissen (was 40 en 9).

IJsland is samen met Noorwegen het enige land dat officieel aan commerciële walvisvaart doet. Japan heeft een groot pak boterzuur op haar hoofd door de slachting van honderden walvissen (in beschermde reservaten) te labellen als wetenschappelijk onderzoek. Maar nu het economisch verzwakte IJsland zoekt naar een duurzame reorganisatie van haar economie in de 21ste eeuw zou het uitfaseren van de walvisvaart misschien wel eens een goede kans kunnen maken. Het Oude IJsland opweg naar het Nieuwe IJsland: een hoopvolle ontwikkeling, al mogen sommige IJslandse tradities voor altijd hetzelfde blijven.