Het gaat niet alleen goed met de schildpadden op Hawaii, het gaat ook prima met de dwergvinvissen in de Atlantische Oceaan. Zo goed dat IJsland er weer op kan gaan jagen, zelfs.
Wat in de vorige alinea nog dwergvinvis heette, bestaat in werkelijkheid uit twee soorten, die voor walvisvaarders en andere leken niet uit elkaar te houden zijn. Samen gaat het om vele honderdduizenden exemplaren, en waarschijnlijk zelfs flink meer dan een miljoen. Zelfs natuurbeschermersclub IUCN kan het niet meer over het hart verkrijgen ze uit te maken voor bedreigd. De veertig beesten die IJsland gaat vangen, zijn een welhaast homeopatisch vangstquotum.
Je zou denken dat dit walvisbeschermers vervult van vreugde. Het gaat goed met de walvis, een prachtige traditie kan nieuw leven in worden geblazen, de IJslanders kunnen weer walvis eten – voedsel is duur op het eiland dat bijna alles moet importeren. Bovendien zijn de IJslandse vissers getroffen door allerlei vangstquota, omdat wij teveel vis eten met zijn allen. Als de vissers over kunnen stappen op de alom aanwezige walvissen, is dat toch prachtig?
Maar nee hoor. Gemok, dreigementen. Het is nooit goed of het deugt niet. Waar komt toch dat zure, altijd neerslachtige van natuurbeschermers toch vandaan? Je zou ze bijna een harpoen in de bast willen gooien.
Reacties (11)
Het merendeel van alle visvangst is roofbouw. Dat kan je nooit langdurig volhouden of uitbreiden naar industriele schaal zonder gevolg.
En als je gelooft in ecosystemen moet je je afvragen waarom we alleen een selecte groep uit het ecosysteem mogen vissen. T.g.v. de onbalans in ons eetpartoon beschadig je nog veel meer.
Normaal doe ik dat nooit, maar bij dit artikel heb ik voor de grap eens op de referenties geklikt. Wat blijkt? Zeer dubieuze citaties!
1) In het tweede aangehaalde artikel staat dat er 174,000 van deze walvissen zijn. Hoe kom jij aan je ‘vele honderdduizenden’ en ‘meer dan een miljoen’?
2)IUCN noemt deze walvissen op de genoemde website inderdaad niet meer ‘bedreigd’ maar wel: “Lower Risk Near Threatened”. Vrij vertaald: ‘lager risico, net niet met uitsterven bedreigd.’
3) De zogenaamde ‘dreigementen’ van natuurbeschermers zijn: “The resumption of commercial whaling could prove to be extremely damaging to the already fragile Icelandic economy, and its international reputation.” Ik vind de reacties van natuurbeschermers juist heel gematigd: ja, ze zijn er tegen en waarschuwen dat IJslands groene reputatie naar de maan gaat. Maar nee, geen sprake van dreigementen in de vorm van acties, protesten, aan boten vastketenen, enz.
Dit artikel overtreft in zuurte absoluut de reactie van natuurbeschermers!
@Lorwah:
1) het getal van meer dan een miljoen heb ik uit de Whale Almanac van Europhlukes, een Europees netwerk van universitaire walviswetenschappers. Daar kan ik niet naar linken, want die staat niet online. Qua bron beschouw ik ze in elk geval als betrouwbaarder dan IUCN of andere beschermersclubjes. Overigens is 40 walvissen op een populatie van 174.000 -wat dus maar voor één Minke Whale is, in plaats van allebei) nog steeds volkomen verwaarloosbaar. Als jij 20 gram lichaamsgewicht verliest, raak je toch ook niet in bilnde paniek?
2) Inderdaad. Wat is je punt?
3) Bluffen met de gevolgen van een massale boycot zou ik zeker wel als ‘bedreigen’ willen bestempelen, zeker omdat er geen enkele reden is voor de boycot. Je zou juist verwachten dat de walvishippies massaal naar IJsland komen om walvissen te kijken, en daarna te proeven.
Update: de IWC heeft wel cijfers online, volgens hun zijn er 652.000 tot anderhalf miljoen dwergvinvissen, met de kanttekening dat ze nu bezig zijn het cijfer eens grondig op de schop te nemen. Het lijkt mij dat de getallen aardig overeenkomen met mijn omschrijving.
@2: De aantallen kunnen met de verwarring rond de soorten te maken hebben: De Dwergvinvis is inderdaad relatief zeldzaam (dat zijn die 174.000 waar je het over hebt), de Antarctische Dwergvinvis is een stuk algemener (bijna 800.000 exemplaren volgens sommige bronnen). Kom ik samen nog niet aan meer dan een miljoen overigens. Dat optellen is overigens ook vals. Je kunt ook niet alle kikkers optellen en besluiten dat kikers vangen oke is (er zijn er immers miljarden), terwijl tientallen kikkersoorten extreem zeldzaam zijn.
@3: Dan laat je buiten beschouwing dat IJsland niet alleen walvissen vangt. Japan vangt ook 300 (soms wordt ook vermeld 600) walvissen per jaar. Ik gok dat dat om Antarctische Dwergvinvissen gaat. Noorwegen vangt er 600 (quotom voor vorig jaar was 1000), dat zouden dan weer eerder de zeldzamere Dwergvinvissen zijn. Daarvan vangt Groenland er jaarlijks ook nog eens 150. Dat zijn dan de aantallen die vermeld worden. Daarnaast vindt er ook nog clandestine vangst plaats. Toegegeven, op die vangstaantallen stellen die 40 stuks IJslandse vangst dan wel erg weinig voor, dus als er gezeurd wordt, kan men beter eerst beginnen bij de ambassades van Noorwegen en Japan.
Bij mijn weten was er al lang activisme tegen walvisvaart voordat walvissen bedreigd waren. Het gaat de activisten dan ook vooral om het morele aspect: de methode waarop walvissen worden gevangen is een ronduit walgelijke pijnlijke langdurige vertoning met veel geschreeuw en walvisfamilieleed. Daarnaast speelt de intelligentie van walvissen mee; hoe intelligenter een dier, hoe meer een dier zich bewust van zijn lot, hoe meer de gemiddelde mens het zich aantrekt. Het artikel hier insinueert op zijn minst dat walvisbeschermers hypocriet zouden zijn, maar dat zijn ze niet; ze zijn gewoon tegen het vangen van walvissen.
En gezien het feit dat we allerlei regels hebben om bijvoorbeeld runderen maar zo pijnloos mogelijk te laten sterven, is het natuurlijk ronduit hypocriet om aanmerkelijk intelligentere diersoorten wel op nogal barbaarse wijze te vermoorden. Dus wat dat betreft ben ik het eens met de walvisbeschermers. Maar bedreigen mag natuurlijk nooit.
Op zich heb je gelijk, maar het is toch wel moeilijker om pijnloos en gecontroleerd slachten toe te passen op wilde dieren dan op cultuurdieren, zoals runderen en varkens.
@6: kijk, dat is een goede, inhoudelijke tegenwerping. Als het mogelijk zou zijn om snel en pijnloos een walvis van kant te maken, zou je dan geen moeite meer hebben met de jacht?
@8: Als we daarbij rekening houden met de vaak innige en langdurige familierelaties van die beesten, zie ik geen probleem.
Pijnloos van kant maken, ik kan me daar niets bij voorstellen.
Monty Python kende het wel:
Mr. Hilton: Oh, we use only the finest baby frogs, dew-picked and flown from
Iraq, cleansed in the finest quality spring water,
lightly killed,
and sealed in a succulent, Swiss, quintuple-smooth, treble-milk chocolate envelope, and lovingly frosted with glucose.
“Pijnloos van kant maken, ik kan me daar niets bij voorstellen.”
Ik wel. Eerst een flinke spuit morfine erin, dan de harpoen.
Ik zie hier kansen voor een dubbelslag: IJsland, Noorwegen en Japan kopen de hele Afghaanse opiumoogst op voor de walvisvaart.