Leefde die?

De grootheid van een man meet je af na zijn dood, aan het aantal YouTube-eerbetonen. Het maakt niet meer uit wie er wel of niet op zijn begrafenis komt, hoeveel tranen er daar vloeien en hoeveel vrouwen hun heimelijke liefde voor altijd onbeantwoord weten. Het gaat erom hoe groots en meeslepend zijn leven op internet herdacht wordt. Hoe de digitale uitgeleide daar vorm krijgt. Want tot enen en nullen zult gij wederkeren. Tenminste, als gij een beetje een leven van betekenis hebt geleid.

En in dat licht vielen de eerbetonen aan een van onze jongste doden me vies tegen. Ik had er meer verwacht, veel meer. En ik had ze graag mooier, ontroerender en oprechter gezien. Want door het verscheiden van de persoon in kwestie is het leven toch een stuk doffer geworden. En waar kan je het leven beter oppoetsen dan op YouTube?

Ik heb het natuurlijk over de eergisteren overleden Mike Reid. Wie? Mike Reid. Ja, ik begrijp dat die naam geen alarmbellen doet rinkelen, want eerlijk gezegd klonk het mij ook niet bekend in de oren, sterker nog: het zei me niks, maar Mike Reid speelde jarenlang Frank Butcher in de BBC-soap EastEnders. Precies, die Mike Reid. Ja, het zegt u nog niks natuurlijk, maar dat maakt voor dit stukje niet zo gek veel uit.

Vraag me niet waarom (ik zei “NIET”), maar ik ben opgegroeid met EastEnders. Voor de onwetenden onder u: EastEnders was een soap zonder mooie mensen en zonder achtergrondmuziek, maar mét onwijs vette Engelse accenten, drie dozijn ervaren karakteracteurs en genoeg levensecht drama om drie dozijn ervaren karakteracteurs van een vaste baan te voorzien. Een en al heerlijkheid dus. Totdat het publiek zich ging afvragen waarom ze eigenlijk naar een soap keken zonder mooie mensen, zonder achtergrondmuziek en vol met gelaagde en genuanceerde karakters. En zo veranderde EastEnders niet eens zo heel langzaam, maar wel heel zeker in een soap zoals er zoveel soaps zijn. Hapklare brokken bordkarton dus.

Mike Reid heeft die tijd nog meegemaakt. Tot een paar jaar geleden dook hij af en toe weer op als Frank Butcher. Voor de onwetenden onder u: Frank Butcher was een tweedehandsautoverkoper met een stem als een roestige kaasrasp, een huid die teveel Spaanse zon had gezien en knieën die even slap waren als zijn grappen. Hij droeg ook nog een kunstgebit, een oversized bril en een hoedje. Een machtig mooi karakter dus, wiens leven zich net als dat van de rest van de personages afspeelde in de pub de Queen Vic. Zijn grote liefde was Pat, met haar geblondeerde en geföhnde coiffure. Na hun scheiding kreeg hij wat met Peggy, die bij dezelfde kapper kwam.

De site van de BBC somt de belangrijkste gebeurtenissen uit Franks leven als volgt op: Getting the Vic back from Dan Sullivan, His breakbown after the fire at the car lot en vooral: Discovering that Pat didn’t want to run away with him after all, but Peggy still finding out of the affair anyway.

Genoeg stof voor een bescheiden mausoleum van mooie YouTube-in-memoriams, zou je zeggen. Niet dus. Twee lullige compilaties stonden er tot gisteren op. Twee lullige compilaties temidden van een paar lullige andere fragmentjes, onder andere van een stand-upoptreden van Mike Reid. Ja, ja: meneer was van huis uit stand-upcomedian. Ik wist het ook niet, maar goed: ik wist dus ook niet dat Frank Butcher gespeeld werd door Mike Reid. Dat fragmentje is trouwens extra lullig, omdat het niet echt grappig is, maar dat spreekt voor zich, want Reid was zoals gezegd stand-upcomedian en stand-upcomedians zijn nou eenmaal niet echt grappig.

Voor de rest was Mike Reid supertof, the next best thing to Frank Butcher zeg maar: zijn eerste vrouw heet Sheila, z’n tweede Shirley en z’n kinderen heten Michael, Mark en Jane. En Mike zag er in het dagelijks leven niet veel anders uit dan Frank. Volgens mij zat ie ook best vaak in de pub. Een pub in Marbella dan, want daar woonde hij tot zijn dood, zoals het een echte Britse pensionado betaamt. Gestorven met het bierschuim op de lippen en een fles Worcestershire in de hand. Getroost door de gedachte dat hij zijn verdiende lof zou krijgen.

Laat ze ook maar Mike, jij hebt hun virtuele vaarwel niet nodig. Net zoals EastEnders in haar hoogtijdagen geen spannende muziekjes en mooie mensen nodig had. Fuck it, jij hebt dit hele stukje niet nodig. Want jij bent Mike, oftewel Frank Butcher. “What do you think I am, some kind of pilchard?”

Vaarwel lieve Frank. Moge de hemel vrij zijn van achtergrondmuziek.