Geen bal op tv | De Correspondent

COLUMN - De Correspondent is live. In een filmpje legt Rob Wijnberg, messias van de Nieuwe Journalistiek, nog eens uit waar het ‘m om te doen is.

Hoewel ik eerder had aangekondigd lid te worden, heb ik dat toch niet gedaan. Waarom weet ik niet precies. Ik hou het op een combinatie van laksheid en krenterigheid.

Vooralsnog ben ik dus afhankelijk van wat anderen, die reeds lid zijn, op internet aanbieden. Gelukkig bleken de meeste schrijvers niet te beroerd om hun eigen waar of dat van hun collega-correspondenten aan te bieden via de Twitter. Femke Halsema schreef een stukje over Breivik die wil gaan studeren. Daan Windhorst een satirisch stukje over een participatiegezin (Daan wordt ‘correspondent satire’ genoemd, met zo’n naam kunnen wij niets anders dan ons hart vasthouden). Ernst Jan Pfauth maakte reclame voor z’n literatalkshow Literaturfest. Dick Wittenberg schreef een longread over de opmars van de grensmuur. En Dimitri Tokmetzis, tot voor kort nog onze trotse hoofdredacteur, onze eigen Dimitri Tokmetzis dus (verdomme Dimitri, waarom hebt gij ons verlaten, het is zo koud nu op de Sargasso-burelen, maar dat kan natuurlijk ook komen doordat we van Steeph de verwarming niet aan mogen zetten), schreef een stuk over het antwoord van Schiphol op zijn WOB-verzoekje over de aanschaf van zestig bodyscanners. Dimitri kreeg slechts vijf documenten die vrij onleesbaar zijn dankzij de overijverige zwarte stift van Camiel Eurlings (nvdr: ja, wij weten dat hij niet Schiphol maar KLM leidt, echter de arm van Camiel reikt ver, o, dat wilt u niet weten, of wellicht ook wel, in dat geval hopen Dimitri ook dat precies gaat uitzoeken). 

Op de voor iedereen zichtbare homepage kun je weer een filmpje bekijken waarin een aantal correspondenten vertelt wat ze gaan doen. Uiteraard begint en eindigt de film met de alfa en omega van De Correspondent: Rob Wijnberg. De Correspondent buit de status van Rob als Messias van de Nieuwe Journalistiek ten volle uit. Hij kiest elke dag hoogstpersoonlijk de vijf stukken uit die op de voorpagina komen. En zie ‘m daar staan op de homepage! Handjes op de rug. Rustig luisterend naar een van zijn discipelen. Loopt hij nu over water? Nee, hij staat op het natte zand van een stukje Noordzeestrand. De lucht Hollands, de zee eindeloos.

‘Nieuws gaat,’ doceert Rob in het filmpje, ‘bijna altijd over uitzonderingen op een regel.’ Kan zijn, maar nieuws gaat vaak ook juist over een regel die bevestigd wordt. Heeft Karel van ’t Reve me geleerd. Naar aanleiding van een rel over een corrupte rechtse politicus (en het uitblijven van een rel over een corrupte linkse politicus) trok de vergelijking met autorijdende vrouwen. Als een man door rood licht rijdt, bewijst dit niks en heeft niemand het erover. Als een vrouw door rood licht rijdt, bewijst dit dat vrouwen niet kunnen rijden. En dat kunnen we niet vaak genoeg horen.

Nieuws is vaak nieuws, omdat het onze vooroordelen bevestigt. De een vindt dat Hitlergroetende Wilders-aanhangers nieuws is, omdat het bewijst dat Wilders een fascist is. De ander ziet nieuws in Turkse jongeren die vinden dat Hilter z’n karwij had moeten afmaken, omdat het bewijst dat de islam fascistisch is. Wellicht kan De Correspondent dat ook eens wat meer blootleggen. Of misschien moet ik dat zelf eens gaan doen. Met m’n luie reet.