dossier

75 jaar vrijheid

2020: Nederland viert dit jaar 75 jaar bevrijding. Het lijkt ons gepast dat in het juiste perspectief te zetten


Nog altijd komt er nieuwe informatie vrij over hoe het er in die tijd in Nederland toeging. Bovendien is er In die 75 jaar nooit overal sprake van vrede en vrijheid geweest. Zelfs een goedbedoelde VN, in 2020 ook 75 jaar, moet nog steeds met themadagen de gedachte aan oorlog, vrede en vrijheid levend zien te houden.


Kunnen we na 75 jaar de obligate herdenkingen en vieringen laten voor wat het is en in 2020 een nieuwe, verse invulling kunnen geven aan “Opdat we niet vergeten” en “Dat nooit weer”?


2020 wordt het jaar van 75 jaar vrijheid. Het lijkt ons gepast dat in het juiste perspectief te zetten.


Foto: Gerard Stolk (cc)

Virus valt rechtsstaat aan

We vieren dit jaar niet voor niets 75 jaar vrijheid, moeten al die mensen die een loopje namen met de corona-maatregelen hebben gedacht. Reken maar dat als het dankzij hen tot een volledige ‘lock down’ komt, er een paar zullen roepen: Dictatuur!

En alsof de staat ieders zonnige gedachten bespiedde, zond NL-alert gisteren een noodwaarschuwing uit: Volg instructies Rijksoverheid op! Dus hup, weg van dat strand, keer om bij dat bos, rechtsomkeer bij die speeltuin, ga je huizen in en blijf daar!

Het toenemend aantal slachtoffers bewijst dat vooral de dictatuur van het coronavirus regeert. De afgekondigde ‘dringende adviezen’ (want zijn het nou wel echte maatregelen?) zijn slechts een weinig revolutionair antwoord daar op. En in sneller tempo dan ze werden ingevoerd lezen we her en der de commentaren op die maatregelen.

Rechtsstaat aangepast om volksgezondheid te verdedigen

Uit lijfsbehoud is de burger bereid om soevereiniteit op te geven en de staat ruimte te bieden“, schrijft het NRC in een commentaar (kunnen trouwens die betaalmuren niet tijdelijk opgeheven worden?). Dat de rechtsstaat wordt aangepast om de volksgezondheid te verdedigen is één ding, er op vertrouwen dat die rechtsstaat deze crisis ongeschonden zal overleven is een ander. Waakzaamheid geboden, aldus het NRC.

Closing Time | Four women for Four women

2020 is het jaar van 75 jaar vrijheid. Het lijkt ons gepast dat in het juiste perspectief te zetten: dat het niet nog eens 75 jaar moet duren voordat uit vooroordeel geboren stereotypes alleen nog bezongen worden ter herinnering aan een verleden.

“Four Women”, geschreven door Nina Simone, wordt hier uitgevoerd door (v.l.n.r.) Lizz Wright, Lisa Simone (de dochter van…), Angélique Kidjo en Dianne Reeves.

We pakken de Wikipedia er even bij om dit lied te duiden: “Four Women” tells the story of four different African American women. Each of the four characters represents an African-American stereotype in society. We nemen de vier coupletten door….

Foto: Gerard Stolk (cc)

Kunst op Zondag | La condition humaine

‘La condition humaine’, Frans voor ‘the human condition’, Engels voor ‘Het menselijk tekort’, het lot der mensheid, de toestand der mensen.

Te vinden in een roman, een filosofisch boek, een filmserie, een paar schilderijen en nog zo wat kunstuitingen. Meestal wordt er de (al dan niet innerlijke) worsteling van de mensen met hun goed en kwaad mee bedoeld.

De een meent dat goed en kwaad zo vanzelfsprekend tot de menselijke natuur behoren dat er geen leven zonder kwaad denkbaar is. Een ander beweert dat zelfs als een mens tot louter goed in staat is, anderen (of omstandigheden waar hij/zij in terecht kan komen) hem/haar dwingen tot moord en doodslag. Kortom: de mens als dader én slachtoffer, als beul én gevangene, als wolf en schaap. Het is van een noodlottigheid waar een mens niet vrolijker van wordt. Helpt kunst een beetje?

Bij de surrealist René Magritte is alles niet wat het lijkt en dat is dan ook precies wat het werkelijk is.

Een schildersezel met daarop een schilderij dat zo te zien af is, belemmert het uitzicht naar buiten. We schuiven de ezel opzij, want we willen wel wat meer van de wereld zien. En wat zien we?

Foto: Gerard Stolk (cc)

Stilte is onze nederlaag

Erger dan vergeten is er wel aan denken en er niet door bewogen worden.

Piotr Cywiński, directeur Auschwitz Memorial, op de Internationale Holocaust Herdenking, 27 januari 2020.

Gisteren was het Holocaust Memorial Day. Van alle bijeenkomsten wereldwijd trok die in Auschwitz-Birkenau zelf de meeste aandacht. De NOS en RTL 4 zonden de bijna 3 uur durende bijeenkomst live uit.

Een aantal sprekers, waaronder enkele overlevenden van de Holocaust, onderstreepten ook hier dat deze herdenking nodig is omdat antisemitisme, nazisme en haat nog lang de wereld niet uit is.

Piotr Cywiński, directeur van het Auschwitz Memorial, vatte dat goed samen:

Maar nu zien we juist gevoelens van haat weer oprijzen. Ook antisemitisme, nazisme, xenofobie. In de donkere dagen van populisme komen al die gevoelens tot leven.

Over de waarde van herdenken zei hij:

Maar vaak zoeken we alleen naar kortstondige ontroering. Dan verliest de herinnering zijn betekenis.

Want Auschwitz is nog lang niet overwonnen als hetzelfde vandaag de dag nog steeds gebeurt. Hij wees daarbij op het lot van de Rohingya’s en de Oeigoeren.

Piotr Cywiński meent dat we er te onverschillig, haast apatisch op reageren: “We zien en we willen niet zien. We praten en we willen niet praten”.

Foto: Gerard Stolk (cc)

Nooit meer! Hoe dan?

COLUMN - Vandaag vindt in veel landen de Holocaust Memorial Day plaats. In Nederland wordt die elk jaar op de laatste zondag van januari gehouden en het meest opzienbarende nieuws waren de excuses die premier Rutte aan de nabestaanden maakte voor het nalatige gedrag van overheid en burgers tijdens de vervolging van Nederlandse joden.

Beter laat dan nooit. Met iets andere woorden beaamde Rutte dat ook:

Nu de laatste overlevenden nog onder ons zijn, bied ik vandaag namens de regering excuses aan voor het overheidshandelen van toen.

Het vernietigingskamp Auschwitz werd 27 januari 1945 bevrijd en voor zover mensen het niet wisten, werden de gruwelijkheden zichtbaar. Sindsdien wordt bij de vele herdenkingen een “dat nooit meer” eindeloos herhaald.

Het is een herdenking, geen brainstormsessie, maar in de talloze toespraken wordt zelden genoemd wat er concreet voor nodig is om een “dat nooit meer” te realiseren.

Want dat is wel nodig. In diezelfde toespraken wordt gewezen op het hedendaagse antisemitisme en andere varianten van discriminatie, racisme en haat.

Van een World Holocaust Forum valt niet meer te verwachten dan obligate uitspraken. Het Forum is meer het toneel van politieke steekspelletjes en het zou een wonder zijn als de diverse deelnemers een eensgezinde strategie op poten kunnen zetten tegen antisemitisme, racisme, discriminatie en haat.

Foto: Gerard Stolk (cc)

Voorsorteren in het bevrijde zuiden

ACHTERGROND - Nederland viert dit jaar 75 jaar bevrijding. Nog altijd komt er nieuwe informatie vrij over hoe het er in die tijd in Nederland toeging. Zo geeft het onlangs gepubliceerde Dagboek van de katholieke politicus Jan de Quay een interessant beeld van de onzekere politieke situatie in het reeds bevrijde deel van Nederland in de winter van 1944/1945. Hieronder een selectie van fragmenten die laten zien hoe De Quay in deze periode probeerde invloed te krijgen in het politieke leven direct na afloop van de bezettingstijd.

Het zuiden van Nederland is in het najaar van 1944 geleidelijk bevrijd door Amerikaanse, Canadese, Britse en Poolse troepen (foto boven: bevrijding Zuid-Limburg, september 1944). De Operatie Market Garden bij Arnhem mislukte echter waardoor het noorden van Nederland pas in het voorjaar van 1945 kon worden bevrijd. In afwachting daarvan ontstond in het zuiden een onduidelijke, onzekere en tamelijk chaotische situatie. “Door de omvangrijke schade, door tekorten aan voedsel, onderdak, brandstof, vervoer, bouwmaterialen en nog veel meer, door gebrek aan informatie en onduidelijke gezagsverhoudingen waren grote delen van het Zuiden volkomen ontredderd.”

In deze situatie probeerden verschillende groepen en individuen zich voor te bereiden op de terugkeer naar normale verhoudingen en het herstel van de Nederlandse staat. Het Militair Gezag onder leiding van generaal Kruls was formeel het bestuur in de bevrijde gebieden. Vanuit Londen probeerde de Nederlandse regering en koningin Wilhelmina invloed uit te oefenen. Verder waren er nog de Binnenlandse Strijdkrachten (BS) onder leiding van Prins Bernhard, voortgekomen uit  de bundeling van verschillende verzetsgroepen. Leiders en vertegenwoordigers van tijdens de bezetting verboden of ontbonden organisaties, politieke partijen, kerkelijke instellingen en vakbonden lieten direct na de bevrijding ook weer van zich horen. Sommigen met een duidelijk vernieuwende boodschap, terwijl anderen zich meer behoudend opstelden.

Closing Time | Democracy

2020 wordt het jaar van 75 jaar vrijheid. Wij worden geacht ons gelukkig te prijzen in vrijheid én in een democratie te leven. Leonard Cohen dacht daar het zijne over.

Voor de Amerikanen hopen we dat de komende verkiezingen vrijheid voor alle Amerikanen zal opleveren.

Closing Time | Koloniale mentaliteit

2020 wordt het jaar van 75 jaar vrijheid. Om dat in het juiste perspectief te zetten: de laatste resten koloniale mentalteit en alles wat daar ook maar een beetje op lijkt,  zal de wereld uit moeten, wil er van echte vrijheid sprake kunnen zijn.

Colonial Mentality, oorspronkelijk van de in 1997 overleden Fela Kuti, hier uitgevoerd door Het door trompettiste Sheila Maurice-Gray opgerichte Kokoroko Afrobeat Collective, in 2014 opgericht door trompettiste Sheila Maurice-Gray. Op sax: Cassie Kinoshi.

Closing Time | People Have The Power

2020 wordt het jaar van 75 jaar vrijheid. Het lijkt ons gepast dat in het juiste perspectief te zetten: Er is nog wel wat werk te verzetten voor vrijheid vanzelfsprekend is. Het zou geen droom moeten zijn dat mensen de kracht hebben de wereld te verlossen van het werk van dwazen.

Dit lied van Patti Smith is inmiddels bekend als het ‘volkslied van vrijheid en democratie’. Hier het origineel. De uitvoering hierboven: Patti Smith, voormalig Police-drummer Stewart Copeland en het Canadese koor Choir! Choir! Choir! Onder leiding van Daveed Goldman (gitaar) and Nobu Adilman (dirigent).

Closing Time | Life During Wartime

We vieren 75 jaar vrijheid. Vanwaar dan die onrust in de straten? Talking HeadsLife During Wartime LIVE Los Angeles ’83

‘Life during wartime’ gaat over maatschappelijke onrust. Of meer over de angst dat die onrust tot een apocalyptische toestand zal leiden. Ook vandaag nog toepasselijk.

Niet dat David Byrne daar heden ten dage in gelooft. Hij is immers promotor van Reasons to be cheerful, een “non-profit editorial project that is tonic for tumultuous times.

Closing Time | Vrijheid (So The Healing Can Begin)

2020 wordt het jaar van 75 jaar vrijheid. Het lijkt ons gepast dat in het juiste perspectief te zetten: er zitten nog zoveel mensen gevangen, die eigenlijk vrij zouden moeten zijn.
Free Leonard Peltier (So The Healing Can Begin) door Luka Bloom

Leonard Peltier, een man die opkomt voor de rechten van Amerikaanse inheemse volken, lid van de American Indian Movement, werd in 1997 tot tweemaal levenslang veroordeeld voor de moord op twee FBI-agenten.

Closing Time | Vrijheid

2020 wordt het jaar van 75 jaar vrijheid. Het lijkt ons gepast dat in het juiste perspectief te zetten: 75 jaar en die vrijheid staat in 2020 onder druk. Immers, er zijn lieden die beweren dat…

“Today, institutions fundamental to the Dutch system of Government are under attack. The public schools, the Christian-Jewish tradtion, the holy institution of Marriage, even our magnificent police force are no longer safe from those who would undermine our society”.

Vorige Volgende