Niet iedere videoclip lukt het om reviews te krijgen in de New York Times en sites als Vox. Tenslotte ligt de tijd dat videoclips iets nieuws waren al weer zo’n vijfendertig jaar achter ons. Maar Beyonce lukt het, door geraffineerd te spelen met haar eigen naamsbekendheid, de rol van kunst, macht en discussies over impliciet racisme.
Reacties (4)
Ik had me voorgenomen om dit clipje eens uit te kijken (en te luisteren). Gewoon, omdat ik wilde weten waarom die Beyonce zo gehyped wordt. Met net als dat ik pitchshifters bij goregrind verafschuw, kan ik helemaal niks met geautotunede stemmen. Een goede zangeres heeft dat niet nodig. Nu weet ik niet of Beyonce dt vaker doet, ik ken haar werk verder niet, maar in de eerste zin was het in dit nummer al raak. Noem me ouderwets, maar geautotunede zanger(es) is voor mij hetzelfde als een sporter met doping.
Mijn voornemen is niet geslaagd.
@1: “Noem me ouderwets, maar geautotunede zanger(es) is voor mij hetzelfde als een sporter met doping.”
Max Verstappen voor sportman van het jaar!
Ik zie kunstvoorwerpen liever zonder dat deuntje e.d.
Na 2 min. stopgezet.
Ik kwam er ook niet doorheen. Het filmpje is best aardig, maar na twee minuten draaide ik het geluid maar weg, en uiteindelijk hield ik het niet lang vol. Ik begrijp werkelijk niet waarom dit nou zo gehyped wordt. Het is platte nix.