Bij Nader Inzien is een blog waar zo’n 23 academische filosofen op publiceren. Deze bijdrage is van Helen de Cruz, cognitiefilosoof aan de Vrije Universiteit te Amsterdam. In de jaren 1970 had Maleisië nog geen economische welvaart bereikt, en leefden veel mensen er in relatieve armoede. Mijn vader was zo iemand – zijn vader was gestorven toen hij twaalf was, en zijn moeder was nauwelijks in staat om voor hem en zijn zes jongere broers en zussen te zorgen. Zijn familie werd ondersteund door een Amerikaanse non-profit (ik weet niet dewelke) om te kunnen overleven. De dagelijkse kost was rijst met sambal. Vlees was ongekende een luxe. Mijn grootmoeder kon de schoolbijdrages voor haar kinderen niet betalen. Mijn vader wou de extreme armoede van zijn jeugd achterlaten, en reisde toen hij midden de twintig was naar Duitsland, waar hij hoorde dat er veel kansen waren op werk en het uitbouwen van een goede levensstandaard. Het was een avontuurlijke reis als verstekeling op een boot, liftend, en veel te voet, doorheen landen als Iran en Afghanistan. Helaas, in de 2de helft van de jaren 1970 plaatste Europa, als gevolg van een vertragende economie, een rem op economische migratie. Aangezien mijn vaders leven niet in gevaar was, maar hij enkel maar armoede wou ontvluchten, werd besloten dat hij geen recht had om in Europa te blijven. Hij reisde van Duitsland naar Groot-Brittannië naar België, telkens hetzelfde verhaal: je bent “maar” een economische migrant, dus je moet terug.
Vandaag wordt het onderzoeksrapport naar het neerhalen van vlucht MH17 gepresenteerd. Het was een BUK van Russische makelij. Hij werd afgevuurd uit gebied dat werd gecontroleerd door pro-Russische rebellen. Het rapport telt één en één echter niet op tot twee.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ELDERS - Hongarije bouwt nu ook aan de Kroatische grens een hek
Na het sluiten van grensovergang met Servië proberen Syrische en Afghaanse vluchtelingen massaal via Kroatië en Hongarije verder te komen. Aanvankelijk sloot ook Kroatië de grens met Servië, inmiddels laat het wel mensen door. Die dreigen nu dan alsnog te stranden aan de grens met Hongarije. Tot nu toe worden ze daar direct op de trein gezet naar Oostenrijk. Als dat niet meer kan rest hen nog een weg via Slovenië. Maar die route is minder aantrekkelijk omdat dit Schengen-land, anders dan Hongarije en Kroatië vluchtelingen meteen registreert en dan lopen ze het risico dat aanvragen voor andere landen worden afgewezen. Een andere mogelijkheid is om naar Hongarije te reizen via Roemenië. Roemenië is net als Kroatië nog geen lid van de Schengen-zone. Hongarije wel, maar dat land registreert geen vluchtelingen en stuurt iedereen meteen door. Het heeft inmiddels wel afgezien van een voorlopige omheining (drie boven elkaar liggende rollen van “Navo-prikkeldraad”) aan de grens met Schengen-buurland Slovenië .
De toestroom van vluchtelingen houdt aan bij het toenemende oorlogsgeweld. Dagelijks arriveren nog steeds duizenden migranten met rubber bootjes in Griekenland vanuit Turkije die zich vervolgens in een gestage stroom richting Noord-Europa lijken te bewegen, schreef De Volkskrant gisteren. Volgens de VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR staken in de laatste week van september gemiddeld 30 duizend personen de landsgrenzen over langs de zogeheten Balkan-route vanuit Griekenland. Als die bij het invallen van de winter op de Balkan vast komen te zitten is het leed niet te overzien, vrezen de hulporganisaties. Het is nu aan de EU om de vluchtelingen volgens de afgesproken verdeelsleutel te spreiden over Europa. Het verdelingsplan heeft niet de instemming van een aantal Midden-Europese landen alhoewel het in de praktijk wel de druk op die landen zal verlichten. Het is voorts nog de vraag of dit minimale akkoord over een gezamenlijk Europees beleid stand houdt nu de binnenlandse onrust over opvanglocaties in Duitsland, Nederland en andere landen aanhoudt.
RECENSIE - Onder de titel ‘Vrijheid van meningsuiting voor beginners’ laat Renzo Verwer zien dat er nog veel onbegrip bestaat over de waarde van het vrije woord in een democratische samenleving.
De vrijheid van meningsuiting is in ons land vanzelfsprekend. Iedereen is er voor, als je er naar vraagt. Maar in de praktijk van het publieke debat blijkt maar al te vaak dat veel mensen niet begrijpen waar het werkelijk om gaat. Iedereen eist voor zichzelf het recht op om te zeggen wat hij wil, maar velen onthouden niet zelden anderen het recht om dat ook te doen. In het publieke debat meet iedereen met twee maten, volgens Meindert Fennema op de achterflap van het boek: een voor zichzelf en een voor de tegenstander. Je mag niet schelden, niet beledigen, geen haat zaaien, geen vergelijking maken met Hitler, je moet fatsoenlijk blijven, terughoudend zijn, en ga zo maar door. Verwer maakt zich in zijn boek kwaad over het feit dat we deze vrijheid zo weinig serieus nemen. Dat er altijd een ‘maar’ is als iemand verklaart voorstander van de vrijheid van meningsuiting te zijn.
Waarom hebben we zo’n moeite met het in praktijk brengen van een principe waar we in het algemeen gesteld zo hartstochtelijk voor zijn? Het is niet alleen een kwestie van de ander misgunnen wat we voor onszelf opeisen. Het ‘maar’ wordt het meest gehoord bij radicale uitspraken die ons gevoel raken. Verwer somt een aantal voorbeelden op en schrijft dan: “Zelf voelde ik me erg ongemakkelijk bij deze opmerkingen, soms verontwaardigd.” Het ongemakkelijke gevoel. Daar zit de bron van het onvermogen om consequent met de vrijheid van meningsuiting om te gaan. We willen niet dat onze rust verstoord wordt, we willen gespaard blijven voor ongemakkelijke gevoelens. Het is niet verwonderlijk dat in een samenleving waarin mensen bovenmatig gehecht zijn aan de rust van hun ‘comfort-zone’ ongemakkelijk voelende uitingen uitgeband worden. We willen een schokvrije samenleving en alleen nog prettig verrast worden. Rust voor de lange tenen. Het is een waardevolle observatie die Verwer ons hier meegeeft. Hij noemt verder ook nog terecht de angst voor het afwijkende. De toets voor de tolerantie die de vrijheid van meningsuiting van ons vraagt zit in het wederkerigheidsbeginsel. Maar wie bang is voor het onbekende andere, voor vreemden uitsluitend vanwege hun vreemd zijn, zal er moeite mee houden die wederkerigheid in praktijk te brengen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In Nederland staan wij voor fundamentele gelijkheid van man en vrouw als onaantastbaar principe! De positie van de vrouw wordt echter door een overgroot deel van de instromende mensen als minderwaardig weggezet. Niet-moslims worden beschouwd als ‘ongelovige honden’. Lesbo’s, homo’s, biseksuelen of transgenders worden eveneens als minderwaardig bestempeld. Willen wij in Nederland een groep mensen welkom heten die dus een heel andere kijk op de samenleving heeft en zich niet wil aanpassen? Dan kun je zeggen, die moeten nog ‘integreren’, maar de resultaten van die integratie vallen vaak tegen. Het is vreselijk om het te moeten vaststellen, maar dit alles geeft de VVD Gennep weinig vertrouwen. Deze instroom heeft simpelweg een te grote impact op onze gemeenschap. Een impact op onze veiligheid. Een impact op onze vrije manier van leven!
Stel, u woont in het buitenland en wordt opgepakt. Na een zeer dubieus proces wordt u veroordeeld. U zit 31 jaar vast. Dan krijgt u kans om vrij te komen. Als Nederlander moet u een verzoek indienen bij de minister van Veiligheid en Justitie. Die wijst het af, zonder nadere motivering. U mag nog 25 jaar zitten.
“Een klap in het gezicht.” Afgelopen maand sprak ik advocaat Rachel Imamkhan. Deels vanuit idealisme helpt ze Nederlandse gevangenen in het buitenland, waaronder de heer Jaitsen Singh. De afwijzing van minister van Veiligheid en Justitie Ard van der Steur (VVD) was een dreun voor Singh. Bovendien was het mede daardoor, aldus Imamkhan, dat op 8 september ook de Amerikanen vervroegde vrijlating afwezen.
Singh is veroordeeld voor opdrachtgeven tot moord op zijn vrouw en stiefdochter. Zijn proces rammelde aan alle kanten: de aanklager is inmiddels veroordeeld voor corruptie; drie getuigen zijn niet gehoord; allerlei bewijsstukken verdwenen; van ander bewijs zijn geen DNA-sporen afgenomen. De hoofdgetuige bevestigde schriftelijk zijn verklaring in te trekken maar overleed voor hij dit onder ede zou bekrachtigen.
Die hoofdgetuige was een voor roofmoord veroordeelde heroïneverslaafde. Hij verzweeg tijdens de zitting zijn veroordeling en verslaving. In ruil voor zijn verklaring kreeg hij geld en strafkorting. Saillant is dat hij kort na intrekking van zijn verklaring bij een arrestatie om het leven kwam. Een en ander leidde tot herziening van de zaak, maar Singhs toenmalige advocaat maakte daarbij een fatale procedurefout.
Even dacht ik nog dat het wel om satire moest gaan, maar op The Post Online pleit emeritus-hoogleraar orthopedagogiek Juliaan van Acker gewoon echt voor een definitieve oplossing van het moslimvraagstuk en een Europese Führer die dat voor elkaar zal boksen.
U roept: Godwin! Ik zeg: lees dan toch gewoon wat die man schrijft…
Moslims horen niet thuis in Europa. In feite geven de moslims dit zelf aan. Ze houden zich apart. De vrouwen dragen een hoofddoek, om zich van de rest te onderscheiden. Mannen en vrouwen bidden vijf keer per dag en eisen hiervoor aparte ruimtes in bedrijven, scholen, vliegvelden. Ze eisen halal voedsel. Moskeeën steken raar af tegenover onze gotische en barokke kerken. Moslims willen een apart rechtstelsel. Een van de meest heilige principes van een democratische samenleving, de scheiding van kerk en staat, staat haaks op wat de islam voorstaat. Kortom, het gaat om een bevolkingsgroep die vrijwillig, uit eigen beweging en uit principe apartheid wil. Dat is hun goed recht, maar niet in mijn huis.
Weet u wie er voor 1945 in Europa ook in aparte getto’s woonden, zich onderscheidend kleedden en ‘apartheid’ voorstonden door zich persé te willen houden aan hun religieuze voorschriften? En die synagogen staken maar raar af tegen onze gotisch en barokke kerken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De laatste malle frats is de suggestie van een VVD-leider dat de vluchtelingen uit zijn op onze borstvergrotingen. Ik dacht ook even dat die uit dezelfde hoek kwam als de angst voor pindakaaspotten-opendraaiers, maar Halbe Zijlstra bedoelt dat hij vindt dat vluchtelingen niet moeten wennen aan ons ‘welvaartsniveau‘.
En daarmee zijn we weer terug bij de kern. Die hele paniekzaaierij, het geweld tegen politici en vluchtelingen, de doodsbedreigingen, het hysterische geblèr in de media, de haatpropaganda; het draait allemaal om één ding, om de oerangst van elke Nederlander, zijn grootste nachtmerrie, wat hij het meest haat van alles.
Namelijk dat een ander wat krijgt.
Maar wordt het vervangende verdrag echt beter?
Apartheid wordt steeds gewoner in Israël
