Wat zijn de tien ergste gevangenissen van de VS?
, door
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
De Zwitserse Bundesrat en kanselier (foto: Bundesrat CH) copyright ok. Gecheckt 25-09-2022
Een republiek is niet vanzelf democratischer
, door
OPINIE - In de afweging tussen monarchie en republiek wordt vaak gesteld dat erfopvolging minder democratisch is. Op die opvatting valt wel wat af te dingen.
In een eerder stuk over de republiek werd ik uitgedaagd zelf eens met een alternatief te komen. Bij deze een poging. Eerst maar de principiële premisse: mijn ideaal is de afschaffing van alle staatsvormen. Dat maakt de afweging tussen monarchie en republiek een pragmatische zaak, een keuze tussen twee kwaden. Ik kijk vooral naar de mate waarin macht duurzaam gespreid wordt. Daar beginnen meteen de pragmatische dilemma’s.
Een verkiezing is een momentopname. De bevolking geeft in Nederland nu een mandaat aan een groep mensen die namens haar besluiten gaat nemen – zonder last van ruggespraak, die macht ben je dus voor een periode kwijt als kiezer. Je kunt alleen maar hopen dat ze een beetje gaan doen wat ze beloofd hebben. Hoe kleiner de groep vertegenwoordigers, hoe minder pluriform de besluiten tot stand komen en hoe minder de bevolking zich in haar vertegenwoordigers zal herkennen. Kies je één persoon dan is van pluriformiteit geen sprake meer. Het opent ook de weg naar machtsmisbruik, omdat de gekozene een persoonlijk mandaat ervaart en op grond daarvan minder hoeft te luisteren naar zijn directe omgeving. Dat is een ernstige beperking van de vertegenwoordigende democratie. Verkiezingen zijn geen zaligmakende manier om te zorgen dat de machthebbers de wil van het volk daadwerkelijk volgen.
Foto:
cc Wikimedia Commons Grondwet 1814
Willem’s wetten
, door
ACHTERGROND - Een monarch regeert over de ambtsperiode heen. Het ‘Wij Beatrix, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau, enz. enz. enz. zal nog voor jaren in onze wetgeving terug te vinden zijn. Hoe groot het aantal wetten en besluiten zal worden met de aanhef ‘Wij Willem Alexander, etc.’, hangt af van de ambities van de kabinetten die onder zijn bewind het koninkrijk zullen besturen.
Op basis van Sargasso’s onderzoek naar de niet te stuiten aanwas van overheidregelingen, valt te verwachten dat de nieuwe koning heel wat te ondertekenen krijgt. Waarmee het aantal wetten en besluiten dat de naam Willem in de aanhef heeft explosief zal toenemen.
Nu gelden er slechts 35 wetten en besluiten, die beginnen met ‘Wij Willem, etc’. De oudste dateert van 12 december 1813, de ‘jongste’ van 21 juli 1890. Van Willem I bestaan nog 19 geldende regelingen, van Willem II slechts één en van Willem III zijn 15 regelingen nog geldig.
Als eigentijds vorst zou koning Willem Alexander het kabinet kunnen bewegen tot het afschaffen van oude en achterhaalde wetten. Hij kan het kabinet adviseren daarbij eigentijdse middelen in te zetten, naar voorbeeld van België, waar het publiek wordt ingeschakeld om oude wetten op te ruimen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Saoedische krijgt acht zweepslagen vanwege sms’je
, door
Een Saoedische vrouw is veroordeeld vanwege het per abuis sturen van een sms’je naar een andere vrouw met daarin een aantal telefoonnummers met sjiitische geestelijken. Een van de nummers bevatte een sms-service van Ayatollah Sistani, een hoge sjiitische geestelijke, met veel aanzien in de Golfstaten.
Zowel het openlijk praktiseren als het propageren van de sjia-variant van Islam is verboden in Saoedi-Arabië, dat een zeer strenge vorm van soenni-islam aanhangt.
Salafisme en democratie in Nederland
, door
INTERVIEW - De fundamentalistische stroming van het salafisme is populair onder Nederlandse moslimjongeren. Antropologe Ineke Roex onderzocht het democratisch gehalte van de beweging. ‘Laat ze meedoen in de Nederlandse samenleving, dan worden ze democratischer,’ stelt ze in een interview met Michel Hoebink.
De salafisten vinden democratie in principe verwerpelijk, legt onderzoeker Ineke Roex uit. Uiteindelijk is God immers de enige wetgever en niet de mensen. Toch roept de overgrote meerderheid van de Nederlandse salafisten op tot het respecteren van de democratie. ‘De meeste salafisten accepteren de democratische rechtsorde om pragmatische redenen. Ze zijn zich sterk bewust van de rechten die ze in Nederland hebben, in tegenstelling tot sommige Arabische landen. Hun redenering is dat je de wetten van het land waar je leeft moet accepteren zolang je je belangrijkste religieuze plichten kan vervullen.’
Sinds de moord op filmmaker Theo van Gogh door een salafi in 2004, is men in Nederland bezorgd over deze stroming, die veel aanhangers telt onder moslimjongeren. De binnenlandse veiligheidsdienst AIVD kwam al snel tot de conclusie dat maar een kleine minderheid van de salafisten geweld en jihad propageert. Maar de bezorgdheid over het democratisch gehalte van de beweging bleef. Ineke Roex deed onderzoek naar de ideologie en de praktijk van verschillende salafi-netwerken in Nederland. Haar conclusie: afgezien van een kleine minderheid radicalen vormen de salafisten geen bedreiging voor de democratische rechtsorde.
Op ideologisch niveau zijn de salafisten zonder meer onverdraagzaam, zegt Roex. Ze geloven dat er maar één waarheid bestaat, één correcte interpretatie van de islam, en dat zij die in pacht hebben. De ideologische onverdraagzaamheid leidt echter niet tot het goedkeuren van onverdraagzaam gedrag. “Dwang en het veroordelen of zelfs verketteren van anderen wordt door de overgrote meerderheid van de Nederlandse salafis afgekeurd. Zo is homoseksualiteit verboden, maar geweld tegen homoseksuelen ook. De enige manier waarop je anderen op het rechte pad kan leiden is door opvoeding en onderwijs.”
Foto:
Jeroen Mirck (cc)
Brief aan Nieuwe Revu
, door
BRIEF - Het leek wel alsof de hoofdredacteur van Nieuwe Revu bij Pauw en Witteman tot een nieuw inzicht kwam. Was hun anti-mediacode-actie dan toch niet zo principieel?
Beste Erik Noomen,
De in 2005 ingestelde mediacode lijkt te impliceren dat de leden van het Koninklijk Huis meer recht hebben op privacy dan de rest van het volk. Als ik me in de openbare ruimte begeef, mag ik worden gefotografeerd en die foto mag worden gepubliceerd. Hetzelfde geldt voor publieke figuren als ministers of popsterren, maar dus niet voor leden van het Koninklijk Huis. Een vreemde situatie, die terecht af en toe ter discussie wordt gesteld.
Het past bij de identiteit van Nieuwe Revu om opzettelijk de mediacode van het Koninklijk Huis te breken, zoals uw blad deze week deed. Het is erg nobel en principieel dat Nieuwe Revu de nek durft uit te steken om die code door een rechter te laten toetsen. Of was het eigenlijk toch gewoon een goedkope publiciteitsstunt, die bovendien nog eens slecht was uitgevoerd?
Kwade tongen beweerden dat het Nieuwe Revu er niet om te doen was om een discussie op gang te brengen, maar om ordinair te scoren over de rug van een negenjarig meisje. Uw rechtvaardiging was dat Amalia ‘slechts een hartslag verwijderd is van het koningschap’ en daardoor dus wel degelijk relevant. Dat was niet alleen clichématig, maar ook nog eens niet waar – aangezien ze minderjarig is – maar ik besloot u het voordeel van de twijfel te geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Teeven heeft buit al binnen: hulp aan illegalen wordt hoe dan ook strafbaar
, door
Foto:
Gerard Stolk (cc)
Zijn de bezuinigingen van de AIVD echt zo erg?
, door
OPINIE - Naar aanleiding van de aangekondigde bezuinigingen op de binnenlandse veiligheid (HELP! WE GAAN ERAAN!), heeft Steeph, wakker als altijd, alle jaarverslagen van de AIVD even door de Sargasso Grafiek-o-matic gegooid. De resultaten zijn tamelijk verbijsterend. De uitgaven bleken in nog geen vijf jaar tijd te zijn verdubbeld. Van zo rond de 90 miljoen euri in 2004 naar meer dan 180 miljoen in 2009. Vorig jaar gaf de AIVD bijna 200 miljoen uit. Opdat u en ik rustig kunnen slapen.
Meer dan de vraag hoe ze gaan bezuinigen, vraag ik me af waarom ze de afgelopen jaren zoveel meer geld nodig hadden. Van 2007 tot en met 2012 hebben ze meer geld uitgegeven dan in de vijftien jaar daarvoor. Waarom? Wat hebben ze aangeschaft? Een cyborg-leger, tijdmachines, flashlights die ervoor zorgen dat je alles vergeet?
Ik heb het laatste jaarverslag (pdf) er maar even bij gepakt. Mijn oog bleef haken aan het hoofdstukje ‘radicalisme en extremisme’. Daarin las ik dat de AIVD het groeiend verzet tegen het asiel- en vreemdelingenbeleid als een potentieel gevaar ziet. Ik citeer: ‘Naast de gebruikelijke actiegroepen (de Werkgroep Stop Deportaties en de anarchistische Anti-Deportatie Groep Utrecht) werden in 2012 ook andere (voor een deel nieuwe) groeperingen actief, die bijvoorbeeld directe hulp verleenden aan dakloze vluchtelingen.’ (Pagina 13, arcering is van mij.) Goed dat het in de gaten wordt gehouden.
“She Ought To Be In Prison For Wearing A Hijab”
, door
Juist als je denkt dat Ann Coulter haar relevantie gaat verliezen, kegelt ze er met een rechtse directe weer een niet te versmaden provocatie in.
‘Openbaar burgerlijk proces voor de Boston Bomber? Zijn ze nou helemaal gek geworden?! Dan heeft hij rechten! Dan kan hij zwijgen. Maar als je ze ‘m dat recht verlenen, dan hadden ze die boot waar hij in lag beter meteen vol kunnen pompen met lood. Waren we meteen van ‘m afgeweest.
En heb je dat wijf van ‘m gezien? Die hadden ze in het cachot moeten jorissen vanwege die hoofddoek!’
Coulter weet als geen ander hoe ze zichzelf in de kijker moet spelen binnen het publieke debat. Net over de schreef gaan, provoceren, jennen, sarren, trollen. En iedereen praat over je. Je kop blijft op TV. Je gages voor spreekbeurten gaan omhoog. Zelfs, nee: juist degenen die je haten maken reclame voor je. Deze jongen incluis.
Dat er ondertussen wel een klimaat wordt geschapen waarin de burgerrechten van sommige Amerikaanse burgers niet langer een onaantastbaar recht zijn, dat doet er niet toe. Die lui zijn immers niet blank en christelijk genoeg.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.