Uit de jeugdzorg | Simon

Op de tienjarige Simon na, hebben de kinderen uit onze groep in het weekend van alles te doen. De een gaat naar familie, de ander heeft een voetbalwedstrijd of gaat bij vriendjes spelen. Simon is nog niet zo lang op onze groep. Zijn vader woont in het buitenland. Zijn moeder heeft hem volgens Simon seksueel misbruikt. Doordat ze borderline heeft en haar familie geen contact meer met haar wil, heeft Simon vrijwel geen sociaal netwerk. Na vier keer van huis te zijn weggelopen, weigerde hij de vijfde keer pertinent terug naar huis te gaan. Via een crisisopvanggroep komt hij bij ons terecht. Hij staat op de wachtlijst voor een pleeggezin, maar er is nog geen goede match gevonden. Omdat er geen geschikte school in de buurt is, gaat hij met taxivervoer naar zijn oude school voor speciaal basisonderwijs. Zijn klasgenootjes wonen niet op fietsafstand. Dus met hen afspreken is lastig. Om Simon wegwijs in de buurt te maken, ga ik een stuk met hem fietsen. De kinderboerderij een dorp verderop lijkt hem wel wat. Simon maakt er een sport van om daar zo snel mogelijk aan te komen, dus van praten komt weinig. Af en toe stoppen we omdat hij eenden of een nijlgans ziet.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Noorse moslims vormen ‘kring van vrede’ om synagoge

Om na de aanslag in Kopenhagen hun solidariteit met de joodse gemeenschap in Noorwegen te betuigen, hebben meer dan duizend voornamelijk jonge moslims een symbolische ‘kring van vrede’ om de synagoge van Oslo gevormd.

Update 23-2: er bestaat (gerechtvaardigde) twijfel over het waarheidsgehalte van dit bericht, met name het aantal moslims waaruit de mensenkring bestond, zie reactie #21 en verder hieronder.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Vonns (cc)

OV

(1)

De man tegenover me in de trein probeert te slapen. Dat zal hem niet lukken, want de man naast hem – schuin tegenover mij dus – probeert een telefoongesprek te voeren. Ikzelf probeer te werken, wat niet lukt omdat de man tegenover mij zijn benen heeft uitgestrekt, zodat ik me in een onmogelijke hoek moet draaien om mijn benen kwijt te kunnen. Welkom in de trein van Amsterdam naar Hilversum, Amersfoort, Apeldoorn en uiteindelijk Berlijn. Die dus duidelijk te klein is.

(2)

De conducteur probeert in deze te volle trein een lichtpuntje te zijn. Hij komt bij ons langs met de geruststellende woorden dat hij onze kaartjes (“vervoersbewijzen” in conducteursjargon) niet hoeft te zien, maar alleen wil vertellen dat de verwarming het niet doet. We hadden dat al gemerkt. De verlichting doet het ook niet, trouwens.

(3)

Een vriendelijke mevrouw stapt in Amersfoort de coupé binnen. Hebben we zin om mee te werken aan een reizigersonderzoek? Ik ben de beroerdste niet en vul het kaartje in. Eén van de vragen is of ik reis met de ICE of de IC Berlijn. Ik heb geen idee. Het is zo’n vraag die misschien zin heeft voor de vervoersbedrijven, maar niet aansluit op de beleving van de reiziger, die alleen wil weten of zijn trein op tijd rijdt.

(4)

Foto: harry_nl (cc)

Belevingsprobleem

COLUMN - ‘Bij Blokker zijn vrolijke voetbalkabouters te koop, voor 5,99 euro. Ze heten de Knieval, de Buikschuiver, de Wijzer en de Juicher en zo zien ze er ook uit. De Buikschuiver bijvoorbeeld schuift op zijn buik.’ Een verfrommeld stukje krant dat sinds het EK van 2012 aan het magneetbord in ons toilet hangt. Een vriendin heeft eens schaterlachend ons toilet verlaten. Maar nu is het dus niet grappig meer. Blokker verkeert in zwaar weer.

Een van de oplossingen is volgens algemeen Blokker-directeur Jack Peters een nieuwe, eigentijdse winkelformule. Type concept store, denk ik dan aan.

Dat soort winkels fascineert me. Laatst was ik bij concept store Hutspot. ‘Dit zijn winkels voor mensen die nooit iets meemaken en dan een opgezette tropische vogel kopen, alsof ze op een verre reis zijn geweest’, fluisterde een jongen achter me bij de kassa, subtiel wijzend naar een opgezette kaketoe. Ze hebben ook altijd een ietwat misplaatste coffee corner, met latte macchiato en maanzaadmuffins. En boeken over baarden, bij voorkeur onder een glazen stolp.

Blokker wordt er dus ook zo een. Het kan niet anders, de flexibilisering van de werktijden is al aangekondigd. Op zondagochtend gratis koffie uit de crèmekleurige My coffee/Your coffee-kopjes en een stukje mokkaschnitt. Vrimibo’s met tapas op gelijknamige schaaltjes, alsof je middenin Arcos de la Frontera staat. Een workshop meditatief afwassen met extra zachte schuursponsjes uit de lentecollectie, in een self inflating-afwasteil, verkrijgbaar in zeven verschillende pasteltinten. Je moet alles beléven tegenwoordig. En huishoudwinkel Blokker heeft dus, jawel, ‘een belevingsprobleem’. Maar als er nu iets is wat ik niet wil beleven, dan is het… juist ja.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Gerard Stolk (cc)

TreinFOMO

COLUMN - Ik ben gestopt met de trein. Zomaar, van de ene op de andere dag, cold turkey. Lang voordat het Europees Parlement zou besluiten dat treinen moesten worden voorzien van de coupébrede teksten ‘Reizen met de trein brengt u en anderen rondom u ernstige schade toe’, afgedrukt over beeltenissen van geëlektrocuteerde koperdieven die aan dramatisch afgescheurde bovenleidingen bungelen en forenzen die elkaar in het gezicht niezen en hun medereizigers met tablets op het hoofd meppen, zat ik al in de auto. Twee weken inmiddels.

En nu heb ik dus FOMO. Fear Of Missing Out, voor wie het gemist heeft. Dat van het verdachte plastic zakje op Leiden Centraal vind ik het allerjammerst. Graag had ik mijn medepassagiers met de ogen zien rollen, naar de werkgever horen bellen dat het dus weer eens zover was, iets met een bom ofzo, niks bijzonders, maar dat gaat natuurlijk weer uren duren, o ja, en waar ik dus voor belde, dat afstemmingsoverleg gaat nu niet meer lukken en die beeldvormingssessie net-wel-net-niet, maar bel maar als ik telefonisch moet aanhaken, want bij calamiteiten mag je in de stiltecoupé gewoon normaal doen.

Dat dus. Heerlijk. Ik mis het. Ook de logistieke puzzel na de computerstoring -‘de backup doet het heel vaak wel’- en de sneeuw die maar niet wilde vallen, waren pareltjes die ik deze week via de autoradio aan me voorbij hoorde gaan. En de chaos op het spoor zal verder toenemen. Over een jaar applaudisseren we voor de machinist als we überhaupt op onze bestemming arriveren. Sigaretje in de mond, roken mag weer.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Uit de jeugdzorg | Aimee (en Lauren)

COLUMN - Dolgelukkig was ze, bijna 11. Ze zou voor het eerst van haar leven een kinderfeestje krijgen. Toen ze nog gewoon thuis woonde, was er geen geld voor feestjes. Er was vaak geen geld voor eten, laat staan om een verjaardag te vieren.

Nadat het gezin het huis was uitgezet, kwamen de drie kinderen in verschillende crisisopvanggroepen terecht. Omdat kinderen daar in principe slechts een paar weken blijven, werden er geen kinderfeestjes gevierd.

In het pleeggezin waar Aimee vervolgens terecht kwam, deden de pleegouders niet aan kinderfeestjes. Jarenlang vingen zij tientallen kinderen op. Tientallen verjaardagen vierden ze. Maar na zestig kinderfeestjes hielden ze dat deel van een verjaardag vieren voor gezien.

Aimee kijkt er al weken naar uit. Ze weet precies wie ze gaat vragen: haar beste vriendinnetje Lauren en vier meisjes over wie ze het regelmatig heeft. Met Lauren speelt ze vaak. Lauren is pienter, maar vooral heel bescheiden. Met de andere vier kinderen speelt ze, voor zover ik weet, nauwelijks. Maar ze wil hen per se op haar feestje.

Samen maken we een plan. Na schooltijd rijden we meteen met een collega en alle kinderen in de personenbus door naar de binnenspeeltuin. Daar drinken we wat, kan iedereen haar een cadeautje geven en daarna kunnen ze lekker spelen. Voor het eten brengen we iedereen terug naar huis.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende