Sesame Credit
“1984” and “a brave new world” move over!
Binnen de familie van een vriend van mij functioneert een eenmansshariarechtbank die luistert naar de naam Nonkel Twan. Hoewel er mensen zijn die zich aan hem proberen te onttrekken, bijvoorbeeld door naar de Randstad te emigreren, gaat Nonkel Twan in principe over alle zaken binnen de familie die zijn belangstelling of - bewaar je - toorn wekken. Je zou Nonkel Twan een traditionele katholiek kunnen noemen, maar dat doet hem tekort. Natuurlijk heeft zijn oordeel wel met traditie en katholicisme te maken, maar dat is niet de essentie. Die draait om het bijeen houden van de clan. Het handhaven van onnavolgbare en niet zelden onvoorspelbare regels zijn daartoe een middel, geen doel op zich. Op veilige afstand meent mijn vriend dat Nonkel Twan een klootzak is. Eenmaal 'thuis' is hij daar minder zeker van. "Het blijft toch je oom, hè."
“1984” and “a brave new world” move over!
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Al rondsnuffelend door het riool van internet – je moet als linkse rat toch wat met je vrije weekend – stuitte ik op het woord ‘islamgoedprater’. Het is in bepaalde kringen een benaming voor iedereen die erop wijst dat er ook moslims zonder bomgordel zijn. Wie dat doet is een ontkenner van de realiteit. Die praat iets goed wat niet goed te praten valt, namelijk het geloof van dik een miljard mensen op deze aardbol.
Het lijkt mij een behoorlijk vermoeiende realiteit, als je in iedere vluchteling een terrorist moet zien en in iedere vrouw met hoofddoek een shariafanaat, als je moet leven in het volle bewustzijn dat een miljoen Nederlanders uit is op de val van de Westerse beschaving. Kortom, ik vind ze niet te benijden, de mannen en vrouwen op de rechterflank. Ze verdienen een knuffel. Maar goed, ik ben dan ook bereid zo’n beetje alles goed te praten wat niet deugt.
Zoals u weet worden de steuntrekkers van Nederland al ruim twintig jaar in een ijzeren greep gehouden door een onzalige kongsi van VVD en PvdA. De eerste vindt dat werklozen per definitie lui zijn en daarom opgejaagd moeten worden. De tweede vindt dat je mensen niet mag afschrijven en daarom moet stimuleren weer aan het werk te gaan. In de praktijk betekent dat hetzelfde.
Ooit hadden lager opgeleiden in Nederland echte banen, toen kregen ze nepbanen, nu moeten ze werken met behoud van uitkering en de weg naar motiverend perspectief is nog niet gevonden. Gemeenten zwengelen steeds moedelozer aan de rondpompmachine. Als je het handig speelt, kun je dezelfde werkloze vier keer per jaar aan een baan helpen. Vier mensen naar werk begeleid! Daar wordt men in Den Haag heel gelukkig van.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Ouderen die naar een winkel gaan om een praatje aan te knopen, moeten wanhopig zijn. Dan is blijkbaar het aanbod voor ouderen te schraal. De maatschappij zou haar verantwoordelijkheid moeten nemen en ouderen in de steden en dorpen plekken moeten bieden waar zij zich prettig voelen. Nu worden ze buitengesloten.
Hoogleraar ouderengeneeskunde Rudi Westendorp windt zich op over een initiatief van Albert Heijn om mogelijk vereenzaamde ouderen te signaleren en te wijzen op een door vrijwilligers bemande koffiehoek in de winkel. Dat valt kennelijk niet onder een maatschappij die haar verantwoordelijkheid neemt en ouderen een plek biedt.
Wanneer je met F16’s wilt voorkomen dat Syrische vluchtelingen en in hun kielzog een handjevol terroristen Europa bereiken, is het uiteraard het meest effectief om bommen te gooien op die bootjes die op de Griekse kust aankoersen. Maar goed, dat is een beetje cru, dus gooien we de bommen op een plek waar we de meeste potentiële vluchtelingen en bomgordels vermoeden. Raqqa.
We zijn tenslotte een beschaafd land, dus liever ineffectieve actie dan effectieve actie die moreel verwerpelijk is en bovendien nogal in de gaten loopt. Vanuit Raqqa weet je zeker dat er teruggeschoten wordt, dus dan mag het. Zelfs om die verantwoording te verzinnen is de paniek te groot. Natuurlijk, met Daesh valt niet te praten en het gaat ook niet vanzelf weg, maar bombarderen is slechts een uiting van de Wet van Sir Humphrey: we moeten iets doen, dit is iets, dus dit moeten we doen.
Er wordt vergaderd in Parijs. Talloze regeringsleiders, voor een aanzienlijk deel democratisch gekozen, spraken gloedvolle woorden over hoe zeer het klimaat hun aan het hart gaat. Het kan tot weinig anders leiden dan gezwinde, vergaande actie om de grootste uitdaging voor de mensheid in deze eeuw het hoofd te bieden.
Ondertussen heeft een stelletje rijkaards, door nog gezwinder met miljarden te wapperen, leiders van zo’n twintig landen ervan overtuigd dat ze ook meer moeten doen aan energie-innovatie. Ik zou boos moeten zijn dat de overheid weer eens achter het bedrijfsleven aanhobbelt. Maar de schaamte overheerst.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Sommige landen bouwen hekken of muren om andermans mensen buiten te houden, andere leggen ze aan om te voorkomen dat de eigen bevolking ontsnapt. De constante was steeds dat degene die het hek wil, dezelfde is als degene die het aanlegt en het betaalt. Dat was ooit.
Donald Trump wil een hek aanleggen en de rekening naar de Mexicanen sturen. Angela Merkel wil dat de Turken een hek bouwen en de rekening naar haar sturen. De meest innovatieve geesten zien het als een morele plicht van de Turken om ons te vrijwaren van Syrische vluchtelingen en laken daarom Angela’s betaalplan. Onze problemen moeten gratis door anderen opgelost worden. Wij willen dat, dus we hebben er recht op.
De New York Times zet het op een rij: gemiddeld eens per dag vindt in de Verenigde Staten een schietpartij plaats met minstens vier doden of gewonden. Het motief achter de moordpartij in San Bernardino gisteren, waarbij veertien doden vielen, is nog niet duidelijk.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.