Boos om een tweet

Advocaat Jan Vlug liet zich op twitter iets ontvallen en kreeg de meute over zich heen. De diepere oorzaak ligt echter in een verrotte bestuurscultuur, analyseert hij in deze bijdrage, die eerder op zijn eigen blog verscheen. De afgelopen week plaatste ik naar aanleiding van de actie van Geert Wilders om “onze vrouwen te bewapenen tegen de Syrische testosteronbommen”, de ogenschijnlijk onschuldige observatie op Twitter dat ik mij zolang ik advocaat ben geen zedenzaak kon herinneren met een verdachte die een moslimachtergrond had. Hoewel ik na 24 jaar advocatuur echt niet naïef meer ben, ben ik toch tamelijk geschrokken van de vele boze, beledigende en ronduit bedreigende reacties die ik op die tweet ontving. Een hele kleine bloemlezing: Hopelijk is jouw jongste dochter de volgende. Hoop dat jou dierbaren de volgende slachtoffers zijn; vervelende wegkijkende smeerlap die je er bent! U heeft charmante vrouwelijke gezinsleden! Proef op de som nemen is het beste! Er waren nog een paar hele heftige, maar die zijn inmiddels verwijderd. Bovendien werden deze tweets weer geretweet of als “leuk” aangemerkt. Verder ben ik uitgemaakt voor dom, dement, autistisch, wegkijker, doofpotter, moest ik een social media verbod krijgen, gesodomiseerd worden en werd er gesuggereerd dat ik zelf een verkrachter zou zijn. Een aantal van deze tweets was zelfs niet anoniem, maar afkomstig van (naar ik aanneem) ”bezorgde burgers”. Ik heb mij de afgelopen dagen (en nachten!) afgevraagd waar die boosheid vandaan komt. Boosheid vanwege een zin van minder dan 140 tekens. Een zin die niet eens een mening bevat, niemand te kort doet en niemand beledigt. Hoe kunnen mensen zo boos worden om zoiets (nogmaals: ogenschijnlijk) onbenulligs, dat ze je kinderen en andere familieleden toewensen te worden verkracht. Ik denk dat ik het inmiddels weet.

Door: Foto: Oudjaarsnacht in Keulen (foto:public domain) copyright ok. Gecheckt 25-10-2022

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Meute

Een dag of wat geleden kreeg ik kritiek te verduren omdat ik gezegd had dat Nederlandse mannen minder daadkrachtig zijn dan die in Keulen. Dat neem ik terug. De stoere bonken van Heesch kunnen zich wel degelijk meten met de Keulse meute. Als u nu al boos bent om de vergelijking, kunt u de rest van dit stukje skippen en direct doorgaan naar de reacties.

Maar goed, wat ik dus zeggen wilde is dat, alle camerabewaking en pers ten spijt, in beide gevallen niet of nauwelijks daders gepakt worden. Een paar honderd man is genoeg om de wet lokaal uit te schakelen en je te misdragen naar believen. Het vluchtelingenvraagstuk vervangt voetbal als concentratiepunt voor hooligans.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Neoliberale samenzwering

Het toelaten van immigranten en vluchtelingen is een neoliberale samenzwering die tot doel heeft de salarissen van het klootjesvolk laag te houden, zodat de bankiers en hun vriendjes zichzelf nog meer kunnen verrijken. Dat is niet zozeer mijn mening als wel de voornaamste reden waarom Donald Trump het zo goed doet in de Republikeinse voorverkiezingen. Klassenstrijd en vreemdelingenhaat in één coherent pakket, mooier kan een populist het niet maken.

Toen u die eerste zin las, dacht u toen direct: dat is waar, dat is een lastige paradox of dat frame deugt niet? Ik moest er even over nadenken, toen ik deze analyse voor het eerst las. Daarna dacht ik: veel mensen hebben helemaal geen zin om erover na te denken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Sywert van Lienden gaat feitenvrij los in DWDD

Gisteren mocht Sywert van Lienden het in De Wereld Draait Door hebben over dingen waar hij geen verstand van had. Tot zover niets nieuws voor het programma, maar Van Lienden vond het nodig misdadig feitenvrij te worden en claimde dat 1 op de 20 allochtonen verdacht wordt van een zedendelict. In werkelijkheid zat hij er een factor 40 tot 100 naast. Daarnaast legde hij een verband met de huidige vluchtelingenstroom, die, al was zijn oorspronkelijke claim waar, niet gelegd mocht worden.

Foto: Jeroen Mirck (cc)

Rampenoefening met de NS

COLUMN - Afgelopen donderdag deden de Nederlandse Spoorwegen een rampenoefening om te onderzoeken hoe de reizigers reageren als er later dit jaar te weinig treinstellen zullen zijn. Er is dan nog minder plaats dan momenteel en het wordt één grote Blokker Kortingweek. De door de NS geopperde oplossing (dat de middelbare scholen, net als de universiteiten bij eerdere problemen, hun onderwijstijden aanpassen) is immers door de onderwijsorganisaties afgewezen. De NS zoeken nu naar buitenlands materieel, maar dat is er nog niet en omdat het probleem er vooralsnog nog ligt, wilden onderzoekers weten hoe grote groepen mensen zouden reageren. Daarom reed de trein die normaliter om 16:48 uit Deventer vertrekt, gisteren in een aangepaste samenstelling: met een treinstel minder.

Ik behoorde tot degenen die instapten in Apeldoorn, waar de trein, zoals voor het onderzoek noodzakelijk, vertraagd aankwam. Omdat de trein half zo lang was als gebruikelijk en noodzakelijk, wachtten veel passagiers op het verkeerde deel van het perron, zodat er extra vertraging werd opgebouwd om iedereen naar het juiste deel van het perron te laten lopen en te doen instappen.

Als proefpersoon ben je gespitst op dat soort dingen en je maakt een mentale aantekening dat er niets werd gedaan om die extra vertraging te beperken. De stationsomroeper zweeg althans in alle talen.

Foto: Michael Havens (cc)

Café

COLUMN - Nieuw familie-uitje: samen met mijn ouders gezellig naar het Alzheimercafé.

Eerste schok: het gaat echt alleen maar over Alzheimer. Dat blijft slikken. Tweede schok: hoewel het café formeel zowel bedoeld is voor patiënten als voor hun geliefden, intimi en verzorgers, is vrijwel uitsluitend de tweede categorie vertegenwoordigd en gaat het dus vooral óver de patiënten, in plaats van dat het gesprek ook mét hen wordt gevoerd. Ergens begrijp ik dat ook wel weer. Wanneer je een beginnend Alzheimerpatiënt bent, is zo’n café vrij confronterend, want zie Schok Eén, en indien je inmiddels een doorgewinterd patiënt bent, snap je er waarschijnlijk toch niks meer van. Derde schok: het gaat dus écht alleen maar over Alzheimer.

Zeker drie mensen komen gedurende de avond met steeds schrijnender wordende verhalen over moeders of schoonvaders die met de ziekte kampen, daar zelf vrij nuchter onder zijn, doch partners hebben die de teloorgang van hun geliefde glashard ontkennen, soms al jarenlang. ‘Och, iedereen vergeet wel eens wat,’ en ‘Ah joh, morgen gaat het weer beter.’

Het is een reactie uit pure angst. Want het kan toch niet zo zijn dat je man of vrouw langzaam in de mist verdwijnt, terwijl je zelf gewoon klaarhelder naast ze zit en zo hard je best voor ze doet?

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Desoriëntatie

Binnen twee weken worden de Duitsers geconfronteerd met de twee uitersten die de desoriëntatie van jongemannen in het Midden-Oosten heeft opgeleverd: gisteren in Istanboel een religieuze fanaticus die de vermeende decadentie wil vernietigen, twee weken eerder in Keulen een horde die juist niets liever wil dan zich klem zuipen en achter de meisjes aan. Dat soort jongemannen heb je in autochtone kring ook, alleen zijn die doorgaans minder daadkrachtig.

Dat heet de feminisering van de westerse cultuur, een krachtig stelsel van sociale controle dat mannen dwingt hun geweldsimpulsen te onderdrukken. Enfin, u heeft Fight Club allicht ook gezien. Voelde u sympathie voor Tyler Durden? En wat deed u toen? Ik gok dat u hetzelfde deed als ik: niks. Ook wij zijn gedesoriënteerd. Onze impulsen hebben we onder controle, maar we twijfelen of er wel iets voor in de plaats gekomen is.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Arbeiderszelfbestuur

Ophef aan de UvA. Wanneer u buiten Amsterdam woont, moet u waarschijnlijk nu al grinniken, maar goed, daar vinden ze het belangrijk en het is tenslotte ons aller belastinggeld dat ze er doorheen jassen met hun Maagdenhuis, dus laten we ons er toch even in verdiepen. Het punt is dit: ze krijgen daar een nieuwe baas en sommige personeelsleden (en bijbehorende studenten) eisen inspraak. In de rest van het land geldt arbeiderszelfbestuur als ouderwets, maar aan de UvA niet.

Het interessante is dat die personeelsleden dit ‘democratie’ noemen. Ze voelen zich zodanig eigenaar van de universiteit dat ze zichzelf als doorslaggevende stakeholders beschouwen. Het ministerie van onderwijs denkt daar namens een ander deel van Nederlandse democratie anders over en houdt graag via een Raad van Toezicht grip op de gang van zaken. De bottom line is deze: als er een prutser aan het roer van de UvA komt, wiens schuld moet dat dan zijn: van de docenten of van de RvT?

Vorige Volgende