Vijftentwintig jaar geleden woonde ik in Praag, dat indertijd de hoofdstad van Tsjecho-Slowakije was. Er werd campagne gevoerd voor een referendum om het land op te splitsen. Het initiatief kwam uit Slowakije, dat zich onderbedeeld voelde, maar de grap ging rond dat de Tsjechen zo onderhand ook voor waren, om van het gezeik af te zijn. Dezer dagen moet ik wel eens aan de sfeer van indertijd denken. Alle juridische bezwaren even negerend: als we een referendum kunnen houden over een simpel associatieakkoord met de Oekraïne, kunnen we de Nederlanders toch ook vragen of ze nog trek hebben in de Britten in de EU?
Niet alleen het geloof kachelt achteruit, ook roken en drinken is minder populair, in elk geval onder jongeren. Of hebben ze er domweg geen tijd voor, omdat ze moeten chatten en gamen?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Eigenlijk begon ik aan dit stukje in de gedachte dat ik een geinige woordspeling zou maken met ‘gebutst’ en ‘ombudsman’, maar na een halve zin was de lol daar wel van af. Het is natuurlijk te triest voor woorden dat het instituut dat bedacht is om het vertrouwen van burgers in de overheid te versterken, nu zelf in diskrediet geraakt is.
Op zich was natuurlijk duidelijk dat, na het parlementaire gehannes rond de mislukte benoeming van de vorige, niet de grootste lichten zich voor het ambt zouden melden. Maar – sorry hoor – Reinier van Zutphen heeft wel heel weinig gevoel voor intermenselijke en politieke verhoudingen. Dat lijkt me een ontzettende pre voor een rechter, maar de ombudsman is iets anders dan de Hoge Raad.
COLUMN - O, de liefde, de liefde. Die maakt het ondraaglijk om te moeten gadeslaan hoe vreselijk de mensen van wie je houdt, door ziekte te grazen kunnen worden genomen: je hart valt wel vijf keer op een dag aan gruzelementen, in een oogwenk, of in een eeuwigdurende seconde.
Niks laten merken, rustig blijven, en vooral: nooit opgeven, gewoon doorgaan. Je voelt je machteloos terwijl je alle zeilen bijzet, want niets kan écht helpen om ze overeind te houden, er is gewoonweg niets voorhanden dat de mensen waarvan je houdt onschendbaar kan maken – zelfs de liefde niet.
Blijven zoeken, blijven kijken, blijven proberen. Vindt nieuwe manieren uit om weer contact te maken, om door de ziekte heen te breken, om je eigen angsten opzij te schuiven, en weer vers en oprecht te kijken en te luisteren naar hen van wie je houdt.
Diezelfde liefde die je hart breekt, sterkt je. Want alleen daaruit haal je de kracht om koppig, vrolijk, welgemoed, aandachtig, en vooral: zonder ooit maar een seconde het verlangen te voelen om ’t maar op te geven, vastberaden te blijven zoeken. De liefde lijmt ons aan elkaar vast.
Een goede vriendin heeft jarenlang intensief gezorgd voor haar steeds zieker wordende echtgenoot. Waar wij vrienden-op-afstand intussen haast niets meer terug zagen van de man die hij ooit was geweest, was zij stellig: ze zag hem nog steeds, al was het gaandeweg in kleinere fracties, in kortere momenten.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Goed stuk op The Intercept over de geforceerde journalistieke “neutraliteit”, die eigenlijk niet zoveel met journalistiek te maken heeft. Geldt hetzelfde voor Nederland en Wilders?
Bij de roze surrender monkeys, die nog “sorry, ome Poetin, we hadden je land niet mogen afpakken” zouden jammeren als de Russische tanks aan de Oder stonden, lees ik af en toe stukkies die erop neerkomen dat de EU schuld heeft aan de oorlog in de Oekraïne. Het is een vorm van zelfhaat waar ik weinig mee heb, maar die ik wel met interesse beschouw.
Of, nou ja, het is natuurlijk geen zelfhaat, want in de contreien ziet men Nederland eerder als slachtoffer dan als lid van de EU, een abstracte moloch waarvan alleen bekend is dat hij in Brussel huist om van daaruit de belangen van de elites te borgen. Er is van alles mis in de wereld, maar zij hebben er niks mee te maken. De hunkering om het eigen straatje schoon te houden is bijkans aandoenlijk.
Persoonlijk ben ik ook tegenstander van de islamisering van het Avondland. Dat u mij niet bij demonstraties met die strekking zult aantreffen, komt onder meer omdat het simpelweg niet aan de hand is. Goed, er wonen nu meer moslims in Europa dan vijftig jaar geleden en ze laten zich nog horen ook, maar daartegen in geweer komen is toch een beetje als protesteren tegen de komende Elfstedentocht omdat er vanochtend een halve centimeter sneeuw lag.
Wat wel aan de hand is, is het razendsnel verwesteren van het Ochtendland. Internet (lees:porno) is overal. Het opleidingsniveau van vrouwen stijgt. Hollywood beukt aanhoudend in op alle traditionele normen. Wat we hier islamisering noemen is niet meer dan de echo van de grote verbouwing die daar plaatsvindt.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Het vijftienjaarlijkse onderzoek “God in Nederland is er weer, en zowel het percentage gelovigen, het percentage ietsisten als als het percentage spirituelen loopt terug.
Het album Ask the Ages van jazzgitarist Sonny Sharrock uit 1991 is een absolute klassieker, vindt
‘Deze vrouwen zijn enorm goed in hun werk, maar net als bij mannen die carrière maken moet hun talent wel herkend worden door hun directe leidinggevende of de allerhoogste baas.’
‘Weinig topvrouwen door tekort betrokken topmannen’, stelt de Volkskrant vandaag. De suggestie is dat topvrouwen een topman nodig hebben die hen een zetje omhoog geeft. Maar zolang er weinig topvrouwen zijn, is het statistisch minder waarschijnlijk dat zij de kruiwagen kunnen zijn voor andere vrouwen. Anders gezegd: dat het een man is die het zetje geeft, is niet relevant.