Mij treft u aanstaande zondag aan bij de Mattheus Passion in Rotterdam. Steeds meer mensen niet, want die zijn atheïst en doen daarom niet aan sprookjes (althans, dat zeggen ze). Begrijpelijk dus dat paaseitjes uit de schappen verdwijnen ten faveure van chocolade-eitjes, voorjaarseitjes, verstopeitjes of hoe je ze nog meer kunt noemen. Als zelfs een symboolwetje als de zondagswet achterhaald wordt verklaard, dan geldt dat toch zeker voor paaseitjes, zou je zeggen. Toch is er commotie om de ondermijning van de paaseitjes. Dat zou een aantasting zijn van de joods-christelijke waarden van de Nederlandse samenleving. De commotie is niet afkomstig uit joods-christelijke kringen. Christenen malen niet om paaseieren. Streng gereformeerden vinden ze heidens. De "joods-christelijke waarden" zijn een gelegenheidsargument om moslims mee te kunnen slaan voor mensen die zelf niks met die waarden hebben.
Al Jazeera ging op pad in het zuiden van Tunesië en vond een stadje waar blank en zwart systematisch gescheiden zijn. Misschien het meest bizarre: dit is pas een paar jaar zo.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Vijftentwintig jaar geleden woonde ik in Praag, dat indertijd de hoofdstad van Tsjecho-Slowakije was. Er werd campagne gevoerd voor een referendum om het land op te splitsen. Het initiatief kwam uit Slowakije, dat zich onderbedeeld voelde, maar de grap ging rond dat de Tsjechen zo onderhand ook voor waren, om van het gezeik af te zijn.
Dezer dagen moet ik wel eens aan de sfeer van indertijd denken. Alle juridische bezwaren even negerend: als we een referendum kunnen houden over een simpel associatieakkoord met de Oekraïne, kunnen we de Nederlanders toch ook vragen of ze nog trek hebben in de Britten in de EU?
Eigenlijk begon ik aan dit stukje in de gedachte dat ik een geinige woordspeling zou maken met ‘gebutst’ en ‘ombudsman’, maar na een halve zin was de lol daar wel van af. Het is natuurlijk te triest voor woorden dat het instituut dat bedacht is om het vertrouwen van burgers in de overheid te versterken, nu zelf in diskrediet geraakt is.
Op zich was natuurlijk duidelijk dat, na het parlementaire gehannes rond de mislukte benoeming van de vorige, niet de grootste lichten zich voor het ambt zouden melden. Maar – sorry hoor – Reinier van Zutphen heeft wel heel weinig gevoel voor intermenselijke en politieke verhoudingen. Dat lijkt me een ontzettende pre voor een rechter, maar de ombudsman is iets anders dan de Hoge Raad.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Niet alleen het geloof kachelt achteruit, ook roken en drinken is minder populair, in elk geval onder jongeren. Of hebben ze er domweg geen tijd voor, omdat ze moeten chatten en gamen?
COLUMN - O, de liefde, de liefde. Die maakt het ondraaglijk om te moeten gadeslaan hoe vreselijk de mensen van wie je houdt, door ziekte te grazen kunnen worden genomen: je hart valt wel vijf keer op een dag aan gruzelementen, in een oogwenk, of in een eeuwigdurende seconde.
Niks laten merken, rustig blijven, en vooral: nooit opgeven, gewoon doorgaan. Je voelt je machteloos terwijl je alle zeilen bijzet, want niets kan écht helpen om ze overeind te houden, er is gewoonweg niets voorhanden dat de mensen waarvan je houdt onschendbaar kan maken – zelfs de liefde niet.
Blijven zoeken, blijven kijken, blijven proberen. Vindt nieuwe manieren uit om weer contact te maken, om door de ziekte heen te breken, om je eigen angsten opzij te schuiven, en weer vers en oprecht te kijken en te luisteren naar hen van wie je houdt.
Diezelfde liefde die je hart breekt, sterkt je. Want alleen daaruit haal je de kracht om koppig, vrolijk, welgemoed, aandachtig, en vooral: zonder ooit maar een seconde het verlangen te voelen om ’t maar op te geven, vastberaden te blijven zoeken. De liefde lijmt ons aan elkaar vast.
Een goede vriendin heeft jarenlang intensief gezorgd voor haar steeds zieker wordende echtgenoot. Waar wij vrienden-op-afstand intussen haast niets meer terug zagen van de man die hij ooit was geweest, was zij stellig: ze zag hem nog steeds, al was het gaandeweg in kleinere fracties, in kortere momenten.
Bij de roze surrender monkeys, die nog “sorry, ome Poetin, we hadden je land niet mogen afpakken” zouden jammeren als de Russische tanks aan de Oder stonden, lees ik af en toe stukkies die erop neerkomen dat de EU schuld heeft aan de oorlog in de Oekraïne. Het is een vorm van zelfhaat waar ik weinig mee heb, maar die ik wel met interesse beschouw.
Of, nou ja, het is natuurlijk geen zelfhaat, want in de contreien ziet men Nederland eerder als slachtoffer dan als lid van de EU, een abstracte moloch waarvan alleen bekend is dat hij in Brussel huist om van daaruit de belangen van de elites te borgen. Er is van alles mis in de wereld, maar zij hebben er niks mee te maken. De hunkering om het eigen straatje schoon te houden is bijkans aandoenlijk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Goed stuk op The Intercept over de geforceerde journalistieke “neutraliteit”, die eigenlijk niet zoveel met journalistiek te maken heeft. Geldt hetzelfde voor Nederland en Wilders?
Het vijftienjaarlijkse onderzoek “God in Nederland is er weer, en zowel het percentage gelovigen, het percentage ietsisten als als het percentage spirituelen loopt terug.
Het album Ask the Ages van jazzgitarist Sonny Sharrock uit 1991 is een absolute klassieker, vindt