Ik was vorige week in de Verenigde Staten op een van de grote politicologenconferenties in Chicago. Ik was samen met een sociaal-democratische collega. In een restaurant wees hij ons er fijntjes op dat we een redelijke fooi moesten geven, omdat de lonen in de Verenigde Staten er niet op waren ingesteld dat mensen er van konden leven. Ik moest daarbij terug denken aan een uitspraak van Kees Vendrik bij de GroenLinks academie. Dat wij als GroenLinks ons moesten orienteren op Amerikaans arbeidsmarktbeleid. Terwijl ik een paar dollar neer legde voor de serveerster, rees de vraag waarom. Wil je dat mensen van fooi moeten leven? De centrale tegenstelling tussen de Amerikaanse en de Europese arbeidsmarkt is dat er in Europa veel zwaardere regulering is. Het voornaamste middel daarvan is het minimumloon. Het minimumloon verzekert dat iedereen die werkt daarvan kan leven. Working poor mogen niet bestaan: werkgevers moeten werknemers in hun onderhoud voorzien. In Amerika ligt het minimumloon veel lager: mensen moeten soms verschillende banen naast elkaar hebben om te kunnen overleven. Dat klinkt niet als een goed systeem: maar in Amerika is er veel meer werk met name voor mensen met een lage opleiding. Waar in Nederland veel diensten zijn overgenomen door ICT, zijn er in de VS nog hordes klaar-overs, bediend personeel en wegwijzende service-personeel. Omdat arbeid niet artificieel duur wordt gehouden, is er meer werkgelegenheid. Het Nederlandse stelsel houdt zo mensen van de arbeidsmarkt. Voor sommige diensten willen we gewoon niet het minimumloon betalen, en andere mensen zijn 'onrendabel' ze brengen het minimumloon niet op.
[qvdd]
We hopen dat de overheidsdiensten niet dichtgaan. Als het toch gebeurt, sluiten al onze 394 locaties.
Aldus de woordvoerder van de Park Service, de organisatie die alle nationale parken beheert. De overheidsdiensten worden misschien gesloten omdat er geen overeenstemming is over de overheidsbegroting.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
[qvdd]
“Samen met onder meer de VS, Zweden (…) zal Nederland een voorttrekkersrol blijven vervullen op het gebied van internetvrijheid. Nederland zal met deze partners samenwerken in de ondersteuning, zowel politiek als financieel, van cyberdissidenten en bloggers”
Gisteren presenteerde minister Rosenthal van Buitenlandse zaken een nota waarin hij het kabinetsbeleid op het gebied van mensenrechten uiteen zette.
De SP reageerde verbolgen omdat dezelfde minister een paar dagen geleden niet uitsloot dat Rop Gonggrijp zou worden uitgeleverd aan de VS:
Als er één man het symbool is van cyberdissidentie dan is het wel Gonggrijp
Gonggrijp zelf blijft er nuchter onder:
About the answers our foreign minister gave: I think there is not much else he could have said. Was anyone really expecting him to say: “We have an extradition treaty with the US, and we have laws in place that deal with extradition requests. But if there is ever an extradition request for Gonggrijp we’ll ignore all that and we’ll tell you now that we’ll never extradite him, no matter what.”?
Onlangs nam ik hem al op in het lijstje the Bad in deze opsomming van het goede/slechte/lelijke van Mexico in 2010. Maar Julían Leyzaola, voormalig politiechef van Tijuana en sinds kort bekleder van dezelfde functie in Ciudad Juárez, leert het blijkbaar nooit. Nu wordt zijn politiekorps amper een maand na zijn aantreden beschuldigd van het doen verdwijnen van 4 personen in Juárez.
Niet dat het als een hele grote verrassing komt. Leyzaola is een van de meest omstreden politiefunctionarissen van Mexico. Tijdens zijn korte periode aan het roer in Tijuana werd hij talloze malen beschuldigd van mensenrechtenschendingen. Hij zou leger en politie opdracht hebben gegeven op arbitraire wijze mensen te laten oppakken op basis van vage ‘aanwijzingen’ dat ze iets met de drugshandel te maken zouden hebben. Tientallen ‘verdachten’ zouden in opdracht van Leyzaola vervolgens zijn gemarteld in de militaire basis van Tijuana.
Compromisloos
Maar Leyzaola kreeg ook positieve kritiek. Zijn keiharde optreden in Tijuana (hij hanteerde een zero tolerance beleid tegen drugscriminelen) zou de stad na de geweldsexplosie van 2008 weer veilig hebben gemaakt. Vanuit de Verenigde Staten werd hij zelfs geprezen als het soort politieman dat Mexico nodig heeft: compromisloos, hard, confronterend.
Oh ja? Cijfervreter en topblogger Diego Valle denkt daar heel anders over. Hij deed zijn gebruikelijke duik in de statistieken en kwam met hele andere cijfers: 2009 was juist gewelddadiger dan de voorgaande jaren. Ook ontvoeringen, bankovervallen en gewelddadige berovingen namen toe.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Het komt maar zelden voor dat puzzelaars en crypto-geeks hun vaardigheden kunnen inzetten voor zoiets CSI’erigs als het oplossen van een ‘cold case’. Daar is sinds deze week verandering in gekomen: de FBI vraagt om publieke hulp bij het oplossen van een twaalf jaar oude moordzaak. Vermoed wordt dat de twee morsige notitievelletjes met een versleuteld bericht inzicht kan geven in het misdrijf.
Op 30 juni 1999 werd het levenloze lichaam van Ricky McCormick gevonden in een veld in St. Charles County, Missouri. McCormick, een voortijdige schoolverlater met een longaandoening en een aanzienlijk crimineel verleden. McCormick werd geidentificeerd aan de hand van zijn vingerafdrukken maar de reden van zijn dood is nu al twaalf jaar een raadsel voor de autoriteiten. Vreemd was ook het feit dat het lichaam meer dan 45 kilometer van zijn huis gevonden werd -Ricky bezat geen auto en er is geen openbaar vervoer in die omgeving.
Maar het allervreemdste zijn de twee velletjes met gecodeerde berichten die in de binnenzak van McCormick aangetroffen werden. Het bestaan van de codes werd niet openbaar gemaakt, maar in de afgelopen twaalf jaar is het noch de cryptologen van de FBI, noch die van de American Cryptogram Association gelukt kaas te maken van de vreemde lettercodes. En dus merkt de FBI deze week de dood uiteindelijk aan als een ‘moord’ en maakte zij het bestaan van de codes openbaar met daarbij expliciet de vraag aan de ‘crowd‘ om hulp bij het ontcijferen.
[qvdd]
Nederland heeft net een van de koudste jaren ooit meegemaakt. Is het dan gek dat er scepsis ontstaat?
CDA-staatssecretaris Joop Atsma van Milieu vindt het niet vreemd dat er milieuscepsis is in Nederland. Ondertussen is veel van de “voorlichting” die mensen op het internet vinden geschreven door samenzweringstheoretici en nodigen de media mensen als Simon Rozendaal en woordvoerders van Greenpeace uit om over de problematiek te discussiëren. Daar mag de overheid wel wat tegenover stellen qua echte voorlichting, in plaats van lijdzaam toe te zien hoe belanghebbenden en politici propaganda verspreiden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Ik vind het belangrijk om moreel te handelen. Ik probeer de keuzes die ik maak in mijn persoonlijke leven, waar het gaat om bijvoorbeeld kleding, eten, transport en energie te laten leiden door morele overwegingen: ik wil niet verantwoordelijk zijn voor het lijden van mensen en dieren, of voor de vervuiling van de Aarde.
Binnen de ethiek bestaan er twee grote scholen: de een legt de nadruk op het na leven van regels en de ander op het nastreven van geluk. Ik ben zeker georienteerd naar het eerste. Ik geloof dat moraliteit schuilt in een leven gebaseerd op principes. Deze traditie, waarvan Kant de belangrijkste exponent is, legt de nadruk op de vraag of de principes waar je je aan houdt universialiseerbare wetten zouden kunnen zijn: dat is als iedereen zo zou handelen, wat zou er dan gebeuren? Met name op groene thema’s is het duidelijk dat als alle mensen zich niet houden aan de regels die ik probeer na te leven (geen auto, geen vlees, groene energie, geen leer), het voortbestaan van de wereld zelf in groot gevaar is.
Hierin schuilt echter een probleem: voor zover er filosofische morele scholen bestaan, leggen deze allemaal een grote nadruk op universaliteit: iedereen moet je regels kunnen na leven of met je handelingen moet je het geluk van allen vergroten. Deze scholen hebben universele pretentie: ze zijn gebaseerd op het idee dat iedereen zich aan deze morele principes zou moeten houden. Dat is een probleem voor mijn politieke liberalisme. Mijn conceptie van rechtvaardigheid is gebaseerd op een notie van morele aporie: we weten niet wat het beste leven voor iedereen is, en daarom moet de overheid neutraal zijn ten opzichte van ideeeuml;n van het goede leven. Maar ik weet heel goed wat het beste is. Ik kies namelijk voor mijn eigen ethiek, niet omdat het nou zo goed past bij mijn voorkeuren, maar omdat dit regels zijn waar iedereen zich aan zou moeten kunnen houden. Ik vind het moreel onjuist om dieren te doden. En eigenlijk vind ik dat iedereen dat zou vinden.
[qvdd]
“The political process no longer works. […] The economy is controlled by a handful of economic elites. The necessities of most Americans are no longer being met. The only way to change this is to shift the power to a culture of resistance. This will be the first in a series of events we will organize to help give people control of their economic and political life.”
Kevin Zeese, director of Prosperity Agenda, zoals geciteerd door Chris Hedges.
Veel, vooral grote bedrijven, maken weer winst en keren leuke bonussen uit terwijl de economie nog steeds in het slop zit. De winst wordt doorgesluisd naar belastingparadijzen zoals de Bermuda’s en Nederland. Ondertussen worden de kosten die zijn gemaakt voor het redden van die zelfde bedrijven bij de burger in rekening gebracht via bezuinigingen op allerlei basisvoorzieningen en publieke taken. Wanneer komen wij hier, in Europa, in verzet?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Deze bijdrage aan het open podium is van Ahmed Sajid (website)
“Sprakeloos”, was ik toen ik in uw krant de negatieve reacties vernam op de goedbedoelde Ajax-adviezen van voetballegende Johan Cruyff. We kennen allemaal het gezegde: “Over de doden niets dan goeds”, nou dat geldt wat mij betreft ook voor levende legenden. Ik vind dat wij een beroep moeten doen op onze voetbalrevolutionair Cruyff om zich naast zijn ideeën over zijn club Ajax ook veel meer te gaan inzetten voor het algemeen belang zoals onze Nederlandse handels- en vredesmissies. Want neem nou het actuele voorbeeld waarin we de Libische leider Khadaffi willen afzetten. Dan denk je toch meteen aan één ding bij Khadaffi. Juist ja, voetbal! Hij is echt dol op voetbal. Hij heeft zelfs via het investeringsmaatschappij Lafico voor 7,5 % aandelen gekocht in de Italiaanse voetbalclub Juventus. En ook zijn zoon El Saadi Khadaffi heeft al eens met Juventus meegetraind. Als je dit weet, dan ga je toch geen vliegtuigen en wapenmaterieel op hem afsturen om hem af te zetten? Nee, dan zou de verlosser, Johan Cruyff, een belangrijke rol kunnen spelen om in Libië vrede te sluiten. Uiteraard met de bijbehorende diplomatieke ondersteuning. Hij zou met zijn enorme status en aanzien in het voetbalgekke Midden-Oosten veel meer voor elkaar kunnen krijgen dan onze regering of logge instituties zoals de EU, VN en NAVO. Hij zou met zijn prachtige Cruyffiaanse proza alle dictators kunnen aanpakken: “Nou kijk Khadaffi, een land besturen is net voetbal. En jij staat gewoon buitenspel”. Ik verwacht dat Nederland door het inzetten van de “The Dutch Legend” Johan Cruyff als vredesduif een veel prominentere rol zou kunnen spelen in de huidige Arabische lente, waarin men schreeuwt om meer vrijheid en democratie.
illustir's photostream, Flickr.com
Alexandr Loekasjenko, president van Wit-Rusland, is een overblijfsel van de oude Sovjet-dictatuur. Vorig jaar december is hij opnieuw gekozen met 80% van de stemmen in verkiezingen die door de OSCE niet eerlijk werden genoemd. Een demonstratie van dertigduizend mensen in Minsk tegen de stembusfraude op de avond van de verkiezingen werd in elkaar geslagen. Honderden mensen werden gearresteerd onder wie de kandidaten van de oppositie. Naar goed sovjet-gebruik noemt Loekasjenko zijn tegenstanders ‘infiltranten’. Zij zijn aangeklaagd vanwege massale verstoring van de openbare orde. Een van de oppositiekandidaten, Ales Michelevich, vertelde na zijn vrijlating dat hij door de KGB gemarteld was. Hij is inmiddels uitgeweken naar de Tsjechische Republiek.
Vier mensen hebben inmiddels elk vier jaar gevangenisstraf gekregen voor deelname aan de demonstratie. Dertig anderen staan nog terecht. De aanklacht verwijst voor de ernst van de misdaad naar enkele gesneuvelde ruiten. Volgens de Russische mensenrechtenactivist Andrey Yurov waren ingehuurde provocateurs hiervoor verantwoordelijk en was het verder een vreedzame demonstratie. Yurov maakt deel uit van een monitor-missie van mensenrechtenorganisaties bij de processen, maar werd onlangs door de Wit-Russische regering uitgewezen en voor twee jaar verbannen. Hij deed zijn verhaal afgelopen weekend op een bijeenkomst van de Europese Groenen in Budapest. Volgens Yurov is de situatie in Wit-Rusland erger dan ooit. Tot de verkiezingen van vorig jaar was er een lichte dooi waarmee Loekasjenko een opening probeerde te maken naar de EU die eerder sancties had opgelegd. Sinds 19 december neemt de repressie verhevigde vormen aan. Dat werd ook bevestigd door de vertegenwoordiger van de Wit-Russische Groenen, een partij die nauwelijks van de grond kan komen omdat het hen onmogelijk wordt gemaakt als partij te opereren. Openbare vergaderingen worden niet toegestaan. Voor besloten vergaderingen kan nergens een ruimte worden gevonden. Iedereen is bang om mee te werken aan iets waar de regering geen officiële toestemming voor heeft gegeven. De staat is in handen van een bijzondere militaire politie die namens het ministerie van Binnenlandse Zaken alles wat met politiek te maken heeft met harde hand onderdrukt. Er is geen vrije pers. Vorige week werd een correspondent van een Poolse krant gearresteerd vanwege kritiek op Loekasjenko. De OSCE-delegatie, die tot vorig jaar nog pogingen kon doen om de Wit-Russische autoriteiten te bewegen zich te houden aan de afspraken in het samenwerkingsverband op het gebied van mensenrechten is nu definitief het land uit gezet.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.