Detailpolitiek (21): De bonnetjes van Geert Dales

Op mijn werk werden we een tijdje geleden gewezen op een nieuwe regel. Soms begeleid je een scriptiestudent die je iets wil geven als dank. Dat heeft kennelijk tot uitwassen geleid, want dit soort cadeautjes mogen voortaan nooit meer kosten dan vijftig euro. Collega’s vroegen zich af of je voortaan bij een fles wijn naar de prijs moet vragen. Gelukkig heb ik geen probleem, want mijn studenten geven mij bijna nooit wat. Heeft deze regel een serieuze achtergrond? Sommigen zouden zeggen van wel, want studenten horen hun docenten niets te geven. Docenten krijgen een salaris en dat moet voldoende zijn om drank, koffiebonen, boeken en bloemen van te kopen. Als de cadeautjes heuse geschenken worden, kan dat wijzen op… ja op wat eigenlijk? Kennelijk leiden deze tot de suggestie dat de docent alleen zijn best deed omdat er een fles wijn tegenover stond. En natuurlijk dat een student die geen boekenbon in het vooruitzicht stelt minder goede begeleiding krijgt. Geert Dales bashen Deze ellende beheerst steeds meer de hele publieke sector. Wantrouwen is het nieuwe toverwoord. Iedereen in de publieke sector mag voortaan de maat genomen worden: wat declareren zij, welke reizen maken ze en welke geschenken ontvangen ze?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: gebroken beloftes

, door

[qvdd]

Neem als kabinet alsjeblieft een voor Zeeland acceptabel, ondubbelzinnig besluit, zoals ik dat – mag ik blijven (?) hopen – op 23 mei j.l. ook heb gedaan.

Johan Robesin, Statenlid van de Partij voor Zeeland, herinnert Mark Rutte per brief aan het inmiddels roemruchte Torentjesoverleg van 14 april – waar ook Geert Wilders bij aanwezig was – en de belofte om niet te ontpolderen in Zeeland. Rutte beloofde Robesin toen maximale inzet om ‘het ontpolderspook eens en voorgoed uit Zeeland te verjagen’. Voor Robesin was dat reden om bij de Eerste Kamerverkiezingen op de regeringscoalitie te stemmen.

Robesin is bezorgd over ‘een mogelijk kabinetsbesluit dat Zeeland opscheept met een onmogelijk dilemma’. Ons kabinet moet, conform Europese richtlijnen en verdragsafspraken met onze Zuiderburen, de Hedwigepolder onder water zetten ter compensatie van het natuurverlies door uitdieping van de Westerschelde. Staatssecretaris Henk Bleker is echter van plan om in plaats daarvan gronden bij het natuurreservaat Rammekenshoek op Walcheren onder water te zetten. Hij komt daarmee onder meer CDA-dissident Ad Koppejan tegemoet, voor wie de ene polder kennelijk de andere niet is.

Het probleem is alleen dat de provincie Zeeland die gronden nu juist heeft aangekocht om de aanleg van de Westerschelde Container Terminal bij Ritthem te compenseren. De provincie heeft weinig fiducie in de suggestie van Bleker dat hier wel een mouw aan te passen valt. In Zeeland wordt nu al twaalf jaar gediscussieerd over de nieuwe terminal, die de Zeeuwse economie van de broodnodige impulsen moet voorzien en nieuwe banen moet scheppen. De terminal heeft dan ook een prominente plaats in het programma van de nieuwe Gedeputeerde Staten van Zeeland.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het cookie monstervoorstel

, door

Het huidige kabinet is er eentje van de eigen verantwoordelijkheid. Als het gaat om bezuinigen dan, hè. Want als er geen geld te halen valt, dan bemoeien de hoge heren (en dame) zich graag overal tegenaan. Dan is eigen verantwoordelijkheid in geen velden of wegen te bekennen. Laten we dus hopen dat het voorstel dat gebruikers voor het zetten van elke cookie expliciet toestemming moeten geven er niet doorheen komt.

Allereerst, wat is een cookie. Dat is een stukje informatie opgeslagen wordt op de computer van de bezoeker (in een bepaald stukje afgeschermd geheugen) met informatie over het bezoek. Dat zijn vaak onschuldige dingen zoals de instellingen, welke producten je op de site hebt opgezocht voor gebruik op de eigen site. GeenCommentaar gebruikt bijvoorbeeld een cookie om de instellingen van de tabs rechts op te slaan.

Soms zijn het ook wat minder onschuldige dingen, zoals een “tracking cookie”. Zo’n cookie werkt over meer sites en kan zo je internetgedrag tot op zekere hoogte in de gaten houden en doorgeven. Grote kans dat je als je kasten bekijkt op de wehkamp-site, je opeens op veel sites reclames voor kasten te zien krijgt.

Nu is het niet eens een slecht idee om hier wat regels aan te verbinden, maar het voorstel is onzalig. Er moet dan namelijk expliciet toestemming gegeven worden voor elk cookie.

Privacy
GeenCommentaar zal dan dus moeten vragen of je het eens bent met het plaatsen van het cookie dat de tab-instellingen regelt. (Update: Dit blijkt niet correct. Er wordt een uitzondering gemaakt voor “functionele cookies”. Dat maakt de problemen in mijn ogen alleen maar erger, want wie gaat controleren of cookies functioneel of niet zijn?) Het hoeft volgens het voorstel maar één keer per aanbieder. Maar als het niet voor elk bezoek gevraagd moet worden, dan zal de toestemming moeten worden opgeslagen door middel van een cookie(!), of op IP (internetadres) in een database. Voor dat eerste moet dan weer toestemming zijn, en het tweede brengt weer andere privacy-issues met zich mee, aangezien het IP-adres in Nederland wordt gezien als een persoonsgegeven waar strenge regels voor gelden. Eén keer per aanbieder is hierbij ook een risico. Want als je je toestemming één keer geeft aan Google dan betekent dat in het huidige voorstel dat het bedrijf je toestemming altijd heeft, en op elke site met google ads een cookie mag zetten. Of een gebruiker dat kan overzien is nog maar de vraag.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De EUROtoers: crashen of stijgen?

, door

Screenshot van digitale Telegraaf, Mei 2011(Updated )
Moeten we de Grieken nu wel of niet helpen? Het is het onderwerp van de dag. Enerzijds zijn er de bangmakers: als we niet helpen dan dreigt De Ondergang Van Nederland zoals Gregorius Nekschot het standpunt van de voorstanders van hulp persifleert. Tegenstanders van hulp stellen dat we ons belastinggeld verkwanselen in ruil voor loze beloften. “Kassa voor Kwakkelanden” kopt de Telegraaf al in mei. Aan holle kreten dus geen gebrek, maar wat is wijsheid?

Eurotoers
Bij de Eurocrisis heb ik steeds het volgende beeld voor ogen: we zitten in een vliegtuig dat op een hoog bergmassief aanvliegt. We vliegen echter te laag en als we niets doen slaan we te pletter tegen een berg. De piloot kan nu twee dingen doen: het roer omgooien om een bocht van 180 graden te maken of, nu het nog kan, gas geven om vaart te maken om hoogte te winnen zodat we over de bergen kunnen vliegen. De enige optie die we niet hebben is niets doen: dan vliegen we ons zelf geheid te pletter.

Omkeren kan niet meer
Het wordt allemaal nog eens extra zuur omdat we in Nederland ons zelf hebben wijs gemaakt de we onze economie moeten redden door flink te bezuinigen. Het begint met de dag steeds meer duidelijk te worden wat de gevolgen zijn. Niet alleen kunstenaars en journalisten gaan dit nu merken, ook U en ik krijgen de rekening van dit beleid gepresenteerd: hogere medische kosten, een afgeslankte verzekering, minder huursubsidie, afschaffing van het PGB, enzovoort. Hoe dit de economie weer op gang moet brengen is mij een raadsel, maar dat is een onderwerp voor een ander blog. De realiteit is dat de meeste Nederlanders overtuigd zijn van de noodzaak ervan. 7 van de 10 Nederlanders zegt “nee” tegen geld geven voor “loze beloften van Grieken”. Zij willen dus het roer van het Eurotoer vliegtuig omgooien. Griekenland wordt niet wordt geholpen als het aan hun ligt. Hieruit kan men natuurlijk hooguit concluderen dat 7 van de 10 Nederlanders geen econoom zijn, maar dit heeft zeker gevolgen voor het beleid.
tweet van geert
Het zure is dat wat we ook doen we de boot in gaan. Als we de Grieken niet helpen zal het gevolg zijn dat de economie een nog veel grotere klap krijgt dan hij heeft gekregen door de kredietcrisis. Niet alleen onze banken en onze pensioenfondsen komen in de problemen maar ook die van andere landen om ons heen. Als in Duitsland en Frankrijk problemen ontstaan door de Griekse schulden gaan wij dat ook merken in onze economie. En er is nog een ander gevolg: als duidelijk wordt dat de Munt Unie geen echte munt unie is dan is het lot van de andere probleemlanden bezegeld: de rente zal nog verder stijgen, de Euro’s zullen nog harder uit de deze landen verdwijnen. Een vernietigende vicieuze cirkel zal het gevolg zijn, vergelijkbaar met de Azië crisis in de jaren 90. De Euro spat dan in grote en kleine stukken uiteen, net als de idealen die Europa ooit verenigden. Nogmaals: We zitten allemaal samen in dat zelfde vliegtuig van de firma Eurotoers, Nederlanders, Duitsers en Grieken. Parachutes zijn er niet en niets doen is ook geen optie.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Secret Service

, door

[qvdd]

“I’ll probably have Secret Service with me.”

zei Republikeins presidentskandidaat Mitt Romney tegen een winkeleigenaar toen hij beloofde over 4 jaar terug te komen. Dit is gisteren, dus daags na het voor hem succesvol verlopen eerste debat tussen Republikeinse kandidaten. Kennelijk putte Romney daar voldoende zelfvertrouwen uit dat hij niet alleen denkt dat hij zijn partijgenoten gaat verslaan, maar dat ook het presidentsschap binnen zijn bereik ligt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Zon wellicht in winterslaap

, door

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Meerdere zonnevlekken, daterend uit 2002 (foto Flickr/NASA Goddard Photo and Video)De zonnecyclus: je kon er altijd je klok op gelijk zetten. Iedere elf jaar groeit het aantal zonnevlekken tot een hoogtepunt, waarna het weer nagenoeg tot een nulpunt daalt. Maar de huidige zonnecyclus, die in 2008 begonnen is, lijkt één van de zwakste ooit gemeten te worden.  En nieuwe meetmethoden en -instrumenten lijken nu aanwijzijngen op te leveren dat de zon misschien wel een cyclusje over wil slaan.

Zonnevlekken zijn donkere vlekken op het oppervlak van de zon. Het bijvoegelijk naamwoord ‘donker’ moet hier nogal relatief genomen worden, de vlek is nog altijd 5000 keer lichter dan de maan. Wat zonnevlekken precies zijn, is niet helemaal duidelijk, maar het lijkt in ieder geval te gaan om een magneetveld wat afwijkt van die van het omliggend zonne-oppervlak. Als de afwijking te groot is, ontstaat er een soort tunnel-effect die door het oppervlak heen boren. In het ontstane dipje gaat de temperatuur omlaag. Waar kleinere zonnevlekken in enkele minuten verdwijnen, blijven sommige dagen en weken in stand.

Grote zonnevlekken kunnen met het blote ook worden waargenomen (NIET DOEN), en de eerste waarnemingen dateren van voor Christus. De ontdekking van het cyclische van de zonnevlekken werd gedaan in 1843 door de Duitse astronoom Samuel Heinrich Schwabe. Zonnevlekken -en dus de cyclus- kunnen worden gebruikt om verstoringen in de ionosfeer te voorspellen en hebben als zodanig invloed op radio- en  satelliet-communicatie (ik zeg het er maar even bij, om aan te tonen dat astronomie wel degelijk toegepast onderzoek kan zijn).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Cohen leest voor

, door

Hoe belezen zijn politici eigenlijk? Hebben ze wel tijd voor een goed boek? Behalve de berg ambtelijke stukken, zullen ze de kranten lezen. Daar valt altijd wel een Kamervraag uit te verzinnen. Een boek vraagt zoveel tijd, dat die hooguit tijdens een reces ter hand wordt genomen. Er is een oplossing: het luisterboek.
Behalve via de cd kun je boeken ook in mp3-formaat krijgen. Dus tijdens het hardlopen of de reis met het openbaar vervoer, kun je de wereldliteratuur tot je nemen. Zou het niet aardig zijn als Mark Rutte op zijn wekelijks interview na de ministerraad gevraagd werd: luistert u wel eens een boek?

De kans bestaat dat de altijd grappige Rutte antwoordt: nee zeg, ik moet de hele week al naar Cohen luisteren. Want Job Cohen leest wel boeken. Hij leest ze hardop voor. Uitgeverij Rubinstein heeft dat laten opnemen en zo kun je vijf Nederlandse klassiekers beluisteren, voorgelezen door Cohen. Boeken van Nescio (De uitvreter en Titaantjes), Elschot (Kaas en Lijmen/Het been), Theo Thijssen (Het grijze kind) en dit jaar kwam de luisterversie van Multatuli’s Max Havelaar uit.  Als je wilt weten hoe het in Cohen’s voordracht klinkt, kun je op de website fragmenten beluisteren. Onderaan de boekbesprekingen vind je de luisterknop.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hilarische Wieners en Oliejunks

, door

Wiener Wuerstchen/Bron: Wikimedia, Frank C. MüllerJe hoort er niet zo veel meer over, de hype lijkt over gewaaid, althans uit de media. Maar het is natuurlijk geen hype – een hype is opgewonden nieuws dat uiteindelijk nergens over blijkt te gaan. Senator Weiner die zijn piemel twittert, dat is een hype. Kolommen worden daarover volgeschreven. Maar over de onthullingen die WikiLeaks nog steeds doet horen we nu niet veel meer, en dat is niet omdat het niet schokkend of onthullend is. Via Alternet, vind ik bijvoorbeeld deze recent gepubliceerde cable (ik citeer alleen het begin, lees de hele cable nr. 178082):


SUBJECT: (S/NF) EXTREMIST RECRUITMENT ON THE RISE IN SOUTHERN PUNJAB […]a sophisticated jihadi recruitment network had been developed in the Multan, Bahawalpur, and Dera Ghazi Khan Divisions. The network reportedly exploited worsening poverty in these areas of the province to recruit children into the divisions’ growing Deobandi and Ahl-eHadith madrassa network from which they were indoctrinated into jihadi philosophy, deployed to regional training/indoctrination centers, and ultimately sent to terrorist training camps in the Federally Administered Tribal Areas (FATA). Locals believed that charitable activities being carried out by Deobandi and Ahl-e-Hadith organizations, including Jamaat-ud-Dawa, the Al-Khidmat Foundation, and Jaish-e-Mohammad were further strengthening reliance on extremist groups and minimizing the importance of traditionally moderate Sufi religious leaders in these communities. Government and non-governmental sources claimed that financial support estimated at nearly 100 million USD annually was making its way to Deobandi and Ahl-e-Hadith clerics in the region from “”missionary”” and “”Islamic charitable”” organizations in Saudi Arabia and the United Arab Emirates ostensibly with the direct support of those governments. Locals repeatedly requested USG support for socio-economic development and the promotion of moderate religious leaders in the region as a direct counter to the growing extremist threat. End Summary.

In de cable wordt uitgelegd hoe moslimextremisme wordt gefinancierd door Saoedi-Arabische geldschieters en hoe de plaatselijke gematigde religieuze groeperingen in Pakistan worden verdrongen door deze fundamentalisten.

Vaak klinkt verontwaardiging in Nederland over de islam en wordt gemakshalve aangenomen dat het de aard van de islam is die aanzet tot geweld van moslim fundamentalisten. Als dat al waar zou zijn – wat ik betwijfel – dan moeten wij beseffen dat we daar in belangrijke mate aan hebben bijgedragen. Al Qaeda is ooit begonnen met financiële en logistieke steun van Amerikanen en Saoedi-Arabië om als onderdeel van de moedjahedien tegen de Russen te vechten. En ook nu nog geven wij op een indirecte manier steun. Uit de hier geciteerde cable blijkt dat een deel van het geld dat wordt verdiend met olie wordt gebruikt om terroristen te steunen.

Verslaafd
Verder laat dit zien hoe scheef en vertekend ons beeld is van het Midden Oosten, en vooral wat de Westerse rol daar is. Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten zijn belangrijke bondgenoten van het Westen omdat zij voor een stabiele aanvoer van olie zorgen. Maar feitelijk gedragen wij ons als junks die afhankelijk zijn van hun oliedealer die goed aan ons verdient. Wij durven niet te protesteren als hij het geld gebruikt om terreurorganisaties mee te financieren. In plaats daarvan sturen we onze militairen om “hearts and minds” te winnen of om een politie academie op te zetten, maar dat is dweilen bij een open kraan – als het al zou werken.

Nooit genoeg
Als echte junks hebben we ook nooit genoeg van onze drug. In een andere cable wordt beschreven hoe de regeringen van diverse landen (China, Denemarken, Rusland, VS, Noorwegen en Canada) de olie claimen die zich bevind onder het ijs van de Noordpool en die mogelijk bereikbaar wordt als het poolijs gesmolten is door de klimaatverwarming. In die kringen vindt men geen klimaatsceptici, dat is voor gewone mensen zoals u en ik. Regeringsleiders zien in deze aankomende ramp juist een nieuwe mogelijkheid om meer olie te winnen: een kwart van de wereld olie reserves zit in dit gebied.

Hilarisch
Belangrijker en vooral vermakelijker is het echter om te weten dat een “wiener” (anders gespeld, zelfde uitspraak) naast een Duitse worstsoort ook een kinderlijke benaming voor het mannelijke geslachtsorgaan. De Senator twittert dus zijn eigen naam, hilarisch vindt u niet?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kunst & Kunstenaarschap

, door

Met enige regelmaat heb ik op dit weblog mijn onbegrip over kunst gedebiteerd: over specifieke films of toneelstukken of kunstsubsidie. Een ding fascineert me bijzonder aan kunst: kunstenaarschap. Wie is een kunstenaar? Wie is de kunstenaar die hoort bij welk kunstwerk?

In schilder- of beeldhouwkunst lijkt het heel simpel: er is een schilder die verft een beeltenis op een stuk papier, er is een beeldhouwer die slaat een beeld uit een stuk steen. Die kan vervolgens zijn naam zetten in de hoek van het schilderij of op het beeld. Dat is natuurlijk niet helemaal waar: veel schilders, zeker in de middeleeuwen en de vroeg-moderne tijd hadden leerlingen in dienst die veel van het schilder- en beeldhouwwerk deden. En lange tijd bleven werken ongesigneerd. Voor sommige werken is het daarom gissen wie de schilder is: het heeft de pennenstreken van een grote meester, maar is het werk niet van een van zijn leerlingen?

Maar voor toneel en muziek is de zaak complexer: een componist en een toneelschrijver zijn zeker kunstenaars. Net als een schilder en een beeldhouwer componeren zijn een kunstwerk. Maar een acteur en een musicus zijn ook een kunstenaar. Zelfs als zij een werk van een ander uitvoeren dan zijn het kunstenaars: in de uitvoering leggen ze een deel van hun kunstenaarschap. Door een zin net zo uit te spreken, door de manier van spelen, door de juist toon te raken, toont een musicus of een acteur zich kunstenaar. En toch: een musicus wordt gedirigeerd, een acteur wordt geregisseerd. Ze zijn slechts schaakstukken in het spel van een ander, die zich dan weer grotendeels aan het spelplan moet houden van een derde. En toch zijn zij allemaal kunstenaar: de toneelschrijver-componist, de regisseur-dirigent en de acteur-musicus.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende