Morgen is het zover. Na bijna zeven jaar houdt GeenCommentaar op te bestaan. Natuurlijk doet dat een beetje pijn, maar het samengaan met Sargasso maakt veel goed. De ruim 130.000 reacties en 16.000 artikelen zullen straks nog netjes te vinden zijn op die site, en bijna onze gehele redactie zal overgaan naar Sargasso en daar het werk voortzetten. Als we terugkijken over de afgelopen jaren mogen we denk ik trots zijn op wat we als blog hebben gedaan. Zeven jaar bestaan met alleen vrijwilligers en zonder noemenswaardig budget is niet niks. Het meest trots ben ik op de vele fantastische artikelen die we achterlaten. Individuele stukken waar veel werk in is gaan zitten, maar ook dossiers en series zoals die over de verschillende verkiezingen. Ik noem de Wondere Woensdag, onze wetenschapsrubriek en onze factcheck-serie, waarmee we feitelijk en to the point rechtse (immigratie-)mythes doorprikken. Met onze parlando-hack, coalitiechecker en polifeeds droegen we bovendien bij aan de toegankelijkheid van politieke informatie op internet.
GC nog één keer op Spits Kruisvuur
Op de laatste dag van GC nog op een stelling gereageerd en het nu opgenomen tegen Retecool. Stemmen!
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wat je ook van onze collega’s van Retecool mag denken, het zijn wel burgers met initiatief. De maatschappij is natuurlijk verre van perfect. Daar moeten we ook niet naar streven, maar er zijn wel wat vlekjes weg te werken. En Retecool biedt iedereen nu de gelegenheid een kleine, doch niet onbelangrijke oneffenheid weg te poetsen. Zet je handtekening onder het burgerinitiatief “God uit de troonede” en maak de scheiding tussen kerk en staat eindelijk eens compleet.
De scheiding van kerk en staat mag geschiedenis heten, er zijn echter nog praktische en ceremoniële restanten, waarvan sommigen hardnekkig verdedigd worden door het religieuze deel der samenleving. Een samenleving die, volgens het CBS, voor 44 procent uit christelijken bestaat en voor 54 procent uit burgers die geen of een ander geloof aanhangen.
Het geloof mag in alle vrijheid worden uitgedragen, ook al zijn er mensen die dat te ver vinden gaan. Maar klokgelui op zondag, kerkgebouwen in het stadsbeeld, publieke omroepen van christelijke signatuur zijn parafernalia, die hooguit als hinderlijk ervaren mogen worden. Daar hoeven we niet wakker van te liggen, want de eerste de beste verkeersomleiding voor een stadsmarathon of voor een optreden van Marco Borsato in de Kuip, kan als even vervelend worden ervaren door mensen die er andere hobby’s op na houden. Vrijheid gaat soms gewoon van ‘au’. Zolang die pijn redelijk verdeeld is, dragen we allemaal de lusten en de lasten.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Inmiddels offline, gelukkig hebben we de plaatjes nog.
Foto: Meneer De Braker (Akbar2), Flickr.com
Het zal voor anarchisten en eurosceptici even slikken zijn: ook voor de strafwetgeving heeft de EU harmonisatie in voorbereiding. De Europese Commissie publiceerde deze week een eerste notitie over dit onderwerp onder de titel: Towards an EU criminal policy. De EC heeft een goede reden om dit onderwerp op de agenda te zetten: het is een van de hoogste prioriteiten van de Europese burger. In de meest recente Eurobarometer staat de bestrijding van de criminaliteit als ‘most important issue’ op een stabiele vijfde plaats, ongeveer gelijk met ‘gezondheid’ en na economische onderwerpen als werkgelegenheid, prijzen en de economische situatie in het algemeen. En net als de economie is de criminaliteit een grensoverschrijdende zaak en vraagt de aanpak om een effectieve Europese samenwerking. Eigenlijk is het vreemd dat er nu pas een begin gemaakt wordt met een gemeenschappelijk beleid voor de strafwetgeving. Kijkend naar het lijstje onderwerpen dat bij de harmonisatie voorrang zou moeten hebben dringt die vraag zich des te meer op:
1. De bescherming van de financiële markten en de financiële belangen van de EU, zeg maar alles wat met fraude en malversaties te maken heeft. Hoeveel geld zou er inmiddels in verkeerde zakken verdwenen zijn omdat de grensoverschrijdende boeven tussen de mazen van de verschillende nationale strafwetten door konden glippen?
Ja, maar het zullen zware onderhandelingen worden
Aldus premier Rutte vanochtend op een vraag van Job Cohen of de PVV meer bezuinigingen zal steunen. Hoewel Geert Wilders erop hamert dat zijn achterban genoeg voor de kiezen heeft gekregen, rekent Rutte dus nog steeds op zijn steun.
Ik zou daar niet zo zeker van zijn. Wie de debatten goed analyseert, ziet dat Geert Wilders hard aan zijn linkse profiel werkt. Asiel, immigratie, islam, het zijn ondergeschoven onderwerpen. Hij probeert vooral de linkse partijen af te troeven. Het Cohen-pesten is overduidelijk, dat deed Wilders vorig jaar ook al. Maar wie goed oplet, merkt dat ook Emile Roemer het continu aan de stok krijgt met Wilders.
Wilders schiet naar links. Hij moet wel. Steun? Ja, maar als de PVV in de peilingen daalt, is het snel afgelopen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Rutte kondigt einde openbaarheid bestuur aan.
Dat antwoordde Rutte op de de vraag van Pechtold of het kabinet de macro-economsiche omstandigheden van de Europese landen wil toelichten.
Waarmee impliciet wordt toegegeven dat een stukje democratie zal sneuvelen ten gevolge van de bezuinigingen?
Deze week zijn er niet alleen Prinsjesdag en de Algemene Beschouwingen, maar ook de dag dat ‘Don’t Ask, Don’t Tell’ is afgeschaft, de regeling waaronder homoseksuelen wel in het leger mochten dienen, als ze maar in de kast bleven.
Er lijkt weinig verband tussen de twee zaken zijn, maar toch zie ik er één. Dat komt door Jon Stewart. De Amerikaanse komiek maakte een paar maanden terug dit filmpje over senator John McCain, die met steeds vreemdere argumenten bleef vasthouden aan ‘Don’t Ask, Don’t Tell’, terwijl zelfs zijn vrouw zich er tegen uitsprak. Kijk het filmpje vooral af, het venijn zit hem in de staart:
Precies dat ‘It Gets Worse’-scenario is waar de Nederlandse politiek in zijn geheel en de regering nog een beetje meer zich lijkt te bevinden. Wat denken we in 2031 over politici die in een economische crisis dachten te kunnen bezuinigen? Over politici die het nog nodig vonden steenkolencentrales te bouwen? Over politici die ijzerheinig de hypotheekrenteaftrek bleven verdedigen met steeds surrealistischere argumenten? De klimaatveranderingsontkenners, de allesprivatiseerders, de files-met-steeds-meer-asfalt-bestrijders, de kinderopvangontmantelaars?
Nu was ik dit weekend op een overgesubsideerd, elitair feestje in Tilburg en daar zag ik de grindcoreband Maruta uit Florida het antwoord geven. Dit is wat je voelt als je de Nederlandse politiek beschouwt anno 2011: March Forward (into Regression).
De gehele oppositie biedt met tegenbegrotingen alternatieven voor de Miljoenennota van Rutte I. Al enige dagen staan de tegenbegrotingen on-line. GroenLinks sluit vandaag de rijen. Hoewel, van gesloten rijen is geen sprake. Eén krachtige tegenbegroting zit er niet in, dus moet de oppositie elkaar op onderdelen zien te vinden in de komende begrotingsdebatten.
De tegenbegrotingen van D66 (Worddocument), de PvdA, de SP, GroenLinks en de CU (allen in pdf) hebben één ding gemeenschappelijk: de boodschap van het kabinet. Het begrotingstekort en de staatsschuld moet binnen de perken blijven. De SP komt als enige op een wat hogere staatsschuld uit dan kabinet en de andere partijen.
Om de staatsschuld een beetje onder controle te houden, moet ook de oppositie dus net zozeer schuiven met postjes als het kabinet dat doet. Het mag er wat vriendelijker uitzien, ook in de tegenbegrotingen worden alle voordeeltjes gecompenseerd door nadeeltjes, waar niet iedereen even blij mee zal zijn. Dat is ook niet te doen, als je er vanuit gaat dat we allemaal verantwoordelijk zijn voor de staatsschuld.
D66 is het helder over de schuldvraag: “Zowel banken (te veel risico genomen), als overheden (te grote overheidsschulden), als individuele burgers en bedrijven (te veel schulden in hypotheken en leningen) hebben een aandeel in de oorzaken van deze crisis”. Met die stelling schurkt D66 dicht tegen de visie van het kabinet aan. Allemaal schuld, dus moeten we er allemaal wat van voelen, volgens Rutte I. En daar is het kabinet eigenlijk nog veel te laks mee, vindt Pechtold, die het crisisverhaal verder overslaat en de vergrijzing als belangrijkste risicofactor opvoert.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.