"Because speech is an essential mechanism of democracy - it is the means to hold officials accountable to the people - political speech must prevail against laws that would suppress it by design or inadvertence." Het limiet op donaties door bedrijven aan politieke campagnes in de VS is verworpen. Het Amerikaanse Hooggerechtshof besloot dat de wet en daarmee het limiet indruist tegen de Amerikaanse grondwet. Daarmee maakt het hof de weg vrij voor grote bedrijven om met geld te smijten als hun belangen op de tocht staan. Het hof verwijst in haar verantwoording naar de vrijheid van meningsuiting. President Obama is niet blij met het ongeldig verklaren van de wet: "With its ruling today, the Supreme Court has given a green light to a new stampede of special interest money in our politics. It is a major victory for big oil, Wall Street banks, health insurance companies and the other powerful interests that marshal their power every day in Washington to drown out the voices of everyday Americans."
“This is an historic moment for Saab. The employees have shown a lot of strength and gone through a lot. It was heartbreaking at times but there was always hope.”
Woordvoerder Eric Greers van Saab is blij met de verkoop van Saab aan Spyker. Het benodigde geld wordt opgehoest door Spyker eigenaar Victor Muller en de Zweedse regering via de Europese Investeringsbank.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
President Obama lijkt na een jaar eindelijk klaar om de banken aan te pakken. Ongetwijfeld aangespoord door berichten over nakende miljardenbonussen en een pijnlijk verlies in Massachusetts en om te proberen een nieuwe financial meltdown te voorkomen, stelt Obama een combinatie van maatregelen voor.
In de eerste plaats moeten banken die gered zijn door de overheid een extra belasting gaan betalen. Die moet negen miljard dollar per jaar opleveren. Klinkt leuk, maar gezien de bedragen waar het in de grote banken om draait valt dit in de categorie klein bier.
Zijn tweede maatregel is een heel stuk interessanter. Banken die op enigerlei wijze tegoeden hebben die door de overheid gegarandeerd zijn, mogen die niet gebruiken om mee te handelen. Ongetwijfeld is deze maatregel mede ingestoken met de ervaring van het afgelopen jaar in het achterhoofd, waarin banken toegang hadden tot supergoedkope federale kredieten. Die kredieten gebruikten ze gewoon om uitgebreid te handelen en daarmee enorm grote winsten te halen; winsten waaruit nu bijvoorbeeld de bonussen betaald worden. Om een idee te geven; Goldman Sachs bespaarde zichzelf alleen op die goedkope kredieten een miljard dollar. Ook zorgt de maatregel dat reguliere banken geen tegoeden van hun klanten kunnen gebruiken om geleveraged, dus in combinatie met forse externe gelden, allerlei deals te doen. Een verstandige maatregel zou je dus op het eerste gezicht zeggen.
Hoe begon de crisis?
Maar als je terugkijkt op de financiele crisis, dan waren de eerste banken die er last van kregen de investment banks. Eerst Bear Stearns, die op de rand van faillissement overgenomen werd en vervolgens Lehman Brothers, die wel volledig onderuit ging. Nadat ook Merrill Lynch overgenomen werd, waren Morgan Stanley en Goldman Sachs uiteindelijk de enige twee die de shake out overleefden. Het interessante is dat de investment banks banken waren die geen reguliere spaarders hadden. De facto hadden zij helemaal geen door de overheid gedekte tegoeden. Zij zouden dus onder de nieuwe regels net zo vrolijk kunnen blijven handelen. Een investment bank kan dus ook met deze nieuwe regel zomaar aan het begin van een nieuwe financiele crisis staan.
Een opmerkelijk bericht: na pakweg honderdvijftig jaar afwezigheid is slavernij weer terug in Nederland. Zo betitelde de burgemeester van het plaatsje Someren althans de omstandigheden waaronder de migranten op een aspergestekerij leefden.
Op zich zou niemand dat moeten verbazen. Werkgevers zoeken nu eenmaal altijd naar manieren om kosten te besparen, en migranten werven in arme landen als – in dit geval – Roemenië, Polen en Portugal levert nogal wat besparingen op. Hoewel sommige niet nader te noemen partijen u anders willen doen geloven is dat een belangrijke oorzaak van de grote migratiestroom naar West-Europa in de jaren zestig (en dus niet linkse boomknuffelaars, want centrum-rechts was bijna onafgebroken aan de macht). Om het in het jargon van een der niet nader te noemen partijen te formuleren: de overheid ging door de knieën voor een smerige lobby van machtsbeluste slavendrijvers.
In zijn boek ‘Land van Aankomst‘ pleit Paul Scheffer voor het opheffen van de arbeidsintensieve industrie zoals de glas- en tuinbouw. Hij stelt zelfs dat deze industrieën een remmende werking heeft op onze ontwikkeling. Werkgevers die beschikking hebben over goedkope arbeid hebben immers geen prikkel om te zoeken naar alternatieven. Een erg interessante parallel is te trekken met het moderne Verenigde Staten, waar immense aantallen vooral ‘hispanic’ illegalen zorgen voor goedkope arbeid. Strengere immigratiewetgeving en bijvoorbeeld het verplicht dragen van identiteitsbewijzen werd volgens Scheffer lang gefrustreerd door een monsterverbond van werkgevers en humanitaire organisaties.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Ik ben ervan overtuigd dat je bonussen moet verbieden. Dan kan ik niet nog een jaar aan het circus meedoen, als ik mezelf serieus neem tenminste.”
En dus stapt Kilian Wawoe op bij ABN-Amro. Hij is overigens geen bankier, maar personeelsmanager.
Zonder teveel in technische details te vervallen: hackers hebben een lek in Internet Explorer gevonden waarmee ze gericht computers van een dertigtal grote westerse bedrijven, waaronder Google en Northrop Grumman, hebben besmet met het doel bedrijfsinformatie te stelen. Dat is dagelijkse kost op internet en meestal wordt er dan ook weinig trammelant geschopt, zeker niet door bedrijven die belangen hebben in China, waar veel van de aanvallen vandaan komen.
Deze keer koos Google echter voor de tegenaanval. Het spoor leidde naar Taiwan en daarvandaan naar China. Kennelijk vond Google aanwijzingen die heel sterk naar de Chinese regering wezen. Misschien is die conclusie alleen getrokken omdat de aanval ook gericht was op de gmail van mensenrechtenactivisten en journalisten, maar het valt niet uit te sluiten dat er ook harder bewijs is. Hoe dan ook, Google ging hard en publiekelijk in de aanval: voortaan ‘binnen de wet’ ongecensureerd zoeken in China of anders trekt Google de deur achter zich dicht.
Het statement van Google is geen aankondiging van vertrek. Het is een eerste zet voor onderhandelingen. Google heeft het afgelopen jaar al meerdere aanvaringen met de Chinese regering gehad, waarbij haar services telkens verder werden afgeknepen. Het bedrijf reageerde steeds verbolgen maar deemoedig. Nu zijn de rollen omgekeerd. Google roert de trom en de Chinese regering komt niet verder dan dat het bedrijf zich gewoon ‘aan de wet’ moet houden. De vraag is dus wie de sterkste kaarten heeft en waarvoor hij die wil inzetten.
“…according to the prevailing economic dogma in this country ? and I?m talking here about many Democrats as well as essentially all Republicans ? European-style social democracy should be an utter disaster. And people tend to see what they want to see.”
Paul Krugman gisteren in de New York Times, over waarom zo veel Amerikanen denken dat de Europese economie niet functioneert.
Nadat we een paar dagen geleden Bret Stephens van de Wall Street Journal hebben gehoord, nu een geluid van de linkerzijde van het Amerikaanse spectrum. Krugman beweert dat Amerikaanse commentators alleen maar denken dat het Europese stelsel niet functioneert, omdat ze denken dat het zo zou moeten zijn. Maar geldt voor Krugman niet juist het omgekeerde? Dat hij denkt dat Europa goed functioneert, omdat hij tot de theoretische conclusie is gekomen dat ons systeem zou moeten werken?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Nog geen twee jaar sinds Ma Ying-jeou president van Taiwan werd, met de belofte de relatie met China te verbeteren, lijken de Taiwanezen alweer te aarzelen of dat wel zo’n goed idee was. Zijn populariteit is dramatisch gedaald en alle tussentijdse verkiezingen zijn verloren gegaan voor zijn Kuo Ming Tang (KMT) partij, ook die van dit weekend. De oppositionele Democratic Progressive Party (DPP) won alle drie de parlementszetels die op het spel stonden en meent goede vooruitzichten te hebben voor meer zetels in de loop van het jaar.
Ook zijn eigen partij wijt het verlies aan Ma’s benadering van China. Die is erop gericht het politieke geschil te bevriezen, maar de economische banden aan te halen. Dat zou de Taiwanese economie er weer bovenop moeten helpen. Volgens de DPP, anders dan de KMT voorstander van volledige onafhankelijkheid, belagen de economische verdragen echter wel degelijk de zelfstandigheid van het eiland. Ook zou de stortvloed aan goedkope Chinese import de werkgelegenheid ondermijnen.
De relatie met China is niet Ma’s enige probleem. Zijn beroerde optreden bij de hulpoperatie na tyfoon Marakot en diverse corruptiezaken rond zijn partij hebben Ma ook geen goed gedaan. Voorlopig heeft de KMT nog een ruime meerderheid in het parlement. Maar de kentering naar een meer confronterende toon tussen beide China’s is ingezet.
GC heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag onze maandelijkse gast, P.J. Cokema, met een huiveringwekkende toevoeging aan het laatste weeralarm.
Er dreigt een overschot aan tekorten, nu de vorst regeert. Geen nieuws, zou je zo zeggen, er zijn altijd wel tekorten geweest als er een of andere vorst aan de macht was. Maar Koning Winter zwaait ineens ongenadig zijn scepter, met alle gevolgen vandien.
Een tekort aan treinen. Een beetje stuifsneeuw en de vervoerscapaciteit komt in het nauw. Dan maar met de auto? Oppassen want het strooizout raakt op en dus wordt er maar beperkt gepekeld. Bovendien is er ook een tekort aan accu’s en winterbanden. Met deze tekorten is het een raadsel hoe iedereen na het kerstreces op het werk weet te geraken. Op de een of andere manier lukt dat massaal, wat leidt tot een dreigend gastekort? In de tijd van echte winters, lang geleden, had je nog straatlantaarns op gas. Maar waarom is er nu een tekort aan moderne straatverlichting?
Allemaal tekorten, waar met enige creativiteit een wollen mouw is aan te passen. Meer thuiswerken of extra vorstverlet, als het met trein en auto niet meer te doen is. Wat zand door het zout mengen, overschakelen op houtpulp of pallets op de straten leggen om van huis naar werk te klunen. Kan allemaal nog. Veel bedreigender is een menselijk tekort. Een tekort aan geduld. Dat heeft inmiddels geleid tot talloze vaarverboden. Niet alleen in Friesland, in de hoop weer eens heel Nederland een tochtje langs elf pittoreske stadjes aan te kunnen bieden. Ook in Amsterdam, wil men het volk meer ijspret bieden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het is weer raak: Rusland heeft ruzie met een van zijn buurlanden en daardoor dreigt het gastransport naar West-Europa te haperen. Deze keer is het Wit-Rusland dat dwarsligt: president Loekasjenko wil meer geld zien voor de doorvoer. Niet zo gek, want vorige week werd Oekraïne voor hetzelfde trucje beloond met een bonus van dertig procent.
Dit alles is goed nieuws voor Nederland. Geraakt worden we vooralsnog niet, omdat ons eigen gas niet op is. Toenemende onderzekerheid over Russische leveranties doet echter de kans voor een nieuwe business toenemen: gasopslag. De lege Nederlandse velden zijn een perfecte plek om ondergronds Russisch gas op te slaan en zo de effecten van haperingen in de leveranties op te vangen.
Nederland heeft sinds dik tien jaar geleden een gasopslag voor eigen gebruik (dat ging indertijd met aanmerkelijk minder gedoe dan de vergelijkbare proef voor opslag van CO2 waar nu sprake van is). Bovendien heeft Nederland dankzij de eigen bel een uitstekend distributienetwerk naar de rest van Europa. Dus laat ze daar in het oosten vooral doorrommelen.