Honkvaste Europeaan moet wel solidair zijn

Een van de grote onderliggende oorzaken van de eurocrisis is dat Europa geen ‘optimaal muntgebied’ is: Europese landen maken niet dezelfde conjunctuur door en missen de flexibiliteit om zich aan ‘asymmetrische schokken’ aan te passen, flexibiliteit die ze nodig hebben omdat ze in een muntunie de wisselkoers en de rente als aanpassingsmechanismes uit handen geven. Stel dat land X qua competitiviteit uit de pas loopt en niemand haar producten meer wil kopen (waardoor handelstekort, werkloosheid en overheidstekort gierend uit de hand lopen), dan kan het land drie dingen doen: (1) de lonen verlagen (2) werkloze X-landers in een ander land aan het werk zetten, of (3) de hand op houden bij andere landen. Helaas zijn in Europa de lonen niet flexibel genoeg, en is de onderlinge “fiscale” solidariteit (nog) ver te zoeken. En vandaag blijkt uit cijfers van Eurostat eens te meer dat Europeanen niet bereid zijn om elders in de EU aan de slag te gaan.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 22-04-2022

Neuro en Zeuro zijn overbodig

Opsplitsen van de eurozone is een erg dure oplossing. Maar wat kan je wel doen aan het verschil in productiviteit tussen Noord- en Zuid-Europa? 

Het zijn sombere tijden. De gelijkenis met de gebeurtenissen in de jaren 30 is opvallend. Net als toen duurt de crisis onnodig lang door het falen van de politiek. Toen was de goudstandaard het probleem, nu is het de euro die ons hindert. Pas nadat de goudstandaard werd afgeschaft klom de economie weer uit het dal. Maar daar houdt de overeenkomst op. Anders dan de goudstandaard kan je niet even de euro afschaffen want de euro is geen standaard maar onze munt. Hoe graag we ook van de euro af willen, de kosten voor afschaffen zijn veel te hoog. We zitten tussen een rock en een hard place zeggen de Engelsen dan.

Cultuur is niet het probleem


Volgens links èn rechts, is het grote probleem van de euro dat incompatibele delen van Europa met elkaar zijn verbonden. De gangbare uitleg van de crisis is dat gedisciplineerde hardwerkende noorderlingen in een muntunie zijn opgescheept met luie zuiderlingen. Dat moest wel fout gaan. Omdat je een cultuur niet op korte termijn kunt veranderen pleit men daarom voor opsplitsing van de euro in een neuro en zeuro. Het alternatief is dat Brussel met dictatoriale hand begrotingsdiscipline oplegt aan de zuidelijke landen, zoals nu feitelijk gebeurd.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Hand giving bag with euro symbol isolated on white Royalty vrije stockfoto. copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Waarom de markt niet vrij kan zijn

De blaaskaken krijgen de bonussen, het toptalent kan de tering krijgen. Een betere samenvatting van waar het mis gaat in een groot deel van het (westerse) bedrijfsleven is er niet.

Een bedrijfsbobo die in een half jaar tijd 10 procent van de werknemers kan lozen in het kader van “costcutting” krijgt onmiddelijk waardering van de aandeelhouders. Een visionair directeur die ervoor zorgt dat over vijf jaar het toptalent volledig tot bloei komt die vervolgens de nieuwe generatie producten het levenslicht laat zien, is een loser. Nauwelijks meetbaar, duurt te lang, geen bonus, daag.

Veel bedrijven kunnen door hun aandeelhouders niet anders doen dan korte termijn sturing. Aandeelhouders spinnen er garen bij, werknemers en de economie in het algemeen niet. Al het geklets over marktwerking en stimulans ten spijt.
Maar aandeelhouders en bedrijven gaan echt niet zelf hun gedrag veranderen. Waarom zouden ze? De mensen met de grootste belangen (geld) denken geen baat te hebben bij verandering.

En dus kan een markt niet vrij zijn. Wil je als land een bloeiende economie op lange termijn, moet je de perverse prikkels uit het systeem halen. Bijvoorbeeld door bij wet vast te leggen dat aandelen minimaal 2 jaar in handen moeten zijn voor ze weer verhandeld kunnen worden. Dan gaat het aandeelhouderschap weer terug naar de essentie, het doen van lange termijn (risico-)investeringen in bedrijven. Aandringen op de zoveelste panieksnijronde staat gelijk aan schieten in je eigen voet.

Foto: copyright ok. Gecheckt 30-10-2022

Niet weer Goldman Sachs…

Door het gerommel van banken zijn bankiers niet alleen rijker geworden, maar gepensioneerden aantoonbaar armer. Zijn we inderdaad muppets? Een bijdrage van historicus Jeroen Laemers.

Afgelopen vrijdag was het weer zo ver: een grote Nederlandse pensioenverzekeraar legde een forse schadeclaim neer bij de zakenbank Goldman Sachs. Afgelopen januari was pensioenfonds ABP aan de beurt, ditmaal is Pensioenfonds Vervoer de eisende partij. Het Pensioenfonds Vervoer claimt een bedrag van tussen de 200 en 250 miljoen euro van zijn voormalige vermogensbeheerder Goldman Sachs Asset Management in Londen.

De specifieke aanleiding voor de aanklacht is vooralsnog onduidelijk. Pensioenfonds Vervoer heeft besloten geen verdere toelichting te geven ‘zolang de juridische procedure loopt.’

Mogelijkerwijs houdt de aanklacht verband met het zogenaamde Abacus-schandaal. In de jaren voorafgaand aan de financiële meltdown van 2008 verkocht Goldman Sachs gebundelde rommelhypotheken onder de naam Abacus aan verschillende investeerders, waaronder ABN AMRO. Wat de investeerders niet wisten (en Goldman Sachs wél) was dat deze producten waren samengesteld door een hedge fund dat erop gokte dat het product in prijs zou dalen. ABN AMRO verloor hierdoor binnen enkele maanden zo’n 840 miljoen dollar en moest vervolgens, tezamen met andere onderdelen van Fortis, door de Nederlandse overheid worden gered. Uiteindelijk schikte Goldman Sachs deze zaak met de Amerikaanse beurswaakhond voor een bedrag van 550 miljoen dollar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-02-2022

D66 wil langer werken

D66 ziet de langere werkweek als oplossing voor de vergrijzing en de crisis. Nederlanders zouden veel te weinig werken. Maar deze analyse doet geen recht aan de werkelijke situatie. Ook is het geen passend antwoord op de problemen nu en in de toekomst.

Cijfers

Nederlanders werken nu gemiddeld 1377 uur per jaar, het minst van de geïndustrialiseerde wereld, zegt D66 in haar verkiezingsprogramma. Inderdaad, als we de cijfers erbij pakken dan blijkt dat de Nederlander gemiddeld nog geen 1400 uur per jaar volmaakt, terwijl de Britten tegen de 1700 uur per jaar werken, en de Grieken (de uitslovers) maar liefst 2100 uur per jaar halen.

Dat laatste zou ons al moeten doen afvragen of het niet veel belangrijker is wat je tijdens je werkuren doet, dan hoeveel uur het eigenlijk zijn. Maar er is een andere reden waarom deze cijfers bedrieglijk zijn. In Nederland is de arbeidsparticipatie bijzonder hoog. In ons land zijn ongeveer 5% meer mannen en vrouwen aan het werk dan in het Verenigd Koninkrijk. En maar liefst 10% meer mannen en twee keer zoveel vrouwen dan in Griekenland!

Nu is het zo dat veel van die mensen die wij extra aan het werk hebben in deeltijd werken. 25% van de mannen en maar liefst 75% van de vrouwen werkt in een deeltijdfunctie. Een en ander weegt natuurlijk tegen elkaar op. Klaarblijkelijk werken wij net zo hard, maar hebben wij het werk eerlijker verdeeld. Dat geeft ons tijd om dingen te combineren. Nederlanders zijn dan ook expert in het combineren van zorgtaken, het huishouden en vrije tijd met een werkend bestaan.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-09-2022

Wat doen we met onze ouderen?

’Wat doen we met de ouderen?’ Dat is een van de grote sociale vragen van deze tijd. Het is duidelijk dat we moeten voorkomen dat het reservoir aan talent ongebruikt aan de kant blijft staan, stelt Joop Schippers, hoogleraar Arbeids- en Emancipatie-economie aan de Universiteit Utrecht.

Het basisprincipe van de verzorgingsstaat is dat sommige groepen worden vrijgesteld van de plicht hun eigen inkomen te verdienen, omdat ‘we’ hen te zwak (zieken/arbeidsongeschikten) of te oud achten (65-plussers) óf omdat we vinden dat zij hun tijd beter kunnen gebruiken (leerplichtige jongeren).

Piramide is urn geworden

De meeste ‘vrijgestelden’ vinden we dan ook aan de top en aan de basis van de bevolkingspiramide. Die ooit door demografen bedachte piramide is echter veeleer een urn geworden, met een steeds bredere bovenkant. Immers, daar vinden we momenteel de omvangrijke cohorten babyboomers terug. Door de voortdurend stijgende levensverwachting wordt de urn bovendien steeds hoger.

In een sociaal en economisch houdbare verzorgingsstaat vormen de ‘vrijgestelden’ een minderheid ten opzichte van degenen die de verzorgingsstaat dragen. Met de stijging van de levensverwachting neemt het aantal burgers boven de 65 jaar hand over hand toe. Hun aandeel in de Nederlandse bevolking beweegt van 14 procent halverwege het eerste decennium van deze eeuw tot bijna 25 procent in 2050. De verzorgingsstaat dreigt uit balans te raken. Werk- en stuurgroepen en in hun kielzog politici concentreren zich daarbij op de kosten van de AOW, de aanvullende pensioenen en de zorg, die uit de hand lopen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Parasitisme als business model

Kredietbeoordelaar Moody’s dreigt Barclays af te waarderen. Daar zit pervers gedrag achter, zegt historicus Jeroen Laemers.

Barclays heeft bekend schuldig te zijn aan het manipuleren van de interbancaire rentetarieven Libor en Euribor. Verschillende directeuren, waaronder Barclays’ CEO, zijn inmiddels afgetreden en de bank moet boetes betalen van in totaal 290 miljoen pond. Kredietbeoordelaar Moody’s heeft het nieuws inmiddels ook te horen gekregen en dreigt Barclays’ kredietwaardigheid af te waarderen vanwege de ‘onzekerheid’ die het gevolg zou zijn van opstappende bestuurders.

Allereerst kan men zich afvragen waarom het opstappen van directeuren die wellicht direct medeplichtig waren aan grootschalige fraude (en ondertussen tientallen miljoenen ponden opstreken) niet heeft geleid tot een verhoging van Barclays’ kredietwaardigheid. ‘Opgeruimd staat netjes,’ zou een normaal mens zeggen.

Veel belangrijker nog is de vraag waarom kredietbeoordelaar Moody’s de kredietwaardigheid van Barclays pas nú dreigt af te waarderen. Hoewel de schikking tussen Barclays en financiële toezichthouders inmiddels iets meer dan een week oud is, is al veel langer bekend dat verschillende zakenbanken, waaronder Barclays, werden onderzocht in verband met manipulaties van de Libor en de Euribor. Een financiële insider als Moody’s zou toch van dit soort onderzoeken op de hoogte moeten zijn om zodoende investeerders te beschermen tegen vervelende verrassingen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 28-09-2022

Iedereen wil vrienden zijn met nukkig Brazilië

Brazilië is hot. Hoewel het land niet eens zo vriendelijk is voor buitenlandse investeerders, hopen ze vurig een graantje mee te pikken van een potentiële bonanza.

Onlangs sprak een Braziliaanse vriend zijn verwondering uit: ,,Toen Brazilië schuld had, wilde niemand iets van mijn land weten. Nu wil iedereen ineens iets van ons.’’ Dat iets kan maar een ding betekenen: er valt op dit moment geld te verdienen. Veel geld, zo lijkt het. Maar is Brazilië wel zo vriendelijk voor investeerders?

De cijfers zeggen van niet. Van de vier BRIC-landen is Brazilië op de meeste vlakken het minst vriendelijk voor investeerders. Zo zijn er in Zuid-Amerikaanse land in 2011 ruim 2600 uren nodig belastingaangifte, in vergelijking met India (254 uur), China (398 uur) en Rusland (290 uur). Ook de export- en importkosten per container liggen in de afgelopen 7 jaar een stuk hoger. Verder was het in alle BRIC-landen vorig jaar lastig zakendoen, hoewel India en Brazilië als minst gunstige uit de bus komen.

 

Toch zien buitenlandse investeerders, bedrijven en regeringen de laatste jaren in dat Brazilië een potentiële goudmijn is. Sinds afgelopen december is het´s werelds op vijf na grootste economie. Het Bruto Binnenlands Product (BBP) is in twintig jaar tijd met ruim 888 procent gestegen. En hoewel dat BBP de laatste vier kwartalen maar met 1,9 procent steeg in vergelijking met de vier daarvoor, worden volgens de Braziliaanse minister van Financieën, Guido Mantega, extra maatregelen genomen om aan het eind van 2012 zijn voorspelde groei van 4 tot 4,5 procent te bereiken. Zo zet de minister de kredietkraan open voor bedrijven én consumenten. De Braziliaanse president Dilma Rousseff denkt verder dat de investeringen in infrastructuur leiden tot extra groei in de volgende kwartalen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

De economie kan wel wat minder VVD gebruiken

 Onze welvaart is te belangrijk om aan de VVD over te laten, zegt econoom Timor El-Dardiry.

Het is weer verkiezingstijd en dat betekent dat politieke partijen hun troefkaarten gaan spelen. In 2010 heeft de VVD voluit ingezet op het thema “economie”. Vrijwel zonder serieus tegenspel stampten Mark Rutte en zijn partij keer op keer de boodschap erin dat “de economie wel wat VVD kan gebruiken”. Met succes: kiezers waarderen de VVD van alle partijen het hoogst op dit onderwerp. Het zou dus niemand moeten verbazen wanneer Rutte en de zijnen gaan proberen dit kunstje te herhalen, en de bekende verkiezingsposter binnenkort weer overal te vinden is. In tegenstelling tot sommige andere posters, die vermoedelijk stilletjes op een brandstapel zijn beland.

Met die verwachting wil ik de linkse partijen graag een tip geven: ga dit keer in het offensief, val Mark Rutte voluit aan op zijn economische reputatie en laat je niet weerhouden door onterechte bescheidenheid. Zelfs partijen die “de economie” níet tot belangrijkste campagnethema verheffen, hebben een wereld te winnen. De VVD profiteert momenteel van een quasi-monopolie (.pdf) op economische geloofwaardigheid. Net zoals ieder ander monopolie heeft dit geleid tot gemakzucht en de krampachtige bescherming van particuliere belangen die de economie als geheel schaden. Dat maakt de VVD kwetsbaar. Met een beetje lef kunnen partijen als GroenLinks daar van profiteren.

Libor-gate: zijn zakenbanken de nieuwe maffia?

Barclays ligt onder vuur wegens Libor-gate. Waar gaat het schandaal over en wat zegt het over zakenbanken? Een gastbijdrage van historicus Jeroen Laemers.

De Britse zakenbank Barclays ligt onder vuur wegens ‘Libor-gate’ en moest al 290 miljoen pond aan boetes betalen. Vanzelfsprekend doet dit nieuwe schandaal de reeds belabberde reputatie van de bankensector geen goed. Toch is de verontwaardiging nog lang niet zo groot als deze zou moeten zijn.

Voor een belangrijk deel is dit te wijten aan de ondoorzichtigheid van de malversaties. Iedereen begrijpt straatroof. Het manipuleren van zaken als ‘Libor’ en ‘Euribor’ daarentegen, doet weinigen meteen de wenkbrauwen fronsen. Niettemin is het laatste aanzienlijk winstgevender en, voor de samenleving als geheel, een stuk kwalijker.

Wat is Libor?

Libor staat voor ‘London Interbank Offered Rate’, met andere woorden: het (geschatte) rentetarief waartegen vooraanstaande Londense banken geld van elkaar kunnen lenen. Hoewel de daadwerkelijk in rekening gebrachte rentetarieven van uur tot uur variëren, is Libor een gezaghebbende richtlijn waarvan in de praktijk weinig wordt afgeweken. Euribor is vergelijkbaar met Libor, maar gaat uit van de interbancaire rentetarieven die gelden binnen de eurozone in plaats van de Londense City.

Waarvan wordt Barclays beschuldigd?

Barclays heeft inmiddels toegegeven stelselmatig lagere rentetarieven te hebben doorgegeven aan de British Bankers’ Association dan deze bank in de praktijk aan andere geldverstrekkers moest betalen. Omdat Barclays een zogenaamde ‘designated contributor bank’ is, is Barclays’ opgave van invloed op de Libor als geheel.

Vorige Volgende