Van 30 maart tot en met 5 april 2024 is het weer nationale museumweek. Tijdens deze week mag je als museumkaarthouder je pas tijdelijk uitlenen aan een vriend/vriendin, collega, buren of familielid. Een uitgelezen kans om iemand gratis kennis te laten maken met het grote aanbod van tentoonstellingen en musea in ons land. Voor Kunst op Zondag deel ik graag vijf tips met je voor de museumweek 2024. [caption id="attachment_349587" align="aligncenter" width="450"] Ruthi Helbitz Cohen installatie in de kelder van DAT Bolwerck in Zutphen © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Ruthi Helbitz Cohen in Zwolle en Zutphen De Israëlische kunstenaar Ruthi Helbitz Cohen (1969) exposeert haar werk op dit moment op twee locaties in ons land. Museum de Fundatie in Zwolle heeft haar uitgenodigd als eerste kunstenaar voor hun nieuwe programma ‘Kunst in de Vide’. In DAT Bolwerck aan de Zaadmarkt in Zutphen is meer werk van haar te zien in de expositie The Sky Fell on Her. In het werk van Helbitz Cohen neemt het vrouwelijk lichaam een centrale plaats in. Ook de verbinding met haar familie komt steeds weer naar voren. Dat is in Zutphen letterlijk zichtbaar in het plakband dat haar grootvader gebruikte in zijn bedrijf. In ieder werk is dit terug te vinden, soms heel duidelijk, soms heel subtiel. Op 6 april wordt er muziek gemaakt bij de werken van Helbitz Cohen. Kijk hier voor meer informatie. [caption id="attachment_349586" align="aligncenter" width="450"] Ruthi Helbitz Cohen © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Ruthi Helbitz Cohen, Kunst in de Vide is nog tot en met 24 mei 2024 te zien in Museum de Fundatie in Zwolle. Voor dit museum kun je gebruik maken van de Museumkaart. The Sky Fell On Her van Ruthi Helbitz Cohen is nog tot en met 14 April 2024 te zien in DAT Bolwerck in Zutphen. De entree is (altijd) gratis. [caption id="attachment_349583" align="aligncenter" width="450"] Antonio Lopez, meester van het Spaans Realisme © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Antonio López in Drents Museum in Assen De meester van het Spaans realisme, Antonio Lopez brengt de zon naar Drenthe met zijn eerste tentoonstelling in ons land. López García (Tomelloso, 1936) is een grote naam in Spanje. Hier kennen nog maar weinig mensen zijn naam. Wat kun je zien in Assen? Je komt binnen via een donkere gang, waarin wisselend een spot op een beeld schijnt. Je ogen flitsen zo van beeld naar beeld. Aansluitend kom je in de grote, lichte tentoonstellingszaal. Diagonaal door de ruimte lopen gekleurde scheidingswanden met daarop en daarvoor sculpturen, schilderijen, tekeningen, collages en (gips) modellen. De tentoonstelling heeft drie thema’s: Figuras (figuren), Dentro (binnen) en Fuera (buiten). Op allerlei plekken in de tentoonstelling staan grote borden tegen de wand met daarop citaten van de kunstenaar. Het is alsof López je een persoonlijke rondleiding geeft door zijn artistieke leven en uitgebreide oeuvre. Antonio López, meester van het Spaans realisme is tot en met 2 juni 2024 te zien het Drents Museum in Assen. [caption id="attachment_349585" align="aligncenter" width="450"] Ooggetuigen gezocht door Hans Jaarsma © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Ooggetuigen gezocht in Doetinchem In het voormalige postkantoor van Doetinchem vind je het Stadsmuseum Doetinchem. Op de eerste verdieping zijn de zalen ingericht met werk van de in Doetinchem woonachtige schilder Hans Jaarsma. Hij noemt zijn schilderijen Q’s omdat ze allemaal iets ronds verbeelden en omdat het de ‘Question’ is wat je als bezoeker ervaart/beleeft als je de Q’s bekijkt. Q’s zijn vormen van ‘slow paintings’ volgens de kunstenaar. De kern van elke Q is kleurverloop. In de gang en in de museumzalen staan banken en stoelen zodat je alle tijd kunt nemen om de Q’s van Jaarsma te verkennen. Ooggetuigen gezocht van kunstenaar Hans Jaarsma is nog tot en met 28 april 2024 te zien in Stadsmuseum Doetinchem. Museumkaarthouders hebben gratis toegang. [caption id="attachment_349588" align="aligncenter" width="450"] Sfeerbeeld van de vrouwen in de schutterszaal © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Vrouwen bezetten de Schutterszaal in Haarlem In de grote Frans Hals tentoonstelling in het Rijksmuseum hangen twee van de vijf schutterstukken van Frans Hals. Deze logeerpartij was aanleiding voor het Frans Hals Museum om de lege plekken op te vullen met werk van vier sterke, trotse vrouwen: Thérèse Schwartze (1851-1918), Charley Toorop (1891-1955), patricia kaersenhout (1966) en Iriée Zamblé (1995). Deze combinatie van kunstenaars en hun verhalen zijn een bezoek zeker waard. Thérèse Schwartze (1851-1918), schildert in 1916 de zes dochters van de Amsterdamse familie Boussevain. Net als bij de Schuttersstukken hangt er een bordje naast dit werk met de namen van de geporteerde vrouwen. Het tweede werk is De maaltijd der vrienden (1932-33) van Charley Toorop (Katwijk, 1891-Bergen, 1955) . Op dit groepsportret zien we de dertien belangrijkste mensen uit het leven van de schilder. Naast twee historisch werk hangt er werk van twee hedendaagse artiesten: patricia kaersenhout (Den Helder, 1966) en Iriée Zamblé (Amsterdam, 1995) [caption id="attachment_349584" align="aligncenter" width="450"] Haarlem Links Wishing on a star (2024) © Iriée Zamblé © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Met Proud Rebels brengt kaersenhout een ode aan twaalf leden van de Zwarte-, Migranten en Vluchtelingenvrouwenbeweging. Iriée Zamblé (Amsterdam, 1995) is als enige gevraagd om speciaal voor deze gelegenheid een werk te maken. Op het doek Wishing on a star (2024) staan vijf zwarte vrouwen met een groot wit vlak op de voorgrond. [caption id="attachment_349582" align="aligncenter" width="450"] Aan 't water zaalimpressie © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Aan ‘t water in Gorssel Gastconservator Boudewijn Bakker brengt samen met het team van Museum MORE een ode aan het water. De komende maanden kun je in de Tuinzaal zo’n vijftig schilderijen, tekeningen en prenten verkennen rondom het thema water. De werken zijn gemaakt in de achter ons liggende 120 jaar. In ons land is water altijd een gespreksonderwerp. Of het nu gaat over de vele regenbuien van de laatste maanden of de stijgende zeespiegel. We beleven ook veel plezier aan het water zoals tijdens het schaatsen, vissen, zwemmen, zeilen of pootje baden. Uitgever Thoth heeft bij dit thema een boek samengesteld met daarin 100 watergezichten en 100 watergedichten. Tommy Wieringa leest 12 gedichten uit deze bundel voor in de expositie. ‘Dom water. Beukt en striemt de pijlers van de brug die zwijgend schrap staat tegen de overgave.’ Anna Enquist Aan ’t water is tot en met 8 september te zien en te horen in de Tuinzaal van Museum MORE in Gorssel. Dit museum is gratis te bezoeken met de museumkaart. © foto’s en tekst Wilma Lankhorst © gebruik van de afbeeldingen met dank aan met toestemming van de genoemde musea, kunstenaars, fotografen en bruikleengevers.
Dat was vet hé, eergister? Aephanemer? Voor degenen die (ook) de instrumentale versie hebben geluisterd: verrassing! Er is er nóg een van. Een 8 bit versie. Die verdacht veel meer lijkt op oude computerspelletjesmuziek, meer dan op de melo-death die het eigenlijk was. Maar boeien, superleuk dit.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De peuter staat te springen voor de spiegelwand. Hij wil de kat strelen en de papegaai vastpakken. Dan ziet hij de muis rennen, hij schrikt en zoekt zijn papa. Die attendeert hem op de projector. Maar daar wil het kind niets van weten. Hij heeft alleen oog voor de illusies op de wanden in het Teylers Museum. Voor Kunst op Zondag dompel ik me onder in ‘De grote illusie’.
Anno 2024 komen we bijna dagelijks in aanraking met kunstmatige of artificiële intelligentie (AI). Met een paar kernwoorden kunnen we onze computer een artikel laten schrijven of een beeld laten ontwerpen. Op social media komen berichten en beelden naar ons toe waarbij je soms heel goed moet kijken of wat je leest of ziet waar of niet waar is. Maar deze vragen zijn niet nieuw…!
Tijdens de tentoonstelling De Grote Illusie – 200 jaar Virtual Realities (Teylers Museum Haarlem) reis je terug naar de negentiende eeuw. In die tijd groeide optische illusies uit tot massaspektakel. In het oudste museum van ons land, kun je nu terug naar de wortels van virtual reality (VR), augmented reality (AR) en deepfake. De tentoonstellingszaal is voor deze gelegenheid omgebouwd tot een spiegelpaleis. Mijn ogen moeten even wennen aan de ruimte. Vier spiegelwanden met daarin een box met spiegelwanden. Al deze spiegels versterken de illusie, kan ik mijn ogen hier nog wel geloven?
Uit Kunst op Zondag 3 februari 2019: iemand liet iets in elkaar storten en dat kreeg applaus….
Prachtig? Prachtig!
Het is natuurlijk even intrigerend als spectaculair dat hij al die moeite met één enkele trap in elkaar laat donderen. Maar het oeuvre van Aeneas Wilder omvat meer dan dat. Bij sommige van zijn constructies vraag je je af wanneer het vanzelf in elkaar stort.
Meer dus in de herhaling en hier.
Vraag aan alle curatoren in Nederland: wanneer krijgen we Aeneas Wilder en zijn werk weer eens hier te zien?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Het fijne van mensen tegenkomen die naar een vet concert zijn geweest, is (naast het aanstekelijk enthousiasme van mensen die over goede muziek praten) natuurlijk dat je zo ook wel eens wat hoort over bands die je tot dat moment niet kende. Zoals, in dit geval, over het Hongaarse Thy Catafalque, die experimentele (en behoorlijk eclectische) metal maken. Supervet, ik zou ze graag eens gaan bekijken, maar het concert hier in de buurt was dus (op het moment van schrijven) gisteren. Grummel grummel. Nou ja, deze live-registratie ui Boedapest maakt veel goed gelukkig.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Aephanemer is een Franse melo-death band. Momento Mori is het debuutalbum uit 2015. Heel fijne muziek! En mocht de lezer nu denken “ja das mooi die fijne muziek, maar bij death metal schreeuwt er altijd iemand doorheen”, ja, eh, das waar en hoort er bij enzo, maar als u dat nou écht niet zo goed trekt staat achter de opname van deze cd hetzelfde album nog een keer, maar dan zonder zang.
Erica Switchblade (drums) en Gianni Blacula (gitaar) vormen samen het Italiaanse rockduo The Devils.
“[G]arage rock zoals het hoort: pompende drums en gruizige riffs zonder poespas,” zo prijst rockmagazine Harde Metalen hun vierde album aan.
Gedurende de jaren negentig werden Noord-Ierland en diverse Britse steden opgeschrikt door terreur- en moordcampagnes van de IRA en de Irish National Liberation Army (INLA).
De protestantse Ieren (nazaten van Britse kolonisten) hadden op hun beurt hun eigen paramilitaire groepen, zoals de Ulster Defense Association (UDA) en het Ulster Volunteer Army (UVA) die eveneens moordaanslagen pleegden. Interne onenigheid en weerstand tegen verzoeningspogingen met de Britse overheid leidden afsplitsingen als de Loyalist Volunteer Force (LVF) en een paar jaar later de ‘Real IRA’.
Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik moet vinden van Idles. Is het goed, of is het pretentieuze pokkeherrie?
Desalniettemin weet de onderhuidse woede die zanger Joe Talbot communiceert te intrigeren.
Greta Van Fleet is een rockband uit Michigan rond de broertjes Kiszka, die zich laten inspireren door klassieke rockbands als Led Zeppelin, Aerosmith en The Doors.
Dat hoor je er ook wel aan af.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.