Het is een journalistiek puik stukje werk, de reportage die AT5 maakte (hieronder) over de vraag of er op de Universiteit van Amsterdam nog wel sprake is van ‘academische vrijheid’. Het enige bezwaar is misschien dat het nauwelijks gaat over ‘academische vrijheid’ in strikte zin – het recht van onderzoekers om te onderzoeken wat zij belangrijk vinden en over dat onderzoek ook te zeggen wat hun juist lijkt. Want het zwaartepunt lag bij studenten en onderwijs en de vraag of je in de collegezaal wel kunt zeggen wat je wilt. Ik moet allereerst zeggen dat ik misschien een nogal Nijmeegse blik op een en ander heb. Ik heb het afgelopen jaar colleges gegeven over gender, en genderneutraliteit, en de rol van etniciteit in taalverschillen, en wat al niet, en er waren wel gesprekken, maar ik heb niet de indruk dat die voor iemand onaangenaam waren . Ik ben nu bezig met de afronding van enkele scripties, waarin bijna steeds een gendercomponent zit (het onderwerp hangt in de lucht) maar ook hierin gaat alles steeds keurig en zonder bedreigingen van wiens vrijheid ook. Ik wil onmiddellijk aannemen dat dit op de UvA allemaal heel anders is, de ‘grote stad’ immers, net wat u zegt, maar dan zou ik tegen studenten die aan de UvA last hebben van hun mening, of ze nu ‘links’ of ‘rechts’ zijn, willen zeggen: neem de trein en kom naar ons toe, het is maar anderhalf uur verderop. Onaangenaam Het sterke van de AT5-reportage is dat ze twee protagonisten hebben gevonden die bijna clichématig diametraal tegenover elkaar staan: Job, die een master militaire geschiedenis heeft gedaan, en Jet, die zichzelf als nonbinair identificeert en ‘interdisciplinaire sociale wetenschappen’ studeert. Het zijn allebei evident heel lieve mensen, met geen enkel kwaad in de zin maar integendeel het beste met de wereld voor, allebei welbespraakt en ongetwijfeld onderweg naar een mooie toekomst. Niet bepaald de mensen die de vrijheid van wie dan ook ‘onder druk’ zouden zetten. Het lijken wel Nijmeegse studenten! Het meest aggressieve is nog dat ze allebei in de openbare bibliotheek voor een kast met misdaadromans zijn gezet, zoadat je allerlei pistolen in beeld zag. Tussendoor was dan nog een ook al bijna cliché-matige docent te zien met witte haren die vond dat de jeugd tegenwoordig niet meer kon incasseren en dat de universiteit een plaats moest zijn waar je geconfronteerd werd met onaangename dingen omdat dit juist goed is voor je ontwikkeling. Ik weet niet waar die man gestudeerd heeft, maar ik kan me niet herinneren tijdens mijn studie geconfronteerd te zijn met meningen of wereldbeelden die ik onaangenaam vond, dus ik ben misschien niet goed opgeleid. Permitteren In ieder geval heb ik een heel andere diagnose dan die man. Jet en Job lijken me allebei voorbeelden van jonge mensen die zoeken naar hun eigen plaats in de wereld, hun eigen identiteit. Dat is wat jonge aanstaande intellectuelen van oudsher doen tijdens hun studententijd. Alleen: ze hebben daar nu eigenlijk geen tijd meer voor, want ze moeten in razend tempo eerst hun bachelor halen en dan een master. Ze kunnen zich niet permitteren om af en toe een vak waar ze nog niet aan toe zijn over te slaan, ze kunnen zich geen echt gesprek permitteren – het moet allemaal razendsnel. En daar krijg je dan het soort schijntegenstellingen van tussen ‘woke’ en ‘antiwoke’, tussen Jet en Job. Maar werkende jongeren konden zich dat soort eindeloze zoektochten toch ook nooit permitteren? Nee, maar die verkeren ook niet alleen maar tussen andere zoekende leeftijdsgenoten. Dat is overigens heel jammer: in de ideale maatschappij zou iedereen het recht hebben om een aantal jaar een enorme bal te zijn of juist de hele dag sojacino te drinken. Wee de samenleving waarin niemand zich dat nog echt kan permitteren. De reportage van AT5 https://www.youtube.com/watch?v=NpozCZCyoN0
Een voortdurend dreigende ondertoon en een zanger die zijn existentiële angst uitbrult in een herhaling van zinnen, dat kenmerkt deze post-hardcore band uit Bristol.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
VERSLAG - In de groene longen van Amsterdam, langs de Apollo- en Minervalaan staan 50 kunstwerken in het kader van ARTZUID. Dit is de achtste editie van het kunstinitiatief. De werken die je hier ziet, zijn gemaakt door een mix van internationale kunstenaars en jong Nederlands talent. ARTZUID is een gratis evenement dat 7 dagen per week 24 uur per dag open is. Je hebt tot en met 24 september om de 50 beelden te verkennen.
Details van werken van Erik Buijs , Jasper Krabbé, Erik Buijs, Monika Dahlberg en Karel Appel © foto Wilma Lankhorst.
Voor elke editie nodigt de Stichting ArtZuid een andere curator uit om het tweejaarlijkse evenement samen te stellen. De eerste editie was in 2008 te zien. “Het idee was toen om Berlages statige lanen door middel van kunst wat vriendelijker te maken, minder afstandelijk ook, dichter bij Amsterdam als stad”, aldus Cintha van Heeswijkck-Vergeer, directeur van de Stichting ArtZuid. Voor deze editie is dat beeldend kunstenaar Jasper Krabbé (Amsterdam, 1970). Krabbé pleit voor street power, meer de straat op voor jongeren om zich te manifesteren en hun identiteit te ontwikkelen.
Boven Ottograph en beneden Vertical Highways © Bettina Pousttchi © foto Wilma Lankhorst.
Als storm Poly iets laat zien over de overheidscommunicatie, is het wel dat de overheid als de donder moet stoppen met Twitter.
Gisterochtend werd er een NL-Alert verstuurd naar inwoners van Noord-Holland, daarin werd verwezen naar … het Twitter-account van Brandweer Amsterdam-Amstelland. Sinds afgelopen vrijdag kan je op de Twitter website helemaal geen berichten meer lezen als je niet bent ingelogd. En zelfs als je wel ingelogd bent, is het mogelijk dat je die dag ’teveel’ berichten hebt gelezen en zijn nieuwe berichten niet meer te zien.
screenshot NL-Alert
Daar sta je dan met je communicatie. Nog even los van het feit dat een groot deel van de Nederlanders überhaupt geen Twitter account heeft, is de manier waarop nieuwe eigenaar Elon Musk omgaat met zijn speeltje natuurlijk hartstikke chaotisch. Je weet op maandag niet dat er dinsdag een grote wijziging wordt doorgevoerd. Na enige uren werden ze in de regio Amsterdam ook wakker en tuigden een liveblog op.
De boodschap mag duidelijk zijn: als overheid kun je niet afhankelijk moeten zijn van zo’n bedrijf. Stoppen met Twitter dus. Alternatieven? Nou ja, de eigen website, de landelijke crisis-website, of je eigen social media server, zoals Amsterdam haar Mastodon server heeft. Wat mij betreft zet de landelijke overheid in samenwerking met gemeenten het liefst 1 Mastodon server op, dan kan elke overheidsinstantie en gemeente toch makkelijk korte berichtjes sturen die voor iedereen te zien zijn. Ook als je geen account hebt.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In 1995 bracht Duran Duran het coveralbum Thank You uit, met liedjes van Lou Reed, Led Zeppelin, Elvis Costello en anderen. Het enige nummer van eigen makelij was ‘Drive By’ over een chauffeur die op een hete dag in juli in slaap valt in de file.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Ik ben best wel ziek momenteel – hevige maagpijn en aanverwanten – maar gelukkig heb ik ook goede momenten, zoals nu. Morgen mag ik naar de huisarts, maar daar ga ik me nu dus niet druk over maken. Ik geniet me kapot als ik er een poosje geen last van heb. Hoewel ik vermoed dat dit niet zo 1-2-3 wordt opgelost, komt er misschien toch iets goeds uit voort; meer bewustzijn van het nu en daar zoveel mogelijk lol en andere fijne dingen in stoppen.
Blood, Sweat & Tears in het Kurpark in het Duitse Wilhelmsbad in 1974. Frontman is Jerry Fisher, die Al Kooper uiteindelijk verving omdat de band hem niet zo’n sterke zanger vond.
Hij werd eens gevraagd of hij gitaar wilde komen spelen bij de Rolling Stones. Shuggie Otis had echter net z’n eigen band en dat beviel ‘m best.
De Leuvense singer-songwriter Wim Janssens had nog wat materiaal op de plank liggen. Dat is nu uitgebracht op de Lost Tapes Pt I , bestaande uit een selectie van voorheen onuitgebrachte nummers en demos die helemaal teruggaan tot 1997.
Led Zeppelin behoeft uiteraard geen introductie. Maar wist u dat ze vooral ook een aardig partijtje blues konden spelen?
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.