Biertap

Nee! Doe het niet! Dat onzalige plan om de visstand te bevorderen door fosfaat in zee te dumpen.

Het gaat natuurlijk wel gebeuren, want vissers geloven niet in biologen. Als jullie zo door gaan, zeiden de biologen, dan raakt de vis op. Men luisterde niet, en nu zijn er ineens Canadese vissers die zeehondjes moeten doodknuppelen om aan hun brood te komen. Buiten het zeehondenseizoen reist er af en toe eentje naar Nederland om te vertellen dat er misschien toch wel wat inzit, zo’n vangstbeperking. In Nieuw-Zeeland zijn ze inmiddels overgestapt op diepzeevissen, omdat de gewone vissen op zijn.

Ook nu moeten we niet minder vangen; we moeten meer vervuilen! Onder klimatologen leefde dat idee ook een tijdje: we gooien mest in de zee, en daar groeien algen van en die halen zo CO2 uit de lucht. De vondst van de eeuw, op één nadeel na: het werkt voor geen reet. Op de ene plek werkt het een beetje, op de andere plek krijg je juist meer CO2 in de lucht, en op de derde plek krijg je een kwallenplaag.

De natuur is simpelweg geen biertap die je naar believen aan en uit kan gooien. Je krijgt onvoorziene gevolgen, dingen die je nooit had verwacht ? en die je bijna altijd ook niet had gewild. De enige zinnige conclusie die uit die test kan komen, is dat de test onvoldoende is, en dat er nog vele jaren op allerlei plekken soortgelijk onderzoek gedaan moet worden.

Maar eigenlijk moeten de vissers eens naar de wensen van de biologen luisteren, in plaats van andersom.