Uitgelekt: PVV Campagneposters 2011
We hebben de lokale designer van Venlo (die alleen principieel met Paint uit het startmenu van Windows werkt) gevraagd om eens een ritsje PVV campagneposters te maken voor de Tweede Kamerverkiezingen van mei 2011, gebaseerd op het huidige verkiezingspamflet van de PVV. Één voorwaarde: hij mocht niet het woord Islam gebruiken. Deze en vier andere posters, stuurde hij ons toe.
Dat betekent: meer kerncentrales, preventief fouilleren tijdens voetbalwedstrijden (U en uw oogappeltje gaan na drie keer met de knuppel meppen levenslang de bak in en jullie blijven daar eeuwig, ook als je na een paar jaar brommen een andere hobby gevonden denkt te hebben), geen goedkope Poolse arbeiders meer in uw bedrijf en bij een verbouwing zélf de mouwen opstropen. En Turkije? Boycotten. Gewoon naar Drenthe met de vouwwagen.
Nederland moet lekker Nederland blijven. En over twee jaar, vóór u gaat stemmen voor de Tweede Kamerverkiezingen, even kijken wat duinkonijn Madlener met zijn anti-Europa beleid voor uw positie in Europa heeft gedaan. Want zo hoort dat: als u uw keuze bij de Europese verkiezingen baseert op nationale politiek, dan ook andersom. Madlener werkt met geen enkele internationale partij samen. Hij gaat slechts met drie man die ook Geert-plaatjes verzamelen. In het Europees parlement zitten 785 leden. Hoera! Da’s minder dan 1 procent slagkracht!
Leer broze reus Italië een lesje
‘Omdat de islamisering moet worden gestopt: Turkije mag nooit lid worden van de Europese Unie,’ stelt de PVV. Je kan veel kritiek uiten op een mogelijke toetreding van Turkije tot de EU, maar de islam noemen is dan wel een heel zwak punt. Noem bijvoorbeeld de corruptie en de schending van de mensenrechten door de Turkse overheid in de gevangenissen. Maar ook bepaalde landen die al EU-lid zijn, hebben evenmin een gezonde en rechtvaardige samenleving. Het verdeelde Italië, onder aanvoering van Silvio Berlusconi, moet eens kritisch worden bekeken door EU-bondgenoten. Berlusconi is een grootmeester in poses, quotes en een glimlach, maar achter de façade gaat het ernstig mis.
Staketsels en geraamtes
We kennen Italië als een prachtig vakantiegebied, een historische cultuurschat met een rijke keuken en een zangerige, amoreuze taal. Maar de verfijnde modeshows in het noordelijke Milaan zijn letterlijk en figuurlijk mijlenver verwijderd van het vergeten zuiden, dat in de luwte afglijdt naar de status van een armoedig ontwikkelingsgebied. Wie wel eens in West-Sicilië resideert, ziet het met eigen ogen. Hoezeer het land me aan het hart ligt, steden als Menfi zien er armoedig en verwaarloosd uit, in het landschap afgewisseld met staketsels en geraamtes van nooit volbrachte gebouwen. Een teken dat de maffia, een Godfather-variant van de Taliban, welig tiert. De cijfers van jongerenwerkloosheid en weinig kansen voor een progressieve carrière zijn net als in Griekenland verontrustend. En Berlusconi misleidt: hij werpt zich op als de hoop van de jongeren uit het zuiden, maar de resultaten lijken tot dusver nogal mager. Natuurlijk is dat een Europese trend, maar volgens de Italiaanse leider is dat uiteraard te danken aan het prutswerk van zijn linkse voorganger Romano Prodi.
Beschieten
Bizar was de ‘smoes’ van Berlusconi om in september 2008 Moammar Gaddhafi van Libië ‘compensatie’ te betalen voor de bezetting door Italië in de beginjaren van de vorige eeuw. Een onderdeel van die campagne gaat absoluut te ver: legervaartuigen voeren langs de Libische kustlijn om bootvluchtelingen tegen te houden, en soms zelfs te beschieten. In de havenstad Porto Palo, niet ver van het eerder beschreven Menfi, komen nog regelmatig vluchtelingen aan die bepaald niet zachtzinnig behandeld worden door de Italiaanse regering. In 1996 zonk er een boot met vluchtelingen. Pas 11 jaar later was het premier Romano Prodi die toestemming gaf om het wrak eens te zoeken. Volgens PICUM, het Platform International Cooperation on Undocumented Migrants, hebben de autoriteiten het ongeluk, waarbij honderden mensen omkwamen, jarenlang genegeerd.
Reality, the making of | pt. 11: Schoon van binnen
Wat voorafging: Dian is meegevoerd door een securitymedewerker. Op een tafel in een felverlichte ruimte wordt zij door presentator Carlo aan een rectaal onderzoek onderworpen terwijl in een ruimte verderop een audiovisuele Armageddon losbreekt. Kandidaat Monica hangt naakt aan een groot RTL-logo dat aan een ketting hangt en naar beneden zakt. De tv-kok danst naakt in een décor van keukenblokken, stroboscopen en zaagmachines.
Tientallen camera’s worden opgesteld in een cirkel om de tafel heen. Hun inzoomende lenzen zijn begerig als penissen, vijandig als pistolen en hongerig als monden. Ik had het niet kunnen bedenken, toen ik me opgaf voor de show. Kijkers kunnen vanuit elke hoek een blik werpen op mijn iele, bleke naakte lichaam. Carlo tikt met zijn vinger op mijn knie en zegt door de rondzingende microfoon: ‘Draai je es om, mop. Op je buik! Billetjes omhoog, jajaja, lieve mensen!’ Ruw draait een crewlid mijn lichaam om. Ik zie hoe Carlo links van me een beetje glijmiddel uit een tube knijpt en op zijn vinger smeert. De vinger gaat in de richting van mijn bilnaad. ‘We zullen zien hoe goed Cleanema werkt!’ roept Carlo. Dan weer de mechanische jingle van Cleanema door de speakers: ‘Cleanema, voor een ontlasting zonder kleurtjes en geurtjes!’
Wanneer zet iets aan tot geweld?
Neem de situatie rond de Deense cartoonrellen. De cartoonist heeft het geweld nooit oorspronkelijk in die cartoons gelegd, maar híj is degene die in dit licht dan door Rutte bestraffend wordt aangewezen. Ik verzin dat niet, Rutte zegt dat hier: ‘Woorden die aanzetten tot geweld moeten onverkort strafbaar blijven.’ Het door Rutte gesuggereerde geweld als valuta is interessant.
De afgelopen dagen veel aangehaalde woorden van Rutte uit het programma Knevel en Van den Brink waarin hij zegt dat iemand de Holocaust mag ontkennen omdat zoiets zó ridicuul is, vind ik nog niet eens zo grievend. Ik snap het wel. Je kan ook beweren dat roken gezond is. Voor de gemiddelde mens een nogal absurde aanname, maar voor de verstokte rokers die longkankerpatiënten zijn geworden nogal pijnlijk.
Mijn bezwaar zit in de grens die Rutte stelt, die van ‘het geweld’, die bestaat niet. Voorbeelden uit de geschiedenis zijn er wel, maar daarmee snijdt de VVD-er zich juist in de vingers. En wat is in vredesnaam Ruttes ‘openbare discussie’? Waar begint deze?
PowNed wordt een beetje saai zo
Hebben de critici van PowNed nu zelf de hoax bedacht dat Dominique Weesie het publieke bestel zou opschrikken met zijn nieuwe omroep? Vergisten we ons door te denken dat leatherface met zijn motorzaag de zuilen van Hilversum omver zou zagen? Is dit nou de angry young man waarvoor meer dan 50.000 freaks een paar ronde eurootjes hebben neergelegd? Woensdagavond was Fleischbaum te gast bij EO’s Knevel en Van den Brink. Zorgvuldig ingelikt, zacht masserend met de tong rond de prikkelende tv-anus. Zó opzienbarend is deze voormalige Telegraafjournalist misschien wel nooit geweest. We hebben dat mogelijke braniekarakter zelf bedacht. Hé Hilversum, het is veilig hoor!
Een paar flarden uit het gesprek: Dominique Weesie is ‘dankbaar’ dat hij een Christelijke opvoeding heeft gehad. Zijn toekomstige kinderen geeft hij een ‘stukje algemene opvoeding’ mee door ze naar een Christelijke school te sturen. Wat de man in zijn privéleven doet en wat hij zijn kinderen wil meegeven moet hij weten, maar hij bekende het met de trotse glinstering in de ogen, broederlijk naast Rouvoet. Maar toen hij op de vingers werd getikt door Knevel over een gevalletje Nekschot – gisteren nog door K&vDB-gast Mark Rutte aangehaald als ‘de man van die tekeningetjes’ – op Geenstijl tijdens Pasen was het weerwoord: ‘Ik heb het zelf niet gezien, ik was er niet.’ Ja, dahaag. We zijn nu pas écht PowNed. Opgelicht. Of niet?
Wie spelen er op Egopop 2009?
Volgend weekend is het weer zover: Pinkpop. Wat begon als een lokaal nudistenfeest in de seventies, groeide uit tot eeuwigdurende terreur van altijd dezelfde bands die Leo Blokhuis ongetwijfeld te gek zal vinden maar het slechte geluid, de verlammende geur van shag, leer en bier voor munten en die vermoeiende fuifnummers van The Counting Crows en Faithless hebben me doen besluiten: popfestivals ala Pinkpop zijn verschrikkelijk. Hé, ik mag het zeggen, als ‘popjournalist’ voor VPRO’s 3VOOR12 was ik op elk festival een ramp, ik ben zelfs een keer met de dood bedreigd (per mail) vanwege mijn recensies. Een veel beter idee: Egopop. Kies de ideale line-up voor een festival. Gegarandeerd zonder pauze-acts. Doden mogen opgegraven worden!
Ten eerste: ik heb geen zin in een grasveld met een podium. Doe mij een Carnegie Hall, een kasteel of desnoods een Crystal Palace aan een mooi strand. Niet dat het geluid daar zo fan-tas-tisch zal zijn, maar dan hoef ik in elk geval niet een poncho aan als het mocht gaan regenen. Begrijp me goed, ik hoef heus niet in een leren Chesterfield toe te kijken als een verwende Caligula, maar een podium dat metersver van me verwijderd is en opgesierd wordt door logo’s van banken en dranken: veel te banaal. Dan liever een decor van gesloopte auto’s. Qua security ben ik makkelijk. Alleen dreads, honden, didgeridoo’s en Giel Beelen worden van het terrein geweerd, verder is iedereen welkom.
Wiegel en Bolkestein scharen zich achter SP
VVD-coryfee Hans Wiegel kan bij de volgende Tweede Kamerverkiezingen beter het knopje van de SP indrukken op de stemmachine. Althans, als het onderwijs hem aan het hart gaat. De verbeten opvatting over onderwijs van de voormalige SP-lijsttrekker Marijnissen galmt nog eens na in een artikel in Vrij Nederland afgelopen week: ‘Wij moeten het woord onderwijsvernieuwingen niet gebruiken. Want dat zijn eerder onderwijsvernielingen.’ Hé, zoiets zei Wiegel vorig jaar ook in een column in de Pers.
De commissie-Dijsselbloem (onder aanvoering van PvdA-er Jeroen Dijsselbloem) was ook genadeloos in haar oordeel over de ontwikkelingen in het onderwijs van de afgelopen jaren. Dat niet elke respondent van het onderzoek zich gelukkig voelde met de resultaten, blijkt uit dit interview met wetenschapper Robert-Jan Simons. Hij voelt zich zelfs ‘misbruikt’. In maart van dit jaar sprak ik samen met college Ianthe Sahadat met hem en andere ‘onderwijsvernieuwers’ (en een tegenstander) voor een artikel in Volkskrant Banen. Ik weet dat onderwijsvernieuwing een heet hangijzer is. De opvattingen verschuiven steeds meer naar een gesloten circuit: de docent heeft het voor het zeggen, er moet een canon van kennis komen, overal moeten minimumeisen worden gesteld, strengere normen bij de examens… Een meer liberale opvatting, zoals Ewald Engelen van de Waterlandstichting propageert, lijkt niet populair.
Nederlandse Klokkenluiders Partij zonder klok, luiders en een partij
Ja, ook de Nederlandse Klokkenluiders Partij doet mee aan de Europese verkiezingen op 4 juni. Hoe doe je dat eigenlijk, NKP zijn? Het is niet zomaar een partij zonder slogan, echt niet.
Begin met een Lijst Pim Fortuyn van Boarnsterhim, gebruik woorden als lijstrekkers (sic) en lijstrekers (weer sic) in je verkiezingsprogramma, rommel wat met de mogelijke kandidatuur van De Roy van Zuydewijn, dicht holle zinnen toe aan lijsttrekker en medisch psycholoog (?) Engel Vrouwe ala “Als zodanig is hij deskundig op het gebied van de grondbeginselen van de drijfveren van het menselijk gedrag”, laat je 8-jarige neefje een website bouwen met als enige feature een scrollbar…
Gebruik in je verkiezingsprogramma en andere paranoïde epistels zo min mogelijk juiste interpunctie en veel taalfouten, zoals deze fantasyroman-in-één-alinea:
“Zou Pim Fortuyn zijn teruggekeerdin de persoon van Engel Vrouwe? Niet alleen qua beeldende gelijkenis, maar eveneens wat inhoud betreft. Waar Pim Fortuyn Professor Doctor mocht gebruiken als titulatuur mag Engel Vrouwe dat gebruiken als Doctorandus. Nu wil het toeval. Of misschien is het wel geen toeval?! Dat Fortuna of Fanum Futunae (Vrouwe Fortuna) de Romeinse godin van het geluk (kans) is. Ze wordt vaak afgebeeld met vleugels. Ook heeft Vrouwe Fortuna vaak een rad bij haar. Hiervan komt dan ook de uitdrukking: “Het rad van Fortuin”. Ook het spreekwoord: “Vrouwe Fortuna” lacht U toe” is hiervan afgeleid. Zou het dan geen toeval zijn dat Engel Vrouwe volgens velen een sprekende gelijkenis vertoont met Pim Fortuyn en dat bovendien zowel de familie Fortuyn als de familie Vrouwe uit hetzelfde Rooms Katholiek milieu komen van de Zaanstreek van Wormer, Wormerveer, Krommenie en Assendelft”
REALITY, the making of | pt. 10: Blut!
Wat voorafging: Dian is op verdieping 5 beland van haar appartementencomplex. De tv-kok en kandidaat Guy belagen haar in een Turks stoombad en vertellen dat de anarchie de macht van de media heeft overgenomen. Kandidaat Monica is naakt vastgebonden aan een reusachtig RTL-logo dat aan kettingen naar beneden wordt gelaten onder muzikale begeleiding van een Duitse mars. De tv-kok danst door de ruimte en lacht satanisch.
Gekletter van metalen pannen en bestek in de ruimte. Ik voel dat pollepels en gardes langs mijn hoofd scheren. Een deel van een keukenblok wordt uit het niets door de crew de ruimte ingeschoven. De tv-kok slaat met een juslepel op een aspergepan, op de maat van de Duitse mars. het RTL-logo bungelt hoog boven de vloer, maar Monica lijkt niet bang. Guy schreeuwt en tiert in de draadloze microfoon: ‘SMS Guy naar 3131! SM! SS! SS! SM! SS! 666!’ De tv-kok steekt zijn hand in een zak meel die op het aluminium aanrecht is gelegd door een van de crewleden. Door de hitte van de stoom gaat het meel klonteren. Hij smeert zijn lichaam in met de wittige klei en breekt een ei op zijn hoofd. Crewleden staan om hem heen en brullen mee met de marsmuziek als waren ze millitairen die zich nog moesten bewijzen bij de sergeant. Dit loopt volledig uit de hand. Regisseurs blijken hoofdrolspelers, crewleden zijn onzichtbare slaven, ik voel me een figurant en waar zijn in godsnaam de kijkers? Kijkt er überhaupt iemand naar?
Persfotografie: wat is ‘kwaliteit’?
Arno Haijtema schreef in augustus 2006 een korte geschiedenis van de persfotografie in de Volkskrant. “Het gebeurt nog maar zelden dat de kwaliteit van amateurfoto’s zo goed is dat ze op krantenpapier worden afgedrukt. […] Meestal wegen de voordelen – de directheid en de snelheid waarmee ze het nieuws zichtbaar kunnen maken – niet op tegen de nadelen: de meestal amateuristische, gebrekkige kwaliteit.” Drie jaar verder en dat krantenpapier hebben we helemaal niet meer nodig.
Fotograaf Stijn van Jaarsveld heeft met zijn foto de NUfotoprijs gewonnen. Vanochtend was hij nog de ‘onbekende fotograaf’, maar Nu.nl heeft hem opgespoord. Op het beeld zien we vooral de suggestie en een weergave van hoe het had kunnen zijn. Het gaat ons niet langer meer om de afbeelding zelf, maar om het onderbuikgevoel dat de foto teweeg brengt. De beleving speelt zich af buiten de werkelijke afbeelding. Is het daarmee een minder goede foto? Ik denk het niet…
Een uitgebalanceerde, haarscherpe foto van de toegesnelde prof geeft doorgaans een minder heftige reactie dan de pixelige snelle foto van de mobiel. En ook deze foto hadden we misschien wel allemaal zelf kunnen maken – al is Van Jaarsveld ‘professioneel fotograaf en cameraman’. De jury zegt zelf over de winnende Nufoto (van een brandweerman die een meisje uit een brandend gebouw redt): “Juist die onscherpte maakt de foto spannend. Een echte nieuwsfoto.” Het onvolledige geeft de fotografie de illusie van snuff. En dat spreekt ons in de 21e eeuw meer aan dan gelikte Hollywoodplaatjes die niets aan de verbeelding over laten. In de kunst, reclame en marketing zal de fotograaf nooit aan verfijndheid en professionaliteit hoeven inboeten. Maar voor persfotografie gelden andere wetten: iedereen is persfotograaf. De usb-kabel en een snelle internetverbinding zijn belangrijker dan fotovakmanschap. En anders nemen we wel een still uit een grauw mpegje.