Steeph

Veranderen is lastig. Langs politieke weg iets veranderen is nog lastiger. En iets veranderen dat al heel lang bestaat langs politieke weg is bijna onmogelijk. Denk aan de hypotheekrente, de publieke omroepen en de pensioenleeftijd.
Het lastige in de discussies over die punten is dat je moet uitgaan van de bestaande situatie als een gegeven en dan moet verdedigen waarom een verandering beter is. Opboksen tegen gewoonterecht is schier onmogelijk.
Maar soms kan het verhelderend werken als je de zaak omdraait. Dus in plaats van te zeggen waarom we naar een andere situatie moeten, vragen wat je zou doen als de bestaande situatie er niet zou zijn.

Dus stel we hebben, door een speling in de Nederlandsche geschiedenis, nu alleen maar commerciële omroepen. De overheid heeft zich er nooit mee bemoeid. De publieke omroepen hebben nooit bestaan. En nu wil men plots een publieke omroep in het leven roepen. Is dat wel wenselijk? Wat zou zo’n publieke omroep dan moeten doen? Hoe organiseer je het en hoeveel geld besteed je er aan? Ik weet zeker dat je tot een heel andere constructie komt dan waar we nu mee zitten of zelfs dan de meeste voorstellen voorstellen.

Hetzelfde kan je natuurlijk doen bij de pensioengerechtigde leeftijd. Het is even lastig natuurlijk, een wereld zonder pensioenleeftijd, maar probeer het eens. En bedenkt men dat het toch best asociaal is dat ouderen altijd maar moeten blijven werken. Laten we een leeftijd afspreken waarop je mag stoppen van de overheid en ook nog eens recht krijgt op een uitkering. Welke leeftijd zouden we kiezen? Of zouden we gaan voor gewerkte jaren? En wat is een normale uitkering in dat geval?
Laat iemand maar eens verdedigen dat ten opzichte van het niet bestaan van de pensioenleeftijd en uitkeringen het toch beter is een soort pensioenstelsel in te voeren. Sterkte!