Analyse: Angola, CAF en het boemerang-effect

Foto: Issa Hayatou, de opperbobo van de CAF
De bestuurders van de Afrikaanse voetbalbond CAF mogen zich eens goed achter de oren krabben. Zij wezen Angola de Afrika Cup toe, maar deden dat vooral vanuit economische en politieke motieven. De gevolgen van dat besluit slaan nu als een boemerang op de bobo’s terug.
Het was al groot nieuws in september 2006. Toen maakte de Afrikaanse voetbalbond CAF bekend dat Angola gastheer zou zijn van de Afrika Cup in 2010. Menig expert fronste onmiddellijk de wenkbrauwen. Angola? Het land dat al dertig jaar één grote puinhoop is? Het land waar tientallen jaren een bloedige burgeroorlog woedde? Waar de vrede broos is en het openbare leven een chaos?
Op het continent zelf hebben ze zo hun eigen verklaringen waarom Angola tot gastland werd gebombardeerd. Was het een taalkundige kwestie? Geen enkel Portugees-sprekend land had immers nog de Afrika Cup georganiseerd. Of was het toch de olie? Toen de overgebleven kandidaten voor de Afrika Cup 2010 werden bekendgemaakt, klaagden verschillende landen al over de “opvallende keus voor olieproducerende landen”.
Duurste plek
Angola is booming, op economisch gebied. Maar daardoor is Angola, en vooral de hoofdstad Luanda, op dit momenteel zo ongeveer de duurste plek op aarde. En de heisa in de olierijke regio Cabinda is nog geenszins voorbij. Gek genoeg koos de bond juist voor Cabinda om er groepswedstrijden te houden. Dat is nu écht een plek waar je alle liefhebbers van het Afrikaanse voetbal naartoe zou willen sturen.

Een geintje zeker? Nee, niet volgens de International Federation of Football History & Statistics (kortweg de IFFHS). Recentelijk hebben zij hun statistische gegevens over 2008 vrijgegeven en weten zij niet alleen te melden dat Manchester United, Bayern München, Liverpool en Barcelona in 2008 de allergrootste voetbalclubs op aarde waren maar ook dat Afrika trots mag zijn op het feit dat Enyimba uit de Nigeriaanse stad Aba statistisch gezien een beter team heeft dan PSV én Ajax. Maar vooruit: N.E.C. Nijmegen is weer ietsjes beter dan Dynamos Harare uit Zimbabwe.
Hoe kon het ook anders? Al een volle week sijpelden de meest bizarre verhalen door in de Oegandese media. Verhalen over een veel te lang durende vliegreis, het ellenlange wachten op de verlate bagage op de luchthaven en de plotselinge mededeling dat het luxe hotel niet beschikbaar was – waardoor de delegatie genoegen moest nemen met een ‘waardeloos’ hotel in de ‘ghetto’.
Records. Daar houden mensen van. En wie is de
Wat zei je? Nee ik heb eigenlijk geen idee waarom hij ontslagen is, zo pal voor de halve finales. Dat zou je aan Gerard Gili zelf moeten vragen of aan Jacques Anouma, de voorzitter van de voetbalbond. Feit blijft dat ik gistermiddag een telefoontje kreeg van Mr Anouma met de vraag of ik misschien interesse had om de Olifanten naar de Afrika Cup titel te loodsen. Hij zei er niet bij waarom de bondscoach weg was en ik heb er eerlijk gezegd niet naar gevraagd.
Titelverdediger Egypte maakt nog een goede kans op het behalen van een zesde Afrika Cup titel. Mede dankzij hulp van de Japanse scheidsrechter en ondanks een schitterend doelpunt van spelmaker Manucho versloegen de Pharaohs de dapper strijdende Angolezen met 2-1 in Kumasi.
Vanavond neemt Ghana het in de kwartfinale op tegen grote rivaal Nigeria. De afgelopen vijftien jaar wisten de Black Stars niet te winnen van de Nigeriaanse voetballers, op een vriendschappelijk potje voetbal vorig jaar na. Maar Ghana heeft een groot voordeel: Het speelt thuis!
Kameroen brult en is tijdens haar tweede wedstrijd compleet uit haar slof geschoten. Eto’o scoort alweer zijn derde doelpunt. Spelers van Namibie is geld aangeboden om de wedstrijd te verkopen. Bondscoach Berti Vogts van Nigeria heeft het lastig met de supporters. Die van Senegal heeft er inmiddels al de brui aan gegeven. Een boete voor Aboutrika voor het tonen van politieke slogans en spelers van Zambia die bijna de tweede wedstrijd hebben geboycot. Een overzicht.
Het leven van een bondscoach in Afrika valt niet mee. Zelfs een buitenlandse coach, die over het algemeen op aardig wat krediet kan rekenen, moet voortdurend vrezen voor zijn baan. Die van