Overzicht

M&M

543 Artikelen
142 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Elke tweede zondag van de maand is Kunst op Zondag voor M&M: Maria Willems en Michiel van Hunenstijn. Maria heeft een fotoblog met fotoseries van alledaagse onderwerpen. Michiel is dichter voor-halve-dagen. Ze gaan regelmatig samen op pad om kunst te bekijken. Voor Kunst op Zondag koppelen ze een fotografische en een poëtische registratie aan elkaar.
Foto: Maria Willems (cc)

Dirkswoud en Gabriele D’Annunzio

, door

COLUMN -  Het afgelopen half jaar was het een drukte van belang aan de Westzijde nummer tien in Dirkswoud, op het terrein van de ter ziele gegane betonfabriek EDB.  Er werd gesloopt, en gebouwd, vrachtwagens reden af en aan. Een van de vrachtwagens had zelfs een partij cipressen aangevoerd. En dan was er nog die boot. Er hadden verschillende talen geklonken op het bouwterrein. Maar wat was er precies aan de hand? Wat werd er gebouwd? En voor wie? Er waren wel geruchten. Er zou zich een zeloot gevestigd hebben, een adept, een dweper. Maar mensen zeggen zoveel. We vroegen het liever aan de nieuwe eigenaar en bewoner zelf, de heer Ivan Hento, maar zoals hij zichzelf noemt: Innocenti D’Allesandro.

‘Ik wil hier aan de Westzijde in Dirkswoud een vrijstaat stichten voor revolutionairen, kunstenaars, homoseksuelen, transseksuelen, drugsgebruikers, acteurs, dansers, schilders, dichters en vrijbuiters. Ik zag deze plek en ik wist: sommige herinneringen zijn voldoende om een hart voor altijd gelukkig te maken. En dit wordt de plek voor vrije seks, had ik dat al gezegd? En dat is niet omdat dat een gril is van mij, maar omdat ik eer wil bewijzen aan mijn voorbeeld, mijn leraar Gabriele D’Annunzio. Ach, had hij maar nu geleefd, hij had wel raad geweten met al die populistische partijen van tegenwoordig die komen, maar ook weer net zo snel verdwijnen. Het is niet toevallig dat er nu weer een oorlog is in Europa. Er is een nieuwe tijd die wacht.’

Closing Time | Just Like Honey

, door

In het Overijsselse stadje D. waar ik midden jaren tachtig woonde, was op een van de blinde muren met rood, groot de graffiti-tekst aangebracht: Just like pindakaas.

De niet op de hoogte zijnde passerende burger (‘do you, mister Jones’) begreep die regel waarschijnlijk niet. De in het zwart geklede jongere, met getoupeerde haardos, wist wel bij welke klepel de mosterd – The Jesus And Mary Chain natuurlijk, met Just Like Honey.

Closing Time | Jump Jive An’ Wail

, door

Een paar weken terug bezocht ik het Gelderse dorpje Hummelo. Er was daar een kleinschalige kunstroute over het landgoed Enghuizen van graaf Van Rechteren-Limpurg (geen typo). En als je in Hummelo bent, dan drink je natuurlijk een kopje koffie bij De Gouden Karper, en ga je ook even op bedevaart naar het standbeeld, brons, van Normaal, niet te missen aan de Dorpsstraat.

Zeg je Normaal, dan zeg je boeren. Je weet waar hun sympathie ligt, zie bijvoorbeeld het zydeco-achtige nummer De boer is troef. En er is wantrouwen tegen de politici in Den Haag en sowieso alle mensen in de Randstad, lui uit het westen.

Closing Time | Promo Video Kyiv All Girl Ska Orchestra

, door

Eerst dacht ik nog is dit wel echte Ska, of eerder een handige marketingtruc: zet een stel mooie meiden in leuke kleren en dito kapsels (en veel been, met en zonder panty) op een podium en laat ze een medley spelen van ska-klassiekers, plus Despacito natuurlijk, die ordi zomerkneiter waar ik een zwak voor heb.

Maar de dames hebben een behoorlijke livereputatie, ook al liggen tournees nu natuurlijk even op hun kont vanwege de oorlog. Want het orkest komt uit Kiev, of Kyiv, en daar liggen de prioriteiten nu helaas even anders. The Kyiv All Girl Ska Orchestra is een feestband, een coverband – en dat doen ze erg leuk.

Closing Time | Superstar

, door

Ach, het tragische lot, en ook wel het leven, van Karen Carpenter. En wat een verrassende, en respectvolle coverkeuze is dat van Sonic Youth. Immers, The Carpenters werden toch gezien als music for the millions, beetje gladjes, en Sonic Youth, dat waren toch die ongewassen, ongeschoren, ruige noise/grunge muzikanten? Hoe kunnen die nou ooit terecht komen bij die schoongeboende all American Karen Carpenter? Zou het dan toch de pijn zijn, dat wat je niet ziet maar wel voelt?

Closing Time | | Strange, I’ve Seen That Face Before (Libertango)  

, door

In de reeks Sargasso’s Zomerklassiekers vandaag Grace Jones, met haar uitvoering van Strange, I’ve Seen That Face Before. Het origineel is geschreven door de bandeonspeler Astor Piazzolla als tango.

Bij de  eerste tonen hoor je het al: drummer Sly Dunbar en bassist Robbie Shakespeare, onmiskenbaar. Dat kalme lome, hypnotiserende, pulserende ritme is het fundament van deze reggaeversie. Grace Jones schakelt moeiteloos van Engels naar Frans, als was het een chanson, en tussendoor speelt ze ook nog even op haar accordeon.

Closing Time | Yes Sir, I Can Boogie

, door

Ik weet niet hoe het met u zit, beste Sargassiaan, maar ik heb, als de zomer zindert en de horizon ervan trilt, de boeren hooien, de leeuweriken hoog boven het veld hun gezang laten horen, de bijen en de hommels bloem in bloem uit kruipen, als de lindes hun bedwelmende geur verspreiden en de avonden zwoel en de nachten klam worden, dan heb ik wel behoefte aan een passende soundtrack. En dat is dan niet iemand die bezig is (vast met de beste bedoelingen) met een kapotte taperecorder, maar dan wil ik iets Zuidelijks.

Closing Time | Allegro For Piano And Trashed Tape Recorder

, door

De Vlaamse muzikant, componist en producer Jan De Bock, heeft onder de naam Silent Noise Revolution, een plaat uitgebracht, Insides. De muziek daarop is een concept: minimalistisch pianospel, tegen het modern klassieke aan, gecombineerd met abstracte elektronische geluidjes:

Blieb, piep, kraak brom, ruis, sjoesh, psht, tsjik, tuut, ratel, prrrrt en tik: abstracte geluidjes en stilte, het gaat nergens echt wild tekeer.

Niet voor elk moment van de dag wat mij betreft, (af en toe denk ik, kom nou maar op met die beat) maar intrigerend genoeg door die afwisseling van piano en dat gefriemel aan die knopjes.

Closing Time | The Train

, door

 Vanochtend las ik een berichtje in de krant met als kop: Nits voorlopig uit de brand.

Wat was er aan de hand met Nits? Het bleek dat er een crowdfunding actie was geweest voor de band en dat binnen vijf dagen het eerste streefbedrag van 15.000 euro was bereikt.

Ik had kennelijk het nieuwbericht gemist, maar in mei had een brand hun muziekstudio, De Werf verwoest, en daarin stond hun opname-apparatuur, de muziekinstrumenten en het decor.  Zijn er geen belangrijker zaken om een crowdfundingsactie voor te starten? Vast, maar Nits horen met hun bijna vijftigjarig bestaan zo onderhand wel bij het Nationaal Erfgoed. En ik heb begrepen dat de verzekering oude muziekinstrumenten ziet als… verouderde muziekinstrumenten, als een tweedehands Peugeotje zeg maar, en daar krijg je weing meer voor terug, die schrijf je af.  Terwijl het juist is: hoe ouder, hoe meer waarde.

Closing Time | Death Ride Through Wet Snow

, door

De afgelopen dagen vertoefde ik in Heuvelland, Vlaanderen, dat is. Meer in het bijzonder, in een huisje in Westouter. De zon scheen, de boeren maaiden hun gras, de vogels zongen. En in het dorp was het kermis. Er waren botsauto’s, er was een schiettent,  er was bier, er trad een coverband op, en er was nog een loterij waar ik twee flessen schoonmaakmiddel en een voetbal won. Maar dat is allemaal bezijden waar ik met deze Closing Time naar toe wil.

Foto: Maria Willems (cc)

Kunst op Zondag | Als je

, door

Als je op het veld staat en de bal vraagt, dan moet je al wel weten
wat je ermee wilt gaan doen. Je bent ingeschakeld om nieuwe
kansen te scheppen. Dit is het begin van het echte leven. Je wilde
toch van betekenis zijn? Je had zelfs afgezegd voor een feest,
dat werd je niet in dank afgenomen, maar redelijkheid wordt als
niet als een extreem standpunt gezien. Je wilde blijkbaar niet
sociaal acceptabel overkomen. Het ontbrak je aan een
afwikkelbaar scenario en aan inzicht. Maar zeg dat maar ‘ns.
De gebeurtenissen spelen zich nu overal af. Je kon er zo geen
verslag van doen, want je zag ineens twee keer zoveel als normaal.
De structuur was zoek, reclames leken ineens het echte nieuws
te hebben vervangen. Er was een maalstroom van waarheden,
het bleek: men wist niets uit het eigen verleden. Er was behoefte
aan geschiedenis. Er was een belofte die je moest inlossen.
er lag een stapel onbeantwoorde e-mails op je te wachten.
Maar eerst moet de hond er nog uit.

Collage met votieflampje

Collages: Maria Willems

                                                                                                    *****

Dit gedicht, deze tekst, deze woorden zijn niet van mij. Nou kan een wijsneus natuurlijk opmerken dat woorden nooit van iemand kunnen zijn, woorden zijn van iedereen, en dat klopt. Je kunt hoogstens geestelijk  eigenaar zijn van de specifieke volgorde waarin je de woorden hebt gezet.

Vorige Volgende