M&M

543 Artikelen
142 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Elke tweede zondag van de maand is Kunst op Zondag voor M&M: Maria Willems en Michiel van Hunenstijn. Maria heeft een fotoblog met fotoseries van alledaagse onderwerpen. Michiel is dichter voor-halve-dagen. Ze gaan regelmatig samen op pad om kunst te bekijken. Voor Kunst op Zondag koppelen ze een fotografische en een poëtische registratie aan elkaar.

Closing Time | Les Filles Du Bord De Mer

Arno Hintjens zag ik in het voorjaar van 1981 in de hoek van een schoolplein optreden als frontman van T.C. Matic. Ergens in de buurt van Brugge. Ik had geen idee. Het was door mijn Vlaamse vakantievriendinnetje van toen, M****, dat we daar belandden, tussen die andere 125 bezoekers.

Later zag  ik Arno terug op het podium van Werchter, toen stond ik tussen 45.000 festivalgangers waarvan het grootste deel dat ene woord, die ene klank meezong bij dit nummer van Arno. Ik ook. Maar ik had wederom geen idee. De song heet Les filles du bord de mer en is oorspronkelijk van Adamo.

Closing Time | Not

Big Thief, maar dat is eigenlijk natuurlijk Adrianne Lenker. Zonder haar geen Big Thief. En wat was zij in 2019 een plezier om te horen als zangeres. Die zucht- en kreunzangeressen kenden we nou wel. Maar hier stond een gedreven iemand achter de microfoon die haar zinnen gromde.

En ja, er ontbrak een tand rechtsboven bij haar, maar fuck that, Zij had even wat anders te doen hier, ze kwam hier om ‘Not’ te spelen, en ze buigt zich over haar gitaar. En wat heeft die drummer een lekker waanzinnige blik in zijn ogen. Dat die gitarist wat aanstellerig zijn gitaar hanteert met bijbehorend  raar huppeltje dat geeft allemaal niet, zolang Adrianne maar haar ziel verbeten blijft uitschreeuwen in de microfoon.

Closing Time | Crème Brûlée

De band heet dus King Hannah en de song Crème Brûlée. Niet andersom. Het duo heeft zich genoemd naar de zangeres: Hannah. En dit is hun debuutsingle, net uit.

Het nummer heeft de eerste minuten een beetje een lome, triphop-achtige sfeer. Daarna vult de gitaar van de mannelijke helft van het Liverpoolse duo op Pink Floyd, Neil Young achtige wijze de andere minuten van dit nummer.

Closing Time | Spider Monkey

Beth Gibbons zong bij Portishead. Portishead stopte. Beth Gibbons stopte niet met zingen na Portishead, gelukkig niet. We zouden haast zeggen: zoek de verschillen tussen Portishead en deze soloplaat. De combinatie van triphop, jazz, blues en samples van oude popnummers,  filmisch klinkende downtempomuziek met daarover heen de ijle, smachtende, weemoedige stem van Beth Gibbons, het was er allemaal, en het is nu allemaal weer. Maar nu enkel samen met Paul Webb (Rustin Man zoals tie op de plaat met z’n artiestennaam heet, erg stemmig. Luister bijvoorbeeld hier ‘ns naar Spider Monkey.

Closing Time | Kraai

Smetvis. De vis die niet kon zwemmen. Een project van Melle de Boer. Muziek, tekeningen, vertalingen en een tekstboek + cd. Melle de Boer is bekend (je zou Melle de Boer kunnen kennen) van de band Smutfish. Hij was wel nieuwsgierig hoe zijn Engelstalige liedjes zouden klinken in het Nederlands. Dus vroeg hij: Martijn Benders, Max Greyson, Levi Weemoedt, Fredrique Spigt, Jan van Mersbergen, Freek de Jonge, Bart Chabot, Ingmar Heytze, Jaap Boots, A.H.J. Dautzenberg, Marc van der Holst, Maartje Wortel, Meindert Talma, Joubert Pignon, Leon Verdonschot, Elinor Fuchs en Lieke Marsman om vertalingen. Dat leverde dus dat boek en bijbehorende cd op. En dat is erg verrassend. Eigenlijk is het resultaat mooier dan zijn eigen origineel. Hier zingt Melle ‘Kraai’, in de Nederlandse vertaling van Jaap Boots. En ja, hij heeft het anders vertaald. Héél anders.

Closing Time | Absolute

Een loom country-nummer van een band uit Nashville, en dat ligt in Tennessee. Daar weten ze hoe ze zo’n typische americana sound moeten maken. O, nee, toch niet. De band heet The Grand East en komt uit Diepenheim, Overijssel, Nederland. Daar weten ze kennelijk ook hoe je sferische rootsmuziek maakt. En daar hebben ze ook geruite shirts, spijkerbroeken en tattoos. En kunnen ze live ook ruig tekeer gaan. Mooie hoes trouwens.

Closing Time | He’s Fine

Laura en Lydia Rogers zijn echt zussen, van elkaar, Secret Sisters is dus geen artiestennaam. Ja, het is wel een artiestennaam natuurlijk, maar dat secret maakt het wat geheimzinnig….

Dat ze zussen zijn, verklaart waarschijnlijk hun hechte sound. Maar ook dat ze op elkaar ingespeeld zijn op het podium, hun dialogen tussen de nummers zijn erg onderhoudend. Ze weten hoe ze elkaar en het publiek scherp moeten houden. Je hebt wel ‘ns bij bandjes dat de live uitvoeringen van hun liedjes wel lukt, maar wat doe je in de ruimte tussen de songs? Nou, daar hadden de zusjes geen enkel probleem mee, ze hadden de zaal aan een touwtje. Hier een kleine anekdote, daar een plagerijtje naar zus,  daar een reactie naar het publiek, dan een recensie over de maaltijd die ze de dag ervoor in een jongerencentrum hadden gegeten. Ze gaven het publiek geen kans om hun aandacht af te laten dwalen. Daar was ik ze erg dankbaar voor: soms sta je naast twee mensen die dan samen even de week doornemen – TIJDENS JOUW FAVORIETE NUMMER! Maar hier was alle aandacht voor het drama dat zich aan de zangeres had voltrokken: ze was bedrogen en in de steek gelaten. Door toedoen van zo’n slet, zo’n Louisiana girl. En ze zong het zo, dat je het kon meevoelen. En dat je die vent, die ex van haar, een lul vond. Hartgrondig.

Closing Time | Intervention

Probeer het maar ‘ns: én pathos & bombast én weemoed & tragiek in één song te componeren. Met orgelpartijen, strijkers en blazers. En ‘m dan nog uit te voeren op de grote podia. En dan zit er nog een goeie tekst bij ook. En een gedreven zanger. Arcade Fire doet dat al jaren. No sweat.

Intervention komt van hun wat onderschatte tweede plaat Neon Bible. Kun je nagaan hoe goed hun andere albums zijn.

Closing Time | Far From Any Road

Een serie op televisie kan niet zonder een pakkende musicscore of openingssong. Dus als je een detective serie maakt met een boel suspense, die ook nog ‘ns in het broeierige Zuiden van Amerika speelt, dan komt zo’n gothic-achtige country-noir song van The Handsome Family mooi van pas. Tijdens een optreden vertelde de zangeres en tekstschrijfster van de band, dat het gebruik van hun song in die serie hen qua publiciteit meer had opgeleverd dan op tournee te zijn.

Closing Time | Directeur

Een song van de West Vlaming Flip Kowlier. Die ook zingt in het West Vlaams. Maar wat zingt hij nou eigenlijk?

Niks ik gedoan
Niks ik bewezen,
Stille ek geston,
Stille zitten wezen.

Hin bitje fanatiek,
Ki mie loaten gon,
Hin vier hin illetriek
Ki nimmi weg ston.

Olles utgegeven,
Oltid overdreven.
Pintjes voe de sossen,
Pintjes voe de tjeeven.

Oto’s ik gekocht,
Fjisten ik gegeven,
O tot vandoage
Verre hjil min leven.

Wik ist er van mie gekom,
Wik ist er gebeurd met min druom?
Olles utverkocht.
Zonder t minste skruom.

Closing Time | Echoes

Hippe vlotte pop, met jonge mensen van nu, met een surfgitaar muziekje, strak en romantisch in beeld gebracht – wie denkt er dan aan Israël? Nee, sorry, ik ook niet gelijk. Maar wat een heerlijke clip hebben ze bij dit nummer gemaakt. Ik dacht eerst dat ze de zangeres en de gitarist digitaal gedubbeld hadden, van elk zes stuks. Ieder eender gekleed en gekapt en eender bewegend. Maar bij nadere bestudering bleek het wat ingewikkelder…

https://www.youtube.com/watch?v=YMeb3Ty8xAo

Closing Time | Peter Griffin en Glenn Quagmire zingen

Spoiler alert: Peter Griffin en Glenn Quagmire bestaan niet echt. Ze zijn tekenfilmfiguurtjes uit de serie Family Guy. Hun stemmen worden allebei ingesproken door hun geestelijk vader, Seth MacFarlane, dus dat moet nogal een klus zijn geweest om dit zangduo geloofwaardig te maken. Het genre singer-songwriter wordt hier uh, gepersifleerd. Ze zingen tweestemmig onzinteksten waarbij je toch af en toe denkt, maar dit ken ik, van First Aid Kit of van Simon & Garfunkel, toch? Een genrestuk dus. Ik moet er in ieder geval elke keer weer erg om lachen.

Vorige Volgende