mark

“Wij schuiven niet zomaar even aan bij vier jaar beleid-Balkenende. Dat de gesprekken zijn mislukt, was eigenlijk onvermijdelijk. CDA en SP zijn elkaars tegenpolen. Samen vormen we een vierkante cirkel. Daar kun je over praten, maar die kun je niet tekenen. En je kunt er ook geen beleidsprogramma voor schrijven.”

SP-personificatie Jan Marijnissen is zichtbaar opgelucht weer vaste oppositiebanken onder zijn voeten te hebben. De informatiebesprekingen voor een kabinet CDA-PvdA-SP zijn mislukt nog voordat aan inhoudelijke onderhandelingen was toegekomen. Volgens informateur Hoekstra waren breekpunten, “Internationale samenwerking, vredesmissies, defensiebudgetten, de Europese Unie, inkomensbeleid, lastenverzwaring voor grote bedrijven en zo kan ik meer voorbeelden noemen.” De uitzichtloosheid op deze terreinen zal evenzeer zijn toe te schrijven aan Balkenende’s vasthoudendheid aan CDA-beleid als aan de tegenpartijstatus waarvan de SP zich op deze punten nog lastig kan ontdoen.

“Het wezenlijke probleem achter de regeldruk in Nederland is dat er nooit eens een minister opstaat die zegt: pech gehad, hier ga ik verder niets mee doen. Om het minste of geringste word je als minister in de Kamer ter verantwoording geroepen, en dan besluit je een regel op te stellen ter voorkoming van het “onrecht”. We moeten durven zeggen: er gaat wel eens iets mis.”

Mooi, dacht ik even. Minister van Financiën Gerrit Zalm [FD/registratie] durft het volk op wat waarheid te trakteren door hun representanten in de Kamer de oren te wassen. Helaas blijkt al meteen dat hij hier toch bezig was met het naar de mond praten van een zielige bevolkingsgroep. Zalm reageerde op een verkiezingscongres van NOVA, FD en BNR op hartverscheurende verhalen van ondernemers, zoals het tranentrekkende relaas van Bavaria-directeur Swinkels: Toen hij een gebouw wilde slopen en met “zo’n bal” tegen de muur beukte, vlogen er een paar vleermuizen op. “En toen konden we stoppen met slopen.”

“We moeten het lokale verkeer scheiden van het doorgaande verkeer, want we weten dat die vermenging nu juist leidt tot files”

Mark Rutte oppert in de verkiezingsaanloop om 2 miljard uit te trekken voor rigoureus asfaltstorten. Tussen de randsteden moeten supersnelwegen komen zonder afslagen. Waar snelwegen niet breder kunnen, worden dubbeldeksbanen opgetuigd, buiten de Randstad wordt de maximumsnelheid opgevoerd naar 130 km/u (de Cruyff-filedoctrine) en de 80km-trajecten moeten verdwijnen (dat laatste wilde het kabinet zelf ook al). Omdat Rutte het milieu te belangrijk vindt om aan links over te laten, wordt het plan geleverd inclusief een extragratis steunbetuiging voor het openbaar vervoer rondje Randstad.

“Als Bos zo slecht tegen kritiek kan, moet hij geen premier willen worden, want dan krijgt hij nog veel meer kritiek.”

Glunderend grijpt Balkenende de verongelijkte woorden van Bos aan. Na het verkiezingsdebat van afgelopen zondag deed Wouter serieuszielig in de camera een oproep naar de premier om het moddergooien te staken en geen campagne te voeren waar “de kiezer nu al de buik vol van heeft”.

In de linkse VN werd JPdeMP juist uitgebreid afgeschilderd als iemand die kritiek altijd persoonlijk opvatte. Zo weigerde hij een tijd lang met Lodewijk de Waal te spreken, nadat deze hem, op een of ander congres ten tijde van een conflict tussen regering en vakbond, één bolletje ijs gaf in plaats van twee onder de toevoeging, “jij krijgt er maar één omdat je stout bent geweest.” Laatst nog vond hij het onder cameraoog meekijken naar zijn eigen Top 5 bloopers, “niet de afspraak meneer Witteman”. De rollen zijn nu eventjes omgedraaid. Nederland vraagt zich intussen af of uit deze twee kempkipjes de nieuwe landsleider moet verrijzen.