Anti-Nowhere League maakt punk. Dat deden ze al aan het eind van de jaren 70. We Are… The League is van hun gelijknamige debutalbum uit 1982. Brits, boos, niet overdreven ingewikkeld (zeg ik met enig gevoel voor understatement) en erg aangenaam om naar te luisteren.
GroenLinks parlementariër Kathalijne Buitenweg schreef voor De Groene een genuanceerde, persoonlijke beschouwing over hoe het tegenwoordig is om als vrouw in de schijnwerpers te staan. En over de haat, het zuur en het schunnige seksisme dat je in die positie over je uitgestort krijgt.
Vrouwen die zich wel prominent in de publieke ruimte laten zien, moeten blijkbaar worden gekleineerd. Terug naar keuken en bed. Via e-mails, blogs en sociale media worden veel vrouwelijke politici daarom geconfronteerd met porno, bedreigingen met verkrachting en seksistische teksten. ‘Toen ze haar weg omhoog neukte, heeft ze haar hersens veelvuldig beschadigd tegen het hoofdeinde.’ ‘Ja, die linkse tuinbroekteven zijn nog de ergste. Kunnen geen normale vent krijgen. Hopen op lekkere kamelelul (sic).’ Vooral vrouwen van kleur en uit religieuze minderheden hebben het te verduren, zoals de Britse Diane Abbott of de Nederlandse Sylvana Simons.
De soundtrack van StarCraft II (inmiddels al weer bijna 10 jaar oud!) is best goed. Kwalitatief zelfs iets beter, denk ik, dan deze StarCraft-parel die ik eerder met u deelde. (En verhip: ik realiseer me nu pas dat daar in de comments gevraagd werd om het officiële werk. Nou ja. Duurt 2,5 jaar, maar dan heb je ook wat).
Pestilence was begin jaren negentig de death metal band van Nederland – een land dat sowieso een heel prima scene had in die tijd. Hun hele derde album, Testimony of the Ancients, is van begin tot eind geweldig. Maar dit nummer, Twisted Truth, echt… die solo’s, de melodie, de intensiteit. Woorden schieten tekort. Eén van de beste death metal nummers ooit.
We hebben het hier wel eens eerder gehad over het BSA, oftwel het ‘negatieve bindend studieadvies’. Een beleidsinstrument dat nooit fatsoenlijk onderzocht is, ergens anders voor wordt gebruikt dan waar het oorspronkelijk voor bedoeld is, met maximale strengheid wordt ingezet door onderwijsinstellingen, en de verantwoordelijkheid eenzijdig bij de student legt, ondanks dat die in een afhankelijke positie zit ten opzichte van de instelling.
RECENSIE - Zvezdana Vukojevic heeft met Op zoek naar Karadzic een boeiend en leesbaar boek geschreven. Ik kan het iedereen van harte aanbevelen die interesse heeft in het conflict in het voormalig Joegoslavië, de internationale vervolging van oorlogsmisdaden, of het drama in Srebrenica (en de Nederlandse rol daar in). Of die gewoon een beetje gezonde algemene interesse in de wereld heeft.
Zo. Wellicht heb ik hiermee al de strekking van de hieropvolgende recensie verklapt, maar weet ik veel… ik doe dit ook maar voor het eerst, zo’n boek review. Als een uitgever Sargasso benadert voor een gratis recensie-exemplaar van een boek over zo’n interessant onderwerp zeg ik daar geen nee tegen. En voor wat hoort wat – al heb ik geen ervaring met deze specifieke ‘wat’.
Maar ik dwaal af. En ik ratel nu over mijn eigen persoontje, terwijl het hier natuurlijk gaat om het boek van Vukojevic. En daar valt genoeg boeiends over te vertellen.
Maar voor we dat doen, even heel kort een reminder wie Karadzic ook al weer is:
hij was president van de Servische Republiek. Dat was een onderdeel van Bosnië dat zich daarvan wilde afscheiden nadat Bosnië zich had losgemaakt van Joegoslavië. Na de oorlog is hij ondergedoken, en jaren later gearresteerd terwijl hij zich uitgaf voor alternatief genezer. Hij is door het Joegoslavië-tribunaal veroordeeld voor oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en genocide (in Srebrenica).
Nou vooruit; vanwege de eindeloze stroom verzoeken om méér bandjes uit de New Wave Of Traditional Heavy Metal, nog ééntje. Uit Portugal, Midnight Priest, hun derde album Aggressive Hauntings.
Bij het schrijven van het stukje bij dit pareltje, kwam ik er achter dat er zoiets bestaat als een New Wave of Traditional Heavy Metal.* Dat had ik helemaal gemist, maar het is fascinerend. Zowel de muziek als het artwork zijn inderdaad zeer traditioneel (zie link).
Nu was ik in de veronderstelling dat zo’n new wave al in de jaren nul begonnen was, met bijvoorbeeld een Sabaton, of nog eerder in de jaren negentig. Vaandeldrager toen was natuurlijk het Zweedse Hammerfall. Ook als je de albumhoes van toen bekijkt, had het prima bij de huidige NWOTHM gepast. Maar hoe dan ook, nieuwe traditionele metal, tegenwoordig for real, want het staat op het internet dus is het true, eh, waar, bedoel ik.
“Het beste album van 2016? Dan moet je dit eens horen!” Kreeg ik te horen op een van mijn socials, naar aanleiding van dit stukje van enige dagen terug. Nu was, net als jullie waarschijnlijk, wat sceptisch bij het zien van de, eh, ‘old school’ albumhoes van het eerste album van Eternal Champion. Maar omdat je niet af moet gaan op uiterlijk vertoon, heb ik het een kans gegeven.
Af en toe, als ik even tijd heb, check ik oude jaarlijstjes. “Best metal album 2016“, bijvoorbeeld. Om te kijken wat er dan boven komt drijven uit de diepzee van het internet. De kans bestaat altijd dat je een pareltje hebt gemist, toch? Vaak valt dat een beetje tegen, blijk ik toch wel veel te kennen, en een en ander ook niet zo boeiend te vinden. Dat kan, en is niet erg. Maar toch zijn déze lijstjes (verdomme) een grote schande. In vrijwel alles wat ik tegenkom uit 2016 ontbreekt namelijk ‘Winter Thrice’ van Borknagar. En dat is een absoluut geniaal album, en elk metaljaarlijstje over 2016 waarin dat miskent wordt, zou uitgeprint moeten worden, en daar zou iemands billen mee moeten worden afgeveegd. Behalve dat die lijstjes zelfs die tijd en moeite niet waard zijn.
Dat bandje waar ik laatst over schreef, dat in het voorprogramma stond van Jinjer, dat was niet het enige voorprogramma. The Agonist was ook te bewonderen in Eindhoven, en ik maak graag gebruik van dat excuus om een mooi clipje van The Agonist te laten zien. Ik had nog nooit van ze gehoord, maar was aangenaam verrast. Hun stijl is lekker eclectisch, met invloeden van brute death tot powermetal. Fijn!
Op het moment dat ik dit nummer voor u klaar zet, sta ik op het punt de trein in te springen om ze live te aanschouwen. In Eindhoven, in het voorprogramma van Jinjer. Ik weet nog niet zeker wat ik hier van ga vinden. Het klinkt in ieder geval wel catchy en agressief. Ik kan u helaas verder niets vertellen over Space of Variations, ik had er ook nog nooit van gehoord, en de enige beschikbare Wiki-pagina helpt mij in ieder geval niet verder. Maar misschien is uw Oekraïens beter dan dat van mij. Wellicht heb ik er in de comments meer over te vertellen!