Overzicht

Gastauteur

2.327 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: copyright ok. Gecheckt 30-10-2022

Niet weer Goldman Sachs…

, door

Door het gerommel van banken zijn bankiers niet alleen rijker geworden, maar gepensioneerden aantoonbaar armer. Zijn we inderdaad muppets? Een bijdrage van historicus Jeroen Laemers.

Afgelopen vrijdag was het weer zo ver: een grote Nederlandse pensioenverzekeraar legde een forse schadeclaim neer bij de zakenbank Goldman Sachs. Afgelopen januari was pensioenfonds ABP aan de beurt, ditmaal is Pensioenfonds Vervoer de eisende partij. Het Pensioenfonds Vervoer claimt een bedrag van tussen de 200 en 250 miljoen euro van zijn voormalige vermogensbeheerder Goldman Sachs Asset Management in Londen.

De specifieke aanleiding voor de aanklacht is vooralsnog onduidelijk. Pensioenfonds Vervoer heeft besloten geen verdere toelichting te geven ‘zolang de juridische procedure loopt.’

Mogelijkerwijs houdt de aanklacht verband met het zogenaamde Abacus-schandaal. In de jaren voorafgaand aan de financiële meltdown van 2008 verkocht Goldman Sachs gebundelde rommelhypotheken onder de naam Abacus aan verschillende investeerders, waaronder ABN AMRO. Wat de investeerders niet wisten (en Goldman Sachs wél) was dat deze producten waren samengesteld door een hedge fund dat erop gokte dat het product in prijs zou dalen. ABN AMRO verloor hierdoor binnen enkele maanden zo’n 840 miljoen dollar en moest vervolgens, tezamen met andere onderdelen van Fortis, door de Nederlandse overheid worden gered. Uiteindelijk schikte Goldman Sachs deze zaak met de Amerikaanse beurswaakhond voor een bedrag van 550 miljoen dollar.

De twee verhalen in het onderwijs

, door

De verhalen van de politici, economen, statistici, ambtenaren en opiniemakers schetsen een beeld dat helemaal niets heeft te maken met leren, maar met leren toetsen maken. Helaas bereiken we daarmee het tegenovergestelde van wat we willen betoogt Jelmer Evers, geschiedenisdocent bij Unic.

De examenperiode is een periode van blijdschap en verdriet. Achter elk cijfer zit een persoonlijk verhaal van leerlingen die boven zichzelf zijn uitgestegen of die door bijvoorbeeld persoonlijke omstandigheden het niet hebben gered. Ook dit jaar weer. Dit is de onderwijsrealiteit van mijn leerlingen, degenen waar het om draait. Vorige week heb ik weer afscheid mogen nemen van een lichting die zich op een fantastische manier heeft ontwikkeld. Lief en leed hebben we soms gedeeld. Niet alleen zij hebben veel geleerd en een ontwikkeling doorgemaakt, dat geldt ook voor mij. We spraken dat tijdens en na de diploma uitreiking ook naar elkaar uit. Het was een hele mooie avond en het is een mooie tijd geweest. Wat uiteindelijk echt telt is niet het papiertje maar de persoonlijke en intellectuele ontwikkeling die we allemaal doormaken. Dat is ons verhaal.

Aan de andere kant is er het “grote” verhaal van de cijfers en de statistieken. De verhalen van de politici, economen, statistici, ambtenaren en opiniemakers: het niveau holt achteruit, reken- en taal onderwijs klopt van geen kanten, twintig procent van de docenten functioneert niet, grote uitstroom van de academische Pabo. Er moet weer “orde op zaken” worden gesteld in het onderwijs. En laten we al die slappe en slecht opgeleide docenten eens tot de orde roepen. De pers werkt hier aan mee door hierin mee te gaan. Dat docenten niet de ruimte krijgen om goed onderwijs te verzorgen en leerlingen om te leren komt kennelijk niet bij journalisten op.

Parasitisme als business model

, door

Kredietbeoordelaar Moody’s dreigt Barclays af te waarderen. Daar zit pervers gedrag achter, zegt historicus Jeroen Laemers.

Barclays heeft bekend schuldig te zijn aan het manipuleren van de interbancaire rentetarieven Libor en Euribor. Verschillende directeuren, waaronder Barclays’ CEO, zijn inmiddels afgetreden en de bank moet boetes betalen van in totaal 290 miljoen pond. Kredietbeoordelaar Moody’s heeft het nieuws inmiddels ook te horen gekregen en dreigt Barclays’ kredietwaardigheid af te waarderen vanwege de ‘onzekerheid’ die het gevolg zou zijn van opstappende bestuurders.

Allereerst kan men zich afvragen waarom het opstappen van directeuren die wellicht direct medeplichtig waren aan grootschalige fraude (en ondertussen tientallen miljoenen ponden opstreken) niet heeft geleid tot een verhoging van Barclays’ kredietwaardigheid. ‘Opgeruimd staat netjes,’ zou een normaal mens zeggen.

Veel belangrijker nog is de vraag waarom kredietbeoordelaar Moody’s de kredietwaardigheid van Barclays pas nú dreigt af te waarderen. Hoewel de schikking tussen Barclays en financiële toezichthouders inmiddels iets meer dan een week oud is, is al veel langer bekend dat verschillende zakenbanken, waaronder Barclays, werden onderzocht in verband met manipulaties van de Libor en de Euribor. Een financiële insider als Moody’s zou toch van dit soort onderzoeken op de hoogte moeten zijn om zodoende investeerders te beschermen tegen vervelende verrassingen.

De economie kan wel wat minder VVD gebruiken

, door

 Onze welvaart is te belangrijk om aan de VVD over te laten, zegt econoom Timor El-Dardiry.

Het is weer verkiezingstijd en dat betekent dat politieke partijen hun troefkaarten gaan spelen. In 2010 heeft de VVD voluit ingezet op het thema “economie”. Vrijwel zonder serieus tegenspel stampten Mark Rutte en zijn partij keer op keer de boodschap erin dat “de economie wel wat VVD kan gebruiken”. Met succes: kiezers waarderen de VVD van alle partijen het hoogst op dit onderwerp. Het zou dus niemand moeten verbazen wanneer Rutte en de zijnen gaan proberen dit kunstje te herhalen, en de bekende verkiezingsposter binnenkort weer overal te vinden is. In tegenstelling tot sommige andere posters, die vermoedelijk stilletjes op een brandstapel zijn beland.

Met die verwachting wil ik de linkse partijen graag een tip geven: ga dit keer in het offensief, val Mark Rutte voluit aan op zijn economische reputatie en laat je niet weerhouden door onterechte bescheidenheid. Zelfs partijen die “de economie” níet tot belangrijkste campagnethema verheffen, hebben een wereld te winnen. De VVD profiteert momenteel van een quasi-monopolie (.pdf) op economische geloofwaardigheid. Net zoals ieder ander monopolie heeft dit geleid tot gemakzucht en de krampachtige bescherming van particuliere belangen die de economie als geheel schaden. Dat maakt de VVD kwetsbaar. Met een beetje lef kunnen partijen als GroenLinks daar van profiteren.

Libor-gate: zijn zakenbanken de nieuwe maffia?

, door

Barclays ligt onder vuur wegens Libor-gate. Waar gaat het schandaal over en wat zegt het over zakenbanken? Een gastbijdrage van historicus Jeroen Laemers.

De Britse zakenbank Barclays ligt onder vuur wegens ‘Libor-gate’ en moest al 290 miljoen pond aan boetes betalen. Vanzelfsprekend doet dit nieuwe schandaal de reeds belabberde reputatie van de bankensector geen goed. Toch is de verontwaardiging nog lang niet zo groot als deze zou moeten zijn.

Voor een belangrijk deel is dit te wijten aan de ondoorzichtigheid van de malversaties. Iedereen begrijpt straatroof. Het manipuleren van zaken als ‘Libor’ en ‘Euribor’ daarentegen, doet weinigen meteen de wenkbrauwen fronsen. Niettemin is het laatste aanzienlijk winstgevender en, voor de samenleving als geheel, een stuk kwalijker.

Wat is Libor?

Libor staat voor ‘London Interbank Offered Rate’, met andere woorden: het (geschatte) rentetarief waartegen vooraanstaande Londense banken geld van elkaar kunnen lenen. Hoewel de daadwerkelijk in rekening gebrachte rentetarieven van uur tot uur variëren, is Libor een gezaghebbende richtlijn waarvan in de praktijk weinig wordt afgeweken. Euribor is vergelijkbaar met Libor, maar gaat uit van de interbancaire rentetarieven die gelden binnen de eurozone in plaats van de Londense City.

Waarvan wordt Barclays beschuldigd?

Barclays heeft inmiddels toegegeven stelselmatig lagere rentetarieven te hebben doorgegeven aan de British Bankers’ Association dan deze bank in de praktijk aan andere geldverstrekkers moest betalen. Omdat Barclays een zogenaamde ‘designated contributor bank’ is, is Barclays’ opgave van invloed op de Libor als geheel.

Hoe Wilders Europa omarmt

, door

DATA - De PVV heeft in de Europese Unie een nieuwe vijand gevonden. Toch is het verkiezinsprogramma geen waterscheiding. Het kantelpunt lag in september vorig jaar. Een analyse van de Nederlandse Nieuwsmonitor.

De PVV presenteerde gisteren haar nieuwe partijprogramma met de titel: ‘Hún Brussel, óns Nederland’. Het programma lijkt een radicale breuk met het vorige verkiezingsprogramma, ‘De agenda van hoop en optimisme’. Dat begon met hoofdstukken over veiligheid, islambestrijding en massa-immigratie en kende geen apart hoofdstuk over de Europese Unie. Wanneer en hoe is de PVV van hoofdthema veranderd?

In de huidige maatschappij waar veel kiezers niet de tijd en moeite nemen om zich te verdiepen in standpunten en reputaties van partijen is de associatie tussen partij en thema van belang. Mensen die zich zorgen maken om immigratie komen zo al snel bij de PVV uit en mensen die zich zorgen maken om dierenwelzijn bij de Partij voor de Dieren. Met het nieuwe verkiezingsprogramma  probeert de PVV het issue ‘anti Europa’ te claimen met als belangrijkste concurrent de SP.

Links-Rechts & Nationaal- Internationaal

Van oudsher is de economie een klassiek sociaal-economisch links-rechts onderwerp. Dat wil zeggen dat de politieke keuzes omtrent dit thema vooral te zien zijn als een onderwerp van herverdeling: moet de overheid het verschil tussen rijk en arm verkleinen? Moet de overheid door investeringen de economie stimuleren of juist door bezuinigingen de overheidsfinanciën op orde houden? De verkiezingen van 2010 draaiden met name om deze klassieke tegenstelling. Uiteindelijk een strijd tussen de VVD en de PvdA, oftewel, Rutte of Cohen.

De grootste bedriegerij in de onderwijsgeschiedenis?

, door

In het onderwijs, maar ook bij het ministerie van OCW, wordt teveel waarde gehecht aan prestaties op de basisvaardigheden taal en rekenen. Sterker nog, over een aantal jaren zou wel eens kunnen blijken dat deze eenzijdige nadruk op (steeds grotere) cognitieve prestaties de grootste oplichterij uit de geschiedenis van het onderwijs is geweest volgens Hartger Wassink, onderzoeker bij de Hogeschool Utrecht.

Het is Tour de France-tijd, en bijna als vanzelfsprekend zijn de vermeende dopingpraktijken van record-Tourwinnaar Lance Armstrong in het nieuws. Ik schreef al eens eerder over hoe we hiervan kunnen leren voor het onderwijs. Greg Lemond, de eerste Amerikaanse Tourwinnaar, omschreef Armstrong, mocht hij schuldig bevonden worden, als ‘the biggest fraud in sports history’.

Laat ik eens een boude uitspraak doen. Ik denk wel eens dat opbrengstgericht werken over een tijdje ‘the biggest fraud in educational history’ zou kunnen zijn. Ho, wacht, voor u nu al geïrriteerd afhaakt: ik zal dit onderbouwen.

Onder ‘opbrengstgericht werken’ versta ik een manier van werken in de school die de nadruk legt op het behalen van (steeds hogere) cognitieve prestaties, vooral op taal en rekenen. Dat uit zich in het basisonderwijs in een toetscircus dat in de wereld z’n weerga niet kent. In het Voortgezet Onderwijs in (onder andere) een maniakale aandacht voor het verschil tussen schoolexamen) en het centraal examen. In het MBO en HBO door het schrappen van vakgericht onderwijs om leerlingen te trainen voor de verplichte taal- en rekentoetsen. Het WO blijft er nog enigszins van verschoond, maar op de wetenschap kom ik zo terug.

Foto: copyright ok. Gecheckt 03-03-2022

To Bieber or not to Bieber

, door

Oud Zeikwijf haat streberige ouders.

Over het gedrag van de meeste ouders tegenover hun kinderen ben ik tegenwoordig niet te spreken. Zij zadelen mij namelijk op met onnodig en zelfs kwalijk extra werk.

Het begint op de lagere school. Op de crèche gaat het nog wel, maar op de lagere school barst het pas los. Moeders (het zijn voornamelijk moeders) zijn verwikkeld in een wedloop om de ingewikkelste traktaties als het kind verjaart, de meest vergezochte (en duurste) partijtjes en de meest vroegtijdige disco avonden.

Ik ging met 13 jaar voor het eerst naar de disco, ’s middags mind you, maar dat was omdat een vriends vader de eigenaar was. Bij mijn tweede nest begonnen de avonddisco’s in groep 7. Aangezien 90% van groep 7 volgens de nieuwe mode allemaal met 5 jaar naar groep 3 overgingen, zijn ze dus 9 als de late dansfeesten losbarsten. In groep 8 willen ze tig keer per schooljaar naar een Frisfeest tot het uur nul, en reken maar dat zij allemaal  a.s. donderdag klokslag 9 uur aan de computer zitten want op dat tijdstip, gedurende enkele seconden, worden de tickets uitverkocht voor het optreden van Justin Bieber op 13 april 2013 in Arhem, à 99 euro p.stuk, startprijs. 99 euro per stuk! In sodding Arnhem! Op 13 april tweeduizend fokking dertien! Je hebt kans dat er op 13 april 2013 niet eens meer een Gelredome is, of een euro, of zelfs een aarde, en dat je tiener over zijn Biebergekte finaal heen is. Er zijn dus ouders die dat betalen (voor één of meer kinderen) en die op 13 april naar Arnhem heen en weer rijden met hun vroege volwassentjes, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Wie luidt de noodklok voor de voedselbanken?

, door

De nood is hoog bij de Nederlandse voedselbanken, zegt Les Clochards.

Mijn moeder doorliep in de jaren vijftig wat toen ‘de Kweekschool’ heette. In haar geval was dat een door nonnen gerund instituut in een middelgrote stad in het toen nog zeer Roomsch Katholieke zuiden des lands.

In de buurt van ‘de Kweek’ lag een klooster van een bedelorde. Dat waren toen nog wat de naam al aangaf bedel-ordes: monnikken of nonnen die leefden van wat hen door de mensen werd gegeven. Ze gingen in die tijd soms ook nog echt langs de deuren uit bedelen, al was dat ook destijds al een uitstervende gewoonte.

Het klooster had een noodklok: een klok die uitsluitend werd geluid als de bewoners van het klooster helemaal niets meer hadden en zich moesten gaan afvragen wat ze de volgende dag zouden eten. Met die noodklok werd de nijpende aard van de situatie den volke kond gedaan en die reageerde daar doorgaans direct op.

Het werd als een grote schande ervaren als de noodklok werd geluid, want het betekende dat de mensen niet goed genoeg voor de kloosterlingen hadden gezorgd. De heftigheid van die emotie kan worden geillustreerd met het feit dat in de minstens vijf jaar dat mijn moeder op ‘de Kweek’ zat, die noodklok slechts éénmaal heeft geluid.

Waarschijnlijk minder allochtone Kamerleden na 12 september

, door

Op basis van de huidige peilingen zal het aantal allochtonen in de Tweede Kamer na 12 september met een derde afnemen.

In 2010 werd een recordaantal van 16 allochtone Kamerleden gekozen. Op grond van de huidige peilingen en de nu bekende concept kandidatenlijsten lijkt dit met ruim een derde te verminderen tot ongeveer 11 allochtone kamerleden. Dat blijkt uit een inventarisatie van de (concept) kandidatenlijsten die is verricht door het weblog Republiek Allochtonië.

De waarschijnlijke afname van het aantal allochtone Kamerleden is vooral te wijten aan de lage stand in de peilingen van de PvdA en GroenLinks, de partijen met van oudsher de meeste allochtone kandidaten op hun lijsten. Ook bij het CDA en de Christenunie is het aantal allochtonen dat op een verkiesbare plaats staat afgenomen.

De meeste allochtone politici ervaren het als beledigend wanneer ze op hun allochtone achtergond worden aangesproken. Ze zijn geen Ali Alibi. Ze willen immers volksvertegenwoordiger zijn van een veel bredere groep Nederlanders en gewaardeerd worden op grond van hun kwaliteiten en niet op grond van hun etnische achtergrond. Daarnaast kun je veel kanttekeningen plaatsen bij het begrip allochtoon. (Door het CBS worden omschreven als: “Personen die in Nederland woonachtig zijn en van wie ten minste één ouder in het buitenland is geboren.”)

Winddelen: geen handel in gebakken lucht

, door

Met de aanschaf van een Winddeel bent u eigenaar van een stukje windmolen en produceert u zelf schone energie. Is het de moeite van het investeren waard, vraagt Henri Bontenbal zich af? Bontenbal is beleidsmedewerker milieu en duurzaamheid bij de Tweede Kamerfractie van het CDA en schreef dit stuk op persoonlijke titel.

De Windcentrale heeft sinds vorige week een optie op twee windmolens in Delfzijl. Beide windmolens worden, als er voldoende animo is, door twee coöperaties aangekocht. Van deze coöperaties kunnen huishoudens die klant zijn bij Greenchoice, lid worden. Beide molens worden gesplitst in circa 10.000 winddelen. Voor de aanschaf van een Winddeel moet 345 euro worden betaald en een bedrag aan onderhoudskosten per jaar. Met de aanschaf van de Winddelen is het lidmaatschap van de coöperatie ook geregeld. De Windcentrale vormt het bestuur van beide coöperaties.

De verwachting is dat gedurende 16 jaar een Winddeel gemiddeld 500 kWh oplevert. De elektriciteit uit de windmolens wordt ’gratis’ aan de leden van de coöperatie geleverd. Slechts de energiebelasting van 11,40 cent en de BTW daarover moet worden betaald. Energieleverancier Greenchoice functioneert als intermediair. De onderhoudskosten bedragen per jaar ongeveer 15 euro. De windmolens draaien al vier jaar en gaan nog minimaal 16 jaar mee. De levering start per 1 januari 2013. Op 15 oktober 2012 wordt bekeken of er voldoende animo is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Loont uitkeringsfraude?

, door

Is het lonend om uitkeringsfraude te plegen? Waarschijnlijk wel, zegt criminologe Therese Klok (blog).

In deze tijden van crisis, bezuinigingen en werkeloosheid lijkt het een aantrekkelijke optie: uitkeringsfraude. Je vraagt een uitkering aan, vult wat gegevens in, vinkt wat extra vakjes aan en krijgt opeens wat extra euro’s gestort. Misdaadprogramma‘s kunnen er behoorlijk wat afleveringen mee vullen: iemand met een aanvullende uitkering voor rolstoelgebruikers die ondertussen bijklust als aannemer (en op camera wordt vastgelegd terwijl hij met zware stenen sjouwt), een dame die aangeeft alleenstaande moeder te zijn, maar ondertussen woont haar partner bij haar in huis en hebben ze allebei een baantje. Zwartwerken en verzwijgen dat je samenwoont zijn de meest voorkomende vormen van bijstandsfraude.

De cijfers over uitkeringen lopen nogal uiteen. Het lijkt niet helemaal duidelijk hoeveel mensen in Nederland nou echt een uitkering hebben. De ene bron spreekt over 1,4 miljoen mensen die in 2009 een bijstands-, werkeloosheids- of arbeidsongeschiktheidsuitkering hebben. Dat komt neer op ongeveer 12% van de beroepsbevolking. Het CBS heeft het over 292.000 WW-uitkeringen, Mark Rutte zegt in een interview dat er 300.000 mensen in de bijstand zitten. April dit jaar vormde een dieptepunt voor het werkeloosheidscijfer: er kwamen ineens 24.000 werkelozen bij, terwijl dat doorgaans gemiddeld 7000 per maand is. Genoeg uitkeringen in ieder geval om een stuk over uitkeringsfraude te legitimeren.

Vorige Volgende