Gastauteur

2.327 Artikelen
3 Waanlinks
25 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: strassenstriche.net (cc)

Lutz Bachmann is Duitslands nieuwste extreemrechtse populist

ACHTERGROND - In Duitsland lijkt zich een nieuwe extreemrechtse beweging te formeren, Patriotische Europäer gegen die Islamisierung des Abendlandes (PEGIDA), aangevuurd door de kleine crimineel Lutz Bachmann, zo signaleert blogger K.

Het is op zich al omineus dat steeds meer mensen – slechts een paar honderd op 20 oktober in Dresden, al bijna 10.000 op 8 december in dezelfde stad naast een kleinere demonstratie elders – achter zo’n proleet met een strafblad aanlopen, zelfs nu zijn verleden van inbraken, toebrengen van lichamelijk letsel, drugshandel en gehussel in de rosse buurt al een tijdje in het nieuws is.

De aanhang lijkt vooralsnog Bachmanns pose van eerlijkheid over zijn fouten prachtig te vinden. Dat hij zaken heeft gedaan met de Hell’s Angels en een oplichter is (er klopt niets van zijn verhaal dat hij in Zuid-Afrika, waarheen hij was gevlucht na zijn eerste veroordeling, een universitaire opleiding tot grafisch vormgever heeft gevolgd), schrikt velen kennelijk evenmin af.

Tot Bachmanns eigen verbazing sloeg enorm aan wat begon als zijn Facebook-pagina gericht tegen vooral de Koerden van de PKK. Inmiddels mobiliseert hij dus een meute boze landgenoten, met de leuze: “Wir sind das Volk!” Het is gissen of PEGIDA vaste voet aan de grond krijgt.

Foto: Garry Knight (cc)

Verschillen links en rechts nog wel qua verzorgingsstaatbeleid?

ACHTERGROND - Het verzorgingsstaatbeleid van linkse en rechtse Europese partijen verschilt nauwelijks qua generositeit, maar wel qua institutionele keuzes, concludeert Gijs Schumacher.

Maakt het uit welke kleur de regering heeft? Breiden linkse regeringen de verzorgingsstaat uit en laten rechtse regeringen de verzorgingsstaat weer krimpen? Voor lange tijd was het antwoord op deze vraag ja, maar sinds de jaren negentig is het verschil tussen links en rechts wat betreft veranderingen in de uitgaven en generositeit van de verzorgingsstaat sterk gekrompen.

Maakt het – qua verzorgingsstaatbeleid – dan niet meer uit wat je stemt? Hierop is het antwoord nee. In een artikel (gated, ungated), recent verschenen in de Journal of European Public Policy, laten Michael Baggesen Klitgaard, Menno Soentken en ik zien dat links en rechts nog duidelijk verschillen in de institutionele keuzes die zij maken.

Institutionele hervormingen of beleidshervormingen

Om de verschillen in beleidskeuzes in de verzorgingsstaat te onderzoeken hebben we gekeken naar beleidsveranderingen in Nederland, Spanje, Denemarken en Zweden in de periode 1982-2011. In totaal vonden wij 78 belangrijke hervormingen in deze vier landen in de desbetreffende periode.

Vervolgens hebben wij – samen met verschillende experts – gecodeerd of deze hervormingen een verandering in de generositeit van de verzorgingsstaat teweegbrachten of een verandering in de manier van besluitvorming of administratie van verzorgingsstaatarrangementen. Met andere woorden, wordt er bijvoorbeeld (1) bezuinigd op uitkeringen (een beleidsverandering) of wordt bijvoorbeeld (2) de verantwoordelijkheid over uitkeringen overgeheveld naar lokale autoriteiten (een institutionele verandering)?

Foto: Gerard Stolk (cc)

Een Senaat zonder PVV?

ACHTERGROND - Het is niet ondenkbaar dat de PVV straks met nul zetels in de Eerste Kamer is vertegenwoordigd.

Als er nu verkiezingen voor de Tweede Kamer worden gehouden, zou de PVV van Geert Wilders 25 zetels halen (peiling Ipsos 4 december 2014). Bij de verkiezingen voor de Eerste Kamer, die op 26 mei volgend jaar plaatsvinden, zouden dat er wel eens heel wat minder kunnen worden dan de twaalf à dertien die je op basis van de peiling voor de Tweede Kamer zou verwachten. Misschien worden het er wel nul.

Als dit gebeurt, is het voor een groot deel toe te schrijven aan de getrapte verkiezingen voor onze Eerste Kamer. De burger kiest de leden van de staten in zijn provincie, waarop de leden van Provinciale Staten de leden van de Eerste Kamer kiezen. Een partij die landelijk goed scoort in de peilingen is dus gedwongen om ook op provinciaal niveau actief te worden wil zij niet alleen in de Tweede Kamer, maar ook in de Eerste succes oogsten. Juist daar wringt bij de PVV de schoen.

In 2011 slaagde de eenmanspartij van Wilders er weliswaar in om in alle provincies voldoende kandidaten bij elkaar te sprokkelen en een goede uitslag neer te zetten, maar vervolgens ging er van alles mis. De PVV-fractie in Noord-Holland klapte uit elkaar en scheurde in vieren. Ook in andere provincies (Noord-Brabant, Gelderland, Drenthe en Friesland) stapten Statenleden uit de respectieve PVV-fracties. In Limburg mocht de PVV het een jaartje proberen in Gedeputeerde Staten, maar ook dat was geen succes. Voordat het Limburgse college viel, hadden zich overigens ook in die provincie PVV-Statenleden afgesplitst van de moederfractie. Het is allemaal al eens besproken (hier en hier).

De eerste vraag is of PVV-leider Wilders voldoende capabele kandidaten kan vinden om aan de komende Statenverkiezingen deel te nemen. Meindert Fennema legde vier jaar geleden al eens treffend uit waarom het voor de PVV zo moeilijk is om aan goede kandidaten te komen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 18-10-2022

Failliet

OPINIE - De Tweede Kamer deed onlangs een voorstel aan de staatssecretaris om leerlingen met stoornissen als ADHD of autisme niet meer te verplichten om vijf dagen per week naar school te gaan. Ze hielden een pleidooi om hen deels thuis les te geven. Met andere woorden: geen leerplicht voor kinderen met een stoornis. De Kamer is namelijk tot de conclusie gekomen dat er binnen het huidige systeem geen maatwerk mogelijk is en sommige leerlingen dan maar buiten de leerplichtwet moeten vallen. De vlag ging meteen in top bij de voorstanders van thuisonderwijs, maar voor de kinderen die dit straks overkomt is het een gitzwart scenario.

Ik ken een aantal van die kinderen met een stoornis. Ze komen bij mij thuis, zijn de vrienden van mijn eigen kinderen. Geen ouder die ze niet kent. Onlangs kwam de gekte wel erg dichtbij toen mijn jongste zoon thuiskwam met de mededeling dat een leraar vond dat hij maar liefst vijf stoornissen had. We bulderden hier thuis zowat van het lachen toen we onze puberende vrijheidsstrijder ook nog hoorde zeggen dat die vijf allemaal binnen het autistisch spectrum vallen. Net iets teveel sjieke taal uit de mond van een balorige havist.

Foto: Riccardof (cc)

‘Ik denk, dus ik verdwijn’

ELDERS - Mexico is al weken in de ban van massale protesten. Woedende studenten leggen universiteiten en belangrijke verkeersaders plat terwijl ze schreeuwen om het vertrek van president Enrique Peña Nieto. Wat is aan de hand? Een uiteenzetting door Dirk Lotgerink.

43 vermiste studenten

Tussen 20 en 26 september worden in de Mexicaanse deelstaat Guerrero verschillende demonstraties gehouden. Studenten van de links georiënteerde Escuela Normal Rural de Ayotzinapa, een Pabo op het arme platteland, roepen op tot massademonstraties en een optocht naar Mexico-Stad. Hier worden op 2 oktober herdenkingsceremonies gehouden voor ‘de slachtpartij van 1968’, toen een studentenprotest hardhandig door het leger werd neergeslagen en meer dan driehonderd demonstranten om het leven kwamen.

Maar om tot zo’n volkse optocht te komen eigenen de studenten zich stadsbussen toe en stelen zij benzine bij pompstations. Gestolen voertuigen worden zolang bij de school geparkeerd. De politie krijgt opdracht hard in te grijpen en enkele studenten raken gewond. Gefrustreerd en op zoek naar meer vervoersmiddelen, rijden de studenten naar de stad Iguala de la independencia, waar het op vrijdagavond 26 september helemaal mis gaat.    

Bij een poging een gestolen bus langs een barricade te krijgen, opent de politie het vuur en komt één student om het leven. Achtergebleven scholieren in Ayotzinapa sturen een extra konvooi om hun kameraden in Iguala bij te staan, maar tegen middernacht wordt ook deze groep aangevallen en vallen er nog twee doden. In de ontstane chaos kan slechts een aantal studenten vluchten of schuilen voor de kogelregen.

Foto: IISG (cc)

Democratie is meer dan de helft plus één

OPINIE - In de maatschappelijke discussie rondom Zwarte Piet, hebben ook ‘Nieuwe Nederlanders’ het volste recht om hun mening te uiten, vindt Nourdine Tighadouini.

Zwarte Piet is deels overgebleven symboliek uit het koloniale tijdperk. Visueel is het een karikatuur van een zwarte Afrikaan.

In het buitenland is het een voldongen feit dat Zwarte Piet als zodanig niet deugt. Maar velen in Nederland willen dat niet erkennen. De weerstand in de maatschappij om het feest aan te passen, komt echter niet voort uit liefde voor het kinderfeest. Het maakt kinderen namelijk niet uit welke kleur Piet heeft.

De aversie tegen verandering komt voort uit de gedachte ‘Wij Nederlanders bepalen!’ De grimmige sfeer omtrent deze maatschappelijke discussie staat dan ook niet op zichzelf. De discussie etaleert een breed gedragen weerzin tegen Nieuwe Nederlanders die gebruik maken van hun grondrechten.

Nederland van weleer

Een gedeelte van dit land leeft nog steeds in de veronderstelling dat we leven in het Nederland van de jaren zestig. In hun belevenis is de eerste migrant zojuist per boot gearriveerd. De migrant moet daarom dankbaar zijn, de meerderheid naar de mond praten, is te gast en moet vooral niet te eigenzinnig zijn.

Foto: mystic_mabel (cc)

‘Geef migranten minder WW’

ANALYSE - In een tijd dat de sociale zekerheid onder druk staat zijn er grenzen aan het solidariteitsgevoel, zo vonden Tom van der Meer en Tim Reeskens. Met name van migranten vinden we dat ze minder snel recht hebben op een WW-uitkering.

Wie gunnen wij een uitkering? Diegenen die dat het hardst nodig hebben? Diegenen die buiten eigen schuld in de problemen zijn gekomen? Diegenen die het meest op ons lijken? Via een grootschalig experiment onder 23.000 leden van het EenVandaag Opiniepanel hebben we onderzocht welke criteria voor Nederlanders het belangrijkst zijn.

De meest opvallende bevinding? We gunnen migranten minder dan autochtone Nederlanders.

Experiment

Dit soort voorkeuren is moeilijk te onderzoeken. Als je burgers direct vraagt, zullen ze minder snel willen discrimineren, of dat minder snel willen toegeven. Ons gaat het nu juist om onbewuste criteria en voorkeuren. Daarom hebben we een grootschalig, geanonimiseerd survey-experiment opgezet.

Iedere respondent kreeg één tekst te lezen van een in Nederland werkzame man die recent zijn baan is verloren. De respondenten werd gevraagd of zij deze man meer dan 70% van zijn laatste inkomen gunnen, exact 70%, minder dan 70%, of helemaal niets. Maar aan deze werkloze werden per respondent geheel willekeurig kenmerken opgehangen. De één las bijvoorbeeld een tekst over Daan uit Nederland, met 2 kinderen, die nooit eerder werkloos was maar wel door eigen schuld is ontslagen. Een ander las een tekst over Riza uit Kosovo die sinds 12 jaar in Nederland woont, met 4 kinderen, die nooit eerder werkloos was en door een reorganisatie zijn baan verloor. En een derde kon een tekst krijgen over Riza uit Kosovo die sinds 12 jaar in Nederland woont zonder kinderen, die eerder werkloos was en door eigen schuld was ontslagen. In totaal hingen we 9 variabelen aan de werkloze man (waaronder ook laatstgenoten loon, leeftijd, etc), in 3.672 unieke combinaties van kenmerken.

Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

FIFA raakt steeds meer verstrikt in eigen leugens

COLUMN - Fair Play is bij de FIFA al jaren ver te zoeken, vindt Lieuwe Rozema.

Twee vrouwen die de machtige voetbalbond FIFA op de knieën dwingen. Het zou zo maar kunnen. Bonita Mersaides en Phaedra Almajid legden als officials van respectievelijk de Australische en Qatarese voetbalbond belastende verklaringen af bij de Amerikaanse jurist Michael Garcia, die in opdracht van de FIFA onderzoek deed naar omkoping rondom de toewijzing van het WK 2018 aan Rusland en het WK 2022 aan Qatar.

Garcia sprak met 75 betrokkenen, schreef zijn bevindingen allemaal keurig op en leverde het 350 pagina’s tellend eindrapport in bij de arbitragecommissie van de voetbalbond. Tot zijn grote verbazing kwam de ethische commissie van de FIFA onlangs met een samenvatting naar buiten, waarin Garcia zich totaal niet kon vinden. Er zouden onjuistheden en verkeerde conclusies in staan. Almajid was geschokt en woedend. Mersaides sprak zelfs van een farce.

Op zijn beurt verbaasde de voorzitter van de ethische commissie, de Duitse rechter Hans-Joachim Eckert, zich weer over de kritiek van Garcia. Volgens Eckert zou het normaal zijn geweest om dergelijke kritiek eerst met elkaar te bespreken, ware het niet dat de samenvatting nooit aan Garcia is voorgelegd. Niet erg chique van de voetbalbond. Die donders goed weet dat Garcia niks kan en mag zeggen, omdat hij een geheimhoudingsverklaring heeft ondertekend. Komt dat even goed uit. Deze week gaan beide heren alsnog rond de tafel. Maar de geest is uit de fles. Het zaakje stinkt en riekt naar doofpot.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dominique Weesie fantaseert er op los

NIEUWS - Zo signaleerde de opmerkzame twitteraar JaapToo gisteren.

Dominique Weesie, voorzitter/directeur van PowNed (@DWeesie op Twitter), strijkt per jaar tweehonderdvijftigduizend euro aan salaris op. Een hoop centen, en wat doe je daar dan mee?

Nou, da’s heel eenvoudig, je doet dagelijks aan: ophitsen, zwartmaken, vals Beschuldigen, haatzaaien en… liegen:

Dominique Weesie op Twitter- -Dit jochie (3) met mijter wordt door demonstranten uitgemaakt voor racist. Vader in tranen. Over de weg kwijt zijn http---t.co-HHkFIxOgri-

Maar… vergelijk dit met onderstaande tweet:

Martijn Bink op Twitter- -Sfeer wordt grimmig. Ook Pro-Pieten gearresteerd in Gouda #intocht http---t.co-JCvce1d9EE-

Wat is het nou?

Martijn Bink op Twitter- -@@marcvangurp ik stond er bovenop en heb de foto gemaakt. Jochie werd niet voor racist uitgemaakt. Wel geschrokken. Dhr Weesie niet gezien-

Later op zondag twittert Weesie dat dit jongetje wél is uitgemaakt voor racist. Hij deelt dan ook een aan hem gericht mailtje van een PowNedmedewerker (zie onder) waarin wordt beweerd dat dit ‘een publicitaire nachtmerrie [zal] zijn voor de anti-Zwarte Pietlobby’.

Echter, Martijn Bink, die erbij was, de foto heeft gemaakt én ook de vader heeft gesproken, heeft het over ‘pro-Pieten’, Weesie over ‘demonstranten’, en in het mailtje zou het gaan om sympathisanten van de ‘anti-Zwarte Pietlobby’.

Dominique Weesie op Twitter- -@nosbink Jochie werd wel degelijk voor racist uitgemaakt. Wij hebben vader gesproken en dat is morgen ook te zien in PowNews-

Martijn Bink op Twitter- -@dweesie dan heb je ongetwijfeld een punt. Ik heb de vader ook gesproken. Misschien is het daarna gebeurd. Ik zal morgen kijken #powned-

Is dat jongetje nu wel of niet voor racist uitgemaakt? Afwachten maar:

Dominique Weesie op Twitter- -@charlyluske Bekijk morgenavond gewoon even voor die ene keer het PowNews en oordeel vervolgens zelf…-

Maar waarom openbaart Weesie op een zondagavond via Twitter ook nog onderstaand mailtje? Wie doet dat nou, interne mail publiceren? Het kan natuurlijk zo zijn dat wij hierin moeten of kunnen lezen dat hij niet liegt, maar – als ik ga speculeren – dan is het een soort verkapte poging om nu al te zeggen ‘Okay, ik had het fout, maar het is de schuld van de “samensteller”. Zelf ben ik onschuldig!’

Foto: newdip (cc)

Nationale Politie is een nationale ramp

COLUMN - Het lijkt er vooralsnog niet op dat de Nationale Politie een doorslaand succes gaat worden, signaleert Lieuwe Rozema.

Een doorslaand succes is de Nationale Politie vooralsnog niet. Het aantal opgeloste misdrijven blijft aanzienlijk achter bij de doelen die het ministerie van veiligheid en justitie heeft gesteld. Wel zo’n 50 duizend minder dan in 2012, toen er nog 26 aparte politiekorpsen waren. Vroeger was inderdaad alles beter. Bij de politie althans.

Het gaat niet alleen om klein leed zoals fietsendiefstallen en auto-inbraken. Maar ook om de veel zwaardere gewelds- en seksuele delicten. Misdaden waarvan je hoopt dat de politie de daders snel opspoort en oppakt, om verdere maatschappelijke schade te voorkomen.

De Nationale Politie zegt goede redenen te hebben waarom het boeven vangen nog niet zo wil lukken. Volgens woordvoerder Remco Gerritsen kan het soms wel meerdere jaren duren voordat een misdrijf is opgehelderd. De voorlopige cijfers vertellen dus niet het hele verhaal. Al is het aantal opgeloste zaken in 2013 wel uitzonderlijk klein.

Toch zit er een kern van waarheid in de bewering van Gerritsen. De definitieve percentages zijn na een paar jaar altijd iets hoger. Eigenlijk is pas in 2016 met zekerheid vast te stellen of de dalende ophelderingscijfers ook daadwerkelijk aan de invoering van de Nationale Politie te danken zijn. Het is nu gewoon nog te vroeg om conclusies te trekken.

Foto: Scott Beale (cc)

Vonnis Robert van den Engel in #jelmergate betekend en uitvoerbaar

NIEUWS - Online stalking via Twitter heeft wel degelijk zijn risico’s, zo blijkt uit het vonnis van de Rechtbank Amsterdam in de zaak die Jelmer Siljee had aangespannen tegen Robert van den Engel.

Belangrijk nieuws in #jelmergate, de rechtszaak tussen Jelmer Siljee en Robert van den Engel (alias @Robert_Engel en @willemdepoes). De rechter heeft vonnis gewezen.

Jelmer Siljee heeft zijn procedure tegen Engel glansrijk gewonnen. Engel is veroordeeld tot een schadevergoeding van €5.000 plus de proceskosten van ruim €1500. Bovendien heeft de rechter Engel geboden alle artikelen en tweets tegen Siljee te verwijderen en zijn best te doen om ook (re)tweets van anderen te doen verwijderen. Tot slot mag Engel nooit meer ergens iets over Siljee publiceren. Aan deze laatste voorwaarden (verwijderen én negeren binnen drie dagen na het betekenen van het vonnis) is een dwangsom van €5000 per dag gekoppeld, met een maximum van €100.000 euro.

Waar gaat het eigenlijk over?

Even ter herinnering: het gaat om de kwestie waarbij de onschuldige voorbijganger Jelmer Siljee door Engel in de social media werd geslachtofferd omdat Engel zeker dacht te weten dat Jelmer zijn online vijand @drsyell was. Maar ook nadat zonneklaar was dat Jelmer niet Yell was, bleef Engel Jelmer belasteren en stalken, kennelijk in de hoop dat hij zo Yell onder druk kon zetten om zich bekend te maken. Sterker, diverse medestanders van Engel gaven inderdaad @drsyell de schuld van de problemen van Jelmer. Had Yell zich maar bekend moeten maken! Yell bleef echter anoniem, daarin achter de schermen gesteund door Jelmer Siljee en zijn zus Kinge. De Siljeetjes bezwoeren hem dat niet hij maar Engel de kwaaie Pier was en dat ze de wens van Yell om anoniem te blijven respecteerden.

Foto: Luc De Leeuw (cc)

De rol van de media bij het communiceren over (klimaat)wetenschap

OPINIE - Het is geen censuur om te verlangen dat een kwaliteitskrant geen feitelijke onzin op zijn opiniepagina’s plaatst, vindt de redactie van het blog Klimaatverandering.

Voor veel mensen zijn de reguliere media nog steeds het belangrijkste kanaal waardoor ze informatie over wetenschap tot zich nemen. De media zijn daarbij niet slechts een doorgeefluik van wetenschappelijke informatie, maar proberen die informatie natuurlijk ook te duiden, bijvoorbeeld door het in te bedden in een maatschappelijke context of door er ook kritische kanttekeningen bij te plaatsen.

Er bestaat in die zin een gezond spanningsveld tussen wetenschappers (die vooral willen dat de media een correcte en begrijpelijke vertaalslag maken van de wetenschap) en journalisten (die graag kritische ‘luis in de pels’ willen zijn). Idealiter hanteren media een balans tussen wetenschappelijk verantwoord en kritische reflectie, maar het is niet zeldzaam dat wetenschappers zich groen en geel ergeren aan onzinverhalen of ‘valse balans’ in de media.

Natuurlijk moet er ruimte zijn voor verschillende meningen. Opiniepagina’s in de krant geven juist daarom vaak ruimte aan allerlei meningen die ook afwijken van het standpunt van de krant zelf. Van een kwaliteitskrant zou je echter mogen verwachten dat men niet elke mening zomaar een podium biedt, maar aandacht heeft voor feitelijke juistheid en kwaliteit van de argumentatie.

Onlangs werd in de Volkskrant een groot stuk van Frans Dijkstra geplaatst in de opiniepagina’s, waarin aperte onzin over de opwarming van de aarde en Nederland in het bijzonder werd verkondigd. Navraag bij de redacteur van de opiniepagina, Chris Rutenfrans, leerde dat hij wel degelijk inziet dat niet elke mening een podium verdient, maar ook dat hij klimaatwetenschap vooral vanuit zijn klimaatsceptische overtuiging beziet:

Vorige Volgende