“Ik hoop dat de Nederlandse bevolking als één blok achter onze militairen en hun thuisfront blijft staan en de militairen steunt in hun moeilijke werk”. (Telegraaf)
Generaal Van Uhm sprak gisteren op een persconferentie naar aanleiding van het sneuvelen van de 21ste Nederlandse militair in Afghanistan. Inmiddels stromen de honderden reacties op condeléanceregister voor de omgekomen sergeant al binnen. Dat blok dat staat er heus wel. Maar wie een blok achter zich heeft staan, staat met de rug tegen de muur? Steun aan de mensen die zijn uitgezonden om hun leven te riskeren is logisch, maar het zou niet het debat over de zin van de missie in de weg moeten staan.
“Port Gentil, le mal nommé” kopt Afrique en ligne, vrij vertaald: “Vriendelijke Haven, een verkeerde naam”. Alhoewel het vanochtend rustig was in de tweede stad van Gabon waren er de afgelopen drie dagen geweldadige rellen. De Gabonezen zijn in opstand gekomen tegen de omstreden verkiezing van Ali Bongo, de zoon van de in juni overleden president Omar Bongo die bijna 42 jaar aan de macht was. Ali Bongo wordt gezien als een marionet van de Franse regering: coup de force françafricain. De demonstranten keerden zich dan ook tegen alles wat Frans is: het consultaat, de Total bezinestations en de tienduizend Franse expats in het land.
Inmiddels heeft de minister van Binnenlandse Zaken gedreigd de noodtoestand af te kondigen en ‘speciale krachten’ in te roepen als de protesten niet zouden stoppen. Als hij met deze speciale krachten Franse troepen bedoelt zou dat nog wel eens meer olie op het vuur kunnen gooien. Woedende demonstranten dreigden er al mee: “If Sarkozy intervenes, we’ll kill French people right here”.
Tot nu heeft Parijs ontkent iets met de verkiezing van Ali Bongo van doen te hebben noch dat ze voornemens is in te grijpen. Maar de francofobe paranoia van de Gabonezen is niet zo verrassend. Omar Bongo regeerde decennia lang met ijzeren hand en controleerde zijn Afrikaanse oliestaat tot in het detail. Het resulteerde in een rustig land middenin een onrustige regio, met gunstige gevolgen voor de natuur: relatief weinig ontbossing. In de regering zat altijd een Franse ‘onderminister’ voor de handelsbetrekkingen en dergelijke. Een Westerse ngo-er ter plekke, met wie ik (bovengetekende) wel eens mailde, kapte destijds het mailcontact plotseling af: zijn email werd gelezen beweerde hij. Ik reageerde vol ongeloof: “Dat kunnen die Gabonezen nooit?!”. “Jawel hoor” antwoorde hij “het zijn oud-medewerkers van de Israëlische Mossad die samen met Franse experts de Gabonese inlichtingendienst runnen”.
Om de week met een positief gevoel af te sluiten kunt u na de doorklik langs de presentatie van Jørgen Elmeskov: Acting Head of the Economics Department van de OECD scrollen. Want de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling had gisteren in Parijs een behoorlijk positieve boodschap: veel economische indicatoren wijzen op herstel. Jawel.. de crisis is voorbij!
De geldmarkt-stress ebt weg. De wereldhandel stabiliseert. Export-orders trekken aan. Opkomende economieën doen hun naam weer eer aan. En Amerikaanse huizen zijn voor het eerst niet meer in waarde gedaald. Ja het consumentenvertrouwen is nog pet. En in sommige landen zijn wel erg veel mensen werkloos geworden …maar in andere landen weer niet! Een kniesoor die speculeert op een terugval, de ware positivo who wants to believe klikt door en scrollt tevreden langs de optimistische infographics. YES WEEKEND!
Rapport: Interim Economic Assessment [PDF]
Presentatie: Interim Economic Assessment [PDF]
Op deze (plastic) flessen die in de Grote Oceaan dreven hebben zich zeepokken vastgezet. Afgelopen maand deed de Seaplex expeditie voor het eerst wetenschappelijk onderzoek naar The Great Garbage Patch: een ‘eiland’ van plastic en ander afval in oppervlakte variërend van 0,7 tot 15 miljoen vierkante kilometer dat ergens drijft tussen Japan, Hawaii en Noord-Amerika.
Een roterende zeestroming pikt al het drijvende afval langs de kusten van Azië en Amerika op en concentreert het middenop de oceaan. Seaplex heeft getracht met het bemonsteren van water en plankton meer te weten te komen over dit nog vrij onbekende proces. Een van de onderzoeksresultaten: het afval-eiland is geen eiland, het is eerder een plastic soep met zo nu en dan een paar grote brokken. De vervuiling is van bovenaf nauwelijks te zien omdat veel plastic een paar meter onder het wateroppervlak drijft en is geframenteerd tot kleine vlokken (IPS). Ondanks dat bovenstaande zeepokken profijt hebben van het afval is het slecht voor ander zeeleven. Vogels, zeeschildpadden en vissen stikken in het plastic dat ze inslikken. Het plastic is voorlopig nog niet weg, maar misschien dwarrelen er ook vlokjes naar de oceaanbodem om een antropocene afzetting van The Great Garbage Patch achter te laten?