Over de ‘Hannibal Procedure’ waarbij Israel de eigen militairen liever doodt dan ze in handen te laten vallen van de vijand

Is het met zware artillerie uren lang bombarderen van stadsdelen waar even tevoren een militair van het eigen leger gevangen is genomen, een adequate manier om die militair te bevrijden? Nou nee, niet echt, zou je zeggen. Los van het feit dat op die manier tientallen en mogelijk honderden burgers worden gedood, is de kans namelijk groot dat ook de eigen militair aan reepjes wordt geschoten.
Toch is dat precies wat Israel vrijdag in de stad Rafah heeft gedaan, nadat strijders van Hamas de Israëlische luitenant Hadar Goldin gevangen hadden genomen. Hamas heeft in twee communiqués de gang van zaken weergegeven. Vrijdag werd gemeld dat Israel ´s nachts een heel stuk was opgerukt in Rafah en dat om zeven uur ´s ochtends, nog vóór het ingaan van het bestaan, een clash plaatsvond van strijders van Hamas met het Israëlische leger, waarbij een Israeli gevangen werd genomen.
In het tweede communiqué van zaterdagochtend, zegt Hamas onder meer:

Second. We lost contact with the group of fighters who were present at the scene. We believe that all the members of this fighting group were killed in the Israeli strike along with the missing soldier if that group had really captured him.”
“Third: We, al-Qassam Brigades, have no information, whatsoever, about the issue of the missing Israeli soldier.”
“Fourth: We informed the mediators of the brokered humanitarian ceasefire that we cannot stop firing at advancing Israeli troops that have been moving into the Strip round-the-clock. Such incursions will inevitably trigger clashes.

Bij wie dit zo leest rijst vervolgens de vraag waarom Israël deze tactiek heeft gevolgd. En dat brengt me ertoe om vandaag ook op dit blog een paar woorden te zeggen over de ”Hannibal procedure” of de ”Hannibal Richtlijn” van het Israëlische leger. (En eerlijk is eerlijk: Richard Silverstein en Ali Abunimah gingen me voor). Volgens Wikipedia is de Hannibal Procedure

…A secret directive of the Israel Defense Forces with the purpose of preventing Israeli soldiers being captured by enemy forces in the course of combat.…
The order, drawn up in 1986 by a group of top Israeli officers, states that at the time of a kidnapping the main mission becomes forcing the release of the abducted soldiers from their kidnappers, even if that means injury to Israeli soldiers.The order allows commanders to take whatever action is necessary, including endangering the life of an abducted soldier, to foil the abduction…

Guy Levy, geHannibaliseerd?

Waar de naam vandaan komt is niet helemaal duidelijk, al ligt het voor de hand een verband te vermoeden met het verhaal van de beroemde generaal en veroveraar Hannibal die liever vergif innam dan zich in handen van de Romeinen te laten vallen. Ook Israel staat op het standpunt dat coute que coute moet worden voorkomen dat een soldaat in handen van de vijand valt, om, toestanden te vermijden als rond de in 2006 gevangen genomen korporaal Gilad Shalit, die in 2011 werd geruild tegen 1.000 Palestijnse gevangenen in Israelische gevangenissen. Maar de procedure gaat verder terug dan dat. En misschien zelfs verder dan het jaar 1986 dat Wikipedia noemt. Israel heeft namelijk altijd een politiek gevoerd om zo min mogelijk gijzelaars in handen van de tegenstander te laten vallen. Bij gijzelingsacties werd daarom vrijwel altijd geweld gebruikt, ook als dat levens van gijzelaars kostte. Wikipedia noemt Ma´alot (de bezetting van een school door leden van het Democratisch Front voor de Bevrijding van Palestina’ in 1974′, maar het had ook de kaping van twee bussen in 1978 op de weg van Haifa naar Tel Aviv kunnen noemen, en er zijn nog andere voorbeelden.
Wat het gebruik van de Hannibal doctrine in verband met gevangen of gekidnapte militairen betreft, Israëlische officieren hebben volgens de uitleg van Wikipedia ontkend dat de Hannibal procedure zover gaat dat soldaten die gevangen zijn genomen liever worden gedood, maar militair geweld is zeker gepermitteerd. En om aan te geven dat dit heel ver gaat, citeert Wikipedia een generaal (Yossi Peled), die zegt dat hij niet een bom zou laten gooien op de auto waarin een gevangen genomen soldaat zit, maar er wel een anti-tankgranaat op zou afvuren. En zo komen we dan bij het geval van de militair Nachshon Waxman, gekidnapt in 1994, die bij een bevrijdingsactie helaas werd gedood. Silverstein citeert over dit geval de toenmalige stafchef Shaul Mofaz die in 1999 in een interview met de krant Yedioth Ahronoth erover zei:

In certain senses, with all the pain that saying this entails, an abducted soldier, in contrast to a soldier who has been killed, is a national problem.” Asked whether he was referring to cases like Ron Arad (an Air Force navigator captured in 1986) and Nachshon Wachsman (an abducted soldier killed in 1994 in a failed rescue attempt), he replied “definitely, and not only.

Ook het geval Waxman zou niet op zichzelf staan, er zouden zich ook gevallen hebben voorgedaan met Hezbollah en in de campagne Cast Lead in 2009 in Gaza. Maar terug naar nu. Silverstein meldde op zijn blog een paar dagen geleden dat sergeant Guy Levy, die dreigde gevangen genomen te worden, door de eigen troepen was gedood. Silverstein heeft bronnen in Israel die hem vaker bijzonderheden over geheime zaken influisteren. Meestal kloppen die, alhoewel niet altijd. Silverstein schreef:

An Israeli report, which was censored by the IDF, says only that the attempt to capture the soldier failed. It says nothing about his fate. The expectation of anyone reading it would be that the soldier was freed. But he was not. In order to prevent the success of the operation, the IDF killed him. Nana reports that the IDF fired a tank shell into the building, which is the same way another captured soldier was killed by the IDF during Cast Lead.
I would presume that once the militant fled into the tunnel with his prisoner that the IDF destroyed the tunnel and entombed those within it, including the soldier. I would also presume that the IDF knows he is dead because they retrieved his body.

Over de gang van zaken na de gevangenneming van luitent Hadar Goldin schreef ik al. De manier waarop Israel te werk ging doet – in ieder geval bij mij – de sterke verdenking rijzen dat de commandanten ter plaatse geen moment de bedoeling hebben gehad om hun vermiste luitenant te redden, maar erop uit waren hem te doden samen met de mannen die hem hadden gepakt, en ongeacht de ´´collateral damage´´ die dat zou veroorzaken aan levens van burgers en gebouwen in Rafah. Ali Abunimah geeft op zijn blog nog een enkele andere aanwijzing. Daaronder is een ”tweet” van Attila Somfalvi, de militaire correspondent van Yediot Ahronot, die meldde dat die vrijdagmorgen over de militaire communicatiesystemen een aantal keren ´´Hannibal, Hannibal´´ werd geschreeuwd.
Al met al lijkt me, dat er voldoende reden is om Israels jongste slachtpartij in Rafah met andere ogen te bezien dan als een reddingsoperatie of iets dergelijks. Werk aan de winkel voor onderzoekscommissies zou ik zeggen (en voor wat Israel intern betreft, trouwens ook :voor de ´´ethici´´ die de morele codes hebben opgesteld van het Israëlische leger).