Wie in het Vlaamse Ieper niet meldt dat een straatnaambord onleesbaar is, riskeert een boete. Anders gezegd: Als iemand een onleesbaar bordje meldt, kan de gemeente in theorie al haar andere inwoners in één keer op de bon slingeren wegens het niet-melden. Gemeente Amsterdam ruikt kansen. Van de week werd er even tussen neus en lippen op het nieuws gemeld dat Amsterdam en Den Haag voortaan zelf boetes gaan innen. Komend jaar gaat dat in. Niemand die oplet, want wat maakt het uit of je een boete aan het CJIB (Centraal Justitieel Incassobureau) of aan de gemeente betaalt? Heel veel dus. Want het gaat leiden tot bizarre boetes, wildgroei en willekeur.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 05-07-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
ANALYSE - “Klijnsma heeft onze pensioenpotten aan Europa verraden! Al ons spaargeld verdwijnt binnenkort naar het buitenland, en dat in een proces van één dag!”
Met dit soort gejank wierpen de bloedhonden van GeenStijl zich daags na de Brexit op de voor hen kennelijk onbegrijpelijke Europese pensioenrchtlijn. Vele rechtse blogjes volgden. Maar ook het CDA voert een soortgelijke campagne, en de SP doet vrolijk mee. Veel van mijn linkse vrienden trappen erin en delen de klacht op de sociale media. Maar wat is er aan de hand?
De klachten zijn helder. Onze pensioenen worden aan Europa verkocht. In een dreigende richtlijn wordt bepaald dat onze pensioenen de markt opgegooid worden. Deze richtlijn, die zonder enige aankondiging uit de donkerste krochten van de EU werd opgeboerd, werd slinks op de dag dat iedereen vol was van Brexit naar de kamer gestuurd: binnen één dag beslissen aub, tekenen bij het kruisje.
De eurofiele makke schapen van VVD, PvdA, GroenLinks en D66, die stemden natuurlijk weer braaf voor. Maar CDA, PVV en SP komen als vanouds weer op voor uw belangen, en voeren nu campagne op de sociale media. Te laat natuurlijk, maar het is belangrijk dat u weet door wie u verraden wordt: er komen immers verkiezingen aan volgend jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
OPINIE - Het is niet de persóón Corbyn, maar de democratisering van Labour an sich die elites (in partij én media) zoveel walging en vrees inboezemt … betoogt David Graeber.
[T]hose who object most violently to the Labour leadership are precisely those who would lose the most personal power were it to be successful: sitting politicians and political commentators.
I am disgusted at the way May has been speaking. The EU nationals living in the UK came here legally and they have protected rights.
Brexit snoepje van de dag. Theresa May, de meest waarschijnlijke nieuwe premier van het vooralsnog Verenigd Koninkrijk, wil niet garanderen dat burgers van andere EU-landen in het VK mogen blijven, zolang ze niet zeker weet dat het omgekeerde ook geldt. Walgelijk, vindt Nigel Farage (die met een Duitse getrouwd is).
De aanslagen lijken gericht op sji’itische moslims.
Dit is het Sargasso-café van maandag 04-07-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
De aanstaande Brexit blijkt geen reden tot bezinning, eerder wijst alles er op dat Aasgierkapitalisten hun kans schoon zien. Een kans om in de politieke chaos de maatschappij verder te privatiseren.
In het (Engelstalige) opiniestuk van Howard Hodson in Guardian zijn de contouren zichtbaar. Conservatieve groeperingen en politici zien hun kans schoon om een ideologische neoliberale agenda door te drukken. George Osborne die de al zeer lage vennootschapsbelasting verder wil verlagen. Verschillende conservatieven die oproepen tot het afschaffen van regels die bedrijven dwarszitten (en toevallig wel gewone werknemers beschermen).
Blues Saraceno (dat schijnt zijn echte naam te zijn) is een hardrockende bluesgitarist uit Los Angeles. Hij maakte naam als sessiemuzikant, speelde in diverse bands en brengt af en toe een gruizig gestemd solo album uit.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.