Het spook van het ‘cultuurmarxisme’

RECENSIE - Afleidingsmanoeuvres uit de rechtse hoek.

‘Er waart een spook door het westen’ is de ondertitel van een bundel artikelen over ‘cultuurmarxisme’ onder redactie van Paul Cliteur, Jesper Jansen en Perry Pierik. Dat spook is een denkstroming die de westerse cultuur bedreigt, erger nog, overlevert aan totalitaire politieke ideologieën zoals de islam en het communisme. Het eigenaardige van ‘cultuurmarxisme’ is dat niemand zichzelf tot aanhanger van deze stroming rekent. De term wordt alleen gebruikt door tegenstanders van bepaalde opvattingen die mensen verdacht willen maken als leden van een gevaarlijke sectarische beweging. Een linkse beweging, ook wel als ‘kerk’ aangeduid, die ontmaskerd moet worden voordat het te laat is.

Volgens De Groene Amsterdammer gaat het hier om een ‘complottheorie voor paranoïde rechts’, De Volkskrant noemt ‘cultuurmarxisme’ een ‘holle term waar je alle kant mee op kunt’. Thierry Baudet vindt het echter ‘verplichte kost voor iedereen die zich zorgen maakt over de zelfhaat die ons land en onze beschaving te gronde richt’. Met deze en andere citaten opent het boek. Daarmee is de toon wel gezet en zou je het boek meteen ook wel weer kunnen sluiten. Maar het spook intrigeert me: wat beweegt mensen die tweehonderd jaar na de geboorte van de naamgever dat verdomde marxisme weer tevoorschijn halen als bedreiging voor onze beschaving, en waarom slaat dat juist nu aan in bepaalde kringen?

Van Gramsci tot Poetin

In Nederland is de historicus en filosoof Sid Lukkassen een woordvoerder van de nieuwe anti-marxisten. Hij legt in het boek omstandig uit dat het ‘cultuurmarxisme’ voortbouwt op de theorie van de Italiaanse marxist Gramsci, die sociaal-culturele onderwerpen in de revolutionaire strijd van het proletariaat wilde betrekken. Gramsci’s ideeën zijn in de jaren zestig van de vorige eeuw opgepikt door neomarxisten van de Frankfurter Schule. En die hadden weer invloed op de studentenbeweging en nieuwe linkse stromingen in die periode. Met de ‘culturele revolutie’ uit de tweede helft van de vorige eeuw is alle ellende begonnen. Lukkassen: ‘De cultuurstrijd van het westerse marxisme ontwortelde de vitale kiemen van gezinsbanden, morele normen, cultuurgoed – kortom alles waarmee de mens zich geestelijk staande houdt.’ De samenleving verzwakte door een ‘ontwortelde levenshouding: het hedonisme van massaconsumptie en seksuele bevrijding.’ En die zwakte wordt ‘genadeloos uitgebuit door bijvoorbeeld Poetin en Erdogan.’

Het is een bonte verzameling van denkrichtingen en verschijnselen die het spook van het ‘cultuurmarxisme’ heeft meegebracht: het feminisme, de LGTB-beweging, het antiracisme, de erkenning van het slavernijverleden, de identiteitspolitiek, de hulp aan vluchtelingen, en bovenal de ondoordachte tolerantie tegenover de islam. De auteurs van ‘Cultuurmarxisme’ proberen er een filosofische rode draad doorheen te weven, maar het overwegende beeld is toch simpel en nogal ordinair: een aanklacht tegen alles wat als politiek links beschouwd kan worden. Met de terugkerende beschuldiging dat links ideologisch blind is, zonder in te gaan op de ideologie die rechts drijft.

Tegen de emancipatie

De ideologische achtergronden van de kritiek op het ‘cultuurmarxisme’ worden duidelijk in het afwijzen van alle emancipatiebewegingen. Het rode draadje dat in verschillende bijdragen zichtbaar wordt is het verzet tegen het benoemen en erkennen van ongelijkheid en onderdrukking. Het slavernijverleden van Nederland zou door links en de anti-zwartepietenbeweging uitgebuit worden voor een soort omgekeerd racisme. Beschuldigingen aan het adres van de autochtone witte Nederlander zijn volkomen ten onrechte. Er is namelijk helemaal geen link tussen slavernij en het ontstaan en voortduren van het racisme, beweert Udo Kelderman, want overal zijn mensen in het verleden tot slaaf gemaakt en het gebeurt nog steeds. Een zelfde poging tot relativering van ongelijke verhoudingen zien we bij de kritiek op het feminisme. Feministen verspreiden gevaarlijke ideeën door alle mannen per definitie te betichten van machtsmisbruik en onderdrukking. Het is een vorm van totalitair denken dat de ideologie van Mao’s culturele revolutie, ‘de meest uitgesproken, extreme en exemplarische uiting van cultuurmarxisme’ nabij komt. En dat ook nog blind is voor de realiteit van de islam. Dat was in die beruchte Keulse Nieuwsjaarsnacht de belangrijkste bron van seksuele intimidatie, en niet de machocultuur, zoals de feministen beweren. Aldus Jesper Jansen in een bijdrage waarin hij op onnavolgbare wijze zowel het feminisme als de islam als strange bedfellows aan de kaak stelt.

Identiteitspolitiek

Het nieuwe type marxisme waar de auteurs van dit boek ons voor willen waarschuwen levert een zwart-wit beeld op van een samenleving die getekend wordt door nieuwe tegenstellingen tussen onderdrukkers en onderdrukten, vergelijkbaar met de klassieke tegenstelling tussen proletariaat en bourgeoisie. Die oude marxistische tegenstelling tussen arbeid en kapitaal heeft zijn waarde voor het ontketenen van een opstand inmiddels verloren, maar het oude model van de vijandige klassen kan nog wel dienen om diverse nieuwe groepen onderdrukten (identiteiten) in stelling te brengen tegenover hun onderdrukkers. Identiteitspolitiek is in feite bolsjewistische politiek in een nieuw jasje.

Nu zijn er meer critici van identiteitspolitiek die links op dat punt verwijten maken. We kennen de voorbeelden van overdreven bekommernis om de veiligheid van minderheden, zoals die op sommige Amerikaanse universiteiten wordt gepraktiseerd. Ze worden ook in dit boek door Maarten Boudry aan de kaak gesteld. Zoals elke beweging kennen ook minderhedenbewegingen onproductieve -en vaak zelfs averechts werkende- uitwassen. Maar de wereld gaat er niet aan ten onder, zoals je bij sommige van Boudry’s collega-auteurs zou moeten geloven.

Boudry en ook de Leidse filosoof Sebastien Valkenberg bekritiseren naar mijn mening wel terecht het politiek correcte denken, spreken en schrijven dat de solidariteit van links met zich emanciperende minderheidsgroepen met zich mee heeft gebracht. Alle goede bedoelingen hebben een cultuur gebaard waarin de vrijheid van denken, spreken en zich uiten voortdurend onder spanning staat. Met als gevolg zelfcensuur en een taalpolitie die ons regelmatig op de bon slingert. Valkenberg noemt het nogal vergezocht een ‘bijwerking’ van het medicijn ‘cultuurmarxisme’ dat – zoals hij veronderstelt dat links denkt- onze zieke maatschappij zou moeten genezen.

Een valse kaart

Los van de kritiek op overdreven pc-denken is het ‘cultuurmarxisme’, als ik op deze bundel moet afgaan, toch vooral een poging om de ‘linkse kerk’ af te breken. En links biedt daarvoor helaas zelf de gelegenheid. Terwijl het kapitalisme sterker werd, de ongelijkheid toenam, de rijken rijker en de armen armer werden, heeft links de anti-kapitalistische beweging decennia lang verwaarloosd. Zo langzamerhand wordt het duidelijk wat daar de gevolgen van zijn. Nu de kritiek op het kapitalisme groeit, en er voorzichtig weer wordt gesproken over maatregelen tegen verdere verrijking van kapitaalkrachtige minderheden en voor herstel van een meer rechtvaardige welvaartsverdeling, zet rechts de tegenaanval in. En die aanval wordt niet voor niets gericht op het culturele profiel dat links zich, bij verwaarlozing van het economische, heeft aangemeten sinds Kok, Blair en Schröder zich hebben bekeerd tot het neoliberalisme. Met al dat politiek correcte gedoe over diversiteit en de multiculturele samenleving doet links een aanslag op je denken en je vrijheid, luidt het verwijt. Het gaat om niets minder dan de wedergeboorte van een totalitaire cultuur. Dat is de boodschap achter het spook van het ‘cultuurmarxisme’. Het is een valse boodschap die afleidt van de werkelijke gevaren die het hedendaagse, volledig uit de hand gelopen kapitalisme met zich meebrengt, en die nu eindelijk voor steeds meer mensen zichtbaar zijn geworden. Niet links, maar rechts trekt juist nu de culturele kaart om te voorkomen dat we het weer eens over economie, verdeling van de welvaart, sociale zekerheid, arbeidsomstandigheden en werktijden gaan hebben. Daarom zou ik zeggen: negeer dat ‘cultuurmarxisme’ maar, het houdt je af van zaken die er echt toe doen.

Paul Cliteur, Jesper Jansen, Perry Pierik (red.), Cultuurmarxisme; er waart een spook door het Westen. Uitgeverij Aspekt, 305p., € 18,95

Reacties (59)

#1 analist

Maar het spook intrigeert me: wat beweegt mensen die tweehonderd jaar na de geboorte van de naamgever dat verdomde marxisme weer tevoorschijn halen als bedreiging voor onze beschaving

kort door de bocht aangezien er 200 jaar later ook serieuze academici zijn die zich (neo)marxistisch noemen. het socialisme in brede zin was *de* politieke innovatie van de 20e eeuw.

ik denk dat je de anti-marxisten kan zien als de anti-bosjewieken van de jaren ’20 en ’30. die waren vooral tegen de “aziatische” afkomst van de sovjet-communisten, niet zozeer tegen de “socialisering van de productiemiddelen”

  • Volgende discussie
#2 Bismarck

Lukkassen: ‘De cultuurstrijd van het westerse marxisme ontwortelde de vitale kiemen van gezinsbanden, morele normen, cultuurgoed – kortom alles waarmee de mens zich geestelijk staande houdt.’ De samenleving verzwakte door een ‘ontwortelde levenshouding: het hedonisme van massaconsumptie en seksuele bevrijding.’

Stel je kijkt er zo tegenaan, dan heeft het cultuurmarxisme een aanhang van grofweg 90-95% van de bevolking (eigenlijk alles behalve de kleine conservatief-christelijke partijtjes), want zoals seksuele bevrijding door grofweg alle linkse (en een deel van de rechtse) partijen wordt omarmd, wordt massaconsumptie niet alleen omarmd, maar zelfs als ultiem doel gezien door vrijwel alle rechtse partijen (inclusief PVV en FvD, de partijen die zichzelf een beetje zien als de kruisridders tegen cultuurmarxisme). Zo bezien is de VVD zelfs de belangrijkste cultuurmarxistische partij, waarmee eigenlijk wel duidelijk wordt dat de benaming erg ongelukkig is.

“Identiteitspolitiek is in feite bolsjewistische politiek in een nieuw jasje.”
In Nederland kennen we identiteitspolitiek toch vooral als een rechts fenomeen, de boze witman die bang is om zijn bevoorrechte positie kwijt te raken en zich daarom beroept op zijn identiteit als oorspronkelijke hardwerkende Nederlander die zich als een vreemdeling/minderheid in eigen land ziet en op grond daarvan extra bescherming en voorkeursbehandeling verdient.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#3 esgigt

Het artikel gelezen hebbend en de term in het verleden uitgebreid toegepast en misbruikt hebben gezien, lijkt de slotzin van het artikel mij het meeste wijsheid uit te stralen : “Daarom zou ik zeggen: negeer dat ‘cultuurmarxisme’ maar, het houdt je af van zaken die er echt toe doen.”

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#4 Bookie

Dat niemand zich cultuurmarxist noemt is geen argument. Niemand noemt zich neoliberaal, maar toch is het het ingeburgerd begrip van links om alles wat rechts is te framen.
In dat opzicht derhalve een tegenhanger.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#5 Joop

Aardig bedacht. Het cultuurmarxisme is een poging van rechts om de aandacht af te leiden van groeiende inkomensverschillen en vooral de kapitaalkrachtigen die minder financieel solidair zijn. Daarom wordt de kaart getrokken, afleiding.

Eigenlijk een complottheorie in een notendop. Ik denk dat rechts, vanouds reactionair genoemd, meer reageert op zaken die voor velen uit de hand zijn gelopen: positieve discriminatie op werkvloer zorgt niet altijd voor beste mensen op juiste plaatsen, anti-racisme is belangrijke oorzaak omvangrijke misbruikzaak Rotherham, en de multiculturele samenleving heeft zo z’n nadelen met een parallelle cultuur in achterstandswijken, denk aan banlieus in Parijs.

Alles wordt bedekt met mantel der liefde, incidenten, communicatiedeskundigen (alsjeblieft leer een normaal vak). Allemaal buitenkant, zeer rationeel, geen bezieling meer.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#6 Sjofel

@4: alleen een tegenhanger, zoals @2 fijntjes duidelijk maakt, dat volstrekt inhoudsloos is.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#7 Bookie

@6 Dat geldt voor beide begrippen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#8 Joop

@6.

Zo fijntjes is dat niet hoor. Je hebt bevolking en je hebt politieke partijen. Om dat alleen op massaconsumptie en seksuele vrijheid te beoordelen is mager. Volgens mij is het niet meer dan een stempel of etiket opdrukken, en dat ga je aanvallen. Hoe heet zo n drogreden ook alweer?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#9 Le Redoutable

Cultuurmarxisme is een beetje vreemde term, maar het slaat natuurlijk op doorgeslagen identiteitspolitiek en politieke correctheid. Het gezeur om het zwarte Piet is daarvan natuurlijk een ultiem voorbeeld. Onzinniger kan het bijna niet dan dat men zich serieus identificeert met een sprookjesfiguur, alhoewel links telkens hard zijn best doet om dat te overtreffen en zich nog belachelijker te maken. Overigens weet links deze filosofie, ondanks een electorale minderheid toch aardig aan de maatschappij op te dringen. Driftig worden labels uit kleding geknipt, stroopwafel zwarte pieten verzonnen en paaseitjes omgedoopt in verstopeitjes.

Bijna hilarisch is het dat de auteur het heeft het over het Spook van het Cultuurmarxisme en dan zelf met het Neoliberalisme aan komt zetten. En “sprookje” aan proberen aan te tonen met een ander complot, veel effectiever kan je niet een gat slaan in je eigen betoog.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#10 Joop

Dat neoliberalisme interesseert mij niet zoveel , daar zit een kern van waarheid in. Je hebt economisch liberaal en de sociale variant. De eerste soort is doorgeslagen, evenals de tweede.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#11 Bismarck

Ik heb trouwens gewoon een echt stukje cultuurmarxisme voor het volk (moet Joop toch ook aanspreken) ontdekt. Pure indoctrinatie!

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#12 analist

@9: Cultuurmarxisme is een beetje vreemde term, maar het slaat natuurlijk op doorgeslagen identiteitspolitiek en politieke correctheid.

waarom linken aan “marxisme”? ik denk dat in onze tijd Marx de rechten voor transgenders en ophef over Zwarte Piet ook “onbelangrijk gezeur” had gevonden. hij was niet vies van antisemitische en racistische opvattingen, bijvoorbeeld.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#13 Jos van Dijk

@9: Het spook komt van de auteurs van het boek. Heb ik niet verzonnen.

Maar de vergelijking van cultuurmarxisme met neoliberalisme als twee spoken die tegen elkaar op kunnen bieden gaat me echt te ver. In de politieke economie is neoliberalisme een algemeen aanvaarde theoretische stroming met onderscheidende kenmerken en geestelijke vaders van naam en faam. Het ‘cultuurmarxisme’ is daarmee vergeleken nog niet veel verder gekomen dan een verzameling obscure denkbeelden van paranoïde alt right propagandisten.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#14 Lutine

@4

Cultuurmarxisten en neoliberalen hebben elkaar nodig om te kunnen bestaan. In werkelijkheid kom je beiden nooit tegen. Het is de wijze waarop links en rechts elkaar bejegenen. Want ideologie heeft altijd een tegen-ideologie nodig om zich tegen af te kunnen zetten. Kennelijk heeft een ideologie van zichzelf te weinig inhoud denk ik dan.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#15 Lutine

@10

Neoliberalisme is de gedachte dat de markt gelijk heeft. Maar het omgekeerde (planeconomie) wil zelfs de SP niet meer. Zo kan je ook weer een redenering optuigen dat alle partijen neoliberaal zijn. Net zoals iemand in de reacties vrijwel de gehele bevolking cultuurmarxisten noemt.

Afijn, zo is iedereen elkaar aan het framen in een ideologische verdwazing. Maar noch links, noch ultra rechts doet er toe in de praktijk. Het midden regeert.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#16 Prediker

Cultuurmarxisme is een beetje vreemde term, maar het slaat natuurlijk op doorgeslagen identiteitspolitiek en politieke correctheid.

@9 Dat is slechts één cluster aan scherp gestemde manifestaties van wat rabiaat chauvinistisch rechts onder ‘cultuurmarxisme’ verstaat.

Het is een paraplubegrip waar de counterculture van de jaren zestig en zeventig ondervalt, inclusief vrije liefde; de studentenrevolte van ’68; de marxistische studentenbeweging van de jaren zeventig; de tweede en derde feministische golf; LGBT-etc. emancipatie; de Black Power beweging

– kortom: alles wat zich keerde tegen de patriarchale burgermaatschappij van de jaren vijftig en daarvoor, waarin blanke mannen vanzelfsprekend de scepter zwaaiden in huis, op het werk, in de politiek en in de wereld en daar ook eerbied voor hun onaantastbare gezag aan ontleenden.

Volgens figuren als Lukkassen en Jordan Peterson vormt dat een natuurlijke orde en tevens de bakermat van de beschaving.

Achter het verwijt van een omspannende aanval op de Westerse beschaving door ‘cultuurmarxisme’ door allerlei rancuneuze emancipatiebewegingen, Westenhatende cryptobolsjewisten en postmoderne fopwetenschappers steekt eigenlijk de angst dat de eigen (voorheen vanzelfsprekende) bevoorrechting en identiteit ter discussie gesteld wordt en steeds meer op de helling komt.

En daar geeft men dan Horkheimer en Adorno de schuld van. Hetgeen wel grappig is, want rabiate chauvinisten zouden zich moeten kunnen vinden in de kritiek van Adorno op de smaakloze eenheidsworst die de consumptiemaatschappij oplevert op het gebied van de kunsten.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#17 beugwant

@16: “zouden zich moeten”, ja. Maar je hoeft echt geen rabiate chauvinist te zijn om niet door die Dialektik der Aufklärung heen te kunnen komen.

Iets anders: valt het Tweede Vaticaans Concilie ook onder het cultureel marxisme?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#18 Jos van Dijk

@16:

de angst dat de eigen (voorheen vanzelfsprekende) bevoorrechting en identiteit ter discussie gesteld wordt en steeds meer op de helling komt

Precies. Dank voor deze aanvulling.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#19 Prediker

Iets anders: valt het Tweede Vaticaans Concilie ook onder het cultureel marxisme?

@17 Ja, natuurlijk. De invloed van het culturele marxisme waaierde overal uit. Ook in de kerk. Noem het de tijdgeest.

Gelukkig hebben Paus Johannes Paulus en zijn opvolger Benedictus (Papa Ratzi) die weg-met-ons-theologie vakkundig de nek omgedraaid.

Dialektik der Aufklärung is leuk om in te grasduinen, er zitten vaak rake observaties in de Aantekeningen, zoals dat fascistische potentaten zich graag met grote honden omringen.

When captains of industry and fas­cist leaders have animals around them, they are not domestic poodles but Great Danes
and lion cubs. They are there to add spice to power through the terror they inspire.

So blind is the murderous fascist colossus in face of nature that
he conceives of animals only as means of humiliating humans.

Nietzsche’s unjust accusation of Schopenhauer and Voltaire, that they “knew how to disguise [their] hatred of certain men and things as pity toward animals,” applies truly to the fascist butcher.

The precondition of the fascists’ pious love of animals, nature, and children is the lust of the hunter.

The idle stroking of children’s hair and animal pelts signifies: this hand can destroy. It tenderly fondles one victim before felling the other, and its choice has nothing to do with the victim’s guilt.

The caress inti­mates that all are the same before power,
that they have no being in them­selves. For domination’s bloody
purposes the creature is only material. Thus the Führer flaunts his concern for innocents, who are plucked out without merit as others are killed without desert. Nature is filth. Only the devious strength which survives is in the right.

De Duitse dogs van Rijkskanselier Otto von Bismarck waren befaamd. Stukje pr naar het volk toe, ongetwijfeld. De nazi’s namen dergelijke iconografie graag over.

Maar ook Vladimir Putin laat zich graag fotograferen terwijl ‘ie honden knuffelt, en dan is er nog een fotoreeks waarin ‘ie zichtbaar geniet terwijl ‘ie Angela Merkel intimideert met zijn forse hond, die speciaal voor dit doel de ontvangstruimte is binnengelaten.

Het knuffelen met honden en kinderen voor de foto is inmiddels een stereotype dat geassocieerd wordt met autocraten; die willen daarmee graag gezien worden als vaderlijk en benaderbaar, en gemotiveerd door bekommernis om het volk en vooral de weerlozen en allerkleinsten.

Maar zoals Horkheimer/Adorno zeggen: die huisdieren en kinderen zijn voor de autocraat niet meer dan vlees: hij kan het aaien, maar hij behoudt zich ook het recht voor het te braden.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#20 Lennart

“ik denk dat je de anti-marxisten kan zien als de anti-bosjewieken van de jaren ’20 en ’30.””

Dat is helemaal correct. Het is alleen zo jammer dat er meteen weer “Godwin” gekrijst wordt zodra je dat doet.

Nou ja, en hetzelfde gebeurt als je fijntjes opmerkt, dat ook in de jaren ’30 politici gebruikt maakten van een vergelijkbare complottheorie, namelijk het Cultuurbolsjewisme …

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#21 Kacebee

@16:

Volgens figuren als Lukkassen en Jordan Peterson vormt dat een natuurlijke orde en tevens de bakermat van de beschaving.

Daar is feitelijk weinig tegenin te brengen, reden om de brengers van dit “nieuws” voor rotte vis uit te maken (en liever nog een kopje kleiner te maken, maar dit is de Sowjetunie niet).

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#22 Lennart

@21:
Er valt een heleboel tegenin te brengen. De meeste menselijke vooruitgang is nu juist geboekt door mensen die die “natuurlijk orde” niet accepteerden.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#23 Kacebee

@22: Welke vooruitgang is geboekt door het niet-accepteren van welke “natuurlijke orde”? Geef daar eens een aantal voorbeelden van, als dat de regel was.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#24 analist

@23: dat vrijwel iedereen kan lezen en schrijven bijvoorbeeld..

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#25 Joop

@24.

Analfabetisme relatief vrij hoog in Nederland.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#26 analist

@25: niet relatief aan 200 jaar geleden

alleen de meest doorgewinterde reactionaire conservatief zou beweren dat de progressieve beweging – van de liberalen eind 18e eeuw tot SJW nu – helemaal niks hebben toegevoegd aan de welvaart en welzijn van de bevolking

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#27 Kacebee

@26: Of we de SJW’ers van nu moeten eren voor het bevorderen van welvaart en welzijn staat nog te bezien. Bij het liberalisme ligt dat anders (“liberalisme heeft als uitgangspunt zo veel mogelijk vrijheid van het individu zolang hij de vrijheid van anderen niet beperkt”), maar je moet je wel realiseren dat die beweging is opgekomen en heeft gefunctioneerd in het kader van een door mannen gedomineerde samenleving. Het liberalisme wordt nu juist ondermijnd door het moederen over groepen die zogenaamd door het ‘patriarchaat’ zouden worden onderdrukt, en waarvoor individuele vrijheden moeten wijken. Dit contraproductieve denken lijkt meer op de Culturele Revolutie dan op de maatschappij die ons heeft gebracht waar we nu staan.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#28 KJH

Er zijn hele goede definities gegeven, ook met redenen omkleed, wat een ‘cultuurmarxist’ inhoudt. Het feit dat er geen goeroe of hogepriester van is, en dat mensen geen contributie betalen en een lijfblad ontvangen, betekent nog niet dat het niet bestaat. Of het ook zo schadelijk is als voorgewend, weet ik niet, maar ik vermoed van niet. Ergerlijk is het zeker wel.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#29 Lennart

@23: Welke niet ? Je kan helemaal teruggaan naar Solon in Athene voor een goed voorbeeld. Iets dichter bij huis hadden we een akkefietje dat we de 80-jarige oorlog noemen. En iets minder lang geleden waren er mensen die de slavernij afschaften, vakbonden oprichten, mensen stemrecht gaven, etc. etc. etc …

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#30 Lennart

@27:
” Het liberalisme wordt nu juist ondermijnd door het moederen over groepen die zogenaamd door het ‘patriarchaat’ zouden worden onderdrukt, en waarvoor individuele vrijheden moeten wijken”

Maar wie doen dat dan precies ? Wie zijn die verschrikkelijk gutmenschen, die erop uit zijn om onze individuele vrijheden in te perken ? Ik zie wel mensen die dat willen, maar die zijn juist allemaal rechts.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#31 Lennart

@28:
Geef dan eens zo’n definitie ? Wat is cultuurmarxisme precies, volgens jou ?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#32 Niels Kolman

Beste Jos van Dijk, u negeert het cultuur-marxisme allerminst, maar danst er in uw artikel juist vrolijk mee mee. De taal – een van de belangrijkste onderdelen van de cultuur – wordt willens en wetens veranderd door de cultuur-marxistische activisten. Wat is een witte Nederlander? Ik heb op school geleerd dat dit blanke Nederlander hoort te zijn. Alwaar de marxisten van het eerste uur slechts de economie maakbaar achtten, zijn het de cultuur-marxisten van vandaag die zelfs pro-actief de cultuur maakbaar achten. Dit is gewoon gaande. Net alsof cultuur te dicteren valt. En er zijn meer voorbeelden te noemen. In de trein ben ik opeens een reiziger en geen dame of meneer meer. Dit is gewoon een agressieve activistische aanval op mijn cultuurtraditie. Deze werkt juist vervreemding in de hand. En ironisch genoeg pretendeerden de originele marxisten juist te willen strijden tegen vervreemding.

Geen natuurlijke evolutie van de taal dus, maar het technocratisch manipuleren en veranderen van woorden en begrippen.
‘The weaponization of culture’.

Hoezo moeten we dat negeren? Er moet juist een strikte scheiding komen tussen cultuur en politiek. Iedereen die cultuur als wapen gebruikt, is in mijn woordenboek een cultuur-marxist. Het deugt niet en moet te allen tijde bestreden worden.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#33 Arduenn

Cultuurmarxisme? Weer zo’n buzzwoord van die Alt-Nazis. Past in het rijtje snowflake, SJW, MSM en witte genocide. Laat maar lekker gaan. Straks hebben ze zoveel van die zwarteschaapwoorden, dat niemand er meer een fuck om geeft.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#34 Inkwith Barubador

Cultuurmarxisme is een complottheorie waarmee je alle kanten uit kunt. Zo ongeveer iedereen die je niet aanstaat kan eronder geschaard worden.

Wat ik ook zo opvallend vind, is dat cultuurmarxisten altijd “onze” westerse cultuur willen afbreken en in het verderf willen storten. Een reden of moetief daarvoor wordt nooit gegeven. Blijkbaar zijn die mensen gewoon kwaadaardig, zonder reden.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#35 KJH

@31: In essentie, datgene wat begonnen is door Mao (in zijn ‘culturele revolutie’): de proletarisering (en dus gelijkschakeling) van alles wat niet gelijkgeschakeld kon worden door alle mensen hun productiemiddelen en geld te ontnemen: hun geschiedenis, intellectuele ontwikkeling en cultuur.

https://www.nrc.nl/nieuws/2017/09/05/er-waart-een-cultuurmarxistisch-spook-door-ons-diversiteitsdebat-12834268-a1572226

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#36 Lethe

@32:

Ha! Eindelijk iemand in het wild gevonden om een al lang prangende vraag aan te stellen.

U zegt:” In de trein ben ik opeens een reiziger en geen dame of meneer meer. Dit is gewoon een agressieve activistische aanval op mijn cultuurtraditie.”

Aangenomen dat u inderdaad een reiziger in de trein bent, waarom heeft u de ervaring van een aanval als er een poging gedaan wordt om “iedereen” te betrekken en aangesproken te voelen als het een mededeling betreft voor de (trein) reizigers?
Het kost u niets, nogmaals aangenomen dat u in dat geval een (trein) reiziger bent en anderen voelen zich gehoord. Win-win zou ik zeggen en toch gaat er iets mis. Wat is dat dan?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#37 Lennart

@35:
Ehm … Mao is allang dood, en er is echt niemand tegenwoordig die voor iets als zijn culturele revolutie pleit, zelfs niet in China. Wat je hier heel duidelijk laat zien is dat “cultuurmarxisme” inderdaad gewoon een populistische complottheorie is, die niets meer met de werkelijkheid te maken heeft.

Maar goed, ik ga je het voordeel van de twijfel geven. Wie hangen er in Nederland allemaal dat “cultuurmarxisme” aan, volgens jou ? En waaruit zou dat blijken ?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#38 Arduenn

Wat @34 zegt.

Cultuurmarxisme is een complottheorie waarmee je alle kanten uit kunt.

Zo beschrijft onderstaande cartoon het cultuurmarxisme als een megacomplot van joden, aziaten, mexicanen en zwarten tegen de Amerikaanse cultuur.

https://dailystormer.name/wp-content/uploads/2018/07/1530551551871.jpg

Context: http://thehill.com/homenews/house/395176-ron-paul-tweets-racist-cartoon-faces-backlash

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#39 Jos van Dijk

@32:

een agressieve activistische aanval op mijn cultuurtraditie

Da’s nogal sterk uitgedrukt voor een wijziging in het taalgebruik van de NS. Misschien wordt jouw cultuurtraditie door anderen wat minder zwaar genomen?

Die ’taalstrijd’ is ook niet van vandaag of gisteren. De taal verandert voortdurend en er zijn altijd mensen die daar aanstoot aan nemen. De meerderheid went er aan.

Iedereen die cultuur als wapen gebruikt, is in mijn woordenboek een cultuur-marxist.

Meen je dat? De meest opvallende ‘cultuurridders’ zijn volgens mij Baudet en Wilders c.s., die zich dat etiket denk ik niet willen laten opplakken. Maar juist zij schermen wel met een achterhaalde cultuur om diversiteit en pluralisme te bestrijden.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#40 Mario

@20

Dan pak je gewoon Mike Godwin zelf er even bij. Om te citeren:

“By all means, compare these shitheads to Nazis. Again and again. I’m with you.”

bron:
https://twitter.com/sfmnemonic/status/896884949634232320

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#41 beugwant

@40: Ik zie dat Godwin intussen ook een Tweede Wet heeft geformuleerd. Die mag van mij ook wel wat aandacht.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#42 Arduenn

@40 – Die ga ik inlijsten.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#43 KJH

@37:

Mao is allang dood

Ja, en Hitler ook. En Caesar ook. En toch hebben we nog steeds snelwegen en een bepaalde manier van rechtspreken.

Wie hangen er in Nederland allemaal dat “cultuurmarxisme” aan, volgens jou ? En waaruit zou dat blijken ?

Nou ja, er is laatst nog een oproep tegen het CPNB ondertekend door een stuk of wat schrijvers, omdat het boekenweekgeschenk zou worden geschreven door een man…

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#44 majava

@0:

…, maar het overwegende beeld is toch simpel en nogal ordinair: een aanklacht tegen alles wat als politiek links beschouwd kan worden. Met de terugkerende beschuldiging dat links ideologisch blind is, zonder in te gaan op de ideologie die rechts drijft.

Maar dat is toch precies de ideologie die rechts drijft?! De simpele haat of toch tenminste de hekel aan links. Niks anders. Rechts is bijvoorbeeld niet meer liberaal. Conservatief vind je nu ook bij links terug. Pro-business is gewoon het midden en ga maar door zo.

Links is niet ‘ideologisch blind’, maar wel ideologisch leeg. Als ik zie naar wat men dan als cultuurmarxisme ziet, dan is dat, zoals al opgemerkt, het een bonte verzameling van mensen aan alle kanten van het politieke spectrum en niet links. Werkelijk politiek links zou zichzelf maar eens opnieuw moeten uitvinden, want het antwoord op de haat is hopeloos laat.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#45 Hans Custers

Als ik het allemaal nog een nalees lijkt cultuurmarxisme me vooral het nieuwe woord dat alt-rechts in wil voeren voor empathie.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#46 beugwant

@43: … en tegelijkertijd het Boekenweekthema ‘De moeder de vrouw’ is.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#47 Joop

Cultuurmarxisme is wat het gevolg is van de marxistische leerstoelen op de universiteiten uit de jaren zestig en zeventig. En wat uitmondde in cultuurrelativisme en multiculturele experimenten (grenzen open, laat iedereen maar naar ons toe komen). Alles moet gelijk worden. En anti-racisme en Anti-Discriminatie werden dogma’s, zoals we telkens zien bij opsporing verzocht en Rotherham, zwarte piet, slavernijverleden, etc.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#48 KJH

@46: En dan?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#49 majava

@47: net als #0 en wat ik in andere reacties kan lezen, komen we niet verder dan een verzameling van groepjes mensen. Wat jij noemde, plus de NS, een handjevol schrijvers, feministen natuurlijk en weetikveel nog. Ik lees nog altijd geen echte definitie. Al helemaal niet van KJH.

Ik ga toch echt denken dat dat gewoon niet lukt, omdat het inderdaad slechts een opsomming is van waar hatend rechts een hekel aan heeft en cultuur + Marx zijn ook vieze woorden, dus hop! we hebben een nieuw haatwoordje.

Maar als iemand werkelijk gelooft dat ze bestaan, die cultuurmarxisten, hoe gaat het dan als je pro-Piet bent maar wel feminist? Moeten alle vinkjes aan, of is één voldoende?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#50 Joop

@49.

Ik geef geen definitie, wel beter dan ‘wat rechts haat’. Het is hoofdzakelijk de overdreven vormen van de erfenis uit de jaren zestig van hun mars door de burelen, en wat daar de gevolgen van zijn. Dat is legio. Zoals de maakbaarheid van de mens, je bent druk en huppekee , het zal wel ADHD zijn, gelukkig krijg je hulp van de GGZ. En meer van die gestoorde dingen.

Feminisme is weinig mis mee, het kan doorschieten in de vorm van vrouwen functies geven omdat ze vrouw zijn. Trouwens in NRC stond dat Femke BM Amsterdam is geworden, omdat de overleden voorganger niet te overtreffen is, en dan een vrouw neerzetten, want die kan je makkelijker de schuld geven van minder bestuurlijke kwaliteiten en ervaring.

Verder zie je bij de oude arbeiderspartijen dat ze weinig meer doen voor de arbeider, alleen minderheden, klimaat, en allemaal dingen waar de harde werkers minder mee hebben. Ook al is dat rechtse propaganda , het geeft wel aan dat de laatste verkiezingen een grote nederlaag waren voor linkse partijen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#51 majava

@50: met die reactie kan ik echt helemaal niks, behalve erover zeggen dat je flink verstoord wereld(Nederland)beeld hebt en dat reageren daarop teveel off-topic zou gaan.

Vooruit, op die laatste alinea dan. Een paar dingen.
1. de arbeider bestaat niet meer. In elk geval niet meer de groep mensen die zich als zodanig identificeert.
2. harde werkers zitten ook in alle lagen van de bevolking en om die reden is ‘klimaat’ en ‘minderheden’ (wat eigenlijk een werkende democratie waar de meerderheid beslissingen mag nemen en de minderheid beschermd wordt tegen het afnemen van rechten moet zijn) is daarom ook belangrijk voor genoeg verschillende mensen.
3. maar partijen die van oudsher wel konden rekenen op steun van die oude arbeiders, moeten nu uit andere vaatjes tappen. En ze zijn zoekende. Dat is de reden waarom ze verliezen. #0 en wat andere reaguurders hebben het al aangegeven en ik denk zelf dat politiek links weer eens echt iets oppakt dat verbindt. Ik denk zelf dat anti- consumentisme (consumerism) dat kan zijn. Verbonden daar aan zitten genoeg thema’s, inclusief economisch waar je een dijk van een partijprogramma mee kan maken.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#52 Joop

Is niet erg Majava, blijf maar in je eigen wereld. Ik hoef geen gelijk te krijgen, en je gaat maar lekker afreageren op andere reageerders.

Flink verstoord wereldbeeld. Hahahaha.

Je diskwalificeert jezelf.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#53 majava

@52: ik dacht toch echt dat er genoeg in #51 stond dat gewoon een reactie was op wat je schreef (en weer een reactie zou kunnen genereren . En nu dit? “Hahaha”

Ben je hier misschien voornamelijk om jouw (beetje verward) punt proberen te maken en dat te blijven herhalen? Vingertjes in de oren? Niet zo constructief, Joop. Wellicht ben jij geen mens van oplossingen.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#54 Joop

@53.

Geen behoefte aan gesprek met jou, Majava.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#55 Lennart

@47:
“Cultuurmarxisme is wat het gevolg is van de marxistische leerstoelen op de universiteiten uit de jaren zestig en zeventig. En wat uitmondde in cultuurrelativisme en multiculturele experimenten (grenzen open, laat iedereen maar naar ons toe komen). Alles moet gelijk worden. En anti-racisme en Anti-Discriminatie werden dogma’s, zoals we telkens zien bij opsporing verzocht en Rotherham, zwarte piet, slavernijverleden, etc.”

Dus cultuurmarxisme is eigenlijk gewoon een synoniem voor de aloude, klassiek liberale kernwaarden ? Want dat is wat je hier beschrijft: het zou vooral gaan over al die mensen die in de jaren ’60 streden voor gelijke rechten voor minderheden en homesexuelen, en tegen de dogmatische invloed van het Christendom.

Misschien wordt het eens tijd dat je eens gaat uitleggen wat er zo verschrikkelijk is aan die kernwaarden … waarom lijkt het je zo rampzalig als iedere Nederlander ongeveer gelijke kansen krijgt om wat van zijn leven te maken ?

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#56 Joop

@55.

Nee hoor, dat beschrijf ik niet, dat vul jij voor mij in.

Het gaat mij om de excessen. Die we nu meemaken. Want het is kennelijk nog niet genoeg met gelijke rechten voor minderheden.

Mensen zullen nooit gelijk worden want aangeboren intelligentie, of niet, afwijkingen, diversiteit. Net zoals met man en vrouw.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#57 Lethe

@56
Kan en wil je nu eens echt uitwijden over dit onderwerp?
Ik begrijp namelijk totaal niet wat je bedoelt met “excessen”.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#58 Spam

@57 dat lijkt me niet zo moeilijk. Excessen zijn als een buitenlander, vrouw, homo, moslim of neger iets krijgt wat Joop ook wel zou willen hebben of iets zegt of doet waar Joop zch aan stoort. Ook onder excessen valt het als een witte, hetero man een van de eerdergenoemde excessen verdedigt.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#59 Lennart

Nou, wat ik ervan maak is gebaseerd op jouw woorden. Jij zet je af tegen anti-racisten en mensen die discriminatie bestrijden. Dit zijn mensen, die opkomen voor de klassieke liberale waarden. Volgens mij kan dat niet anders betekenen dat jij die waarden niet wilt.

Maar ik kan me vergissen, natuurlijk. Kan jij me uitleggen hoe racisme gaat verdwijnen als er niemand is die zich over racisme uitspreekt ?

  • Vorige discussie