ELDERS - Deze week vanuit Latijns-Amerika: journalisten kwijlen de kolommen vol over Snowdenjacht en vergeten de inhoud, Brazilianen kunnen ook scheidsrechtermoorden en aardige analyse van de tweets die demonstranten in Brazilië de wereld insturen.
Sinds Latijns-Amerikaanse landen – inmiddels zes stuks – zich mengen in de discussie over waar klokkenluider Snowden asiel kan en mag en misschien wel zal aanvragen kan deze rubriek ook schaamteloos meehijgen in de jacht op de held/verrader/anderszins. Of nouja, schaamteloos.. De hoeveelheid verhalen over “Where Is Snowden“, is Greenwald wel een echte journalist (alsof dat ertoe doet) moeten we hem niet in het gevang gooien (uitstekende reactie van Greenwald hier) en meer onzinnige vragen staat natuurlijk in schandelijke proportie tot de wél inhoudelijke stukken, zoals de analyse van de Boston Review over (Amerikaanse) democratie, media en klokkenluiders. Met daarin de mooie Rawls-quote:
In a democratic society, each citizen is responsible for his interpretation of the principles of justice and his conduct in light of them. . . . The final court of appeal is not the court, nor the executive, nor the legislature, but the electorate as a whole. The civilly disobedient appeal in a special way to this body.
Een productie over uitleveringsverdragen van The Guardian is nog wel het vermelden waard, meer vanwege de vorm dan de inhoud, hoewel het overzicht van alle verdragen interessant is.
De protesten in Brazilië duren net als het Snowdenverhaal onverminderd voort. Dilma heeft ondertussen een plan aangekondigd om 10.000 extra artsen in te zetten in gebieden die weinig toegang tot gezondheidszorg hebben. Bij Microsoft’s onderzoeksblog “FuseLabs” een aardige blogpost met analyse van sociale media tijdens de Braziliaanse demonstraties.
Tot slot geweld tegen voetbalscheidsrechters. Dat passie voor voetbal in het land van de samba springlevend is, was bekend – maar deze week kwam die Braziliaanse passie tot uiting in een minder vrolijk en zelfs macaber incident. Nadat een speler in een klein noordelijk stadje weigerde het veld te verlaten na een rode kaart, besloot de arbiter hem namelijk neer te steken. Juist.. De speler overleed onderweg naar het ziekenhuis. Maar terwijl de ambulance van het stadion vertrok, wilde het publiek ook nog bloed zien. Het dook als een dolle menigte op de scheidsrechter, die werd gestenigd en letterlijk in stukken gescheurd. Football war, indeed..
Reacties (5)
In plaats van blase te zijn en je te ergeren over slechte journalistiek is het interessanter om zelf goede journalistiek te bedrijven. En nee, het kritiseren van anderen hoort daar niet bij.
Wat bloedwraak (de scheidsrechter werd vermoord door de familie van de door hem vermoorde voetballer) nou te maken heeft met passie voor voetbal?
En Dilma heeft een onderzoek aangekondigt naar Amerikaanse afluisterpraktijken in Brazilie. En je kunt er van uitgaan dat dat serieus bedoeld is, want daar kun je in Brazilie (waar Amerikanen allesbehalve geliefd zijn) puntjes mee scoren.
Het is op zich trouwens wel vrij goed nieuws dat de VN, weliswaar zo onopvallend en in zwakste bewoordingen mogelijk, de landen heeft veroordeeld die Morales dwongen om te landen in Wenen.
@1 Bob: eens met ‘interessanter het zelf goed te doen.’ Niet eens met ‘bekritiseren hoort daar niet bij’ – kritiek leveren heeft zijn plek en functie (zo is deze rubriek, imo, bijvoorbeeld bij uitstek een kritisch mediaoverzicht), is bovendien sneller en simpeler te doen. Daar zitten vervolgens weer voors en tegens aan. Een eigen duit in het zakje probeer ik te doen met dit soort posts, eerlijkheid gebiedt meteen te zeggen dat ik daar meer werk en tijd in zou mogen steken.