COLUMN - Per dag voeren buitenlandse jagers de karkassen van gemiddeld twee neergeschoten leeuwen Afrika uit. Illegaal worden er veel meer neergehaald. In heel Afrika zijn er naar schatting nog slechts 32.000 leeuwen over; internationaal wordt overwogen ze op de lijst van bedreigde diersoorten te zetten. De totale omvang van de natuurparken – de veilige, maar snel krimpende leefwereld van de leeuwen – wordt verre overtroffen door die van de jachtgebieden: illegale jacht is aanzienlijk lucratiever dan het onderhouden en beheren van natuurparken.
Daarnaast worden er in Afrika jaarlijks zo’n 36.000 olifanten afgeschoten, hoofdzakelijk vanwege hun ivoren slagtanden. En alleen al in Zuid-Afrika werden afgelopen jaar 1215 neushoorns omgelegd, zuiver om hun hoorn te bemachtigen.
De VN noemt het een stroperijcrisis en heeft vorige week een resolutie over deze wildlife crime aangenomen. (Zou het wellicht helpen wanneer vliegtuigmaatschappijen en rederijen voortaan weigeren om dood groot wild te vervoeren?)
Anders dan jagers zelf graag beweren, gaat het geld van de legale jacht niet naar natuurbescherming. De VN berekende recent dat slechts drie procent van de opbrengsten van de gereguleerde jacht op groot wild ten goede komt aan de lokale gemeenschap en aan natuurbeheer. Daar redden de resterende olifanten, neushoorns en leeuwen het echt niet mee.
Het is een al met al een zieke, verrotte bedrijfstak.
Waarom zijn we jacht op groot wild in hemelsnaam een sport gaan noemen? Wanneer je je als Crocodile Dundee met blote handen op een krokodil stort, is er nog sprake van gelijkwaardigheid, ja van een fysieke uitdaging. Maar scherpschieten kun je beter doen op kleivogels, op conservenblikjes of op slecht getekende menselijke silhouetten. Zodra je met een geweer, drijvers en een gewapende troep helpers in je kielzog die optreden in geval van nood een leeuw op de korrel neemt, is er werkelijk geen enkel sportief element in de affaire te bekennen. Het is pure overmacht. Die leeuw heeft geen kans, en jij loopt amper risico.
Juist daarom was de triomfantelijke pose – met blote bast staand naast zijn vers neergeschoten leeuw – van de Amerikaanse tandarts Walter Palmer zo godvergeten hypocriet. De gemiddelde leeuwendompteur loopt dagelijks meer risico dan deze would-be vent zijn hele leven heeft aangedurfd. En ondertussen maar Poetinesk pochen: ik doe aan sport, ik ben een echte vent, ik domineer de wereld: ik kan met gemak een leeuw aan, kijk maar!
Het is ouderwets machismo. Neem er een van je eigen soort, denk ik dan. Doe eens een fijn kooigevecht: vecht met blote handen tegen iemand van je eigen formaat. Of neem het in de wildernis op tegen iemand die even zwaar bewapend is als jijzelf. Dan ben je wellicht nog steeds een nitwit, maar tenminste een nitwit met ballen. Nu ben je slechts een lafbek die zichzelf oppompt met achterhaalde symboliek, en laffe moorden.
Reacties (8)
Sociale druk speelt ook vast een rol. Als je je in kringen begeeft waar niemand onder de indruk is van jachttrofeeën, dan zou je geen geld verspillen aan een dure jachtvergunning.
Als je je op de club ongegeneerd over grote boten, grote geweren en ander compenserende parafernalia kunt uitlaten, dan is de kans veel groter dat je maten vol lof kunnen zijn over je leeuwenkop op een houten bordje boven het haardvuur.
M.a.w., omgaan met de verkeerde vrienden zal een niet te verwaarloosbare factor zijn.
Hopelijk brokkelt de prestige voor dit nu af in de kringen waar bijv. die tandarts zich bevond. als dit wat langer in de (sociale) media een item blijft.
Vraag mij af of de westerse landen geen wetgeving kunnen invoeren waarbij je strafvervolging krijgt als je een leeuw, of een ander dier die we niet willen uitroeien, hebt afgeschoten, waar dan ook.
@2 Ach, het blijft toch een hobby van het establishment, hè. Als de jacht op leeuwen een hobby van het gepeupel was in plaats van vermogenden (inclusief adel) dan was men wellicht wat voortvarender geweest met wetgeving.
Het bewijst maar weer wat voor verachtelijk soort mens je moet zijn om tandarts te worden.
@4: Wacht maar tot je een keer kiespijn krijgt of een ongelukje met een tand.
Dan bekijk je de tandarts wel anders ;-)
Overigens mogen ze van mij mensen als die jagende tandarts, langs een collega sturen om hem van zijn ivoor te beroven.
;-)
Iets dichter bij huis en minder spectaculair.
Maar toch:
http://www.dierenrecht.nl/belofte-maakt-schuld-pvda-stop-plezierjacht
Wat mij betreft mogen ze geld neertellen om een leeuw neer te schieten. Als ze hem daarna ook wèl opeten! Ze winnen mijn respect er nog steeds niet, natuurlijk, maar dat zal dit soort types natuurlijk een worst wezen, want wie ben ik nou helemaal?
Dat er binnenkort geen leeuwen meer zijn, dat zal moeder natuur dan weer een worst wezen. De balans in het ecosysteem is dan een beetje verstoord, maar die herstelt zich wel weer in de loop der tienduizenden jaren. Moeder natuur is tenslotte ook maar geen mens.
De mens heeft er alleen zichzelf mee, omdat we last hebben van acute nostalgie als er weer een diersoort met hoge aaibaarheidsfactor uitsterft—pardon—dat de mensheid weer een stukje minder beschaafd is geworden na het heengaan van de zoveelste antropogene extinctie.
@4: Mijn Tandarts is een hele lieve vrouw die ook kleinzerige mannen behandeld die bijvoorbeeld Marinier zijn (vaak zijn de hardste kerels, super bang voor de Tandarts :D).
Die gaat echt geen kleinzerige mannetjes leeuwen afschieten die ook bang voor tandartsen zijn ;).