OPROEP - Verandering: er is geen ontkomen aan. Niet alleen omdat uzelf een en al verandering bent (anders lag u nu nog luiers vol te plempen), ook omdat externe factoren ons leventje veranderen. Mensen die tegen verandering vechten, knokken tegen de bierkaai.
Tot zo ver de huis-tuin-en-keuken overdenking. We hebben twee vragen voor u.
Eén van de externe factoren die veranderingen kunnen betekenen is de wet- en regelgeving. Soms raakt het u persoonlijk, soms alleen het bedrijf of organisatie waar u werkt.
Elk jaar treden er wel een paar in werking. In 2019 waren het er 518.
Vraag 1: hoe hebben wetten en andere regels uw leven in 2019 veranderd?
Ook de nabije toekomst heeft verandering voor u in petto.
Vraag 2: Welke nieuwe en veranderde regels gaan uw leven in 2020 veranderen?
Voor beide vragen geldt: om welke regelgeving gaat het en wat is de verandering die u er van hebt ondervonden. Viel het mee, viel het tegen? Kunt u er aan wennen? En wat u er maar over kwijt wil. (Voor 2020 gaat het natuurlijk om uw verwachtingen).
Het moet niet zo heel lastig zijn die vragen te beantwoorden. Voor de hand liggende veranderingen: belastingregels die uw maandelijks inkomen raken. Maar misschien werkt u bij een werkgever die per 1 juli 2019 gedwongen werd maatregelen te treffen om het energieverbruik te verminderen. Volgens de overheid hebben ruim 44.000 bedrijfslocaties gemeld welke energiebesparende maatregelen zijn uitgevoerd.
En heeft u zich gehouden aan het ‘appverbod’? Ook per 1 juli 2019 geldt een verbod op het vasthouden van mobiele elektronische apparaten tijdens het besturen van alle voertuigen in het verkeer. Iemand iets van gemerkt?
Awel, u weet zelf het beste welke wet of regeling uw leven heeft veranderd. We zijn benieuwd.
Mocht u al die veranderingen voor kennisgeving hebben aangenomen en andere veranderingen in 2019 of 2020 belangrijker te vinden, dan bent u natuurlijk geheel vrij daar ook melding van te maken.
Reacties (12)
Van het app-verbod heb ik weinig gemerkt. De mobiele telefoon in de hand is nog steeds even normaal (overigens zowel voor fietsers als automobilisten) en ik heb in mijn omgeving ook niet het idee dat de politie veel moeite doet om te handhaven.
Wel voel ik me binnenkort ambtenaar af, met de WRNA (die dusdanig optimistisch gebracht werd door mijn werkgever, dat ik er meteen achterdochtig van werd).
In 2019 heb ik gebruik gemaakt van een pensioenregeling. En alhoewel dit wat geld kost (ik ben vervroegd gegaan) kan ik het iedereen van harte aanbevelen. Werken tot 67 en langer is geen doen, tenminste dat geldt voor mij en voor velen. De beschikking hebben over je eigen tijd geeft een prima gevoel. Ik hoop dat er meerdere CAO’s komen waarin vroegpensioen goed geregeld wordt, daar kan “de baas” ook wat mee.
In 2020 zal mijn energienota stijgen (ook omdat ik meer thuis ben). Als de overheid het geld investeert in milieumaatregelen heb ik daar geen moeite mee, maar ja dat is niet voor iedereen zo. En wellicht vindt men meer draagvlak door lagere inkomens te ontzien?
@1: Voor de niet-ambtenaren: WRNA is de Wet normalisering rechtspositie ambtenaren, die 1 januari 2020 ingaat.
@Bismarck: en is je achterdocht terecht, denk je?
@2: Er is, dacht ik, ergens door Rutte of een van zijn companen, gezegd dat de lagere inkomens worden ontzien. Meer info van de overheid over koopkracht, etc. (onder kopje ‘Koopkracht en lastenverlichting’) hier.
@3: kwestie van voorbereiding, dunkt me… ;)
@3: Op de eerste google-resultaten afgaand, inderdaad. Wellicht moet ik meer op voormalig Oostblok-cynische wijze met “voorlichting” omgaan, want precies op het gebied waar zo mooi over gepraat wordt (ontslagbescherming) lijkt het erop dat ik genaaid wordt met deze wet. Ik kan helaas momenteel niet bij de propaganda die we daarover gekregen hebben (akkefietje met een ransomware-aanval), anders had ik die hier graag ter objectieve beoordeling neergelegd.
@6: Volgens mij is die regeling in de praktijk allang van toepassing. Ik werd tenminste gewoon ontslagen na een periode ziektewet, terwijl er best een andere plek voor me gezocht had kunnen worden. Maar daar hadden ze geen zin in blijkbaar.
Ik heb nog even bezwaar aangetekend, maar toen ik 750 euro aan advocaatkosten lichter was, vond ik ’t wel gesneëen. Het was toch een ontzettende kutorganisatie geworden na 2015.
Achteraf dus blij, ik heb ’t nu in een klein bedrijf veel meer naar mijn zin dan de laatste paar jaar bij de gemeente.
@6: En dan dat Individueel Keuze Budget, what the fuck is that? Mijn oudste broer, rijksambtenaar, kreeg daar jaren geleden al mee te maken en vertelde dat hij er netto behoorlijk op achteruit was gegaan. Terwijl ambtenaren jaren op de nullijn hebben gezeten en het daarna ook steeds met een schamel procentje moesten doen.
Ik sloeg trouwens ook stijl achterover van mijn 1e loonstrookje bij dit bedrijf. Wat wordt er weinig ingehouden! Bij de gemeente was ik ruim een derde (!) van mijn bruto salaris kwijt aan belasting en premies.
Enige nadeel is, is dat ik nu geen pensioen meer opbouw. Maar ach, ik heb al het een en ander staan en mijn huis heeft de nodige overwaarde, dus dat overleef ik wel.
@8: “Enige nadeel is, is dat ik nu geen pensioen meer opbouw. “
Maakt voor jou misschien niet zoveel uit, maar wat jongere mensen beginnen met een fors negatief startkapitaal aan hun arbeidsleven. Dan is het wel handig als je naast je schulden afbetalen niet ook nog moet denken aan voldoende opzij zetten voor je pensioen.
Verder, dat je in overheidsdienst wat minder verdient was tot dusver een impliciete ruil tegen (enige) werkzekerheid, alleen wordt de quid pro quo nu dus onderuit geschoffeld, terwijl de lonen zeker nog niet gelijkgetrokken zijn.
Aangezien het leven voor de gewone man steeds oostblokkeriger wordt, kun je een van de gezegdes van daar (en toen) ook overnemen: De staat doet alsof ze ons betaalt, en wij doen alsof we daarvoor werken.
@9: Nah ja, toevallig verdiende ik als management assistent juist meer dan gangbaar in het bedrijfsleven, zelfs na aftrek van al die inhoudingen (wat dus wel fijn was toen ik de WIA in werd gebonjourd). Van die baanzekerheid heb ik dus uiteindelijk weinig gemerkt.
Bij mijn nieuwe werkgever kreeg ik na 3 maanden gewoon een vast contract, de komende paar jaar zit ik nog wel gebakken. Wat er gebeurt als mijn bazen met pensioen gaan weet ik niet. Eigenlijk wel een goed idee om daar eens een balletje over op te gooien.
De lagere inkomens ontzien is een dom idee bij mensen. Want vaak moet de minima waartoe ik zelf ook nog behoor, gewoon zelf soberder leven. Geen dure auto, dure smartphone met duur abonnement en de kachel wat minder hoog zetten. Ik ken er nog zat die op te grote voet leven. Geen medelijden.
De enigen waar ik wel respect voor heb zijn degenen met gezondheidskosten. Dat is asociaal. En scheidingen waarbij de kerel zijn alimentatie niet betaald, en de vrouw nooit heeft geleerd financieel zelfstandig te zijn.
Van dit kabinet wat hoofdzakelijk gekozen is en waarvoor het zit: de dubbel modaal (dubbele moraal kan je ook zeggen) moet je echt niets verwachten. Ze hebben de gemeenten ook in de houdgreep waar het gaat om sociaal domein. Die moeten bezuinigen of bijvoorbeeld ozb omhoog gooien. En dat is ook niet altijd even verstandig.