Dikke streep door wijncultuur in Palestina

De wijncultuur van Palestijnse christenen wordt om zeep geholpen door de Israëlische muur die dwars door bezette gebieden loopt. Er wordt wel eens gezegd dat het aantal christenen onder de Palestijnen terugloopt, omdat de christenen op de vlucht gaan voor fanatieke moslims en emigreren. Dat er heel andere redenen kunnen zijn waarom christenen vanuit de Westoever emigreren, wordt duidelijk als we het nieuws horen dat de Beroepscommissie, waarbij mensen in beroep kunnen gaan tegen beslissingen betreffende de aanleg van de 'Muur' in bezet gebied,  heeft besloten dat de Muur aangelegd kan worden dwars door de zogenaamde Cremisaanse vallei die sinds de 19e eeuw het domein is van Salesiaanse monniken en nonnen en waar traditioneel wijn wordt gemaakt. De Society of St Yves, een katholieke mensenrechtenorganisatie, meldt dat de Commissie op 24 april besloot dat dit gaat gebeuren volgens het zogenoemde 'tweede tracé'. Daarbij blijft een lagere school die de nonnen beheren aan de Palestijnse kant van de Muur, zodat zij toegankelijk blijft voor de bevolking van Beit Jala. Ook het nonnenconvent blijft aan de Palestijnse kant. (In de eerste versie van het tracé zouden school en convent aan de andere kant zijn komen te liggen). Maar het convent dat veel contact heeft met het klooster - onder meer voor godsdienstige plechtigheden-, wordt nu wel  van het klooster gescheiden. Dat komt aan de Israelische kant van de Muur te liggen, de kant van de nederzettingen Gilo en Har Gilo. Een en ander is te zien op de bovenste foto, een luchtfoto van het gebied waarop de tracés zijn aangegeven.

Door: Foto: Enric Borràs (cc)
Waan van de dag

Waarom wijnproeven meer gemeen heeft met waarzeggerij dan met wetenschap

, door

Gepensioneerd oceanograaf en wijnboer Robert Hodgson ontdekte dat wijnkenners zelfs één en dezelfde wijn in één en dezelfde sessie zeer verschillend waarderen.

Princeton-econoom Orley Ashenfelter ontwikkelde een eenvoudige wiskundige formule waarmee hij de prijs van antieke wijnen net zo goed kan voorspellen als één van de meest gezaghebbende wijnkenners van de VS.

Conclusie: de expertise van zelfverklaarde wijnconnaisseurs om de prijs en kwaliteit van exclusieve wijnen te bepalen, lijkt vooral te berusten op bluf en een hoop broeha.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Iedereen kan recenseren

, door

“Bekroningen voor wijn overspoelen de wijnwereld. En altijd worden ze toegekend door wijnexperts”, vertelt Gall & Gall in een persbericht. Ja, we zijn niet meer van het elitaire in deze tijd: de stem van de gewone man en vrouw moet worden gehoord. Gall & Gall gaat daarvoor zorgen.

Het blijft altijd lastig, de keuze tussen kwaliteit en kwantiteit. Zou je de vraag aan alle Nederlanders boven de 18 stellen, dan lijkt me de kans niet gering dat Canei tot beste wijn wordt uitgeroepen, ook al gruwt iedereen met een greintje smaak in wijn van het goedje. Op precies dezelfde manier maakt het Happy Meal een beste kans op het predikaat “beste maaltijd van Nederland”.

Maar voor de wet van de grote getallen lees je geen recensies. Die lees je in de hoop dat iemand op wiens oordeel je hebt leren vertrouwen je de weg kan wijzen naar beter eten en drinken. Dat mag elitair zijn, je hebt in elk geval de redelijke zekerheid dat degene die aan het woord is weet waarover hij of zij het heeft.

Maar Gall & Gall voelt de tijdgeest heel fijn aan en heeft, andermaal volgens het persbericht, besloten “de gewone wijndrinker aan het woord te laten”. Dat gebeurt via de site mijnlievelingswijn.nu, waar u uw favoriete wijn kunt uitkiezen. Eén addertje onder het gras: uw favoriet moet voorkomen in het assortiment van Gall & Gall, want de wijnwinkelier weet wel dat Goed & Gek twee verschillende dingen zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

China slobbert steeds meer wijn

, door


Jezus had genoeg aan brood en wijn. Maar voor Confucius kan er toch nooit genoeg wijn zijn? Twee economen van het IMF onderzochten de correlatie tussen de prijs van aardolie en wijn en kwamen tot de conclusie dat als de olieprijs stijgt de prijs van wijn snelt volgt. De laatste tien jaar kan de stijging van de olieconsumptie bijna volledig op het conto van de opkomende economieën worden geschreven. Meer inkomen zorgt niet alleen voor meer vraag naar auto’s, benzine, koelkasten en wasmachines, maar ook naar meer zin in wijn. Zodra energie intensieve economieën groeien stijgt direct de vraag naar olie en even later rijden ‘de nieuwe welgestelden’ in hun auto naar de slijter. China nam vorig jaar de koppositie van Groot-Brittannië over als grootste importeur van Bordeaux wijnen. Voor de Chinezen is het glas nog lang niet leeg en ook al doen ze gruwelijke dingen met hun wijn (ze mixen het met cola!) een feit is dat China in toenemende mate beslag zal leggen op de mondiale wijnoogst. Voor Europa en Amerika resten slechts [kuch] de druiven der gramschap?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Realistisch optimisme met seksie lächlen en wijn

, door

Sargasso's week van het hardnekkig optimisme“Als jonge vrouw vond ik de wereld geweldig. Toen heb ik me voorgenomen: aan dit gevoel moet je terugdenken als je ooit wanhopig bent. En dat heb ik gedaan. Maar daarom ben ik nog geen eeuwige optimist. Ik behoud mezelf het recht voor om te klagen, te zagen en te piekeren”.

Zie hier het realistisch optimisme van Nigella Lawson: de Queen of Food Porn. Ze is dik, ze is 50, ze is mooi. Humo sprak met haar voor het extradikke(?) kerstnummer. Hardnekkig optimisme sleept ons door deze donkere dagen vol culinaire aberraties. Maar piekeren mag dus ook, zo stelt sexy culiqueen Nigella. Piekeren over hoe je de chocoladerisotto met truffel niet tot pap kookt en of je dat kant-en-klare kerstmenu van Jamie Oliver voor €2,99 wel moet downloaden ..en of dat je problemen echt oplost? Klagen mag ook van Nigella, zeker als je wanhopig bent. Klagen over de kinderen die deze dagen weer 24/7 om je heen zijn. Dan ben je tegen vieren (plus of min 2 uur) wel weer toe aan een borrel: cointreau, citroensap en gin en shake your white lady. Problem(s) solved. Nog zo’n fnuikend kerstdilemma: voelt u zich voor het kerstdiner onzeker over uw wijnkennis? Bedenk dan dat wijnproeven één grote doorgestoken kaart is. Wijn is immers niet om te proeven, maar om te drinken, om door te drinken. Luister maar naar Mister Amsterdam en de waarheid over wijn. U ziet: voor alles is een oplossing en ook kerst gaat vanzelf weer voorbij. Dat is realistisch positivisme! Uw gemarginaliseerde margeblogger wenst u in de geest van de Queen of Food Porn en Mister Amsterdam een soepele kerst en een hardnekkig optimistisch 2011, met op z’n tijd veel geklaag en gepieker. Hap, slurp, lik, smak, proost! *doet heel uitdagend een tongue in cheek*

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Volgende