Gepensioneerd oceanograaf en wijnboer Robert Hodgson ontdekte dat wijnkenners zelfs één en dezelfde wijn in één en dezelfde sessie zeer verschillend waarderen.
Princeton-econoom Orley Ashenfelter ontwikkelde een eenvoudige wiskundige formule waarmee hij de prijs van antieke wijnen net zo goed kan voorspellen als één van de meest gezaghebbende wijnkenners van de VS.
Conclusie: de expertise van zelfverklaarde wijnconnaisseurs om de prijs en kwaliteit van exclusieve wijnen te bepalen, lijkt vooral te berusten op bluf en een hoop broeha.
Reacties (8)
Deels antiek nieuws over antieke wijnen. 1990:
http://www.nytimes.com/1990/03/04/us/wine-equation-puts-some-noses-out-of-joint.html
Waar las ik nu laatst dat zgn. experts soms niet eens (geblinddoekt) het verschil tussen witte en rode wijn kunnen proeven?
@2: En, waar was dat?
Nu wil ik, met uitzondering voor de meeste Sommeliers, over de zogenaamde wijnkenners (men kent ze wel) graag het volgende kwijt:
Het gewauwel dat velen van hen ten gehore brengen is niets anders dan een excuus om, al dan niet bewust, (beginnend)alcoholisme te verbergen ;-)
Toen ik nog studeerde heb ik in Wageningen wel eens meegedaan aan smaakproeven die toen wel eens gehouden werden. Dat is erg grappig en leerzaam. Vooral voor jezelf. Blind proeven is een leerzame ervaring.
Als Robert Hodgson ontdekt[e] dat wijnkenners zelfs één en dezelfde wijn in één en dezelfde sessie zeer verschillend waarderen dan is dat niet vreemd, verschillende individuen hebben verschillende smaken. Wijnproeverijen door panels op beurzen waar prijzen worden uitgedeeld zijn geen wetenschap, de prijzen worden uitgereikt als economische stimulans en reclame. Wetenschappelijk smaakproeven worden echt anders opgezet. Ik begrijp zijn probleem niet. Ik denk dat geen deelnemer aan dit soort proefsessies denkt dat hij/zij wetenschap bedrijft.
Wijnproeverijen hebben juist ten doel te ontdekken welke wijn bij jouw smaak past. Cursussen technisch proeven hebben ten doel je de verschillende smaken te leren onderscheiden. Je leert bijvoorbeeld puur citroen, kaneel, aarbei etc.. te proeven om daarna een mengsel te proeven waarin een aantal van die smaken aanwezig zijn. Je leert smaken onderscheiden.
Pas daarna ga je aan de wijn en is het de bedoeling om te proeven welke smaken er in de wijn zitten. Het is het technisch proeven van de wijn. Na de techniek geeft je een objectief oordeel hoe die wijn op jou overkomt.
En dan is het aan jou om te oordelen of die wijn jou bevalt of niet. En of je er veel geld voor over hebt of niet.
NB: ik woon in een van de grootste wijngebieden van Frankrijk, drink elke dag een glas en varieer veel. Ik durf mezelf een ervaren wijnliefhebber te noemen en heb eigen voorkeuren. Ik verbaas mij over over Hodgsons verbazing.
Mijn favoriete wijn kost € 5,50 (met korting) of 8,50 (zonder die korting) maar drink bij het eten gewoon een wijn van € 2 / liter.
NB: het artikel van Hodgson is uit 2008. Ik begrijp niet echt waarom The Guardian /The Observer hier nu zo’n artikel van maakt en dus ook niet waarom dit het haalt op Sargasso.
Subjectief, willekeurig, elitair, snobistisch en duur. Wijnproeverij is een metafoor voor de beschaving volgens joop.nl.
@6: Ik haal toch altijd eerst even een flesje,
alvorens een hele doos te kopen.
Tijdens processen in Frankrijk over chemische wijn met appellation controlée in de zeventiger jaren bleek dat geen expert chemische wijn kon onderscheiden van echte.
Het was dè ondergang van Frankrijk als wijnland.