Het klimaat bij de kranten

Heerlijk, zo'n dubbele titel. Leg ik even uit. In de online discussies over klimaatsverandering geven de zogeheten klimaatsceptici (die niet overtuigd zijn van het effect van menselijk handelen op het klimaat) regelmatig aan dat hun tegengeluid onderdrukt wordt. Nu was de situatie een jaar of vijf geleden (ruim voor het laatste echte IPCC rapport) nog zo dat de beide kanten van het verhaal evenveel aandacht kregen (in mijn beleving) terwijl de consensus al een ruime meerderheid van de wetenschappers had bereikt. Maar door het eeuwige doorzeuren van de sceptici heb ik toch maar eens een steekproef gedaan naar de situatie nu. Hier het resultaat: NRCVolkskrantTelegraaf Helemaal pro9812 Pro met nuances140 Contra met nuances200 Helemaal contra000

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Klimaatsceptici misinformeren over wetenschappelijke ijsberenwereld

hondijsbeerIn de periferie van het internet gaan er berichten rond die claimen dat de IUCN Polar Bear Specialist Group (PBSG) een wetenschapper zou hebben uitgesloten omdat ‘hij niet gelooft in klimaatverandering’. Klinkklare quatsch zo blijkt uit navraag bij de direct betrokkene.

Dr Mitchell Taylor zou de gebeten poolhond zijn, ondanks zijn dertig jaar ervaring met onderzoek naar ijsberen mocht hij niet naar de bijeenkomst van de PBSG in Kopenhagen. Het ‘nieuws’ werd de wereld ingeslingerd door Daily Telegraph columnist Christopher Booker: een man die claimt dat asbest even ongevaarlijk is als talkpoeder, stelt dat BSE geen Creutzfeldt–Jakob veroorzaakt, verkondigt dat meeroken volledig onschadelijk is, regelmatig Intelligent Design verdedigt én niet gelooft in man-made global warming. ‘Polar bear expert barred by global warmists’ was de ronkende titel van zijn column drie weken terug. Onze nationale klimaatscepticus Hans Labohm stookte het vuurtje gisteren nog eens verder op: “Hij [Dr Mitchell Taylor] is geen lid van de broeikaskerk…”.. enzovoorts…

Maar dan nu de feiten.

Wetenschapsblogger Tim Lambert mailde gewoon even met de voorzitter van de PBSG: Dr Andy Derocher. Hij legt uit dat het artikel van Booker bol staat van valse informatie en zodoende misleidend is. De PBSG is een groep van onafhankelijke wetenschappers die zich bezighoudt met onderzoek naar ijsberen met als doel het inventariseren van de populatie status en die informatie wordt weer verwerkt in de IUCN Rode lijst van bedreigde diersoorten. De richtlijnen van de groep -die zijn opgesteld toen Taylor er nog wel deel van uitmaakte- stellen dat alleen actieve wetenschappers lid mogen zijn. Dr Mitchell Taylor is sinds 2008 niet meer actief en werd daarom binnen de PBSG vervangen door Dr. Lily Peacock. De Canadese overheid besloot niet tot herbenoeming van Taylor omdat dit niet strookt met de richtlijnen van PBSG. De claim dat ‘de huidige voorzitter een oud-student zou zijn van Taylor die hem nu een loer draait’ blijkt totale onzin. Derocher verklaart dat Taylor in geen enkele situatie zijn supervisor is geweest. Verder meldt Derocher dat de vorige voorzitter die afzwaaide in 2008 nu ook niet aanwezig was op de bijeenkomst in Kopenhagen, zo zijn de regels immers.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

[WTF?] Bossen gematigde streken bevatten soms meer koolstof dan tropische bossen

Onverstoord primair bos in gematigde gebieden kán significant meer koolstof herbergen dan tropische bossen (Mongabay). Dit blijkt uit een studie [.pdf] naar bijna 100 verschillende bossen wereldwijd die deze maand is gepubliceerd in Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS). Dit onderzoek kan ingrijpende gevolgen hebben voor het implementeren van bosbescherming in het nieuwe klimaatprotocol. Wie immers de meeste koolstof heeft kan straks ook aanspraak maken op het meeste REDD geld.
aboveundergroundbiomass
Onderzoeksresultaten uit artikel Re-evaluation of forest biomass carbon stocks and lessons from the world’s most carbon-dense forests [.PDF] verwerkt door Mongabay.com

Zowel de boven- als ondergrondse biomassa bleek in eeuwenoude gematigde bossen vaak hoger dan in de tropische bossen. Kampioen zijn de eucalyptus bossen in de Central Highlands in Victoria, Australië met 2844 ton koolstof per hectare, zo ontdekte de Australische wetenschapper Dr Heather Keith nadat ze wereldwijd bijna honderd [lijst .pdf] verschillende bossen onderzocht.

Gemiddeld bevatten de gematigde vochtige bossen uit het onderzoek 377 (tC/ha), gevolgd door de subtropische vochtige bossen met 294 (tC/ha), tropisch vochtig bos 179 (tC/ha), gematigd droog bos 176 (tC/ha) en tropisch regenwoud met 171 (tC/ha) [bron: overgenomen van Mongabay]. Deze cijfers zetten ‘de wereld van de koolstofvastlegging’ op z’n kop en zijn in in bepaalde gevallen in tegenspraak met de door het IPCC gehanteerde standaardwaarden voor bostypen (zie:kaart). Misschien dat landen met gematigde bossen nu opeens recht hebben op meer REDD geld en landen met tropische bossen minder? (Los van de lopende discussie over verdeling en specificering van emissiedoelen etc.) Ook de Australische houthakkers zijn in paniek: opeens zijn de bossen die ze omhakken meer waard als ze ze laten staan? “Maar laat ons ze nou maar omhakken want elders gaat dat omhakken een stuk rücksichtloser” roepen ze nu.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Eicel invriezen niet voor oude vrouwtjes?

eicel Het AMC wil single vrouwen ook de mogelijkheid geven hun eicellen in te laten vriezen. Tot hun vijftigste levensjaar kunnen zij dan alsnog kinderen krijgen. Het CDA noemt dit ‘onwenselijke wensgeneeskunde’ en van de overige politieke partijen steunt alleen D’66 het ziekenhuis. Het invriezen van eicellen is allesbehalve een ‘eitje’. Sterker nog: het is een relatief nieuwe en zware medische ingreep. Voorstanders zien geen redenen om deze nieuwe techniek aan alleenstaande vrouwen met een kinderwens te onthouden. De techniek is beschikbaar: dus zou voor iedere vrouw een optie moeten zijn. Weliswaar niet medisch noodzakelijk, maar geldt dat niet voor talloze medische behandelingen?

Religieuze bezwaren

Vanuit de christelijke hoek komt het argument dat het invriezen tegennatuurlijk is. Uiteraard is het invriezen van eicellen tegennatuurlijk. IVF, plastische chirurgie en hormoonbehandeling van transseksuelen, is ook ‘tegennatuurlijk’. En een harttransplantatie? Is dát eigenlijk wel natuurlijk? De beantwoording van die vraag levert een morele discussie op. Waar trekken we de grens? Vaccinatie is voor sommige bewoners van de Bible Belt nog steeds een brug te verder. Tien jaar geleden rustte er nog een groot taboe op plastische chirurgie. De wetenschap schrijdt voort en de publieke opinie hobbelt daar achteraan. Wat we vandaag ethisch onverantwoord vinden, is morgen een standaard ingreep. Het CDA plaatst zich buiten de realiteit en meent: ‘De gezondheidszorg is ervoor om fouten in de natuur te herstellen, niet om het tegennatuurlijke te bewerkstelligen.’ Onzin natuurlijk. De gezondheidszorg is er óók, sinds jaar en dag, voor het oplossen van psychische problemen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Element 112 wordt Copernicum

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Copernicus (Foto: Flickr/clockworkimposing)

Ook chemici hebben hun bureaucratische rompslomp. Maar binnenkort mag het element met atoomnummer 112 zich dan eindelijk officieel ontdekt noemen. Enkele weken geleden erkende de International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC) dan eindelijk officieel dat het element inderdaad was waargenomen.

En dat zou ook eens tijd worden: dertien jaar geleden produceerde een team aan het Duitse Gesellschaft für Schwerionenforschung, geleid door professor Sigurd Hofmann, één enkel atoom opgebouwd uit 112 protonen, het resultaat van een beschieting van lood met zink-ionen. Binnen een fractie van een seconde was het weer verdwenen.

Mede doordat deze exacte lengte van deze fractie niet duidelijk beschreven kon worden was de IUPAC van mening dat de ontdekking nog niet officieel bevestigd kon worden. En daarom kreeg het nieuwe element nog geen officiele plek in het Periodiek Systeem. Nog erger: het kreeg niet eens een echte naam, maar moest het doen met de voorlopige naam Ununbium, verwijzend naar het atoomnummer.

Nu, dertien jaar later, erkent de IUPAC dan eindelijk de ontdekking en heeft aan de ontdekkers gevraagd om een naam te geven aan het element. Dat laatste is geen triviale bedoening en het kan politieke problemen opleveren. Hofmann en zijn team kozen voor een minder controversiële naam en stelden ‘Copernicum‘ voor, naar waarschijnlijk de belangrijkste wetenschapper uit de 15e eeuw.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Het Peterprincipe

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Schets van een hiearchische organisatie (Bron: Flickr/suzgarten)

Iedereen die in een grotere organisatie werkt is bewust dan wel onbewust bekend met het Peterprincipe, zoals in 1969 geformuleerd door de organisatieonderzoeker Laurence Peter:

“In a hierarchy every employee tends to rise to his level of incompetence.”

Op het eerste gezicht lijkt het hier te gaan om een Dilbert-achtige kantoorgrap (*). Maar wie bekend is met het functioneren van hierarchische organisaties ziet snel in dat Peter het toch aardig zag: Een medewerker wordt immers naar een hoger niveau gepromoveerd als hij een aantal jaar goed functioneert in zijn huidige functie. Dit proces gaat door totdat de medewerker op een plek belandt waar hij niet goed genoeg functioneert voor verdere promotie en zo belandt iedereen op de plek die hij eigenlijk niet aankan. Hoewel er veel op de simplificaties van Peter valt af te dingen is het toch een populaire ‘wet’ die maar al te vaak wordt aangehaald om het hopeloze falen van organisaties te illustreren.

Om de validiteit van het principe aan te tonen besloot onderzoeker Alessandro Pluchino om het principe te testen door middel van een computersimulatie. Voor hun onderzoek simuleerden ze een pyramide-hierarchische organisatie als een multi-agent systeem. Er werd een tweetal regels voor promotie en competentie toegevoegd:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

WW: Wormenklomp in het riool

De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.

Het onderstaande filmpje is gemaakt door een robotcamera in een Amerikaans riool en duikt vandaag overal op het Web op, daarbij zorgend voor veel hilariteit: Een alien in het riool! Nu kan de zeer ranzige, bewegende klomp inderdaad iets van buiten deze aarde lijken, maar zoals we al eerder lieten zien zijn er op deze aarde de vreemdste beesten te vinden. Zelf moest ik trouwens meteen denken aan de darmpoliep die kabouter Prikkeprak te lijf ging in Kreatief met Kurk. Maar waar hebben we hier nou echt mee te maken?


Het lijkt hier sowieso te gaan om een samenklontering van vele kleine diertjes. In eerste instantie werd er gedacht aan Mosdiertjes (Bryozoa), heel kleine kolonie-vormende diertjes die – net als koraal – fossiele structuren vormen.

Maar zoetwaterbioloog Timothy Wood kwam tot een andere conclusie. Volgens hem gaat het hier om ringwormen, meer specifiek Tubifex wormpjes:

“Normaal nestelen deze wormpjes zich in de grond bij vervuild water. Bij gebrek aan grond in de rioolpijp zijn ze maar aan elkaar gaan klonteren.”

“De contracties die je ziet is een contractie van een enkele worm, die de wormen eromheen stimuleert om ook samen te trekken. Hierdoor ziet het eruit als één samentrekking.”

Vorige Volgende