Coalitie-onderhandelingen: nog nooit waren ze zo'n poppenkast als dit jaar. De VVD is de grootste, de PVV de grootste winnaar. Dat veroordeelt beide partijen tot elkaar, volgens de kiezer. En de enige partij die die combi vrijwillig aan een meerderheid zou kunnen helpen is het CDA. 76 zetels, met potentieel PVV-dissident Hero Brinkman. Goed, de SGP heeft gedoogsteun aangeboden, maar het is de vraag of die partij zal meegaan bij PVV-voorstellen die bijvoorbeeld tornen aan de vrijheid van onderwijs. A priori is de PVV al niet zo stabiel, ook de VVD en het CDA staat nog wat te wachten als de partij een coalitie aangaat met de PVV. Frans Weisglas, oud-kamervoorzitter en prominent VVD'er is bijvoorbeeld fel tegen zo'n regering, en er zullen er ongetwijfeld meer zijn. Het CDA is al uit de droom geholpen, de partij zal in een crisis geraken als ze in het PVV-schuitje stapt. Bijvoorbeeld, Doekle Terpstra, voorzitter van de HBO-raad, zal het CDA verlaten als de partij met de PVV gaat regeren. Hij vreest zelfs voor "een scheiding van geesten". Oud-minister van Buitenlandse Zaken Peter Kooijmans, vindt een samenwerking tussen CDA en PVV niet acceptabel. Sommigen vrezen zelfs voor een schisma. Het heeft er dus alle schijn van dat deze coalitie slechts voor de vorm wordt bekeken. Om de kiezer het idee te geven dat er serieus met zijn stem wordt omgegaan. Slim, maar alle partijen, exclusief misschien de PVV zelf, weten dat ze naar een doodgeboren kindje zitten te kijken en zullen het risico uiteindelijk niet willen nemen. Niet voor het land, maar vooral toch ook niet voor zichzelf.
[qvdd]
Achteraf denk ik wel eens: waarom heeft de VVD Wilders destijds eigenlijk laten gaan, als ze het nu zo gezellig met elkaar kunnen hebben?
NRC-columnist Frits Abrahams was een avondje bij de VVD in Amsterdam en merkte op dat dissidenten als Voorhoeve en Weisglas totaal geen snaar raken.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.