Niet bewindspersonen maar politieke partij is aangeschoten wild
ANALYSE - Om de balans in de coalitie te houden, moet de VVD binnenkort toch echt een keer een PvdA-bewindspersoon redden.
Samsom ging op stap om de kritische achterban te helpen met het verwerken van een hard, rechts standpunt: de strafbaarheid van illegaliteit. En tweemaal moest de PvdA diep door de knieën om VVD-bewindspersonen in het zadel te houden. Dat deed Ed Groot (in casu Weekers) en Jeroen Recourt (in casu Teeven) bijzonder wankel. Maar ze deden het. Met veel oppositie tegen, maar met steun van de sociaal-democraten, mochten beide heren ondanks een motie van wantrouwen na een lang debat daadwerkelijk over tot de orde van de dag gaan.
Aangeschoten wild, mompelden commentatoren. Verzwakt, onder het vergrootglas. Het CDA beloofde binnen enkele weken terug te zijn in de Kamer om Weekers/Teeven opnieuw op de gril te leggen.
De aangeschoten-wild-analyse is logisch, klinkt overtuigend en is waar en niet-waar tegelijkertijd. Niet de bewindspersonen zijn aangeschoten wild en verzwakt, de partij waartoe ze behoren – de VVD – is aangeschoten wild of, beter: een kat in het nauw. De partij is als een toom eenden die angstig opvliegt nadat de eerste schoten (allemaal mis, maar serieus genoeg) hebben geklonken. De PvdA rommelde zich stuntelig door de debatten (ze gaven veel te vroeg steun aan falende staatssecretarissen), maar in macropolitiek perspectief betalen deze investeringen zich ruimschoots terug.